تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1866273751
گفتوگو با محمد حسین محبیان عراقی مدیرعامل شرکت پست -
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: گفتوگو با محمد حسین محبیان عراقی مدیرعامل شرکت پست PhonieX 06 آذر 1388, 00:42محمدحسین محبیان عراقی- مدیرعامل شرکت پست جمهوری اسلامی ایران- با تحصیلات دکترای مدیریت دولتی از مدیران بی حاشیه و بی سر و صدای شرکت‌های تابعه وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات است که در چهار سال گذشته مدیریت پست ایران را بر عهده داشت. او در دوره مدیریت خود با بحثهای مهمی از جمله ورود اپراتور دوم پست و خصوصیسازی شرکت دولتی فعلی مواجه بوده که باید این شرکت را از قهقرای زیان‌های تحمیلی بیرون می‌کشید. در ساعات اولیه یکی از صبح‌ها با او قرار گفتوگو داشتیم. نزدیک به 40 دقیقه نیز در اتاق میهمانان منتظر ورود محبیان عراقی ماندیم اما علیرغم صبر ما در ازای تاخیر وی برای حاضر شدن بر سر میز گفت و گو، مسوول دفتر وی عجول بود و هر از چند دقیقه‌ای جلسه بعدی را به او گوشزد می‌کرد. هرچند که ما سوالات‌مان را تا آخرین لحظات مطرح کردیم که پاسخ‌های آن را در زیر می‌خوانید. شرکت پست جزو شرکت‌های صدر اصل 44 است و باید واگذار شود. اما یکی از شرط‌های بورس برای پذیرش یک شرکت، این است که سه سال متوالی سودده باشد. آیا این شرط محقق شده است؟ ما سال 85 به دنبال مصوبه هیات وزیران رفتیم. در سال 86 مصوبه تقریبا نهایی شد و در تیرماه سال گذشته ابلاغ شد. در آن مصوبه سه نکته اساسی وجود داشت: اول، تعریف وظایفی که باید به عنوان تصدیگری باشد چون در قانون اصل 44 تعریفی که آمده بود پست را دو تکه می‌کرد. دو بخش از چهار بخش، قابل واگذاری بود. ما چهار مرحله داریم: قبول، آماده‌سازی و تجزیه، رهسپاری و مبادله و در نهایت توزیع. در آنجا از تعریفاش این بر میآمد که دو بخش قابل واگذاری است. ولی هرکس این دو بخش را نداشت، دیگر اپراتور محسوب نمی‌شد بنابراین به خاطر این‌که یک اپراتور بتواند کاملا وظایف خود را انجام دهد، باید چهار مرحله با هم به بورس می‌رفت. یا اگر به بورس هم نخواهد برود، یک اپراتور باید این چهار مرحله را با هم داشته باشد. بنابراین در ماده یک، تعریف اساسی‌تر و جدیدی از پست آوردیم که معلوم باشد این می‌تواند چهار مرحله را با هم انجام بدهد. بند دوم، مدتی بود که مهلت داده شد به دولت یا وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات برای تشکیل یک مرکز دولتی. این طرف الان ظرفش موجود است. شرکت پست است که اپراتور میشود؛ اما آن طرف هم یک ظرفی می‌خواستیم مثل شرکت زیرساخت، که بخش‌های حاکمیتی را در آن ظرف بریزند و از این جدا کنند: آن ظرف هم اسمش سازمان پست دولتی است. قالبش هم شرکت است. مثل شرکت زیرساخت که الان وجود دارد. اینجا سه ماه فرصت دادند که ما مرکز ایجاد کنیم. سه ماه طی شد و مرکز را ایجاد کرده‌ایم. وظایف سازمان پست دولتی را تعیین کردیم و اساسنامه سازمان پست دولتی که بخش حاکمیت است را تنظیم و در هیات مدیره شرکت پست