واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: به گزارش ايرنا، امام موسي كاظم (ع)، هفتمين ستاره هدايت در آسمان امامت و نهمين گل از شاخسار عصمت است و ايشان در سال 128 ه ق در سرزمين ابواء در نزديكي شهر مدينه از مادري به نام حميده متولد شدند و جهان را به نور حضور خود منور ساختند. آن حضرت در بيست سالگي با شهادت جانسوز پدر بزرگوار خود امام جعفر صادق (ع) رداي امامت را بردوش گرفتند و مدت امامت آن امام همام 35 سال بود كه سرشار از فشارها و آزار حاكمان جابرپيشه آن زمان بود. از سال 148 هجري و با شهادت پدر بزرگوارش صادق آل محمد (ع) دوران امامتش آغاز شد و در سال 183 هجري به دستور هارونالرشيد خليفه ملعون عباسي، به شهادت رسيد. حضرت موسي بن جعفر (ع) پيشواي هفتم مسلمانان به القابي چون كاظم، صالح، صابر و امين لقب يافته بود، ولي مشهورترين لقب ايشان كاظم، يعني فروبرنده خشم است. آن حضرت در طول دوران امامت و ولايت خويش، چهار خليفه مكار بني عباس به نامهاي منصور دوانيقي، محمد مشهور به مهدي، هادي و هارونالرشيد را درك كرد و در تمام اين سالها با روشهاي مختلف در مقابل اين حكام ستم پيشه و ظالم ايستادگي كرد. امام هفتم ما شيعيان كه سلام و درود خداوند بر او باد ابتدا با دركي عميق از اوضاع آن روز جامعه مسلمين از هر گونه اقدام تحريكآميز عليه دستگاه حكومتي جبار و ستمگر منصور پرهيز و تلاش كرد تا حركت علمي را كه بهوسيله پدرش امام صادق (ع) به اوج خود رسيده بود، ادامه دهد و توانست حوزه علمي وسيع و اثرگذاري را تشكيل دهد و به تربيت شاگردان و شيعيان بپردازد. وي در سايه عفو و گذشت و بردباري فوقالعادهاي كه از خود نشان داد، كاظم لقب يافت و در عصر او هيچ كس در معارف الهيه و دانش و بخشش به جايگاه او نميرسيد. شيوه فريبكارانه هرگز نمي توانست آنان را به مقصد برساند زيرا مردم شاهد تناقض و تعارض ميان گفتار و ظاهرسازي و تبليغات رياكارانه حكومت با اعمال و رفتار آنان نسبت به جامعه بودند و در كنار روشنگريهاي امام كاظم (ع) اين رفتارهاي دوگانه هرگز پشت پرده نميماند. اين مساله در دوره حكومت هارونالرشيد بيش از پيش مطرح بود و از اين رو هارون با هر وسيلهاي تلاش ميكرد نفوذ و جايگاه معنوي امام عليهالسلام را در جامعه مسلمين تخريب كند و به همين دليل بارها آن حضرت را زنداني كرد. هارون تصميم داشت تا فرزندش امين را به عنوان جانشين و ولي عهد خويش معرفي كند و در اين راه امام كاظم (ع) را مزاحم كار خود ميديد، زيرا همه مردم و بزرگان به فضيلت و علم و شايستگي و جايگاه والاي امام آگاه بودند و جانشيني فرزند هارون هيچ گونه توجيه عقلاني و ديني نداشت و به همين سبب هارون اقدامات خود را عليه حضرت آغاز كرد. در ميان خلفاي عباسي، هارون و مامون از علم و دانش قابل توجهي بهره ميبردند و جايگاه علمي اين دو خليفه مزور و مكار باعث شد تا برخي نسبت به جنايات اين دو شك و ترديد كنند، در اينجا بود كه ائمه معصومين (ع) در جهت پردهبرداري از اين چهره دروغين و رسوا سازي دشمنان نقشآفريني ميكردند. امام كاظم (ع) اگرچه همواره با نيرنگهاي دشمنان مواجه بود و بخش قابل توجهي از دوران امامت خويش را در زندانهاي حكومت جابر بنيعباس به سر برد، اما در چنين شرايطي نيز هدايت و زعامت معنوي جامعه را رها نكرد و در نهايت در اوج مظلوميت به شهادت رسيد. 7389/616/1644
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 217]