محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803946555
دولت منتظر و جهانی سازی
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
دولت منتظر و جهانی سازی نويسنده: مجتبی گودرزی چکیده :یکی ازتعالیم اساسی و محوری مهدویت آموزه انتظار است.انتظار صحیح و واقعی هم انسان ساز است وهم زمینه ساز ظهورحضرت مهدی(ع) و نیز تشکیل حکومت جهانی است. تعلیم آموزه های مهدویت و فرهنگ سازی و نیز اجرای احکام و قوانین اسلام در سطح عموم و جامعه و به نحو فراگیر توسط دولت و حکومت ممکن می گردد. و دولت منتظر با ویژگی ها و اهداف خاص خود برای نشر و ترویج این فرهنگ و تشویق مردم به سوی آن باید برنامه ریزی کند . از سوی دیگر سیل جهانی سازی یا همان آمریکایی سازی و غربی سازی برای رسیدن به اهداف خود و کسب منافع بیشتر عرصه های تمدن ،فرهنگ،سیاست و……را در کشور های توسعه یافته به ویژه کشورهای اسلامی در می نوردد و به سان قدرتی می نماید که در ظاهر توان هر گونه مقابله ای را بی تاثیر می سازد. اما از آنجا که دولت منتظر همان دولت اسلامی است که قوانین و احکامش از دین مبین اسلام گرفته است و این دین خود جهانی و جهانشمول و دارای فرهنگ غنی و توان حل مشکلات و معضلات بشری است و می تواند به مقابله با جهانی سازی بر خیزد و با وجود راهکارهای متنوع و صحیح و در عین مبارزه با جهانی سازی، فرهنگ جهانی مهدوی را به جهانیان معرفی کند و برای تمام مشکلات و معضلات راه درستی پیشنهاد کند گر چه نسبت دولت منتظر با جهانی سازی نسبت تقابل است زیرا هر دو در ویژگی ها و مبانی و اهداف تماماً با هم مغایرند. دولت منتظر می تواند در مبارزه با جهانی سازی با ارائه راهکارهای مناسب به مبارزه با جهانی سازی بپردازد و در عین حال از برخی فرصتهای جهانی شدن در راستای اهداف عالیه خود استفاده کند. از این رو مقاله حاضر پس از مباحث مقدماتی در باره دولت منتظر(انتظار،آثار انتظار،دولت،دولت منتظر، ویژگی ها و اهداف) و جهانی سازی(چیستی جهانی سازی،ویژگی های آن و چالشها و نواقص،مبانی و اهداف) راهکارهایی در برخورد با جهانی سازی ارائه داده است.مقدمه:از جمله مباحث مهم و کاربردی در عصر حاضر پرداختن به موضوع دولت منتظر و جهانی سازی است. در اندیشه سیاسی شیعه از آنجا که آموزه امامت محور و اساس است. مهدویت نیز دارای جایگاه و اهمیت ویژه ای است. چرا که با تحقق تعالیم مهدوی و در نهایت با تحقّق حکومت جهانی مهدوی، ظلم و ستم از جوامع انسانی رخت برمی بندد . یکی از تعالیم اساسی مهدویت، آموزة انتظار و زمینه سازی ظهور حضرت مهدی(ع) در عصر غیبت است که به طور طبیعی آموزش و فرهنگ سازی و اجرای احکام و قوانین اسلام و نیز تعلیم آموزه های مهدوّیت و بسترسازی و اجرای آن در جامعه با ایجاد حکومت و دولت ممکن و میّسر می شود. زیرا مبنای حرکت و قوانین آن همان تعالیم اسلام و آموزه های مهدویت از جمله انتظار می باشد. و از سوی دیگر یکی از ویژگی های مهدویت بُعد جهانی آن است. زیرا مهدویت به گروه و سرزمین یا نژاد خاصّی تعلّق ندارد بلکه تدبیری الهی است برای همه انسانها. لذا دارای گستره جهانی است گرچه این امر در ادیان دیگر یا افکار عمومی جهان به منجی گرایی و موعودگرایی معروف و مشهور است. بُعدی که بر فضیلت و سعادت تأکید دارد و غایت اصلی آن زمینه سازی برای رسیدن به سعادت وتکامل همه انسانهاست.همان هدفی که دولت منتظر با ویژگیهای خود در ایجاد و تحقق آن گام برمی دارد. از نکات مهم و قابل تأمل در اندیشه مهدویت همین بُعد جهانی حکومت مهدوی است. و در واقع دولت منتظر در انتظار ظهور منتظر جهانی و در مسیر تحقّق حکومت جهانی است. از سوی دیگر سخن از جهانی سازی و جهانی شدن است که از سال ۱۹۶۰ میلادی به بعد در محافل سیاسی مطرح و در دهه ی اخیر بسیار برجسته شده است. گرچه این نظریه به دنبال فروپاشی و زوال بلوک شرق پر رنگ تر شد و در جهان سیاست ظاهراً مسئولیتی جهانی را برای آمریکا و متحداّنش به ارمغان آورد. و امروزه از جهانی سازی به معنای تک قطبی شدن جهان تحت رهبری ایالات متحده بیشتر یاد میکنند. که از ویژگی های آن حملات نظامی به کشورها با نادیده گرفتن حقوق بین الملل و حقوق انسانها به بهانه، حقوق بشر، دموکراسی و آزادی است. و جالب تر این که گاهی جهانی سازی را با جهانی شدن خَلط کرده و برای تسلیم دولت ها و ملّت ها از آن به عنوان یک پروسه و فرآیند تخلّف ناپذیر یاد می کنند. و اجازه تصمیم گیری و حرکت بر خلاف آن را به کسی نمی دهند. و هر حرکتی برخلاف آن روند را شکست خورده تلقّی می کنند.اما حالا دیگر مشخص شده که تب تند جهانی سازی به عرق نشسته است. کسانی که مدّعی بودند می توانند جهان را یک شبه تسخیر کنند اکنون باور دارند این کار سخت تر از آن است که تصّورش را می کردند. و در واقع مقاومت و مقابله ی مردمی آنان را به عقب نشینی وادار کرد. و امواج انقلاب های مخملی (براندازی نرم) را در هم شکست و عامل دیگر جهانی سازی غربی یعنی ارتش را در باتلاقی سخت و عمیق گرفتار کرد که اشغال عراق و افغانستان نمونه بارز آن است.اما دولت منتظر که ویژگی ها و اهداف و حرکت خود را در مقابل جهانی سازی غربی می بیند برای مقابله و حفظ ماهیّت و فرهنگ خود چاره ای جز اندیشیدن و پیدا کردن راهکارهای مناسب در برخورد با چنین پدیده ای ندارد. راهکار و برنامه ای که بر اساس فرهنگ غنی مهدّویت و تعالیم اسلام تنظیم شده و در راستای سعادت و رستگاری بشر باشد. بدون تردید با اندیشه و تفکّر، عمل و اتحّاد مسلمین می توان از سلطه اقتصادی، سیاسی ،فرهنگی و نظامی کشورهای ثروتمند و قدرتمند که در رأس آنها آمریکاست جلوگیری کرد و یا حداقل آنان را از ادامه سلطه و عملی ساختن طرح رهبری تحمیلی بر جهان بازداشت .