محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826619809
ممیزی سلیقهای، انتخاب تئاترهای خارجی و نارضایتی شهرستانیها / ارزیابی هنرمندان از جشنواره فجر
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > تئاتر - قطار جشنواره تئاتر فجر به ایستگاه پایانیاش رسید و مثل همیشه حرکت این قطار و توقفهایش در ایستگاههای مختلف موافقان و مخالفان خودش را داشت. زینب کاظمخواه: قطار جشنواره فجر که 16 بهمن از شهرستان‌ها حرکت کرده بود، بعد از پشت سر گذاشتن ایستگاههای مختلف، بالاخره به ایستگاه پایانیاش رسید. خیلی‌ها دلشان نخواسته بود که سوار قطار جشنواره شوند، بیرون ایستادند و برای مسافرانش دست تکان دادند. برخی هم دوست داشتند که بیایند، اما نتوانستند؛ مثل محمد رحمانیان که با «هامون‌بازها»یش در ابتدای راه پیاده شد، بقیه به راهشان ادامه دادند. حالا قطار جشنواره سوت می‌کشد؛ یعنی به ایستگاه آخر رسیده و باید پروندهاش را بست و به جشنواره سیام فکر کرد. مسافران که پیاده شوند، تازه قطار را باید برای سفر سیام آماده کرد. در این میان عده‌ای راضی ماندند و عده‌ای ناراضی، تا بوده همین بوده، در کنار آنها که رضایت کامل از جشنواره دارند، شهرستانیها از عدم توجه به تئاتر شهرستان‌ها گله داشتند. آنها در این قطار غریبه بودند؛ در این قطار طویل که راهش را می‌رفت، دست اندازهایش نصیب شهرستانیها شد. خبرنگاران و عکاسان هم امسال به دلیل سیاستگذاری های غلط حضورشان خیلی کمرنگ‌تر از سال‌های گذشته بود، آنها باید برای دیدن یک نمایش هفت خوان را پشت سر میگذاشتند، خوانهایی که گاهی باعث می شد عطای دیدن کاری را به لقایش ببخشند یا نه بعد از ساعتها ماندن در صف پت در بمانند و چیزی جز حسرت نصیبشان نشود. عکاس‌ها امسال شرایط بسیار سختی داشتند و نتوانستند از کارها عکاسی کنند، فقط عکاسان مرکز هنرهای نمایشی حق عکس گرفتن داشتند و بقیه از این حق محروم شده بودند، تا نکند یک وقت عکسها باز کار دست تئاتر کشور بدهد. پیش از جشنواره قرار بود اجراهای ویژهای برای اهالی مطبوعات تدارک دیده شود، اما اگر پشت گوشمان را دیدیم، اجرای ویژه اهالی مطبوعات را هم دیدیم. خارجی‌ها که سوار قطار جشنواره شده بودند، زیاد بودند، 14 نمایش. اما بعضی از نمایش‌های خارجی صدای مسافران را در آورد، اشتاین که در روز اول جشنواره نا امید کننده بر صحنه ظاهر شد، اما به هر حال کاستلوچی توانست مسافران را راضی کند. مسافران در حال پیاده شدن هستند، سفر هر چه که بود خوب یا بد، به آخرش رسید و هر مسافری با تجربه‌ای که به دست آورده، می‌نشیند تا قطار سال آینده بیاید. جدول اظهار نظر هنرمندان در مورد جشنواره تئاتر فجر اظهار نظردرباره جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر نام و عنوان شهرستان‌ها در تئاتر سهم عمده‌ای دارند و باید این سهم با تهرانی‌ها برابر باشد. ما توقع نداریم که مسایلی که در تهران است هم عرض با شهرستان‌ها باشد، ولی باید تقسیم عادلانه بودجه صورت گیرد. انجمن‌ها نمی توانند کاری برای شهرستان‌ها بکنند، اما مسولان باید زمینه این ارتباط را برقرار کنند. اگر قرار است تئاتر کشور جایگاه معتبری داشته باشد، باید نگاه‌های عادلانه وجود داشته باشد. بازیگر شهرستانی یا تئاتر شهرستانی به لحاظ روحی و روانی به بچه‌ها ضربه می‌زند. اگر دولت دغدغه‌اش تئاتر است، باید همه چیز به جشنواره تئاتر ختم نشود. جشنواره تئاتر فجر همیشه این طور بوده، فقط دبیران آن عوض شدند. این جشنواره پایگاه خوبی برای بچه‌های شهرستان است نکته‌ای که همیشه در دو یا سه جشنواره اخیر بچه‌های ما را آزار داده و می‌دهد این است، چرا بچه‌های تهران حق دارند که هر رفتار و حرفی را در نمایشنامه‌شان بزنند، ولی بچه‌های شهرستان نمی‌توانند. در ممیزی افراط می‌شود، این‌ها باید از بدنه تئاتر کشور حذف شود. وقتی اسم شهرستان می آید نگاه‌ها حقارت‌آمیز است. رضا صابری کارگردان «لونه شغال» از مشهد به نظرم جشنواره امسال خوب بوده است. واقعا خسته نباشید به همه گروه‌های اجرایی جشنواره دارد که با کیفیت و آبرومند آن‌را برگزار کردند. کارهایی که دیده‌ام نسبت به