تصویب کردیم. وظایف آن طرف که مشخص شد، اساسنامه این شرکت اپراتوری را دوباره تنظیم کردیم، چون وظایفش تغییر می‌کرد. امور حاکمیتی را از این بخش درآوردیم و بردیم در بخش سازمان پست دولتی، بنابراین دومین کار ما تنظیم اساسنامه بود. خود این اساسنامه‌ها باید به تصویب یک‌سری مراجع برسد. اساسنامه سازمان پست دولتی را در دولت مطرح کردیم که در دو کمیسیون امور اجتماعی و کمیسیون امور زیربنایی دولت این اساسنامه تصویب شد. الان در نوبت تصویب هیات وزیران است. یک اقدام دیگر هنوز مانده و آن تشکیل سازمان است. تشکیل سازمان یا شرکت در اختیار دولت نیست و از اختیارات مجلس است. یک لایحه دو فوریتی تنظیم کرده‌ایم با امضا سه وزیر ارتباطات، دارایی و معاون برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی که این پیشنهاد میشود به دولت و بعد از تصویب در دولت به مجلس ارسال میشود. این هفته؟ بله و از مجلس خواسته‌ایم که تصویب کند دراین صورت اختیار تاسیس این سازمان را به دولت می‌دهد. حالا از این به بعد می‌ماند اپراتورها. برای این‌که یک اپراتور شکل بگیرد، ما غیر از این‌که اساسنامه این اپراتورها را اصلاح کردیم، یک پروانه هم نیاز داشتیم. چارچوب پروانه اپراتور اول را هم تنظیم و تصویب کردیم. این کار طی یک سال و نیم و بیش از 30-20 جلسه در هیات مدیره انجام شد. چارچوب پروانه الان آماده است و در اختیار سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی قرار دارد و از روی همین هم، پروانه اپراتورهای بعدی را تنظیم می‌کنیم. تصویب و ابلاغ این پروانه دیگر با سازمان تنظیم مقررات است. این موانعی که تا الان داشتیم را از سر راه برداشتیم. نکته‌ای شما اشاره کردید که شرکتی که می‌خواهد برود به بورس، باید سودآور باشد. فعلا قدم اول، تاسیس سازمان پست دولتی را برداشتیم و بعد جدا کردن اپراتور با وظایف مرتبط. اساسنامه اپراتور باید به تصویب کارگروه یا هیات عالی واگذاری در سازمان خصوصیسازی برسد. آنجا یک برنامه کسب و کار 15 ساله از ما خواستند که دادیم، صورت‌های حساب مالی را می‌خواستند ترجمه کنیم که ترجمه کردیم و تحویل دادیم، کل مدارکی که برای ثبت در سازمان خصوصیسازی لازم بود، از بابت شرکت پست انجام شده و منتظر هستیم که دو کار انجام شود. یکی تشکیل هیات عالی واگذاری است که به درخواست وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات باید اتفاق بیفتد. در قبل آقای سلیمانی و الان آقای تقی‌پور درخواست کرده‌اند که تشکیل شود. هیات عالی واگذاری که تشکیل شود، اساسنامه شرکت اپراتوری تصویب میشود. بعد این اساسنامه که تصویب شد، سه اتفاق دیگر می‌افتد آن مشکلی که شما گفتید را حل میکنند. یک، ما مشمول قانون تجارت می‌شویم و دو، باید بروند این شرکت را در ثبت شرکت‌ها، ثبت کنند و سه تعرفه آزاد میشود. همه این داستان‌ها برای این است که تعرفه‌ها آزاد شود؟ یعنی همه این داستان‌ها برای این است که تعرفه آزاد شود. آزاد هم معنی‌اش این نیست که هرچه دل‌شان خواست. قیمت‌های رقابتی براساس قیمت تمام شده. خوشبختانه شرکت پست تنها شرکت در بین شرکت‌های زیر مجموعه وزارت ارتباطات است که سیستم قیمت تمام شده مصوب دارد. این شاید مربوط به 8-7 سال پیش است که الان مبنای محاسبه زیان سنواتی ما است که باید دولت محاسبه کند که معمولا بخشی را پرداخت می‌کند. الان ما زیان عملیاتی نداریم. یعنی پست کارش زیان ده نیست چون تعرفه را اجازه نمی‌دهند افزایش بدهیم، زیان می‌دهیم. نکته‌ای را بگویم که خیلی به روشن کردن اذهان مردم کمک می‌کند. ما در سال به طور متوسط 350میلیارد تومان در پست کشور هزینه می‌کنیم. از این میزان، نزدیک 280-270 میلیارد تومان جاری است و بقیه هم عمرانی. این 350 میلیارد تومان را اگر شما بر 70 میلیون جمعیت و 12 ماه سال تقسیم کنید، در سرانه هزینه مردم در سال هر نفر 4 هزار و 500 تومان هزینه‌های پستی می‌دهد که در ماه میشود 370-360 تومان. یعنی به اندازه پول یک بسته آدامس هم نمی‌شود. بنابراین به عبارتی با گران کردن یا تغییر هزینه‌های پستی، هیچ اتفاقی در هزینه‌های خانوداه نمی‌افتد. اگر این تعرفه‌ها تغییر کند، زیان خدماتی پست را می‌پوشاند؟ آن را هم می‌گویم. اما اول این‌که اتفاقی برای مردم نمی‌افتد. چون ما حساب کردیم اگر فرض بر این باشد که همه هزینه‌ها را مردم می‌دهند، ماهانه هر نفر 360 تومان هزینه پستی دارد. اما آمارها به ما نشان می‌ده د حدود 60 درصد این ترافیک و درآمد، مربوط به سازمان‌های دولتی است. مضاف برای این‌که الان در کنار ما صدها شرکت موازی هستند که خدمات می‌دهند. مثل شرکت‌های پیکی یا شرکت‌های قانونی پستی مثل DHL، TNT، بادپا و ... که اصلا هیچ هماهنگی با ما ندارند و هیچ مجوزی هم از ما نگرفته‌اند. ما که می‌گویم منظورم وزارت ارتباطات است. این‌که مجوز نگرفته‌اند قانونی است؟ این‌ها شکل ثبت شرکت‌شان قانونی است اما فعالیت‌شان غیر قانونی است چون مجوزی از ما ندارند. هرگونه فعالیت پستی بخواهد در کشور اتفاق بیفتد، باید مجوز از سازمان تنظیم مقررات گرفته باشد. بنابراین ما منتظر هستیم پروانه که صادر شد، برای همه شرکت‌هایی که تمایل دارند کار اپراتوری کنند، پروانه صادر شود و آن موقع باید بیایند در چارچوب. هرکس هر نرخی که دلش می‌خواهد، نمی‌تواند بگیرد. در هر حوزه‌ای که خواست، نمی‌تواند فعالیت کند. باید در یک چارچوب کاری که در پروانه می‌نویسند، باشد. پس شرکت‌هایی که الان خدمات می‌دهند، حذف نمی‌شوند؟ نه حذف نمی‌شوند. ما می‌خواهیم به اپراتور تبدیل‌شان کنیم یا بعضی‌ها که استعداد اپراتور شدن ندارند، کنسرسیومی‌تشکیل می‌دهند و یک اپراتور می‌شوند. تعداد خاصی هم مشخص شده است که چند تا اپراتور می‌شوند؟ نه. هرچقدر بازار کشش داشته باشد. منتها الان مانع این است که چون نرخ دولتی تغییر نکرده، اولا ما سودآور نیستیم و ثانیا آن طرف هم تقاضایی یا تمایلی برای سرمایه‌گذاری در این بخش نیست. آنهایی که دارند کار میکنند با برنامههای خودشان کار میکنند و نرخهایی که دوست دارند، می‌گیرند و ترافیک آنچنانی هم ندارند. ما حدس‌مان این است که بیش از 40 درصد ترافیک در آن بخش‌ها خرد شده است. به هر حال این‌ها باید ساماندهی شوند. یک موضوع