واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: این زلزله در كنار زلزله دهه90 میلادی از بدترین زمینلرزههای تاریخ كشور چین هستند كه بیش از 90هزار قربانی بهجای گذاشتند. طعنه رسانههای گروهی چین دراینباره است، که... سینماهای چین در شرایطی سال2008 را بهپایان رسانده و وارد سال جدید میلادی شدند كه از یكسو، جدول گیشه نمایش در اولین ماه سال جدید رونق خیلی خوبی داشت و از سوی دیگر، جامعه چین به استقبال شصتمین سالگرد پیروزی انقلاب كمونیستی خود میرود. استقبال تماشاگران چینی از فیلمهایی كه ماه اول سال2009 (و بهمناسبت تعطیلات سال جدید میلادی) بهنمایش عمومی درآمدند، یك رشد 30درصدی فروش را در گیشه نمایش رقم زد. به گفته رسانههای گروهی، فروش كلی فیلمهای سینمایی در هفته اول سال جدید 30میلیون دلار بود. این رقم فروش از بابت نمایش عمومی 15 فیلم سینمایی روی پرده بود كه 10تای آنها جدید بود. این اتفاق درحالی افتاد كه در هفته اول ژانویه 2007، تعداد بیشتری فیلم اكران عمومی شده بود. صدرنشین جدول هفتگی گیشه فروش، یك كمدی رمانتیك با بازی آندرولائو بهنام «در جستوجوی یك ستاره» بود كه در رقابت با یك كمدی سیاه دیگر بهنام «مسابقهدهنده دیوانه» این مقام را از آن خود كرد. فیلم اول كه 26ژانویه اكران شد، در 5روز اول نمایش خود حدود 8میلیون دلار فروش كرد. نكته جالب در رقابتهای گیشه نمایش ماه ژانویه سینماهای چین، ادامه حضور موفقیتآمیز درام تاریخی «صخره سرخ» (جانوو) بود كه با احتساب فروش سال جدید آن، موفق به فروش 35میلیوندلاری شد. برای صنعت سینمای چین آنچه این روزها اهمیت بیشتری دارد، نه وضعیت فروش فیلمها در گیشه نمایش، كه همراهی آن با جشنهای شصتمین سالگرد پیروزی انقلاب كمونیستی كشور است. حزب كمونیست كه حزب حاكم كشور است، تبلیغات گستردهای را برای برگزاری باشكوه این جشن شروع كرده و از تمام صنوف و رشتهها خواسته در این رابطه با دولت و مسئولان رسمی همكاری كنند. رابطه دولت با فیلمسازان مستقل و غیرمتعارف، در طول سالیان متمادی خوب نبوده است. هنرمندان همیشه از سانسور و دخالتهای بیجای مسئولان رسمی نالیدهاند و به همین دلیل سینمای چین همیشه تعدادی فیلمساز معترض داشته است. در دوران گذشته (و در اوایل دهه 80) گروهی از فیلمسازان مترقی چین، نسل پنجم فیلمسازان كشور را خلق كردند. فیلمهای فیلمسازان نسل پنجم كارهایی ساده- و در عین حال روستایی- درباره مسائل و مشكلات مردم عادی بود.این فیلمها با آنكه ضد دولتی نبودند و پیامهای صریح و تند سیاسی با خود حمل نمیكردند ولی بهدلیل عدمپیروی از سینمای تبلیغاتی حاكم بر كشور (كه در آنها مردم چین تحت رهبری حزب كمونیست، آدمهایی خوشبخت و بیدرد و رنج بودند) به نوعی كارهایی انقلابی و ضد حكومتی محسوب میشدند. در كنار استقبال جشنوارهها و روشنفكران بینالمللی از این فیلمها، سازندگان آنها در داخل كشور با بیمهری مواجه شده و برای ادامه كار با موانع سخت و دشواری روبهرو شدند، برخی از فیلمسازان نسل پنجم مهاجرت كردند و برخی دیگر به یك سكوت ناخواسته تن دردادند. تحولات سیاسی یك دهه اخیر چین و نزدیكی آن به بازار جهانی اقتصاد آزاد، باعث شد تا از بار فشار روی هنرمندان كاسته شود اما با وجود كاهش سانسور و فشارها، هنوز هم صنعت سینمای چین برای ارائه كارهایی كه میخواهند با مشكلاتی روبهروست. یكی از فیلمسازان مغضوب نسل پنجم سینمای چین، ژانگییمو است كه طی سالهای اخیر با بازشدن فضای سیاسی و اجتماعی، چند فیلم تاریخی- رزمی