واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: دانش - کریستین دروشتن کریستین دورشتن، مدیر موسسه ویروسشناسی مرکز پزشکی دانشگاه بن، یکی از بزرگترین مراکز ویروسشناسی آلمان است. او بیشتر به خاطر دریافت جایزهای در سال 1382 / 2003 مشهور است که در آن، موفق به ارائه یک تست تشخیص ویروس مرموزی شد که سبب سندروم حاد تنفسی یا همان سارس میشد. وی در گفتگو با نشریه نیچر گفت که این بار، به مراتب زودتر از دفعات گذشته و البته با استفاده از تجربیات قبلی خود، توانسته است تست تشخیص ویروس آنفولانزای خوکی مکزیکی، H1N1 را بسازد. چه زمانی از خطر آنفولانزای خوکی اطلاع پیدا کردی؟جمعه 24 آوریل / 4 اردیبهشت، ساعت 11 صبح پشت میزم نشسته بودم که تلفن زنگ زد. اشتفان بکر، مدیر بخش ویروسشناسی دانشگاه ماربورگ آلمان پشت خط بود. او از همکاران آمریکاییاش در مورد آنفولانزای خوکی شنیده بود. البته هر دوی ما با استفاده از سرویس ای-میل پرومد، نگاهی به گزارش اولیه این ویروس انداخته بودیم. پرومد، وبسایتی است که اطلاعات شیوع بیماریها و ویروسها و مواد سمی را به سرعت در سراسر دنیا به اطلاع عموم میرساند. با وجود این که گزارشهای زیادی در این وبسایت موجود است، اما از آنجاییکه مختصرند، بسیاری از نکات مهم میتواند در آنها از قلم افتاده باشد. این ویروس به مرحله انتقال انسان به انسان رسیده بود و برای همین هم به مسئلهای بزرگ تبدیل شده بود. پیش خودم گفتم: «نه، حالا نه!» بعد از آن چه کردی؟نمیدانستیم این ویروس ممکن است چه زمانی به آلمان برسد، اما به هرحال دلمان نمیخواست ما را غافلگیر کند. بنابراین تصمیم گرفتیم تا منتظر دستورهای سازمانهای مربوط نمانیم و حتی قبل از این که کسی در آلمان مبتلا شود، برای ایجاد تست تشخیص آن، دست به کار شویم. ما هیچ ویروسی را به صورت فیزیکی در دسترس نداشتیم تا بتوانیم روی آن کارکنیم، اما سازمان بهداشت جهانی محتوای کامل ژنتیکی، ژنوم، آن را اعلام کرده بود. من با توجه به تجربیاتی که زمان کار با ویروس سارس کسب کرده بودم، میدانستم که چه باید کرد. از مزایای دیگری که تجربه قبلی داشت، ارتباط من با دیگر دانشمندان ویروسشناس آلمانی بود که میتوانستم از این ارتباطات استفاده لازم را ببرم. بنابراین همان روز جمعه با همهشان تماس گرفتم. خب، مواد مورد نیازت را از کجا به دست آوردی؟مرکز ویروسشناسی ماربورگ که طی دهههای متمادی بر روی گونههای مختلف ویروسها کار کرده است، ذخیره زیادی از ویروس آنفولانزای خوکی را در فریزر خود انبار کرده بود. این ویروسها به صورت متوالی مرتب شده بودند و کار ما این بود که توالی این ویروسها را با یکدیگر مقایسه کنیم. هنگام بررسی این ویروسها به ویروسی برخوردیم که یک زیرواحد H (هماگلوتینین) شبیه همان زیرواحد H ویروسی داشت که در حال حاضر از یک انسان به انسان دیگر انتقال مییابد. یافتن این زیرواحد، مهمترین بخش در راه تشخیص ویروس است. بنابراین نمونه ویروس مشابه را ذوب کرده و RNA مورد نیاز ساخت تست را از آن استخراج کردیم. چگونه این تستها را درست میکنی؟عموما، نیاز داریم تا از تولید پرایمرها (پایههای اصلی و اولیه ویروس) شروع کنیم و به قطعات یکتای آن برسیم. شناسایی این بخشها توسط نرمافزار اختصاصی این کار که توالی آنها را با یکدیگر مقایسه میکند، به سادگی انجامپذیر است. سپس توالی نوکلئوتیدهای مشابه همان قطعات مورد نظر را میسازیم. به اینها پرایمر میگویند که میتوانید برای افزایش مواد ژنتیکی از پاتوژن از آن استفاده کرد، البته به شرطی که در نمونه تست وجود داشته باشد. روز شنبه که من در یک مجلس عروسی بودم، مارکوس پنینگ از دانشگاه فرایبورگ، متوجه شد که به چه پرایمری نیاز داریم. اُلفرت لانت، از شرکت تی.آی.