واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > رسانه - علیرضا معینی من صدایم را در این دم شسته ام/ من، منِ خود را به شبنم شسته ام من نمی خوانم مگر نازم کنی/ ساکتم من تا تو آوازم کنی جمله ای دارم که همواره آن را به کار می برم: «بیش از 90درصد مردم می توانند گویندگان بسیار خوبی باشند اگر...» و تمام ساعات سخت و پرکار اما شیرین و جذاب دوره های گویندگی و تربیت صدا شامل تمرین ها، نرمش ها، آزمایش ها و یادگیری فنون و مهارت های گویندگی برای رسیدن به آن « اگر» است. بواقع گوینده کیست؟ از خاطرم نمی رود وقتی که بعد از ماه ها پیگیری برای ثبت و مجوز انجمن گویندگان ایران با همکاران ارجمند و پیشکسوتی چون بهروز رضوی، مریم بهروزی و دیگر گویندگان هیات موسس به آن وزارتخانه! رفته بودیم مسئول مربوطه که شخص علاقمند و خوش رویی بود به ما گفت: «راستش چون تعریفی از شغل شریف شما نداشتیم، در شورا به شور نشستیم و به این نتیجه رسیدیم که هر کس که لال نیست گوینده است!» همگی خنده شرمانه ای کردیم و آقای مسئول ادامه داد: «البته باید آن زمان که مدارک را می آوردید تعریفی یک جمله ای از گویندگی را ضمیمه آن میکردید تا وقت ما و شما این قدر تلف نشود!» همگی با بهتی متبسمانه در فکر تعریف مناسبی برای گویندگی بودیم که در آن لحظه، چیز بهتری نیافتیم! آن هم در یک جمله! و متوجه شدیم که حاصل 8-7 ماه آزگار حرف پُربیراهی هم نبود و از آنجا که اگر به تعریف یک جمله ای مناسبی هم میرسیدیم طاقت انتظار دوباره و احیانا تصحیح عالمانه! آن را نداشتیم قرار شد که بعدها جمله ای مناسب، فراگیر و عالمانه در جواب «گوینده کیست؟» را بیابیم! شاید امروز بیش از دو سال از آن ماجرا می گذرد ولی جواب این سوال دغدغه همیشگی ذهنم شده و از کارشناسان و گویندگان و صاحبنظران فراوانی هم پرسیده و پاسخ های مناسبی هم گرفته ام... اما نه در یک جمله بوده و نه جامع و کامل. از طرفی اگر مثلا خواننده را کسی که می خواند، راننده را کسی که می راند، بنامیم پس گوینده هم می شود کسی که می گوید! اما واقعا هر کسی که می گوید، گوینده است؟ اگر این تعریف را بپذیریم پس همه گوینده اند و تنها کسی که لال است گوینده نیست! اما به نظرم گوینده، هنرمندی آفریننده است. شاید کسان بسیاری به یاری کلام بتوانند اندیشه ای را از ذهنی به ذهن دیگربرسانند اما گوینده، جادوی هنر را با کلام می آمیزد و آن را شگفت و شیرین و شورانگیز می کند. آن چه گوینده می خواهد و می تواند به آن برسد « همدلی» است. گوینده از راه « دل» اندیشه ای را از ذهنی به ذهن دیگر می برد. آفرینش های هنری گوینده، در چگونگی به کارگیری مهارت هایی برای اثرگذاری بر مخاطب و شنونده است و به همین سبب او، زبان و کلام را به قلمرو جادویی هنر می برد و از فن، فاصله می گیرد. گوینده از راه دل و با هنرمندی و هوشمندی خویش اندازه آوایی حروف و کلمات را با مکث و تاکید و دیگر ابزار گویندگی می آمیزد و تقدیم شنونده می نماید تا در گوش جانش جای گیرد و هنگامه بیافریند. اگرچه پرونده این سوال همچنان باز است؛ به راستی گوینده کیست واگر گویندگی «گفتن» نیست، پس چیست؟
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 380]