در این مقاله به رابطه میان دولت منتظر و جهانی سازی پرداخته شده و در صدد پاسخ به این سؤال است که آیا اساساً میان آن دو رابطه ای برقرار است و یا اینکه میان آن دو هیچ رابطه ای وجود ندارد و نسبت آنها تقابل است و با هم معارض اند؟و از سوی دیگر، دولت منتظر چه تدابیر و راهکارهایی برای مقابله با جهانی سازی دارد و می تواند از آنها بهره ببرد؟و برای پاسخ به این سوالات به طور طبیعی سوالات فرعی خودنمایی می کنند که در خلال بحث به آنها هم پاسخ داده خواهد شد سوالاتی از این قبیل: دولت منتظر چگونه دولتی است و چه ویژگی هایی دارد؟جهانی سازی چیست؟ آیا جهانی سازی با جهانی شدن و نیز با عُولمه یا عالمی شدن یکی است و دارای یک معناست؟ و یا این که با هم متفاوتند؟ و…… بدین جهت پس از بیان مفهوم انتظار ،دولت، دولت منتظر و ویژگی های آن به مفهوم جهانی سازی و جهانی شدن و ویژگی های جهانی سازی و نواقص آن پرداخته و در آخر راهکار و برخورد دولت منتظر با پدیده های جهانی سازی مورد بررسی قرار گرفته است.انتظار:یکی از ارکان اصلی و از مهمترین آموزه های مهدویت انتظار است.واژه ای که در توصیف و توضیح آن مطالب بسیاری گفته شده است امّا هیچکدام بیان کننده اصل معنای آن نیست. چرا که غالباً آن را به معنای «چشم به راه بودن» تعریف کرده اند. در حالی که این فقط ترجمه تحت اللفظی است. و کلمه عربی انتظار را به فارسی برگرداندن و ترجمه کردن است. برخی دیگر همچون صاحب مکیال المکارم انتظار را به حالت و کیفیت نفسانی تعریف کرده اند. که با این توصیفات ذهنی نمی توان حقیقت آن را درک کرد. عده ای نیز با توجه به روایات متعدد در این باب، انتظار را از سنخ عمل دانسته و آن را به بهترین و با فضیلت ترین اعمال تعریف کرده اند. اما با کمی دقت و تامّل به نظر می رسد انتظار یک امر کاملاً وجدانی است به طوری که اگر کسی واقعیت آن را وجدان نکرده باشد هرگز نمی تواند با توصیفات ذهنی، حقیقت آن را بفهمد. انتظار یک معنای پایه ای و بسیط است. پایه است و چون قابل تحویل به مفاهیم دیگر نیست. و بسیط است چون قابل تجزیه و تحلیل به مفاهیم ساده تر نمی باشد. و تنها راه درک آن وجدان حقیقت آن می باشد. از این رو گفته شده است: انتظار غیر قابل توصیف است و تعاریف و توضیحات موجود، تعریف به لوازم و ملزومات آن می باشد. مانند: گرسنگی، تشنگی، محبت، شادی و خشم و … مثلاً: از لوازم حُب به دیگران و محبت، زیاد یاد کردن و آرزوی دیدن او را داشتن و دلتنگی کردن برای محبوب است. و یا مانند: تهُّیؤ و آمادگی در تعریف انتظار که در واقع از لوازم انتظار است. زیرا ایجاد حالت درونی و قلبی دارای آثار خارجی مختص به خود نیز می باشد که یکی از آن آثار آماده بودن برای خدمت به منتظَر است. با این اوصاف اگر بپذیریم که انتظار مانند گرسنگی یک امر دورنی و وجدانی است به طور طبیعی امری غیر اختیاری نیز خواهد بود. یعنی بدون اختیار و اراده انسان در وجود او پدید می آید. پذیرفتن این سخن نیز در ابتدا توهّم تعارض با برخی از روایات باب انتظار را بوجود می آورد. چرا که در روایتی از امام علی(ع) چنین نقل شده است. (انتظروا الفرج ولا تیأسوا من روح الله… )«منتظر فرج باشید و از رحمت خداوند نا امید نباشد» یعنی به انتظار که امری است غیر ارادی امر شده است و بدیهی است که امر کردن به امور غیر ارادی صحیح نیست و از انسانهای بزرگی چون ائمه اطهار(ع) صادر نمی شود.از این رو در جواب توهّم مذکور می توان گفت: امر به انتظار در واقع امر به مقدمات آن است نه خود انتظار و مقدمات انتظار مانند: یقین داشتن به وقوع چیزی و نزدیک دانستن وقوع امری و دوست داشتن آن وضعیتی که به وقوع آن علم دارد و نیز دوست داشتن آن کسی که خبر از آمدنش داده اند. همگی اموری هستند ارادی و اختیاری و انسان تا آن مقدمات را در وجود خود ایجاد نکند انتظار معنا و مفهومی نخواهد داشت.به هر جهت با نگاه به معنای انتظار در تعاریف و کلمات علماء و اندیشمندان که غالباً آن را امری درونی و روانی می دانند و نیز با نگاه به معنای انتظار در روایات که از سنخ عمل می باشد می توان نتیجه گرفت : انتظار هم امر درونی و کیف نفسانی است و هم امر بیرونی و از سنخ عمل است. از این رو انتظار فقط یک عقیده و اعتقاد نیست که تنها در عالم ذهن باشد بلکه عقیده ای است که عمل را به دنبال دارد. به عبارت دیگر، انتظار هم بینش است و هم گرایش.نکته ی دیگری که نباید از آن غفلت کرد این است که واژه انتظار از واژه های متضایف است یعنی با شنیدن آن دو واژه منتظِر و منتظَر نیز معنا پیدا می کند و اساساً حامل انتظار شخص منتظِر است. بدین جهت هر جا که سخن از انتظار مثبت و منفی است. سخن از منتظر واقعی و غیر واقعی، اوصاف و وظایف منتظران و همچنین سخن از منتظَر هم می باشد.از این رو انتظار در این مقاله همان حالّت و کیف نفسانی است که به سبب مقدماتی در انسان بوجود می آید و او را به سوی اعمالی خاّص می کشاند. پس : ← انتظار = حالت درونی + عملمنتظر و منتظران در فرهنگ مهدویت دارای اوصاف، ویژگی ها و وظایفی هستند که در جای خود به طور مبسوط مورد بحث قرار گرفته است. گاهی این اوصاف و وظایف برای مجموعه ای است به نام دولت که از آن به دولت منتظر تعبیر می شود که توضیح آن خواهد آمد. نکته ی دیگری که در بحث از انتظار حائز اهمّیت است، فلسفه انتظار است یعنی سخن از انتظار و امید به آینده جهان بشریت و این که چه نتیجه ای برای امروز ما دارد؟ آیا در انتظار مصلح و منجی بودن و ایمان به ظهور مصلح بزرگ جهانی واکنشی از وضع نابسامان مسلمانان در دوران های تاریک تاریخ است؟ (همانگونه که برخی چنین توهّم کرده اند) یا یک فکر وارداتی است که از عقاید یهودیان و مسیحیان گرفته شده است . (همانگونه که برخی تحت تاثیر افکار غربی ها، چنین پنداشته اند) در حالی که اعتقاد به چنین ظهوری ریشه در فطرت و اعماق وجود انسان دارد .به طور مسلّم انتظار دارای فلسفه های زیادی است که خود سازی فردی در زمینه های علم و آگاهی، آمادگی، اخلاق و رفتار و نیز دگرسازی و اصلاح دیگران و همچنین زمینه سازی حکومت جهانی حضرت مهدی(ع) نمونه های بارز و جامع آن می باشد. فلسفه ای که شامل دولت منتظر هم می شود و برای آن برنامه و تکالیفی وضع می کند و این امری است طبیعی، چرا که انتظار در فرهنگ مهدویت دارای محتوایی اصلاح گر، تحرکّ آفرین، تعهد آور، ارجمندترین نوع بندگی حق تعالی و برترین عمل و تلاش سازنده است. انتظار در فرهنگ شیعه، انسان ساز، دگرساز و زمینه ساز است. از این رو با تعالیم اسلام مانند امر به معروف و نهی از منکر، ظلم ستیزی و زیر بار زور و ستم نرفتن، جهاد، هجرت، احساس مسولیّت، دفاع از کیان اسلام و …………. سازگار و هماهنگ است.دولت منتظر:در بیان دولت منتظر باید در ابتدا مفهوم دولت و سپس دولت با وصف منتظر مورد بررسی قرار گیرد. دولت به معنای وسیع کلمه عبارت است از: جامعه ای که در آن قدرت سیاسی طبق قوانین اساسی تعیین و تشریح شده و در مفهوم عام به معنای مجموعه سازمان های اجرایی است که قدرت اداره جامعه به آن داده شده است.دولت طبق تعریفی حقوقی کامل ترین سازمان متمرکز و متشکل سیاسی، اولین، اصلی ترین و مهمترین عضو جامعه ی بین المللی است که از اجتماع دائم و منظّم گروهی از افراد بشر که در سرزمینی معین و مشخص به طور ثابت سکونت گزیده و تابع یک قدرت سیاسی مستقل، هستند تشکیل شده است.به عبارت دیگر مفهوم دولت، همان معنای و سیع، رایج و امروزی آن است که عناصر چهارگانه سرزمین، جمعیّت، حاکّمیت و حکومت را در بر دارد که در متون کلاسیک و علوم سیاسی توصیفات و خصوصیاتی برای آن ذکر کرده اند که اهم آنها عبارتند از: ۱- دولت مفهومی اعتباری، انتزاعی و غیر مشخص است. ۲- دولت نهادی است که انحصاراً حق توسّل به قدرت و خشونت مشروع را دارد. ۳- دولت مظهر مصلحت عمومی است. ۴- مهمترین کار دولت، تأمین رفاه و امنیّت است.اما پس از تبیین مفهوم دولت و مفهوم انتظار در قسمت قبل، لازم است روشن شود که آیا می توان حالتی چون انتظار را بر دولت یا جامعه تطبیق داد؟ آیا همان گونه که تصور فردی منتظر دارای معنا و مفهوم است. تصور و ترسیم جامعه یا دولتی منتظر نیز معنادار است؟ و اساساً منتظر خواندن دولت از کدام یک از عناصر آن نشئت می گیرد؟ آیا به علّت این است که سرزمین آن اسلامی است؟ یا این که جمعیتی مسلمان و معتقد به ظهور امام(ع) دارد؟ و یا این که چون حاکمیت دولت، اسلامی است و انتظار نیز یکی از تعالیم آن می باشد، به وصف انتظار توصیف شده است؟ با بررسی تأمل در گزینه های احتمالی و قابل طرح می توان گفت: وصف انتظار برای دولت مانند وصف اسلامی بودن برای دولت بالعرض است و بواسطه ساکنان مسلمان و منتظر ،به اسلامی و منتظر توصیف می گردد. چرا که جمعیّت و ساکنان قابلّیت آن را دارند که منشأ هر حکومتی شوند. بدین جهت جامعه اسلامی می تواند پذیرای حکومت اسلامی شود. همان طور که جامعه ی منتظِر خاستگاه دولت منتظِر می باشد. اما نکته ی مهّم در این جا این است که دولت منتظر یعنی دولتمردانی که خود از منتظران ظهور و از منتخبین جامعه ی منتظرند و همچنین سیاست های دولتی آنان نیز متناسب با انتظار و فرهنگ انتظار است. دولت منتظر در واقع مس‍‍ؤلیّت خطیر انسان سازی و ساختن جامعه ای ایده آل و نیز زمینه سازی و فراهم کردن بسترهای ظهور را دارد همانگونه که وصف اسلامّیت برای دولت بیانگر این مطلب است که قوانین دولت باید الهی و از منبع وحی سرچشمه گرفته باشد در مجموع، دولت منتظر، مجموعه ای است از انسانهای معتقد و مؤمن به ظهور حضرت مهدی(ع) که سیاست ها و وضع قوانین آن بر مبنای تعالیم اسلامی به ویژه آموزه های مهدوّیت و در رأس آنها فرهنگ انتظار است به گونه ای که جامعه را به سوی زمینه سازی برای ظهور منجی و حکومت جهانی مهدوی سو ق می دهد و برای این کار نیز دارای برنامه و سیاست های اصولی و راهبردی است.ویژگی های دولت منتظر:دولت منتظر از نگاهی دیگر همان دولت اسلامی است و یا حداقل دارای مشترکات بسیاری است. دولت منتظر علاوه بر مشروعیّت الهی و اجرای احکام و قوانین اسلامی نسبت به آینده جهان و اوضاع آن و عقیده و فرهنگ مهدوّیت حسّاسّیت بیشتری نشان می دهد و برنامه های خاصّی طراّحی می کند . برخی از ویژگی های دولت منتظر عبارتند از:۱- ترویج فرهنگ مهدّویت: دولت منتظر مروّج فرهنگ مهدوّیت است که معمولاً با ارتقای شور مردم در این زمینه بوسیله وسایل ارتباط جمعی در مناسبت ها و ایاّم خاصّ و غیره… قابل اجرا می باشد و در مرحله بعد سعی می کند این شور را به شعور یعنی عقلانیت برساند تا هم شناخت و معرفت مردم را افزایش دهد و هم از آسیب ها و انحرافات و خرافات جلوگیری کند و از سوی سوم آن را به ثبات برساند و ماندگار کند تا در برابر شبهات و چالشها دچار لغزش نگردد.