واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: به گزارش ايرنا از بيروت، مسئله حراست و محافظت از شخصيت ها و مسئولان سياسي در لبنان، امروزه در محافل عمومي اين كشور مورد توجه قرار گرفته چراكه وجود بيش از هزار فرد از نيروهاي پليس در كنار پانزده هزار عنصر از دستگاه امنيتي براي حفاظت از شخصيت هاي سياسي يا نگهباني منازل آنها در كشوري صرفا با 4 ميليون جمعيت، قدري تأمل برانگيز است. لبنان از جمله كشورهايي است كه ترورهاي شخصيت هاي سياسي در آن از مدت ها پيش تاكنون ادامه دارد و اين روند در اين كشور كوچك حوزه درياي مديترانه به خاطر كشمكش داخلي ميان طوايف و احزاب مختلف آن و عدم وجود دادگاه ويژه پيگيري كننده ترور شخصيت هاي سياسي همچنان تا سال 2007 ميلادي ادامه يافت و در حال حاضر نيز با وجود گذشت 22 سال از پايان جنگ داخلي ميان لبناني ها كينه و سوء قصد ها همچنان وجود دارد. ترور كمال جنبلاط پدر وليد جنبلاط و رييس حزب دروزي لبنان، طوني سليمان فرنجيه نماينده پارلمان فرزند سليمان فرنجيه رييس جمهور اسبق لبنان ،بشير جميل بعد از انتخاب وي به عنوان رييس جمهور لبنان و قبل از برعهده گرفتن اين منصب، شيخ صبحي صالح رييس مجلس اعلاي شيعيان، رشيد كرامي نخست وزير اسبق كه 9 بار به اين منصب منصوب شده بود، شيخ حسن خالد مفتي كل لبنان ، رينيه معوض رييس جمهور اسبق لبنان، ايلي حبيقه وزير سابق نيرو و رييس سابق حزب نيروهاي لبناني و نهايتا رفيق حريري نخست وزير اسبق لبنان باعث شده كه چهره هاي سياسي اين كشور خواهان حفاظت گسترده از خود شوند. وجود نيروهاي حفاظتي بي حد و حصر در كنار مسئولان و شخصيت هاي سياسي لبنان حتي مقامات سابق و اسبق دولت در عين حال به معضلي مالي براي دولت لبنان تبديل شده است چراكه ارتش و پليس نمي توانند از بودجه عادي و ساليانه خود هزينه نيروهاي امنيت شخصيات و مقامات را پرداخت كنند. از سوي ديگر هراز چند گاهي در خبرها مي آيد كه محافظان فلان مقام امنيتي با مقامي ديگر درگير شده اند؛ امري كه آخرين مورد آن را در اولين سالگرد درگذشت علامه فضل الله شاهد بوديم و درگيري شديدي بين محافظان نبيه بري رييس مجلس لبنان و فواد سنيوره نخست وزير اسبق لبنان روي داد و حتي گلوله هم شليك شد. اما جالب تر از امور فوق آمار بالاي تعداد محافظان افراد است؛ به طور مثال امين جميل رييس حزب كتائب و رييس جمهور سابق لبنان داراي چهل و پنج نگهبان حفاطت است كه دو عنصر جهت اسكورت رفت وآمد وي و به ترتيب سي و سه عنصر براي حفاظت از خانه شخصي وي در منطقه بكفيا و ده عنصر نيز براي حمايت از خانه ديگر وي در منطقه سن الفيل تعيين شده اند. اما در مورد تعداد نيروهاي نگهباني و حفاظت منطقه معراب محل زندگي سمير جعجع رييس نيروهاي لبناني بايد گفت كه تعداد چهل فرد نظامي، حفاظت اين منطقه را بر عهده دارند كه در ميان آنها دو افسر و ده نظامي درجه دار ديده مي شود؛ اين علاوه بر هشت نگهبان استريدا جعجع همسر جعجع و شانزده نگهبان منزل وي است يعني جمعا تعداد كل همراهان امنيتي سمير جعجع به هفتاد و دو نظامي مي رسند. سي فرد نظامي، شامل يك افسر ستوان يكم و يازده سرباز درجه دار نيز وظيفه حمايت از ميشل عون رييس فراكسيون تغيير و اصلاح در مجلس لبنان را برعهده دارند. وليد جنبلاط رييس حزب سوسياليست ترقي خواه دروزي لبنان نيز داراي سي نگهبان است. هر يك از شخصيت هاي مزبور حق دارند چهار عنصر حفاظتي ديگر كه از سوي دستگاه امنيتي كشور معرفي مي شوند، به تعداد عناصر نگهبان خود اضافه