واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
پرندگان ايران نويسنده:مرتضي جوهري لاچين Flaco biarmicusاندازه 40 تا 50 سانتيمتر، داراي بال ها و دم کشيده و بلند است. پرنده بالغ در ناحيه سر قرمز رنگ، ناحيه فوقاني بدن قهوه اي مايل به خاکستري همراه با رگه هاي روشن و تيره تر، ناحيه شکمي سفيد با لکه هاي قهوه اي است. پرنده کوهستاني و دشت هاي ناهموار سنگي زيست مي کنند. آشيانه را بر روي صخره هاي بزرگ مي سازند. در ايران در نواحي شمال غربي، به ويژه در جزاير درياچه اروميه ديده مي شوند. بالابان Falco cherrugاندازه 45 تا 55 سانتيمتر است. دم و بال هاي طويل، فرق سر و پس گردن مايل به سفيد همراه با رگه هاي قهوه اي تيره، در ناحيه پشتي بدن قهوه اي خيالي، پهلوها مايل به سفيد با رديفي از نقاط قهوه اي است. زير گونه هاي مختلف آن داراي رنگ آميزي گوناگون هستند. در دشت ها، کوهپايه ها و کوه ها با پوشش گياهي پراکنده درختي زندگي مي کنند. بر روي درختان يا صخره ها آشيانه مي سازند. 4 تا 5 تخم مي گذارند که پرنده ماده 28 تا 30 روز روي آنها مي خوابد. جوجه ها 6 تا 7 هفته در آشيانه مي مانند. براي تغذيه اغلب پستانداران کوچک و نيز پرنده ها را شکار مي کنند. در ايران در اکثر نواحي به صورت بومي و زمستان گذران ديده مي شوند.بحري Falco pelegrinoidesاندازه 30 تا 45 سانتيمتر، دم بلند، فرق سر قرمز، ناحيه فوقاني بدن خاکستري مايل به آبي، منقار و پاها زرد است. در نواحي کوهستاني و کوهپايه هاي صخره اي خشک زندگي مي کنند. آشيانه را در شکاف صخره ها و پرتگاه هاي صخره اي مي سازند. در ايران در اکثر نواحي به صورت بومي و مهاجر ديده مي شوند. تمام گونه هاي ذکر شده فوق از نظر زيستي و جمعيتي در معرض خطر قرار دارند. شاهين Falco peregrinusاندازه 38 تا 50 سانتيمتر، بال ها بلند، کشيده و نوک تيز، دم کوتاه است. نرها در ناحيه فوقاني خاکستري و نواحي زيرين بدن کمرنگ تر است. ماده ها معمولاً در ناحيه فوقاني خاکستري قهوه اي تيره و در ناحيه زيرين بدن قهوه اي کمرنگ تر است. هر دو جنس لکه ها و رگه هاي تيره تر در ناحيه فوقاني و زيرين بدن دارند. در زمين هاي صخره اي در دشت ها و کوه ها زندگي مي کنند. معمولاً در حفره هاي درون صخره ها و درختان بلند آشيانه مي سازند. 3 تا4 تخم مي گذارند که پس از 28 تا 29 روز جوجه ها از تخم بيرون مي آيند و حدود 40 روز در آشيانه مي مانند. پرندگان ديگر را در هنگام پرواز شکار مي کنند. در ايران در اکثر نقاط به صورت زمستان گذران و در نواحي شمال غربي و شمال و شمال شرقي به صورت بومي ديده مي شوند.در قاب طبيعت کور کور سياه Milvus Migrans Eng: Black Kiteمشخصات: اندازه پرنده حدود 55 سانتيمتر است و شباهت زيادي به کور کور حنايي دارد. با اين تفاوت که شکاف دم کور کور سياه بسيار کمتر است، به نحوي که در حالت پرواز تقريباً صاف، منحني يا با زاويه اي بسيار باز به نظر مي رسد. سرو صورت اين کور کور تا حدود زيادي تيره تر از کورکور حنايي است. پرنده اي اجتماعي است و بطور معمول روي آب هاي داخلي، به عبارت ديگر روي آب هاي داخل خشکي ديده مي شود. نابالغ شبيه به نابالغ کورکور حنايي هستند. وضعيت اين گونه نسبت به کور کور حنايي تا حدود زيادي بهتر است. تغذيه:به خوردن لاشه تمايل نشان مي دهد. همچنين از ماهي مرده، باقي مانده غذاي ديگر جانوران، حشرات، خزندگان، پستانداران کوچک و حداکثر تا اندازه خرگوش و پرندگان کوچک تغذيه مي کند. در مناطقي که جمعيت اين پرنده از وضيعت خوبي برخوردار است، به سرعت بر سر لاشه جمع مي شوند. زيستگاه:نزديک درياچه ها، رودخانه ها، مناطق آبي، محل هاي پر درخت يا با درخت هاي پراکنده و بطور معمول در اطراف روستاها يا حتي شهرها به چشم مي خورد.آشيانه خود را بصورت دسته جمعي روي درختان و حتي در آشيانه متروک کلاغها برپا مي سازد. پراکندگي:زماني در ايران بصورت نيمه مهاجر و به تعداد فراوان ديده مي شد، بصورتي که بومي مناطق شمالي ايران و نيمه جنوبي کشور و اطراف تهران بود و در تابستانها در تمامي نقاط مساعد در کشور به چشم مي خورد، اما امروزه نقشه پراکندگي اين پرنده به کلي تغيير يافته است، بصورتي که نيمه شمالي کشور و رشته کوه زاگرس اين کور کور بصورت بومي در خود پذيرا است و زمستان در سراسر ايران مشاهده مي گردد. منبع: نشريه اطلاعات علمي شماره 357/س
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 196]