بی مولبیول برلین، پرایمرها را روز یکشنبه ساخت. این مرحله بسیار بحرانی و حیاتی بود، چون ساختن پرایمرها در چنین فرصت کوتاهی (یک آخر هفته) کار چندان سادهای نیست و من واقعا خوششانس بودم که اُلفرت را از تجربه قبلی میشناختم و باید از او تشکر کنم. روز دوشنبه، همه چیز کامل و مهیا بود و میتوانستیم تایید کنیم که تست در سه مکان مختلف یعنی بن، ماربورگ و فرایبورگ، امتحان شده است. همان روز، این تست را به مراکز دیگری همچون موسسه برنهارد نوخت و آزمایشگاه بهداشت عمومی هامبورگ هم فرستادیم. درست روز بعد از آن، اولین مورد مشکوک به ابتلای این ویروس به بیمارستان هامبورگ مراجعه کرد. به این صورت، هر دو آزمایشگاه در هامبورگ توانستند به صورت مجزا و همزمان تستها را انجام دهند. این تست توسط مرکز مرجع آنفولانزای کشور تایید شد. آیا از عهده تعداد نمونههایی که بیمارستانهای محلی برایتان میفرستند، بر میآیید؟آنطور که مشاهده میشود، این تعداد هر روز رو به افزایش است. در حال حاضر، روزی ده تا بیست نمونه دریافت میکنیم، اما انتظار داریم که به شدت زیاد شوند. احتمالا خیلی زود باید از بخشهای دیگر، تکنیسینهایی را برای کمک بیاوریم. البته مجبوریم که در ابتدا برای این نوع تست به آنها آموزش دهیم؛ اما این مشکل حادی نخواهد بود. اخبار آزمایشگاه ما در تلویزیون پخش شده و هماکنون افراد زیادی آماده هستند تا به ما کمک کنند. اگر فشار زیاد نیست، انجام اینهمه آزمایش چه اهمیتی دارد؟چون هنوز شیوع آنفولانزای سال 1918 را به یاد داریم، همانی که به آنفولانزای اسپانیایی معروف شد. وقتی این ویروس در ابتدا به مرحله انتقال انسان به انسان رسید، زیاد پاتوژنیک نبود (ویروس در همه موارد منجر به بروز بیماری نمیشد) و به همین دلیل زیاد جدی نگرفته شد. اما وقتی که ویروس خودش را برای زندگی در ناقل جدیدش بهینه کرد، بسیار بدخیم و حاد شد و همانطور که میدانیم چیزی حدود 20 میلیون نفر یا بیشتر را در سراسر دنیا به کام مرگ کشید. این اتفاق ممکن است بار دیگر بیفتد و ما حاضر نیستیم چنین خطری را به جان بخریم. بقیه بیمارستانها از چه تستهای دیگری استفاده میکنند؟تا حالا که تقریبا همه از تست ما استفاده کردهاند. خبر خیلی سریع به همه رسیده است. ما همچنین درخواستهایی از بقیه کشورها دریافت کردهایم و به زودی تستها را به نقاط دیگر هم میفرستیم. در حالی که ویروس ممکن است دچار جهش و دگرگونی بشود، شما هم قصد دارید تست خود را بهبود و گسترش دهید؟ برای آن که بگوییم آیا به چنین چیزی نیاز داریم یا نه، بسیار زود است. همه چیز بستگی به این دارد که این ویروس دقیقا چطور تغییر کند. اما در حقیقت، بعید است این، دلیلی باشد که به خاطرش تست را تغییر دهیم. در اصل، هماکنون داریم بر روی نسل دوم تست کار میکنیم که بتوانیم برای نمایش بهتر آن بر روی نمایشگرها از آن استفاده کنیم. انتظار میرود که در آینده بسیار نزدیک، نمونههای زیادی برای آزمایش به دستمان برسد و باید راهی پیدا کنیم که استفاده از این تستها برای تکنسینها آسان شود. واکنش دانشمندان به آنفولانزای خوکی در مقایسه با سارس و آنفولانزای پرندگان چطور بود؟این بار، سرعت بیشتر بود. آن موقع که خبر بیماری را در تلویزیون میدیدیم، ویروس به آلمان رسیده بود. ما در آلمان برنامهریزی بسیار خوبی برای بیماریهای همهگیر داریم؛ اما این شیطان قصد دارد تا خودش را با تمام وجوه و جزئیات به نمایش بگذارد. این اتفاق، چالش بزرگی برای افرادی مانند ما خواهد بود که مسئول بیمارستانهایی به این بزرگی هستیم. آیا این واکنشها در کشورهای دیگر هم مشابه آلمان است؟احتمالا. اما صادقانه بگویم که طی چند روز گذشته، هیچ کس برای ابراز نگرانی و شکایت کردن وقت نداشته است. منبع: نیچر، 30 آوریل - ترجمه: آزاده پارساپور
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 677]