۲- زمینه سازی برای ظهور: گرچه اساس تشکیل دولت اسلامی و منتظر خود یکی از زمینه های ظهور است. اما در عین حال با سه عنصر رهبر عالم و اندیشمند، برنامه جامع و کامل و خواست مردم و آمادگی آنها می تواند در این مسیر قدم بر دارد. بدیهی است که تمام تلاش و سعی دولت منتظر در عنصر سوم متمرکز می شود. زیرا در نظام اسلامی، تامین رهبران الهی و عالِم در واقعه غدیر خم توسط رسول اکرم(ص) انجام شده است. و در دوران غیبت کبری نائبان عام و ولی فقیه این وظیفه را به نحو احسن انجام می دهند. و عنصر دوم نیز با رسالت پیامبر اسلام(ص) و نزول قرآن و دستورات خداوند به عنوان یک برنامه جامع و کامل که تضمین کننده سعادت بشر است، ابلاغ شده و در دسترس همگان می باشد. اما عنصر سوم محل کار و تلاش دولت منتظر است یعنی آمادگی و تربیت و پرورش مردم در حوزه های مختلف علمی، اجتماعی، فرهنگی و ……. و اساساً مردم با دولت منتظَر از طریق دولت منتظِر آشنا می شوند و شاخص ها و ملاکات آن دولت کریمه را در ابعاد کوچکتر در همین دولت منتظِر می یابند و با نمونه های کوچک آن آشنا می شوند مثلاً با دیدن عدالت گرایی و حرکت به سوی عدالت و محور قرار دادن آن در امورات مردم، می توانند گسترش عدالت و فراگیر شدن آن را در دولت مهدوی تصور کنند و تا اندازه ای به آن پی ببرند.۳- معنویت گرایی: یکی دیگر از ویژگی های دولت منتظر توجّه و اهتمام به امور معنوی و تقویت آن در افراد جامعه و حاکم کردن روح معنوی در فضای جامعه است. امروزه که بحران معنویت از معضلات و مشکلات عمده انسان به شمار می آید دولت منتظر بر اساس رسالت خود زمینه های ارتباط با خدا را ایجاد کرده و در ابعاد مختلف آن را تقویت می کند.پر واضح است که نهادینه کردن امور معنوی و ارزشهای واقعی، اخلاق، رفتار و گفتار اسلامی بهترین زمینه ، صعود منتظران و کسب آمادگی برای ظهور دولت منتظَر می باشد.ظهور و بروز معنویت گرایی در دولت منتظِر فقط به امور فردی و عبادی نیست بلکه ممکن است گاهی در قالب سیاست های اجتماعی مانند: کرامت و عزت انسان، عدالت، کرامت صالحان و مستضعفان ظلم ستیزی و … باشد و گاهی در قالب اصول اقتصادی مانند: توزیع عادلانه، فقر زدایی، آبادانی و عمرانی و …….. نمایان شود. و گاهی در قالب فرهنگی مانند: احیای قرآن و سنت معصوم ، خرافه زدایی از دین، ارتقای شناخت و سطح فکری مردم و …… نمایان شود. به هر جهت دولت منتظر علاوه بر این که نسبت به رفاه و معشیت و زندگی مادی ،خود را مسئول می داند. ترویج معنویت و فرهنگ آن را نیز از خصوصیات و ویژگی های جدا ناپذیر خود معرّفی می کند و آن را شعار و پرچم حرکت و نشانه هویّت خود به شمار می آورد.جهانی سازی:جهانی سازی یکی از مباحث مهم و جدّی جهان امروزی در حوزه اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاست است.و چون غالباً با جهانی شدن خلط می شود و در برخی متون در ابعاد مختلف جهانی شدن غرق می گردد ،به اعتقاد برخی ارائه ی یک تعریف درست و درک صحیح از آن را مشکل و دشوار کرده است.گرچه عده ای دیگر از اندیشمندان جهانی سازی را همان جهانی شدن دانسته و هر یک را به جای دیگری به کار می-برند. اما با دقت در کلمات و مفاهیم واژه ها معلوم می شود که هر یک تعریف و معنا و مبانی خاص خود را دارند. البته بستر جهانی سازی، جهانی شدن است و از جهت تاریخی متاخر از جهانی شدن است که در سیر تاریخی آن می توان گفت: نظریه جهانی شدن نظریه ی جدیدی نیست بلکه از زمانهای پیش این مساله و این که یک حکومت بر جهان حاکم باشد وجود داشته است. و این نظریه در ادیان الهی و نظریه های قدرت های جهانی امپراتورهای های قدیم به طور جدی مطرح بوده است. ولی بحث از آن به صورتی که امروزه مطرح است. از سال۱۹۸۵ رواج پیدا کرده و در دهه اخیر در جامعه ما مورد بحث قرار گرفته است. و به دلیل نو بودن بحث خلط هایی در تعاریف و مفاهیم آن بوجود آمده است.جهانی شدن یا همان گلوبالیزیشن (globalization) به معنای نزدیک تر شدن جوامع به دلیل سرعت و پیشرفت ارتباطات است که به تعبیر بعضی از جامعه شناسان یک زلزله فرهنگی اجتماعی است که در دنیا رخ داده است جهانی شدن در واقع تحولی است که در جهان جریان دارد و نشانگر فرآیندی است که در آن اقتصاد، فرهنگ، سیاست جهانی می شوند و در عرصه جهانی ظهور می یابند. جهانی شدن با اینکه در ابتدا از اقتصاد شروع شد اما بعدها به سمت فرهنگ و سیاست نیز کشیده شد. اما جهانی سازی یا همان گلو با لیزم (Globalizm) یک سیاست و ایدئولوژی است. و به معنای بهره برداری از واقعیت جهانی شدن در راه تداوم سلطه غرب است. و محدود به ارتباطات نمی شود . و به اعتقاد برخی جهانی سازی همان آمریکایی سازی جهان با اجرای طرحهای خشونت آمیز و استعماری نو در جهان است. و هدف اصلی آن تسلط و تعمیم فرهنگ آمریکایی با نابودی فرهنگهای دیگر بویژه فرهنگ و تمدن جهانی اسلام می باشد. مقدمه چنین طرحی پس از جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۵م با تاسیس سازمان ملل متحد به امضای ۵۰ کشور در شهر سان فرانسیسکو به جای (عصبه الامم) و با نفوذ آمریکا بوجود آمد. آن هم با ایجاد انجمنی از سربازان متعلق به شورای امنیت که می توانست فرماندهی تمام جنگهایی را که سازمان ملل بر علیه کشورها به راه می اندازد، بعهده بگیرد. از آن تاریخ آمریکا توانست روزنه ای برای دخالت در امور جهانی پیدا کند و چون این نیرو باید همیشه آماده و حاضر باشد. مقدمات جهانی سازی و دخالت در امور بین الملل فراهم شد.