واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: روایتی شنیدنی از اصرار امام(ره) بر نام اروند در مذاکرات ژنو در خصوص قطعنامه 598 در احتجاجی که با «طارق عزیز» وزیر خارجه سابق عراق، در حضور دبیرکل سازمان ملل متحد بر سر نام اروند رود داشتم، بنده این رودخانه را اروندرود گفتم که «طارق عزیز» در جواب گفت شط العرب. بنده ادامه دادم: شط العرب یک نام جدید است که حداکثر در 300 سال گذشته استفاده شده ولی اروندرود... دکتر علیاکبر ولایتی، مشاور عالی بین الملل رهبر انقلاب در برنامه «یک قدم مانده به صبح» یکشنبه شب گذشته، به بیان خاطراتی از دوران دفاع مقدس و مسأله آزادی خرمشهر پرداخت.به گزارش "تابناک"، ولایتی در ابتدای برنامه به ذکر خاطره ای پس از فتح خرمشهر پرداخت و گفت: سران سه قوه خدمت امام (ره) رسیدند، در حالی که ایشان از فتح خرمشهر بسیار خوشحال بودند. در این جلسه ظاهرا موضوع اروند رود مطرح می شود. بعضی حاضران در جلسه از امام پرسیدند که حالا این رودخانه را شط العرب بگوییم یا اروند رود؟ امام فرمودند (قریب به مضمون): مگر اروند رود چه اشکالی دارد؟! امام تکیه کردند بر نام اروند رود، این عرق ملی امام را نشان می دهد. با اینکه امام رهبر جهان اسلام بود و در قله بیداری اسلامی ایستاده بود ولی علاقه خاصی به ایران و وطن داشت و قدر ایران را به خوبی و بهتر از هرکسی می دانستند و لذا گفتند هیچ ملتی به خوبی ملت ما نیست حتی ملت رسول الله در صدر اسلام.مشاور عالی بین الملل مقام معظم رهبری افزود: در مذاکرات ژنو در خصوص قطعنامه 598 در احتجاجی که با «طارق عزیز» وزیر خارجه سابق عراق، در حضور دبیرکل سازمان ملل متحد بر سر نام اروند رود داشتم، بنده این رودخانه را اروند رود گفتم که «طارق عزیز» در جواب گفت شط العرب. بنده ادامه دادم: شط العرب یک نام جدید است که حداکثر در 300 سال گذشته استفاده شده ولی اروندرود در شاه نامه فردوسی که بیش از هزار سال از عمر آن می گذرد، بیان شده است.علیاکبر ولایتی در پاسخ به این پرسش که فتح خرمشهر چه تأثیری در ادبیات مسئولین سیاسی کشورها داشت، گفت: قبل از فتح خرمشهر با این تصور که صدام مسلط بر جبهه جنگ است از او حمایت و از موضع حامیان فاتح جنگ صحبت میکردند اما پس از سوم خرداد از موضع مدافعین یک شکست خورده سخن میگفتند. آنها قبلا تصور میکردند که اگر جنگ ادامه پیدا کند، مقصودی که بعضی از عربهای منطقه و برخی کشورهای غربی داشتند عملی میشود و جمهوری اسلامی یا از بین میرود و یا تعدیل میشود. بعد از فتح خرمشهر هرکس به ما میرسید میگفت چرا صلح نمیکنید؟ بعضی از کشورهای منطقه که به صدام کمکهای مالی کلانی میکردند، به ما که میرسیدند میگفتند: الصلح خیر. این تغییر موضع مشهود بود.عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام در پاسخ به این پرسش که چرا بعد از فتح خرمشهر جنگ ادامه یافت، بیان کرد: فتح خرمشهر یک نقطه عطف بود، اما پایان کار نبود. هنوز حدود 30 هزار کیلومتر مربع از خاک ما در اشغال عراق بود. اگر آتش جنگ خاموش و جبههها سرد میشدند بر ما همین میرفت که در جنگ دوم ایران و روس در سال 1826 میلادی رفت.وی همچنین افزود: نیروهای عراقی کادر بودند در حالی که نیروهای ما اغلب بسیجی و مردمی. هرکسی کاری داشت رها کرده و به جبهه آمده بود، اگر جنگ متوقف میشد نیروهای مردمی از جبههها میرفتند، ولی نیروهای کادر عراقی که در ابتدای جنگ 12 لشکر بودند و تا اواخر جنگ به بیش از 40 لشکر رسیدند، در جبههها باقی مانده بودند. بنابراین اگر ما در مذاکرات به جایی نمیرسیدیم و آنها احساس میکردند جبهه ایران خالی است، مجددا جنگ را از سر میگرفتند. پس این چه استدلالی است که بعد از خرمشهر باید صلح میکردیم؟! صلح با کسی که خاک ما را اشغال کرده بود همانند صلح اعراب با اسرائیل بود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 310]