کارهای گذشته از کیفیت بالاتری برخوردار بوده است. کتایون حسین زاده، کارگردان نمایش «شن» به گروه‌هایی که از شهرستان آمده‌اند توجه زیادی نشد. مثلا در مورد کار من ناهماهنگی باعث شد که داوران بخش دوم کار ما را نبینند. بچه‌های شهرستان مشکل بلیت داشتند و کمتر توانستند کارهای خوب را ببینند. معمولا بلیت‌های پرت به گروه‌های شهرستانی رسید در حالی که این بهترین فرصت برای ماست که کار ببینند. دستاورش این است که برخورد اندیشه‌ها را می‌بیند و می‌تواند در تئاتر پیشرفت کند. کاستلوچی آمده بود ایران، این اتفاق مهمی است اما یک ورک شاپ برگزار کرد که جمعی انگار محرمانه به آن رفتند. اگر به متفاوت بودن کار است، کار ما متفاوت است. چرا کارگردان‌هایی مثل ما نباید به این ورک شاپ بروند؟ ابراهیم پشت کوهی، کارگردان «فروش یک روح سرکش» از بندرعباس در جشنواره امسال چند کار خارجی دیدم که کارهای به نسبت خوبی بودند، ولی به خاطر مسایلی که هست کارهایی انتخاب می‌کنند که کم پرسوناژ و کم هزینه باشد؛ ولی برای جوانان تئاتری ما که خارج نرفته‌اند و نمایش‌های خارجی را ندیده‌اند، فکر می‌کنند این کارهایی که به جشنواره آمده کارهای بسیار خوبی هستند و از آن تقلید می‌کنند و ممکن است این تقلید ناشیانه باشد. دلم می خواهد کارهای حسابی و اساسی تئاتر هم دعوت شود، می‌دانم هزینه زیادی دارد و این به نفع تئاتر ماست. کارهایی که در جشنواره دیدیم فقط جلوه‌های بصری داشت من دلم برای کارهای خارجی خوب تنگ شده است. مریم معترف کارگردان «قصه‌های من و تو و رستم و شاهنامه» مدیر جشنواره امسال چون تئاتری است، از لحاظ مدیریت فرهنگی خیلی به هنرمندان کمک کرده است. دلیلش این است که او قبل از این‌که مدیر باشد، تئاتری است. یکی از نکات خوب جشنواره امسال این بود که جشنواره منظم‌تر از سال‌های گذشته برگزار شد. نکته‌ای که نقصان آن احساس می‌شود، نبود عکاسان و خبرنگاران در اجراها بود. چیستا یثربی کارگردان نمایش«اتاق تاریک» امسال جشنواره از نظم خوبی برخوردار بود؛ هم از نظر شرکت کنندگان و هم از نظر آنها که برای دیدن کارها می‌آمد، وجود نظم قابل توجه بود. تنها نقصی که جشنواره امسال داشت، مجوز ندادن به عکاسان برای عکاسی بود؛ مثلا از کار من آن‌چنان که باید عکاسی نشد. سیامک احصایی کارگردان نمایش «نامه‌هایی به تب» جشنواره امسال را خوب ارزیابی می‌کنم. در بخش بین‌الملل وجود کارگردانی مثل کاستلوچی و اشتاین به جشنواره بعد بین المللی داده است.سطح کارهای ایران هم خیلی بالا بود، حتا به نظرم بعضی از کار بهتر از کارهای خارجی بودند. اما من همواره گفته‌ام که ما امکانات کمی داریم، ولی گروهای خوبی داریم. گروه‌هایی که امسال نمایش ارایه دادند، کارهایشان بسیار متنوع بود؛ هم در شکل، هم در فرم و هم در محتوا. وقتی تئاتر به تنوع می‌رسد، یعنی رشد کرده است، اما ما نیاز به برنامه‌ریزی داریم تا نیروهایمان هدر نروند. فردا جشنواره تمام می‌شود، اما چیزی که از آن می‌ماند همین تجربیات خوبی است به دست می‌آوریم. رضا گوران کارگردان نمایش «ابرهای پشت حنجره» اول باید حسن‌های جشنواره را گفت. جشنواره نسبت به ده سال گذشته در به کارگیری نیروی جوان و در عرصه هنرهای نمایش بسیار خوب عمل کرده است. در بخش‌های مختلف از مهمان تا بین الملل این موضوع به چشم می‌آید.مدیریت جشنواره در دو نشستی که داشتند اذعان شد که از همه گروه‌ها به یک اندازه حمایت می‌شود، این اتفاق نسبت به گروه‌های مختلف افتاده است و تا الان کمتر دیدم گروهی ناراضی باشد. اما مسایلی وجود دارد که م‌توانست شکل حرفه‌ای باشد از جمله مساله نظارت و ارزشیابی. این مربوط به سیاست‌گزاری‌های کلان تئاتر است، اگر باید و نباید به صورت آیین‌نامه تدوین می‌شد ما با اعمال سلیقه‌های مختلف روبرو نبودیم. این بخش گروه‌ها را به چالش کشیده است و روند ایده اجرایی کار و نمایش را مختل کرده است که باید این موضوع ریشه شناسی شود تا در دوره‌های بعد شاهد این چیزها نباشیم. روح الله جفعری کارگردان «تماشاچی محکوم به اعدام» 52144
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 276]
-
گوناگون
پربازدیدترینها