با این اوصاف مشخص است که جهانی سازی یک بینش عام متکی به پشتوانه های تکنولوژی و علمی است که حوزه اقتصاد شروع شده ولی هدفش کنترل حوزه های فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و …… نیز می باشد به گونه ای که تلاش می کند یک بازار، یک فرهنگ و یک ارزش را به کرسی بنشاند و به عبارت دیگر سلطه جهانی است یعنی در حوزه اقتصاد به معنای سلطه کمپانی های سرمایه داری غرب بر منابع خام دیگر کشورها به خصوص کشورهای اسلامی است و در حوزه ها فرهنگ، فرهنگ سازی برای رشد مصرف گرایی، تنوع طلبی، لذت طلبی و خود باختگی است و در حوزه سیاست، سلطه سیاسی بر دیگر کشورها که مدتی از راه جنگ های مذهبی قومی و نژادی و بعدها از راه لشکرکشی، اشغال و جنگ دنبال می شد و هم اکنون نیز ادامه دارد. نکته ای که باید به آن توجه کرد این است که میان جهانی سازی و جهانی شدن تفاوت هایی وجود دارد که این دو را از یکدیگر متمایز می سازد. از جمله:۱- جهانی شدن یک روند و حرکت تدریجی طبیعی و تکاملی است که به مراحل بالایی از بالندگی و شکوفایی علمی اقتصادی و تکنولوژیکی دست یافته است و این روند حاصل تمدن علم و فن آوری بشر و باعث نزدیکی انسانها به یکدیگر و استفاده بیشتر از مواهب جهان است که برخی، از آن به عالمی شدن نیز تعبیر می کنند. و برای بیان آن از واژه پرو سه استفاده می کنند (گرچه این سیر طبیعی شاهد دخل و تصرف و دست اندازی هایی از طرف قدرتهای بزرگ شده و سعی می کنند جهانی شدن را به جهانی کردن سوق دهند) اما جهانی سازی همان آمریکایی سازی و تحت سلطه قرار دادن کل جهان از سوی آمریکا است. لذا امروزه جهانی سازی با جهانی کردن مساوی شده و هر دو در صدد تسلّط اقتصادی و فرهنگی بر کل جهان و بهره برداری در آن به نفع نظام سرمایه داری غربی است وچون جهانی سازی روندی با برنامه ونیّات خاّص می باشد و در واقع طراح وفاعلی دارد از آن به پروژه یاد می شود.۲- فرآیند جهانی شدن بر مبنای احتیاجات و نیزهای فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی بشر به جهت نزدیکی و ارتباط جوامع با یکدیگر است و از نگاهی دیگر مبنای آن فطرت انسانهاست که برای شناخت یکدیگر تمایل به ارتباط و شناخت با هم دارند .(گرچه روند جهانی شدن به دلیل پیوند خوردن با سرمایه داری جهانی دچار کاستی ها و نواقصی شده است ) اما پروژه جهانی سازی از سیاست های کلان آمریکا و در واقع تحمیل الگو های سیاسی،اقتصادی و فرهنگی آمریکا بر سایر کشورهاست که در برخی مواقع از آن به نظام تک قطبی و یا نظم نوین جهانی و امپراتوری جهانی آمریکا تعبیر می شود . و مبنای آن در نگاه اوّل مادّی گرایی، رفاه و سود بیشتر ،و در نگاه عمیق تر که ریشه در افکار و آرای سیاسی غرب در رابطه با انسان و جهان دارد می باشد یعنی نگاه محوری به انسان و اصالت را فقط به رشد و شکوفایی انسان دادن (اومانیسم) و نیز شعار آزادی خواهی در برابر استبداد کلیسایی (لیبرالیسم) و همچنین گرایش و ترویجِ حذف و یا بی اعتنایی و به حاشیه راندن نقش دین در حیات سیاسی، اجتماعی انسان (سکولاریسم)، که هر سه (اومانیسم –لیبرالیسم –سکولاریسم) پایه های فکری و مبانی فلسفی تمدن جدید غرب را می سازند و دارای آثار و تراوشات بسیاری در سه عرصه فرهنگ، سیاست و اقتصاد می باشند که بحث از آنها مجال دیگری را می طلبد.۳- جهانی سازی، اراده غلبه و سلطه است که به دنبال نابود سازی و محدود کردن بخش های خصوصی نیز می آید امّا جهانی شدن فعالیّت و تلاش برای رساندن بخش های کوچک و خصوصی به سطح جهانی است. از این رو جهانی سازی دارای مضّرات فراوانی است که گسترش فقر ،و پرورش تروریسم و ضایع کردن حقوق انسانها فقط نمونه هایی از آن است ولی جهانی شدن هم دارای مضّرات است وهم منافع که برخی از اندیشمندان با نگاه به منافع آن اسلام را در ردیف و موافق با جهانی شدن می دانند. و برای دوری و اجتناب از مضرات آن برنامه های متنوع و متعددی را پیشنهاد می کنند. به هر جهت جهانی شدن چه اینکه ضرورتی تاریخی و خود جوش باشد که با مقتضیات زمان سازگار است و چه پروژه ای برنامه ریزی شده و تحمیلی (به اعتقاد برخی اندیشمندان که آن را با جهانی کردن یکی می دانند) واقعیتی است که پیش روی جهانیان قرار دارد و میدانی است که هم فرصتهای فراوان دارد و هم خطر، هر جامعه ای که توانایی به خدمت گرفتن ابزارهای موجود و شیوه به کارگیری آن را داشته باشد می تواند در این میدان پیروز باشد امّا چون جهانی سازی پروژه ای است طراّحی شده و با اهداف مشخص و شگردهای خاصّ به خود با هجمه ها و مضرات فراوان، مبارزه و ایستادگی همه جانبه را می طلبد که به آن اشاره خواهد شد.ویژگی های جهانی سازی و جهانی شدن:جهانی شدن در این قسمت از بحث همان جهانی کردن و جهانی سازی است. به این معنا که عده ای از روند جهانی شدن استفاده کرده و با شناسایی مجاری آن از طریق فرهنگ، تمّدن، اقتصاد و …… بر آن حاکم شده و سعی در القای برنامه های خود دارند. در میان ویژگی های بسیار، می توان به چند ویژگی مهّم اشاره کرد:۱- برنامه واحد جهانی: برخی معتقدند جهان رو به سوی یک، ایدئواژی حرکت می کند و آن لیبرالیسم غربی است که بنا به سخن مشهور فوکویاما آینده جهان از آنِ لیبرالیسم غربی است . وی که جهانی شدن را آمریکایی شدن می نامد معتقد است در نهایت جهان به تسخیر آمریکا وغرب در خواهد آمد. گرچه این نظریه و ادّعا که به همراه تبلیغات سنگینی باعث انفعال و واگرائی عدهّ ای شد ولی هم اکنون در جهان اسلام با بیداری و هوشیاری و روشنفکری مسلمانان و رشد جنبش های اسلامی به چالش کشیده شده و در زیر سؤالات و مطالب عالی و آینده نگری های روشن و واقع بینانه مسلمانان دفن شده است.۲- ارتباطات جهانی: ارتباطات جهانی از ویژگیهای مهّم جهانی شدن است. امروزه، ماهواره، اینترنت، تلفن و مدارهای الکترونیکی و نوری، نظام زمان و مکان را در هم پیچیده و قدرت فن آوری باعث شده تا با برقراری ارتباط سریع، دو قطب عالم و شرق و غرب رابه هم نزدیک کند و در زمان کوتاهی مسیر طولانی را طّی کند .