مثل «قهرمان» و «خانه خنجرهای پران» را كارگردانی كرد كه بهصورت همزمان با استقبال خوب منتقدان و تماشاگران سینما روبهرو شد. این فیلمها در همان حالی كه در چین فروشهای خیلی بالایی كردند، در كشورهای همسایه و حتی غربی هم فروش خیلی خوبی در گیشه نمایش داشتند. این درحالی است كه این فیلمها جزو كارهای گرانقیمت و پرخرج سینمای داخلی هم هستند. ژانگ ییمو كه زمانی جزو منتقدان سیاستهای داخلی و خارجی حزب كمونیست بود، حالا با این حزب همكاریهای نزدیك هنری دارد و آن انتقادهای قدیمی را محصول اختلافات گذشته میداند. زمانی كه اعلام شد این فیلمساز طراحی و كارگردانی رژه عظیم مردم در روز ملی چین را (كه در شهر پكن برپا میشود) بهعهده دارد، كمتر كسی تعجب كرد. اما وقتی این فیلمساز اعلام كرد قصد كارگردانی فیلمی درباره انقلاب كمونیستی چین و پیروزی طرفداران مائوتسهتونگ بر رژیم فئودالی كهنه را دارد، همه شگفتزده شدند. تحلیلگران سینمایی و سیاسی عقیده دارند ییمو با كارگردانی این فیلم قصد دارد برادری خودش و دیگر فیلمسازان چینی را به دولت و مسئولان چینی ثابت كند، تا آنها بتوانند در آینده راحتتر به كارهای هنری خود بپردازند. اما این فقط ژانگییمو نیست كه خود را آماده ساخت یك فیلم داستانی- تاریخی (بگویید تبلیغاتی) درباره انقلاب چین میكند. هوآنگ ژیانژین، كارگردان سرشناس سینمای این كشور آسیایی، از چند هفته قبل ساخت فیلم «دلیل بزرگ تأسیس چین» را شروع كرد. فیلم كه در حوالی شهر پكن فیلمبرداری میشود، ماه می روی میز تدوین میرود. قصه فیلم درباره روزهای انقلاب است و نقش مائو و ژنرال چیانگكایشك (یكی از مهمترین نیروهای انقلاب) را 2قهرمان ملی كشور بازی میكنند. هزینه تولید فیلم اعلام نشده، ولی گفته میشود یكی از پرخرجترین محصولات كل تاریخ سینمای چین خواهد بود. آنچه در این فیلم بیشتر از قصه و فضای تبلیغاتیاش توجه عمومی را به خود جلب كرده، حضور چنكایگه و فنگژیائوگنگ 2 فیلمساز مشهور چینی بهعنوان بازیگر در این فیلم است. همه اینها در حالی است كه 3 بازیگر بسیار موفق و مطرح چینی اندیلائو، جهیو و ژیانگوی هم نقشهای مهمی در این فیلم دارند. در همینحال، رسانههای گروهی چین به شكلی زیركانه از تولید فیلم جدید فنگژیائوگنگ بهنام «زمینلرزه» حرف میزنند كه قصهاش درباره زمینلرزه وحشتناك دهه70 (درسال1978) چین است. این زلزله در كنار زلزله دهه90 میلادی از بدترین زمینلرزههای تاریخ كشور چین هستند كه بیش از 90هزار قربانی بهجای گذاشتند. طعنه رسانههای گروهی چین دراینباره است، كه در شرایطی كه بسیاری از هنرمندان چینی در فكر تولید فیلمهایی با مضمون انقلاب چین هستند، این فیلمساز بزرگ تجاریساز كشور، میخواهد فیلمی درباره یك مصیبت عمومی و دردناك بسازد. فیلم تلخ تاریخی فنگژیائوگنگ در شصتمین سال پیروزی انقلاب و در شرایطی جلوی دوربین میرود كه این فیلمساز، ماه قبل بهعنوان پولسازترین كارگردان چین شناخته و معرفی شد. تحلیلگران اقتصادی سینما در این كشور آسیایی میگویند وی با فیلمهای خود یك میلیارد یوآن چینی (حدود 146میلیوندلار) پول به گیشه نمایش سینماهای این كشور اهدا كرده است. به این ترتیب، این هنرمندان فعال اولین كارگردان در تاریخ سینمای كشور خود است كه فیلمهایش با چنین فروش بالایی در گیشه نمایش روبهرو بودهاند؛ فیلمهایی مثل «مراسم تدفین یك ستاره سینما»، «اتاقك تلفن»، «انجمن» و «بانكوت»- كه در فاصله سالهای 2006-2001 ساخته شدهاند- این موفقیت بزرگ را نصیب فنگژیائوگنگ كردهاند. در