دیگر هم هست در رابطه با اصل 44 مصوبه‌ای که دولت داد، بندی دارد که زیان سنواتی پست را دولت بپذیرد. به محض این‌که ما بخواهیم وارد بورس شویم، زیان گذشته‌مان صفر میشود و شرکت فعالیتش سودآور میشود. پس این خودش آن مانع را برای آن‌که ما سودآور باشیم و به بورس برویم را بر می‌دارد. پس در واقع یک جورهایی قانون دور زده شده است. نمی‌شود به پست گفت برو سه سال سودده باش و بعد بیا در بورس. از همین الان مشخص است که اگر نرخ را آزاد کنند، سودآور است. اصلا هدف این نیست که این اپراتور شود، هدف این است که خصوصیسازی شود. در حقیقت دولت دارد با این کار از این جیب به آن جیب می‌کند. هم از این جیب به آن جیب می‌کند و هم از این موضوع خلاص میشود. تا کی باید شرکتی به این قدری که 17 هزار پرسنل دارد و 23 هزار نفر بیرون همکار دارد را نگه دارد؟ باید آزاد شود. شما می‌دانید از نظر مالی شرکتی می‌تواند سرمایه‌گذاری کند و توسعه دهد که سودآور باشد. یعنی همیشه سرمایه‌گذاری از محل سود است بنابراین هرچه زودتر باید آزاد و سودآور شود و فعالیت خود را ادامه دهد. دولت هم این را قبول دارد. ما چند پیشنهاد هم برده‌ایم و با آقای رییس جمهور هم مذاکره کردیم که اگر بشود این اقدام زودتر شود که مثلا با سازمان‌های دولتی نرخ تمام شده‌یمان را بگیریم مثل بنزین. آن‌ها هم قبول دارند، اما در نهایت در لایحه هدفمند کردن یارانه‌ها، پست هم جزو آزادسازی است. منتها ما آنجا نظراتی دادیم که نمی‌شود پست طی 5 سال آزادسازی قیمت شود. تا آن موقع ما مردیم و چیزی باقی نمی‌ماند. طبق آمارهایی که به شما هم گفتم، برای مردم اتفاقی نمی‌افتد. ما شرکت پست را خیلی زود می‌توانیم سودآور کنیم. الان هم قبل از این‌که این اتفاق بیفتد، سرویس‌های جدیدی ایجاد کرده‌ایم که برای فعالیت آینده این اپراتور زمینه‌سازی شود. مثل پست ویژه، پیک ویژه، ایمیل پستی و برنامههای پستی جدیدی که الان در پست اجرا میشود که آن‌ها را قیمت تمام شده به اضافه سود محاسبه می‌کنیم. یعنی سرویس‌های جدید را ارزش افزوده کرده‌ایم، اما سرویس‌های قدیمی‌همان نرخ 15-10سال قبل است که هیچ اتفاقی برایش نیفتاده و زیان ما هم برای همان بخش است. به این سازمان پست دولتی چه وظایفی داده خواهد شد؟ چندین وظیفه برایش پیش‌بینی شده است. همان‌طور که می‌دانید، یک سازمان پست جهانی به نام UTU داریم که 200 عضو دارد و ایران هم از 130 سال قبل عضو این سازمان است. شرکت در اجلاس و کنگره‌های بین المللی یکی از وظایف این سازمان دولتی است. نقطه تماس با حاکمیت و دنیا همین سازمان است. از سوی دیگر قانون پست را ما نمی‌نویسیم. هر چهار سال یک‌بار قوانین در کنگره جهانی تصویب و ابلاغ میشود و بعد در مجالس کشورها تصویب میشود. یکی از بحث‌ها اجرای قوانین بین‌الملل و ارتباطات بین ایران و سایر کشورهای دنیا... اما به نظرم این وظیفه رگولاتوری است. تقریبا این در دلش هست. ارتباط بین اپراتورها و چاپ تمبر. این کار، حاکمیتی است. مثل چاپ پول می‌ماند. شورای تمبر، نقاط مرزی، دفاتر بین‌الملل مرزی نمی‌توانند دست اپراتورها باشد. چون