با وجود این تکنولوژی فرهنگ ها، جوامع و تمّدن ها در تماس مستقیم قرار گرفته اند و از حوادث کوچک در دورترین نقطه با خبر می شوند، امری که عصر کنونی را به عصر ارتباطات و انفجار اطلاعات نامیده است. از این رو سلطه بر رسانه ها و ارتباطات می تواند در القای سیاست های استعماری و نابودکردن مخالفین نقش به سزایی ایفا کند و در مقابل، اطلاع رسانی صحیح و درست و مستند و به موقع و حضور در حوادث و صحنه های مختلف و گزارشات مستدل که یک نوع مبارزه رسانه ای محسوب می گردد می تواند تا حدّ قابل ملاحظه ای مانع از استفاده نادرست از وسایل ارتباط جمعی و نیز مانع از حکومت و سلطه برخی کشورهای ثروتمند و قدرتمند بر اطلاعات و ارتباطات جهانی شود.۳- جهانی شدن و مذهب: مذاهب و ادیان غالباً مردم را برای تشکیل یک ملّت واحد با دین واحد فرا می خوانند واساساً اوّلین دیده جهانی شدن ریشه در دین و مذهب دارد. واین حالت با یکه تازی جهانی سازی سازگار نیست .گرچه سردمداران نهضت جهانی سعی می کنند مذهب واحدی را به نام مسیحّیت صهیونیزم ترویج دهند. ولی قدرت فراگیر ادیان آسمانی به ویژه اسلام همیشه مانع و سدّی در برابر این روند بوده است. گرایش عمومی مردم سراسر جهان به دین و اخلاق و ارزشها که بر پایه اصول انسانی نیز می باشد. امروزه سیاست های خودکامانه و انحصاری که برای رسیدن به هدف خود، میلیونها انسان را قربانی می کنند به چالش کشیده شده است و ندای غربت و از دست رفتن اخلاق و دین برای تشویق و ترغیبت مردم به ارزشهای انسانی والهی از نقاط مختلف جهان به خصوصاز رهبران دینی شنیده می شود و اعتراضات فراگیر در هنگام بر پایی مجالسی همچون ((wto تجارب جهانی و صندوق بین المللی پول و …… حکایت از این واقعیت دارد.با بررسی ویژگیهای جهانی سازی و جهانی شدن که ما فقط به سه نمونه ی آن اشاره کردیم معلوم می‌شود این روند با چالشها و نواقص متعدّد و بسیار بزرگی روبرو است. مواردی همچون:ایجاد شکاف میان کشورها و گسترش فقر و نا برابری برای کشورهایی که توان رویارویی با این روند را ندارند، ترویج فساد و بی بند و باری و نابودی تعالیم و آموزه های اخلاقی و معنوی ،بالا رفتن آمار بیکاری ،ترویج تجمل گرایی و مصرف گرایی و تشویق به تنّوع طلبی از غذا گرفته تا لباس و اشاعه یک فرهنگ واحد ،آن هم فرهنگ مبتذل در لباس، آرایش ،برخورد و معاشرت و …… این ها بخشی از نواقص و آثار جهانی سازی است که برخی از صاحب نظران غربی نیز به آن اشاره کرده و به پیامدهای ناگوار آن اعتراف دارند .دولت منتظر و جهانی سازی:در بحث از جهانی سازی که ریشه در جهانی شدن دارد وبیان ویژگی ها و نواقص آن روشن شد که اساساً جهانی سازی ریشه در غرب دارد و خاستگاه آن جهان غرب است. اصول و مبانی آن همان اصول و مبانی تفکّر غرب است و متفکران بسیاری بر پروژه بودن آن به گونه ای که در رأس هِرم آن آمریکاست، اذعان دارند و نیز اندیشمندان زیادی بر اینکه جهانی سازی با چالشها و نواقص پیش رو به بن بست رسیده و رهبری آن نیز فاقد صلاحّیت لازم است اعتراف دارند. از سوی دیگر دولت منتظر با توجّه به ویژگی ها و خصوصیات خود که در واقع دولتی اسلامی و مهدوی است و در صدد ترویج فرهنگ مهدویت همراه با رشد عقلانیت در میان مردم است و برای ظهور رهبری لایق و جهانی زمینه سازی می کند و دولتی است معنویت گرا، اصول گرا و ارزشی که حاکمیّت را از آن خداوند می داند و در عین حال برای انسان ارزش ،کرامت وعزت قائل است. و نیز دولتی است که ریشه و اساس و قوانین و احکام آن اسلام است. دینی که داعیّه ی جهانی دارد و استعداد و ظرفیّت رهبری جهانی را نیز دارد. دینی که از برنامه های مهم آن تاسیس حکومت اسلامی و تشکیل امت واحد جهانی است که طبق وعده های کتاب آسمانی (قرآن کریم) این حکومت جهانی با ظهور و انقلاب جهانی حضرت مهدی(عج) جامعه عمل خواهد پوشید. با این اوصاف بدیهی است که میان جهانی سازی غربی و دولت منتظر نه تنها رابطه ای نیست بلکه مقابل هم و معارض یگدیگرند ونه در ماهّیت نه در خاستگاه نه در ویژگیها و اهداف و نه در هیچ یک از موارد مذکور با هم توافق و اشتراک ندارند. بلکه اگر در جهان اسلام سخن از جهانی سازی است، مسلمین در پی جهانی سازی مهدوی اند نه جهانی سازی غربی و اگر سخن ازجهانی شدن است، منظور سیر و روند جهانی به سوی نقطه ای است که همه بدانند و بفهمند و لمس کنندکه امورات جهان بدون یک رهبر لایق الهی و عادل و بدون حکومت واحد جهانی مهدوی پیش نخواهد رفت و حلّ نخواهد شد به خصوص که چالش ها و کاستی های موجود در دنیا و نیازهای مورداحتیاج بشر روز به روز بر ابطال نظریات و فرضیات جهانی سازی و جهانی شدن صحّه می گذارد.پر واضح است که برنامه های دولت منتظر در راستای جهان شمولی و جهان گستری است و بر اساس تعالیم و آموزه های دینی است.از این رو از نگاه دولت منتظر راه حل اصلی مشکلات و گرفتاری های بشر در عرصه های سیاسی ،اجتماعی، اقتصادی ،فرهنگی و ……حضور فعّال دین و تعالیم دینی در عرصه ی بین الملل است و حکومت جهانی حضرت مهدی(عج) بهترین و تنها گزینه ،برای رشد شکوفایی و پیشرفت می باشد .چرا که فرهنگ آن غنی و دینی است و از سوی دیگر مبانی آن مطابق با مکارم انسانی و نیکیها، عدل و قسط و از بین رفتن ظلم و ستم و فساد است. و انسان را به قلّه های غرّت و کرامت و شرافت می رساند. حکومتی که در آن صالحان غایت و پایان تاریخ را رقم خواهند زد و همه مردم وعده های الهی را محقق خواهند دید و به آن راضی و خشنود خواهند شد. حکومتی که مهمترین ویژگی های آن توسعه فرهنگ علمی و دینی ،توسعه اقتصادی و معشیتی ،توسعه اخلاقی اجتماعی و امنیتی وتوسعه سیاسی و …..