واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > ادبیات - نویسنده و شاعر معاصر معتقد است که شعرایی که به فارسی یا عربی شعر میگویند افراد یک کوچه هستند و یک جور فکر میکنند و این افکار را در شعرشان بروز میدهند. موسی بیدج با اشاره به اینکه ادبیات ایران و عرب در یکدیگر تنیده شده است به «خبرآنلاین» گفت: «یک پژوهشگر زبان و ادبیات عرب برای اینکه بتواند در حوزه خود یعنی در ادبیات موفق باشد ناگزیر از فراگیری زبان و ادبیات فارسی است و یک ایرانی هم با وجود تنیدگی که بین این دو فرهنگ و زبان به وجود آمده است برای اینکه در رشته زبان و ادبیات فارسی به حد عالی در پژوهشگری دست یابد، ناگزیر از فراگیری زبان و ادبیات عربی است.» وی ادامه داد: «یک شاعر پارسیگو برای اینکه جریانهای شعر را از ابتدا تاکنون بشناسد ناگزیر باید در کنار قلههای شعر پارسی، اشعار افرادی مانند بشار بن برد، مهیار دیلمی و دیگران را بخواند و باید با فرهنگی که در اشعار بسیاری از شاعران پارسی و عرب زبان در یکدیگر تنیده شده و قابل تفکیک نیست به خوبی آشنا شود.» به گفته بیدج وقتی اشعار زبان و ادبیات فارسی را مطالعه میکنیم، میبینیم که بسیاری از شاعران ما به زبان عربی شعر میگویند، جلوتر که میآییم، میبینیم که شعرایی مانند حافظ نیز در دیوان اشعار خود اشعار عربی زیادی دارند و شاهد تسط این بزرگان به زبان عربی هستیم که البته همه اینها نشان از این به هم تنیدگی در بین دو زبان و ادبیات است. وی که بنا به گفته خود از دو پنجره به جهان شعر مینگرد و به زبان عربی و فارسی شعر میگوید، تصریح کرد: «شعرایی که به این زبانها شعر میگویند افراد یک کوچه هستند و یک جور فکر میکنند و این افکار را در شعرشان بروز میدهند از این روست که وقتی یک شاعر عرب، شعر فارسی را میخواند بر دلش مینشیند و یا برعکس و این نشان از دلمشغولیها و اشتراکات فکری و عقاید مشترک بین این دو زبان دارد.» بیدج تصریح کرد: «زمانی بیست درصد از اعراب شعر قدیم فارسی را میشناختند اما شعر جدید فارسی کمتر در بین عرب زبانها شناخته شده است و به عبارتی آنها جریان شعر جدید را کمتر از شعر گذشته فارسی میشناسند البته در این زمینه تلاشهای فردی صورت گرفته است اما این تلاشها به تنهایی کافی نیست.» وی ادامه داد: «در ایران اما شعر عربی بیشتر شناخته شده است اما باز هم این مقدار کافی نیست. امروز در ایران اگر از یک فرد تحصیلکرده بخواهیم شاعری عرب زبان را نام ببرد حداقل یکی دو نفر را در ذهن دارد اما در کشورهای عربی این گونه نیست از این روست که میگویم شناخت ایرانیان از شعر عربی بیشتر از شناخت عربها از شعر فارسی است. در ایران چند مترجم بنا به خواست خود به ترجمه اشعار عربی پرداختهاند اما در کشورهای عربی به دلایلی از جمله گستردگی جغرافیای جهان عرب کمتر این اتفاق افتاده است اما افرادی مانند سهراب در دمشق و حتی نیما در کشورهای عربی تا حدی شناخت شده هستند البته باید گفت تمامی اقداماتی که در مورد ترجمه اشعار صورت گرفته اقدامات فردی بوده است.»
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 252]