شما نمی‌‌توانید کنترل کنید. تقریبا کارهای نظارتی است. بیشتر، کار نظارتی و هدایتی است. بخشی هم کارهای حمایتی است. مثلا ما USO داریم. هیچ اپراتوری حاضر نیست در روستاها سرمایه‌گذاری کند، برایش صرف نمی‌کند. شما یک نرخی می‌گذارید برای روستاها که مابه التفاوتش را دولت در بودجه هر ساله می‌گنجاند و به اپراتورهایی می‌دهد که علاقه‌مند هستند در بخش روستایی کار کنند. بعد اپراتور چه وظایفی خواهد داشت؟ ما این شرکت را می‌توانیم اپراتور کنیم که می‌تواند هم دولتی باشد و هم خصوصی. الان اصرار داریم که زود اپراتور شود و جدا شود که حدس می‌زنیم بتوانیم تا پایان سال این کار را انجام دهیم. الان ما حتی فرد را هم مشخص کرده‌ایم که چه کسی مدیر بخش دولتی است و چه کسی مدیر بخش خصوصی. همین روزها با ابلاغ آقای وزیر شروع به کار میکنند. چه کسانی هستند؟ اسم‌شان را نمی‌توانیم بگویم. از اعضای هیات مدیره پنج نفره فعلی، من که خودم مسوول دو طرف هستم و آن چهار نفر باقی‌مانده، دو نفر را گذاشتیم برای پست دولتی و دو نفر برای این طرف که کشمکش‌ها شروع شود و هرکس سهم خود را بردارد و کار را شروع کند. این پروانه تا آخر سال آماده میشود؟ پروانه آماده است. منتظریم یک سری مقدمات آماده شود و سازمان تنظیم مقررات تا پایان سال ابلاغ کند و این اپراتور تشکیل شود. حق پروانه مشخص شده است؟ همه چیز مشخص شده است. اما اجازه بدهید وقتی تصویب نهایی شد، بیاید بیرون و اعلام شود چون الان چیزی بگوییم، شاید بعضی‌ها وحشت کنند. یعنی کمیسیون تصویب نکرده است؟ نه. در این خصوصیسازی حضور شرکت‌های خارجی هم دیده شده؟ همه را دیده‌ایم. ما دعوتشان کرده‌ایم، دو سال گذشته انواع شرکت‌های داخلی و خارجی را دعوت و آماده‌شان کردیم و مذاکره و راهنمایی کردیم. الان خودشان درخواست اپراتور شدن به سازمان تنظیم مقررات داده‌اند. مصاحبه‌ای آقای غرضی، وزیر اسبق پست و تلگراف وتلفن، داشتند که گفته بودند پست نمی‌تواند خصوصی شود. چون اولا با پول مردم بالا آماده و ثانیا خصوصی شدنش باعث میشود تعرفه‌ها خیلی بالا برود و این باعث میشود به مردم زیان وارد شود. نه. ایشان نظر شخصی خودشان را گفته‌اند. بالاخره تجربه هم بوده. بله. البته ما با ایشان در تماس هستیم. اما این یک اجبار است. من اطلاع دارم که آقای غرضی روی پست، تعصب دارند. ولی این هم یک کاری است که مردم می‌توانند انجامش بدهند. دلیلش ه این است که الان صدها شرکت در جامعه دارند کار پستی می‌کند. این‌که آن‌ها انجام می‌دهند، شاید به خاطر خلاء حضور پست هم بوده. خلاء حضور پست نیست. همین مساله تعرفه است. تعرفه آزاد شود، پست دیگر برایش می‌صرفد که هر کاری را انجام دهد. چون ما 70-60 در صد کارمان ترافیک‌های زیان ده است، هرچه بیشتر کار کنیم، زیان‌مان بیشتر میشود. طبیعتا با وضعیت فعلی، پست علاقه‌ای به کار بیشتری ندارد تازمانی که انگیزه برایش ایجاد شود. می‌توانید تقریبی بگویید که چقدر افزایش تعرفه خواهید داشت؟ قیمت تمام شده ما الان با متوسط قیمت‌های دریافتی، حدود 40 درصد فاصله دارد. اگر شما سیاست‌گذاری کنید و 10 درصد هم سود بگیرید، میشود 50 درصد. ما بخش‌ها را آنالیز کرده‌ایم. مثلا در مرحله قبول، 21 درصد هزینه‌ها مربوط به این مرحله است. 35 درصد هزینه‌ها مربوط به مرحله توزیع است. اگر یک مرسوله وارد پست شد و دو تا از این مراحل را داشت، بیش از 50 درصد قیمت تمام شده به این سرویس تعلق می‌گیرد. مثلا قبض تلفن را ما از این دست می‌گیریم و از آن دست توزیع می‌کنیم. هیچ کار خاصی رویش انجام نمیدهیم. یک قبول داریم و یک توزیع. اما یک مرسوله‌ای است که قبول میشود، اینجا تجزیه میشود و در استان و شهرستان تجزیه و توزیع میشود. این فعالیت برای برخی مرسولات در تهران هم اتفاق می‌افتد. همان نرخ را از شما می‌گیرند. این اشتباه است. بنابراین باید نظام تعرفه‌ای اصلاح شود و بتوانیم این مشکل را برطرف کنیم. الان دفاترICT شهری نتوانستند دوام بیاورند و با آن نرخ‌ها کار کنند. الان هم ناراحت نیستند که چرا قیمت بیشتری می‌گیرند. ناراحتند که چرا آن 40 درصد بیشتر را پست نمی‌گیرد. ما هم همین خواسته را داریم که در مرحله قبول، مثل بخش خصوصی باشیم که ضرر ندهیم. به هر حال پست اگر بخواهد در این زمینه فعالیت کند، باید رغبت کند. باید برایش بصرفد. یکی از طرح ساماندهی که دارید، بحث پیک‌ها است. این را بعد از این‌که خصوصی شوید، پیگیری می‌کنید؟ دو تا ساماندهی داریم. ساماندهی واحدهای خدمات دهنده را داریم که کار ما نیست و کار سازمان تنظیم مقررات است. یک ساماندهی خدمات هم هست که آن کار ما است. مثلا مامور شهرداری و برق، دارایی و ... به منازل می‌روند. ما برای این‌ها طرح بردیم و گفتیم هر وقت کسی در مکانی کار دارد، این را دست پست بدهد. برای این کار یک بسته و پاکت طراحی کردیم که به منزل برود و هرکس هرچی دارد، داخل آن بگذارد و حالت ابلاغیه داشته باشد. این به شدت هزینه‌های واحدها، سازمان‌ها و خانواده‌ها را پایین می‌آورد. جلسه‌ای را هفته پیش با سردار رویانیان- رییس ستاد تبصره 13- داشتیم و بحث پیشخوان دولت را پیگیری کردیم و قرار شد در مصوبه‌ای که دارند، پست را به عنوان مرکز اصلی این موضوع قرار دهند که از جمله آثاری که خواهد داشت کاهش ترافیک شهری حداقل بین 8 تا 12 درصد خواهد بود. مثلا الان ابلاغیه دادگستری در تهران و اوراق مالیاتی با ما است. پست هم با این کارها چاله چوله‌هایش پر میشود. ما قبلا پیش‌بینی کرده بودیم در سال پایانی برنامه چهارم که امسال است، به 35 هزار پرسنل برسیم. در دنیا هم این طور است که پست‌ها جمعیت پرسنل‌شان خیلی زیاد است. ولی الان چون آن مانع نرخ هست، همه ظرف‌ها خالی مانده. ظاهرا بانک اطلاعاتی در مورد کدپستی‌ها خیلی کامل و جامع نیست. خیلی وقت‌ها مرسولات و قبوض اشتباه می‌روند. انگار دیتاسنتر پست خیلی به روز نشده است. شما هرچه انگشت اتهام مربوط به دیگران بود را نصیب ما کردید. اما عیب ندارد. شما امسال شاهد بودید که شهرداری کل پلاک‌ها را تعویض کرد. در صورتی‌که در تمام ایران بالای پلاک، کد پستی ده رقمی‌خورده است. شهرداری تهران ناهماهنگ این کار را انجام داد که هزینه‌های چندباره برای مردم و شهرداری دارد. خیلی