خواهد بود به عبارت دیگر فرهنگی مستحق جهانی شدن است که اولاٌ: بدنبال حقیقت باشد نه قدرت و سیطره بر دنیا (حق گرا). ثانیاً: انسانها را به چشم موجودات شریف بنگرد نه با نگاه ابزاری(کرامت انسانها). ثالثاً: انسان را موجودی عاقل و منطقی بداند نه موجودی غریزی (عقلانّیت). رابعاً: کمال خواه و معنویت گرا باشد. خامساً: ظلم ستیز و عدالت گرا باشد. سادساً: حاکمّیت را از آن خدا بداند و در مسیر دستورات و قوانین الهی حرکت کند.بدیهی است که چنین خصوصیاتی در فرهنگ مهدوی است همان چیزی که دولت منتظر در مقام عمل و ترویج آن فرهنگ است نه جهانی سازی غربی که اساساً بر محور سکولار و حکومت کردن منهای دین است و برای منفعت و سود بیشتر ظلم و ستم را به وسعت جهانی گسترش داده است.دولت منتظر و جهانی سازی (دیدگاه ها و راهکارها)دولت منتظر با ویژگی ها و مبانی خود در صدد زمینه سازی برای ظهور حضرت مهدی(ع) با وجود تعالیم غنی اسلامی است و در برنامه خود یک جهانی سازی مهدوی را مورد نظر قرار می دهد و جهانی شدن را با ظهور حضرت مهدی(ع) محقق می داند و در مسیر جهانی کردن فرهنگ مهدویّت، که یک فرهنگ اصیل است و در عین حال فرهنگ اسلامی است قدم بر می دارد. چرا که سعادت بشر را در عمل به این آموزه های نورانی، انسانی و الهی می داند. که آثار ظاهری و اجتماعی آن، زندگی در صلح و صفا، امنیت و آرامش، و انصاف و عدالت است. امّا جهانی سازی، که در اکثر موارد از آن با واژه جهانی شدن یاد می کنند . در واقع یک ابزار قدرتمند ایدئولوژیک برای تسهیل نفوذ برخی کشورهای قدرتمند و در رأس آنها آمریکا است که در صدد تسلط بر منابع دیگر کشورها هستند بدون اینکه هزینه ی حکومت کردن بر آنها را بپردازند. بدیهی است این امر در اقتصاد و تجارت شروع شده و برای پیشرفت خود به ناچار در صدد بلعیدن فرهنگها نیز می باشد.اما نکته ای که نباید از آن غافل شد این است که دولت منتظر یک دولت دینی است و زیر بنای آن احکام و اعتقادات دینی است که به نوعی، جهانی شدن در آن وجود دارد و جوهرة این دین آسمانی را آن وحدت جهانی تشکیل می دهد. دینی که وصفش خاتم است و باید توان پاسخگویی به همه سوال ها و نیازها در همه زمانها را داشته باشد.بدین جهت آیات زیادی در قرآن کریم و روایات بسیاری بر جنبه جهانی بودن آن دلالت دارد .از این رو یکی از شباهات های جهان گرایی مهدوی با جهانی سازی و جهانی شدن، در جهان گستری و جهان شمولی آن است.با این اوصاف، این پرسش در اذهان بوجود می آید که دولت منتظر در برخورد با جهانی سازی چه برنامه و راهکارهایی دارد که می تواند از آنها بهره ببرد؟ و اساساً باید چگونه برخوردی با جهانی سازی داشته باشد؟ با بررسی و مطالعه در آثار اندیشمندان و متفکران جهان اسلام، به دیدگاههای متفاوتی برخورد می کنیم که می توان آنها را در سه دیدگاه خلاصه کرد و آنها عبارتنداز:۱/ واگرایی و تسلیم پذیری: عده ای در برابر جهانی سازی موضع پذیرش کامل را اختیار کرده و جهانی سازی را با کلیت آن پذیرفته اند. و معتقدند برای اجرای آن باید همه زمینه ها را مّد نظر گرفت ولی نباید منزوی شد چرا که انزوای از جهان بزرگترین دشمن هویت به شمار می رود . اشخاصی چون رضوان السّید و ادگار موران به رغم پذیرفتن جهانی سازی می گویند: جهانی سازی یک رویه تلخ و آزارنده به ویژه در بخش فرهنگی دارد، زیرا بسیاری از فرهنگ ها نادیده گرفته شده و یا به اجبار به سوی هم هویتی سوق می یابند. در این میان حتی کسانی که نسبت به جهانی سازی بدبین هستند معتقدند به جای ذوب شدن جهان در طرح آمریکایی سازی این خود آمریکاست که در جهان ذوب خواهد شد و در نتیجه متلاشی می گردد .پر واضح است که جهانی سازی از طریق انزوا و واگرایی و رد کردن دیگران و جمود، امکان پذیر نیست .چرا که این روش در واقع اصلاح خطا با خطاست و جمع دو خطا هرگز گزینه درستی نیست بلکه باید عوامل واپس گرایی و انزوا را از بین برد و عوامل پیشرفت و کمال که هر دو در فرهنگ ما نیز وجود دارند را باز گرداند.۲/ مقابله و مبارزه: عده ای نیز چون هدف جهانی سازی را تسلط و نفوذ در سایر ارکان یک جامعه و نیز بلعیدن فرهنگ های دیگر می دانند که به تعابیر مختلف بیان شده است گاهی از زبان مارشال مک لوهان در طرح دهکده جهانی و گاهی از فوکویاما استراتژیست آمریکایی و مدافع سر سخت لیبرالیسم و گاهی از هانتینگتون به عنوان جنگ فرهنگ مسلح غرب با دیگر فرهنگ ها، همه در واقع یک کعبه دارند و آن آمریکایی سازی است.و برای رسیدن به این هدف ابتدا مرزهای سیاسی از بین می رود سپس مرزهای فکری و فرهنگی (فرهنگ ملی و دینی) را که نمونه هایی از آثار آن در جوامع توسعه نیافته دیده می شود. مانند: سریالهای تلویزیونی، موسیقی های رایج در میان جوانان، گرایش های ادبی فرزندانمان به رمان های جنجالی بی امید و عکس های قهرمانان و نقاشی های خیال برانگیز و وسوسه گر، کالاهای بُنجُل مصرفی، الگو برداری های نا متناسب که همه در صدد استحاله فرهنگی است.