سال 2008 هم كمدیدرام «اگر تو همان باشی» او با استقبال خیلی خوب تماشاگران روبهرو شد و خیلی سریع توانست به فروش بالای 45میلیوندلار دست پیدا كند. این فیلمساز كه سال 1958 بهدنیا آمد، در خانوادهای كمونیست بزرگ شده و با آنكه خودش هم گرایشهای چپگرایانه دارد، ولی هیچوقت عضو حزب كمونیست نبوده است. این درحالی است كه پدرش (یك پروفسور دانشگاه) از اعضای قدیمی حزب است. فنگژیائوگنگ برخلاف بسیاری از فیلمسازان كشورش كه تحصیلات آكادمیك دارند، در هیچ مدرسه سینمایی درس كارگردانی نخوانده و فقط تجربه عملی كاری دارد. در حقیقت به دلیل شهرت زیاد و محبوبیت فراوان در بین عموم تماشاگران است كه رسانههای گروهی بهصورت غیرمستقیم بحث عدم حضور فنگژیائوگنگ را در پروژههای مربوط به انقلاب و برپایی جشنهای سالگرد آن مطرح میكنند. حتی شنیده میشود حضور او بهعنوان بازیگر در «دلیل بزرگ تأسیس چین» هم نوعی ردگمكنی است، تا كسی از او درباره عدم كارگردانی یكی از فیلمهای سالگرد انقلاب چیزی نپرسد. تحلیلگران سینمایی میگویند حزب و اداره سانسور این روزها توجه ویژهای بهنام افرادی كه با پروژههای سالگرد انقلاب همكاری میكنند (و یا نمیكنند) دارد و كسانی كه در این رابطه كاری ارائه نكنند با خطر بیكاری در سال آینده روبهرو خواهند بود. دولت چین نزدیك به 2دهه است كه اجازه نمایش محدود فیلمهای هالیوودی را صادر كرده است. طبق قانون رسمی، هر سال 10فیلم مطرح هالیوودی امكان نمایش در سینماهای كشور را دارند. در شرایطی كه این فیلمها معمولاً در نمایش عمومی با استقبال خوب تماشاگران روبهرو میشوند، صنعت سینمای داخلی نسبت به اكران عمومی این فیلمها معترض است و آن را علیه موقعیت تولیدات ملی ارزیابی میكند. به اعتقاد اهالی صنعت سینما، اكران عمومی محصولات هالیوودی باعث كاهش استقبال مردم از فیلمهای چینی میشود و این كار صنعت سینمای ملی را در معرض خطر و نابودی قرار میدهد. اما منتقدان سینمایی و اهل فن براساس اعداد و ارقام موجود و واقعی، این ادعای قدیمی را رد میكنند و حتی عقیده دارند نمایش محصولات هالیوودی در چین باعث شده تا صنعت سینمای چین كیفیت كارهای خود را بالا ببرد تا بتواند با این محصولات رقابت كند. آنها این نكته را بهنفع هردو یعنی صنعت سینما و تماشاگران چینی میدانند. مسئولان چینی در كنار جذب افكار عمومی بهنفع خود، درصدد جلب حمایت اهالی صنعت سینمای كشور هم هستند. اداره سانسور چین در یك اطلاعیه رسمی خبر داد كه بهزودی سیستم ردهبندی سنی فیلمها را به مورد اجرا میگذارد. این سیستم كه تا قبل از این در چین وجود نداشته، درصورت اجرا بهنفع فیلمسازان چینی است و بههمین دلیل آنها از اجرای این طرح استقبال وسیعی كردهاند. اهالی سینما میگویند در شرایطی كه سیستم درجهبندی محصولات سینمایی وجود ندارد، مسئولان اداره سانسور میتوانند به بهانههای مختلف، مانع از اكران عمومی فیلمها شوند. در چنین شرایطی، اداره سانسور با اعلام اینكه فیلم مناسب حال عموم مردم نیست، دست به توقیف محصولات سینمایی میزند. اما با اجرای طرح ردهبندی سنی فیلمها، آنها مجبورند اجازه نمایش عمومی فیلمها را صادر كنند و هنگام اكران عمومی، محدودیتهای سنی را در مورد آن اعمال كنند. به اینترتیب، صاحبنظران سینمایی عقیده دارند باید منتظر ماند و دید این سیستم در عمل چگونه عمل خواهد كرد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیمرغ]
[مشاهده در: www.seemorgh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 4974]