جاهای دنیا این کدپستی همان آدرس مردم و پلاک است. ما هم این بانک را به روز می‌کنیم. الان 30 میلیون رکورد در شهر و روستاها داریم یعنی ما 30 میلیون مکان داریم که هرگونه دسته‌بندی که بخواهید، می‌دهیم. الان ما 15 سازمان در کشور داریم که سرویس مکانی می‌دهند. مثلا انشعاب آب، برق و ... که روی مکان مدیریت میکنند. آن‌ها از این بانک باید استفاده کنند. کما این‌که دولت در بحث سهام عدالت یا خدمات بیمه‌ای از این بانک به خوبی استفاده کرد. به هر حال متولی آدرس در دنیا پست است و اینجا هم همین‌طور است. اما طرحی که شما با ارتباطات سیار داشتید در خصوص واگذاری صفر تا صد قبوض تلفن‌همراه، ظاهرا به خاطر همین بحث کامل نبودن بانک اطلاعات مشترکان بود که عملیاتی نشد. نه بانک کامل است. شما می‌دانید تلفن ثابت پا دارد، چه برسد به تلفن همراه. یعنی از این خانه به آن خانه و از این آدم به آن آدم، مدام تغییر می‌کند. خیلی از مشترکان تلفن‌ها، چه ثابت و چه همراه، وقتی تغییرات آدرس دارند، نمی‌روند اعلام کنند. این تغییر آدرس انجام نمی‌شود و قبض هم به همان آدرس قبلی چاپ میشود. منتها ما یک مساله‌ای داریم به نام الزام. الزام اجرایی کردن این قانون که اگر کسی آدرسش تغییر کرد و اعلام نکرد، ارتباطش با دنیای بیرونش قطع میشود. الان این الزام نیست. اگر بود، یک ماه که قبوض به دست فرد نمی‌رسید، همه آب، برق و تلفنش قطع می‌شد و کسی سرویس نمی‌داد یا مثلا کارت ملی. طرف چند شهر عوض می‌کند، اما کارتش عوض نمی‌شود. چون الزام نیست که اگر بود، آن‌وقت نقش اصلی خود را نشان می‌داد. البته دارد پیگیری میشود که ما بتوانیم این را الزامی‌کنیم. چون بانک کدپستی خیلی ارزشمند است. میلیاردها تومان در این راه خرج شده و به‌روز میشود و ما برایش الان نرم‌افزار نوشته‌ایم و در سایت‌ها شما می‌توانید به بانک مراجعه کنید و سرویس بگیرید. پست یکی از عوامل زیربنایی اقتصاد یک کشور است و همین‌ها زیرساخت پست هستند. بانک اطلاعاتی، شبکه‌های تجزیه اطلاعات، شبکه‌های توزیع. باید روز به روز هم تقویت شود و به روز نگه داشته شود. امیدواریم که همه سازمان‌ها از این استفاده کنند. این یک زبان یگانه برای همه است. ما اگر روی یک نقطه جغرافیایی در نقشه کشور، سوزن بزنیم؛ برق یک آدرس می‌دهد، آب یک آدرس دیگر . اسم دارنده این کنتورها هم باهم فرق می‌کند. الان بسیاری از مردم یک جا زندگی میکنند، اما کنتور آب یا برق یا گاز به نام‌شان نیست. دلیلش همین بانک است اما وقتی کد پستی شد، شما هرکجا در نقشه را که مشخص کنید، همه با یک کد صدایش میکنند. میشود زبان یگانه مدیریتی همه سازمان‌هایی که می‌خواهند روی مکان مدیریت کنند. اصلا ساختار مدیریتی کشور را اصلاح می‌کند و این استعدادش تا 280 میلیون رکورد است. الان بانک، 30 میلیون است. شاید تا 40-30 سال آینده این کد جواب می‌دهد. تازه اگر نخواهیم نظام این کد را تغییر دهیم. بحث این دستگاه‌های ATM پستی به کجا رسید که قرار بود عید فطر راه بیفتد؟
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 416]
-
گوناگون
پربازدیدترینها