واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: آشنایی مختصر با سنین مخاطبان
بحث قبل را اینجا ببینیدکودکان:- کودکان سنین دبستانی فوق العاده به شخصیت و نحوه کلام و صلابت الگوهای خود توجه دارند..- با کودکان همواره با کلام موجز، شیرین و گویا باید سخن گفت.- توجه بیشتر به نیازهای عاطفی ایشان تا آن جا که شخصیت ما را منبع محبت دانند و تمایل درونی خود را برای معاشرت بیشتر نشان دهند.- کودکان، بیش از گفتار، به رفتار و منش ما توجه دارند و رفتار ما را سرمشق خود قرار می دهند.نوجوانان و جوانان:- از نظر شخصیتی از حساسیت فوق العاده ای برخوردارند.- بسیار جستجوگر و خریدار سخنان تازه و رفتارهای عاطفی - منطقی هستند.- نیازها و انگیزه های متنوعی دارند.- از کودکی بریده و در اندیشه پیوستن به دنیای بزرگسالان هستند.- همواره در جستجوی هویت فردی و اجتماعی خود هستند البته در آئینه نگاه، رفتار و کلام دیگران.- آرمان گرایی و مطلوب اندیشی از ویژگی های برجسته اینان است.- نیازمند هدایت و حمایت هستند.- سخن گفتن برای ایشان بسیار مهم است و لاجرم باید منطبق با ویژگی ها و نیازهای در حال تحول آن ها باشد.- از صحبت های آمرانه، حاکمانه و تهدیدگر بسیار گریزانند (حذر از زبان تهدید و تحقیر)- دوست می دارند با ایشان به زبان ساده، گیرا، صمیمی، حکیمانه، دوستانه و سینه به سینه سخن گفته شود.- دوست می دارند به آن ها فرصت سؤال کردن، اعتراض و گاه مخالفت داده شود.- دوست می دارند که شخصیت آن ها به گونه ای که هست، اگرچه از نظر ما مورد تایید نباشد، به عنوان یک واقعیت مورد توجه قرار گیرد.- بر مبلغان و مربیان است که نقاط مثبت شخصیت آن ها را مورد تایید، تکریم و تشویق قرار دهند.- همه انسان ها محبت پذیرند و تنبیه گریز، این مطلب در نوجوانان و جوانان به مراتب بیشتر است.- استدلال کلامی همراه با احساسات را بیشتر می پسندند و می پذیرند.- زبان روز دنیا را دانستن و نیازهای جوانان را درک کردن زمینه پذیرش روانی آنان را بیشتر می کند.بزرگسالان- نشستن در کنار بچه ها برای بزرگسالان سنگین می نماید.- با عقایدی خاص خو گرفته و پیر شده اند.- کم حوصله و پرتوقع اند.- معمولا سن آن ها از سن مبلغ بیشتر است. لذا رعایت احترام آن ها ضروری است..- وجود آن ها در مجالس غنیمت و قیمتی است.- مبلغ مخاطبین را با نام بشناسد و در غیبت آن ها از احوال آن ها جویا شود.علل خستگی و بی حوصلگی مخاطب و مستمع- یکنواختی نوع بحث و عدم تنوع در مطالب.- یکنواختی تن صدا و استفاده نکردن از زیر و بم صدا و سکوت به موقع و حرکات دست و سر...- سنگینی نوع مطالب.- عدم استفاده از لطایف و عواطف.- طولانی شدن سخنرانی.(پیش از آن که مستمعین برای تمام شدن سخنرانی لحظه شماری کنند، صحبت را تمام کنید)- بدموقع بودن زمان سخنرانی.- نامطلوب بودن مکان و جلسه برگزاری سخنرانی از نظر:الف - تهویه هواب - نورج - سرد و گرم بودند - سر وصدای بیرون جلسه و داخل جلسهه - نامناسب بودن صدای بلندگو.و طول کشیدن برنامه های قبل از سخنرانی.ز نامناسب بودن جای منبر، مثلا، مستمع واعظ را نمی بیند.ه همزمان بودن زمان سخنرانی با یک برنامه دیگر مانند: پخش فیلم یا ورزش از تلویزیون.ت فشار کار مستمعین و خستگی کار روزانه.ی مسافت زیاد و فاصله زیاد محل سخنرانی و منزل مستمعین.- کارآمد نبودن موضوع سخنرانی یا متناسب نبودن موضوع سخن با مستمعین.ادامه دارد ... . تنظیم برای تبیان حسن رضایی گروه حوزه علمیهمنبع : مبلغان شماره 16
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 273]