از این رو معتقدین به این دیدگاه می گویند: بر اساس قانون آفرینش که برای مبارزه با هر پدیده ای از ضّد آن بهره گیری می شود در این جا نیز باید از ضّد آن بهره برد. اما این ضد، ضد ماهیتی نیست. بلکه ضد غایی است گرچه در ماهیت با آن مماثل باشد. یعنی بارویکرد به هدف غایی اسلامی که در خود ظرفّیت جهانی را دارد و در سالهای پیش قبل از اینکه از سازمان ملل و آمریکا خبری باشد اسلام از دولت و حکومت جهانی مشترک مبتنی بر عدالت و برابری و حاکمیت خداوند خبر داده است بدین جهت اسلام و دولت های اسلامی باید ابتدا به استقلال خود بیندیشند. چون جهانی سازی مانع استقلال است. آنها در یافته اند که استقلال آثار زیادی دارد که یکی از آنها توسعه اقتصادی و سیاسی است. همان چیزی که طراحان جهانی سازی، در صدد کسب آن و طرد دیگران هستند. نکته ی دیگر، دین باوری است که امروزه مانع اعتقادی بزرگی برای طرفداران جهانی سازی به شمار می رود و آنها به این حقیقت رسیده اند که باید از این پل عبور کنند لذا تقویت دین باوری و اعتقادات مذهبی راه دیگری برای مقابله با فرهنگ و روند جهانی سازی است.راه سوم مبارزه با هجوم فرهنگی است، البته با معرفی و شناساندن فرهنگ بومی و دینی خود و ترویج آن گرچه هجوم فرهنگی جهان غرب بویژه آمریکا در پوشش اقتصاد (مانند: کوکاکوکا و پیتزای مک دونالد و…) انجام شده است.و راه چهارم در بُعد سیاسی است که دولت های اسلامی با تشکیل جبهه ی واحد و کارآمد و یک کانون سیاست گذاری از جمله کنفرانس اسلامی می توانند از مرزهای سیاست های تحمیلی جهان غرب بگذرند.۳/ میانه روی و سازش کارانه: در مقابل دیدگاه پذیرش و تقابل، برخی نیز معتقدند: چون جهانی سازی که هم زمان با انقلاب اطلاعات رخ می دهد. امری گریز ناپذیر است، ما نمی توانیم فقط به نفی آن اقدام کنیم بلکه صواب آن است که با پذیرش آن راه اصلاح را در پیش بگیریم چرا که مسلمانان نباید از دنیای توسعه یافته و عصر ارتباطات و اطلاعات مانند دوران انقلاب صنعتی عقب بمانند اگر در گذشته امکان انزوا و حفظ دین و ارزشهای اخلاقی ممکن بود، به نظر می رسد این کار دیگر امکان پذیر نیست، امواج افکار و اندیشه های جدید که کارکردهای دین ما را به مبارزه می طلبد یکی پس از دیگری فرا می رسند و مرزها را از بین می برند و ما دیگر نمی توانیم از این تهاجم جلوگیری کنیم .این عده راهکارهای ذیل را پیشنهاد می کنند۱- اقدام هماهنگ و یکپارچه مسلمانان برای جهانی شدن آنگونه که خود می پسندند و در واقع ارائه تعریفی نو از جهانی شدن.۲- کاستن از سرعت جهانی شدن و ارائه ی ایدئولوژی سودمند برای تمام کشورها.۳- کنترل ماهرانه جهانی شدن با یادگیری فن آوری اطلاعات و دیگر بخشهای علوم روز.۴- درک صحیح از جهانی شدن و جهانی سازی و استفاده از فرصتهای مطلوب آن مانند: ۱/ احیای دین و مذهب برای تحت تاثیر قرار دادن فرهنگ جهان غرب ۲/ مبادله تمدنها و فرهنگها به طور صحیح ۳/ احیای تعالیم و آداب تربیتی و پیدا کردن هویت اسلامی.راهکارها:اما راهکارهای برخورد دولت منتظر و در اصطلاح عام دولت اسلامی با جهانی سازی می تواند متفاوت و متنوع باشد. گرچه در شرایط کنونی، بیشتر کشورهای اسلامی حالت انفعالی دارند و تحت سیطره غرب می باشند. اما نباید فراموش کرد که تحقق حکومت حضرت مهدی(ع) که همان ایده دولت منتظر است به اراده الهی و همبستگی کشورهای اسلامی و خواست تمام مسلمین بستگی دارد. و چون در جهانی سازی مهدوی تنها دغدغه، سعادت و رستگاری بشر است نه رسیدن به قدرت و منفعت، می توان راهکارهای ذیل را به عنوان پیشنهاد برای دولت منتظر و یاری آن در جهت رسیدن به اهداف بلند و عالی و برخورد با جهانی سازی ارائه داد:۱/ گسترش فرهنگ مهدوی با آگاهی بخشیدن و اطلاع رسانی صحیح و درست در قالب های مختلف هنری و علمی اعم از برنامه های رادیویی، تلویزیونی، ماهواره ای و نیز مقالات، کتب و نشریات و غیره.۲/ از آنجا که جهانی شدن و جهانی سازی فرصتی برای عرضه فرهنگ های قوی و تهدیدی برای فرهنگ ضعیف است و از سوی دیگر مهمترین تاثیر جهانی سازی، تاثیرات فرهنگی آن است. باید با تقویت هویت ملی، فرهنگی خود، آنچه را که داریم درست بشناسیم و آنچه را که نیاز داریم هوشمندانه بپذیریم و در عرصه فرهنگ وارد گفتگوها و مبادلات فرهنگی در عرصه جهانی بشویم و از این سیل جهانی کالاهای خوب را صید کرده و کالاهای بد را واگذاریم. البته نباید فراموش کرد که فرهنگ دینی و اسلامی یک فرهنگ جهانی و جهان شمول است که پتانسیل و ظرفیت طرح جهانی را دارد.۳/ از آنجا که جهان غرب و آمریکا پروسه جهانی شدن را وانهاده و پروژه آمریکایی کردن دنیا را در همه ابعاد آن شروع کرده اند. ما باید با ظرفیت شناسی توان داخلی و خارجی خود و شکل تعامل فعال با سایر کشورهایی که حاضر نیستند زیر سلطه و بیرق آمریکا بروند، اجازه برنامه نویسی و برنامه ریزی را از آنها بگیریم. در این راستا می توان از تمام توان سیاسی، ملی، اعتقادی و تعاملات دوستانه بهره برد، مثلاً ایرانیان مقیم خارج می توانند لابی های قدرتمند تشکیل دهند و در سطح وسیعتری کشورهای اسلامی می توانند با اتحاد و همگرایی هزینه های آمریکایی کردن جهان را آنقدر بالا ببرند که آنها را در تصمیم گیری و اجرا دچار تردید بلکه انصراف کنند.۴/ حال که افکار مردم دنیا به جهانی شدن و جهانی سازی معطوف است می توان از این فرصت استفاده کرد و تصویری جامع و شفاف از حکومت جهانی مهدی(ع) ارائه داد و ساختار و ساز و کارهای اجرایی و عملی دولت کریمه را بیان کرد و با ابطال آراء و نظریات و فرضیات جهانی سازی و جهانی شدن توسط بزرگان علم و دانشمندان و نیز بیان چالش ها و نواقص آن، زمینه را برای اثبات و پذیرش حکومت جهانی مهدوی آماده کرد. و ایده نجات بخشی و انتظار مصلح و اندیشه مهدویت را وارد گفتمان های دینی و عقیدتی در عرصه جهانی کرد.۵/ تبیین و ترویج آموزۀ مهدویت �
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 630]
-
گوناگون
پربازدیدترینها