واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > ادبیات - علی معلم دامغانی دلایلش برای خداحافظی از عرصهی شعر را اعلام کرد. به گزارش ایسنا این شاعر که چند روز پیش در مراسم پایانی جشنواره شعر فجر، بازنشستگی خود را از شاعری اعلام کرده بود، در توضیحی در اینباره گفت: «شعرهایی که من میسرودم، بیشتر با طبع جوانان سروکار داشت و اکنون دیگر به من نمیآید؛ آدمی در این سن و سال باید عارف باشد.» او در پاسخ به اینکه چگونه بازنشستگی خود را از شعر اعلام کرده، در حالیکه اگر شاعر سراغ شعر نرود، شعر به سراغ او میرود، گفت: «حال اگر چنین اتفاقی هم افتاد، اشکالی پیش نمیآید؛ آن را برای آیندگان میگذاریم؛ به هرحال، هرکس باید از خودش میراثی باقی بگذارد.» معلم درباره اینکه گفته میشود این تصمیم به دلیل حضور در کنگرههای شعر و مراسم رسمی گرفته شده، نیز اظهار کرد: «واقعا شاید بخش عمده آن همین است. امروز تعداد شعرا در کشورمان بسیار است و ما چند نفری هستیم که مقداری برای جوانها دستوپاگیر شدهایم. البته چیز بدی نشنیدهایم؛ ولی بسیاری از موضوعات اگر به میل و نشاط آنها باشد، به سرعت پیش میرود و به نتیجه میرسد. در واقع، دودلیهای ما در این سن و سال، آنها را کمی بازمیدارد.» او همچنین گفت: «ما هم بالأخره بیکار نمیمانیم؛ کارهایی انجام میدهیم و شاید مفیدتر باشد که به ارائه تجریبات در شعر و شرح شعر بپردازیم.» رییس فرهنگستان هنر همچنین در پاسخ به سئوالی مبنی بر اینکه آیا کتابهایی که در بازار در حوزه ادبیات کلاسیک موجودند، جوابگوی نیاز مردم هستند، گفت: «خیر، بدبختی این است که با آمدن ساحتهای جدید زبانی که بیشتر شفاهی هستند، ادبیات دیگری پیش پای ما گذاشته شده و به این ترتیب، در حال فاصله گرفتن از ادبیات گذشته هستیم.» او ادامه داد: «بنابراین یک راه چاره باقی میماند. آن هم اینکه ادبیات را در صورت کمالی خودش یعنی یک دیوان مانند «مثنوی» یا «شاهنامه» تقسیم کنیم و بهطور مثال، آن را به شکل 15 جلد کتاب جداگانه و هر بخش را مطابق با دریافتهایی که اهل اندیشه در آن متفقاند، مانند اسطوره، قصههای پهلوانی یا تاریخ درآوریم.» او با تأکید بر این که برخی از تفکیکپذیریها حقیقی است و اهل علم این واقعیت را گوشزد کردهاند، اضافه کرد: «این کتابها را با خط خوب و تصویر مناسب میتوان ارائه کرد. تذهیب اساطیری باید طوری باشد که به دنیای اساطیری مربوط باشد؛ یعنی تصاویری مانند سیمرغ. چیزهایی از این دست در بخش اول «شاهنامه» میتوانند معرف محتوای کتاب باشند و انسان را به خواندن تحریک کنند.» معلم در ادامه افزود: «همچنین بخش عمده کار ما به نوعی به معلم سرخود بودن کتابها مربوط میشود؛ به این ترتیب که یک سیدی که کتاب را دکلمه کند و چند اثر موسیقایی با متن میتوانند استفاده شوند و اگر اینها به کمال اتفاق بیفتند، شاید به اندازه حدود 60 سال باقی ماندن هنرهای ما به صورت موردی تضمین شوند.» 54144
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 465]