كنند. اين مسئله تنها به رؤسا، وزراء و نمايندگان كنوني و سابق لبنان تعلق ندارد بلكه قشر قضات جامعه و افسران نيز مي توانند براي خود چهار افسر از دستگاه امنيتي كشور براي حمايت خود انتخاب كنند؛ به عنوان مثال غالب غانم قاضي بازنشسته همچنان علاوه بر ماشين امنيتي، داراي چهار نيروي حفاظتي است. خبرنگاران و هنرپيشه ها نيز به علت بهرمند شدن از بخشش هاي نزديكان سياسي، از داشتن نعمت نگهبانان شخصي بي بهره نيستند. بانك ها نيز مانند بانك البحر المتوسط(وابسته به خاندان حريري) از اين ترتيبات گسترده امنيتي بي نصيب نيستند. دبيرخانه جريان چهارده مارس نيز داراي چهل نيروي حفاطتي است. مسئله حفاظت و نگهباني، در ارتش نيز روالي خاص دارد و هر افسر ارتشي، با توجه به رتبه و درصد خطر پيرامون وي، داراي يك يا چهار نگهبان نظامي است ولي افسران بازنشسته تنها داراي يك نگهبان نظامي هستند. حال اين سوال پيش مي آيد كه وقتي كشوري با جمعيت محدود و بودجه حداقلي اين همه براي افراد خاص محافظ و نيروي امنيتي مي گذارد، آيا مردم آن هم از همين درجه اطمينان امنيتي برخوردار هستند يا اينكه اين افراط در انتخاب نيروهاي امنيتي شخصيات، درجايي ديگر تلافي مي شود. تعداد عناصر نگهبان دفتر مركزي مبارزه با مواد مخدر كه در سرتاسر لبنان مشغول به فعاليت هستند، تنها پنجاه فرد است؛ اين درحالي است كه دفتر مبازره با سرقت هاي بين المللي كه در سرتاسر لبنان پخش هستند، تنها داراي پنجاه نگهبان است و بيشتر اين افراد در اثر عمليات هجومي (عليه مخفي گاه دزدان) مجروح شده اند. زندان مركزي روميه نيز تنها داراي چهارصد نگهبان است كه مسئوليت حمايت از چهار هزار زنداني را بر عهده دارند و اين امر طبق قانون ظلم در حق نگهبانان زندان و زنداني ها محسوب مي شود. اما پايگاه هاي نيروهاي انتظامي نيز حالتي بهتر از وضعيت نگهباني در لبنان ندارند؛ مراكز انتظامي در لبنان وجود دارند كه تنها با وجود شش سرباز نگهبان مشغول به كار هستند و جالب توجه اينكه اين مراكز كنترل بيش از چهار يا پنج روستا با جمعيت بيش از هزاران نفر را بر عهده دارند. به طور مثال پايگاه انتظامي استان هرمل داراي شش نگهبان است كه مسئوليت امنيت بيش از پنجاه هزار نفر را برعهده دارد؛ پايگاه انتظامي شهر بعلبك نيز در شرايط عادي داراي بيش از بيست نگهبان نيست. اين افراد تـأمين امنيت جمعيت بيش از يك صد و بيست هزار نفر در بعلبك را برعهده دارند. اما تعداد نگهبانان موجود در پايگاه انتظامي منطقه شويفات به بيش از بيست فرد نمي رسد در حالي كه اين مركز بايد ضمن تأمين امنيت جمعيت ششصد هزار نفري اين منطقه به كنترل و مراقبت منطقه شويفات با داشتن مساحتي بيش از مساحت شهر بيروت، بپردازد. بيشتر سياستمداران لبنان امروز ضرورت هاي امنيتي را بهانه اي براي افزايش تعداد نگهبانان شخصي خود قرار داده اند درحالي كه تجربه نشان داده كه وجود اين عناصر مانع انجام عمليات و هدف قرار دادن شخصيت هاي سياسي در لبنان نشده است. اينك اين سؤال مطرح مي شود كه چرا شخصيت هاي سياسي، هزينه محافظت از خود را از جيب خود نمي پردازند و اين شخصيت آزادانه با هزار نگهبان و محافط بدون اينكه كسي از او درباره محافظانش بپرسد در ملاء عام حاضر مي شوند. برخي از همراهان نظامي شخصيت هاي سياسي به كارهاي كه شايسته مقام نظاميان نيز نيست مانند خدمتكار منزل، راننده بچه ها و همراه كودك يا پاسخ دهنده به تلفن دست مي زنند. خاورم*2023**1030**1369
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 188]