شعری از اخوان ثالث درباره تاریخ/ جز پدرم آیا کسی را می‌شناسم من، کز نیاکانم سخن گفتم؟

واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: تاریخ - این شعر را از مجموعه "آخر شاهنامه" مرحوم اخوان ثالث انتخاب کرده ایم که شعرش هنوز زنده است. پوستینی کهنه دارم منیادگاری ژنده‌پیر از روزگارانی غبار آلودسالخوردی جاودان مانندمانده میراث از نیاکانم مرا، این روزگار آلود جز پدرم آیا کسی را می‌شناسم منکز نیاکانم سخن گفتم؟نزد آن قومی که ذرات شرف، در خانه‌ی خونشانکرده جا را بهر هر چیز دگر، حتی برای آدمیّت، تنگخنده دارد از نیاکانی سخن گفتن، که من گفتم جز پدرم آریمن نیای دیگری نشناختم هرگزنیز او چون من سخن می‌گفتهمچنین دنبال کن تا آن پدر جدّمکاندر اخم جنگلی، خمیازه‌ی کوهیروز و شب می‌گشت، یا می‌خفت این دبیر گیج و گول و کوردل: تاریختا مُذهّب دفترش را گاهگه می‌خواستبا پریشان سرگذشتی از نیاکانم بیالایدرعشه می‌افتادش اندر دستدر بَنان درفشانش کِلک شیرین سِلک می‌لرزیدحِبرش اندر مَحبَر پر لیقه چون سنگ سیه می‌بست زانکه فریاد امیر عادلی چون رعد بر می خاست:«هان، کجایی، ای عموی مهربان! بنویسماه نو را دوش ما، با چاکران، در نیمه شب دیدیممادیان سرخ یال ما سه کرّت تا سحر زاییددر کدامین عهد بوده ست اینچنین، یا آنچنان، بنویس» لیک هیچت غم مباد از اینای عموی مهربان، تاریخ!پوستینی کهنه دارم من که می‌گویداز نیاکانم برایم داستان، تاریخ من یقین دارم که در رگهای منخون رسولی یا امامی نیستنیز خون هیچ خان و پادشاهی نیستوین ندیم ژنده پیرم دوش با من گفت:«کاندرین بی فخر بودنها گناهی نیست» پوستینی کهنه دارم منسالخوردی جاودان مانندمرده ریگی داستانگوی از نیاکانم، که شب تا روزگویدم چون و نگوید چند سالها زین پیشتر در ساحل پر حاصل جیحونبس پدرم از جان و دل کوشیدتا مگر کاین پوستین را نو کند بنیاداو چنین می گفت و بودش یادداشت کم کم شبکلاه و جبّه‌ی من نو ترک می‌شدکشتگاهم برگ و بر می داد ناگهان توفان خشمی با شکوه و سرخگون برخاستمن سپردم زورق خود را به آن توفان و گفتم هر چه بادا بادتا گشودم چشم، دیدم تشنه لب بر ساحل خشک کشفرودمپوستین کهنه‌ی دیرینه‌ام با مناندرون، ناچار، مالامال نور معرفت شد بازهم بدان سان کز ازل بودم باز او ماند و سه پـ .ـستان و گل زوفاباز او ماند و سکنگور و سیه دانهو آن بایین حجره زارانیکآنچه بینی در کتاب تحفه‌ی هندیهر یکی خوابیده او را در یکی خانه روز رحلت پوستینش را به ما بخشیدما پس از او پنج تن بودیممن بسان کاروانسالارشان بودمکاروانسالار ره نشناساوفتان، خیزانتا بدین غایت که بینی، راه پیمودیم سالها زین پیشتر من نیزخواستم کاین پوستین را نو کنم بنیادبا هزاران آستین چرکین دیگر برکشیدم از جگر فریاد«این مباد! آن باد!»ناگهان توفان بیرحمی سیه برخاست پوستینی کهنه دارم منیادگار از روزگارانی غبار آلودمانده میراث از نیاکانم مرا، این روزگار آلود های، فرزندمبشنو و هُش‌داربعدِ من این سالخورد جاودان مانندبا بَر و دوش تو دارد کارلیک هیچت غم مباد از این کو ،کدامین جبّه‌ی زربَفت رنگین می‌شناسی توکز مُرَقّع پوستین کهنه‌ی من پاکتر باشد؟با کدامین خلعتش آیا بدل سازمکه‌ام نه در سودا ضرر باشد؟ آی دختر جان!همچنانش پاک و دور از رقعه‌ی آلودگان می‌دار /62

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبر آنلاین]

[مشاهده در: www.khabaronline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 366]

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب

صفحات پیشنهادی

شعری از اخوان ثالث درباره تاریخ/ جز پدرم آیا کسی را ...
شعری از اخوان ثالث درباره تاریخ/ جز پدرم آیا کسی را میشناسم من، کز نیاکانم سخن گفتم؟ تاریخ - این شعر را از مجموعه "آخر شاهنامه" مرحوم اخوان ثالث انتخاب کرده ...

عكاسی مستند چیست؟
پی بردن به این نكته كه دوربین قادر است واقعیت را تفسیر كند، تاریخ عكاسی مستند را .... شعری از اخوان ثالث درباره تاریخ/ جز پدرم آیا کسی را میشناسم من، کز ...

گوناگون

فواید نوشیدن قهوه برای بهبود عملکرد ورزشی

لوازم یدکی ایران خودرو اصفهان

ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!

راهنمای خرید بلیط هواپیما به مسقط

افزایش کیفیت تدریس زبان انگلیسی با دوره TTC

تفاوت های گریس پایه لیتیوم و کلسیم چیست؟

سیستم کنفرانس و تجهیزات سالن کنفرانس با برند صامع

نکات اولیه‌ای که باید پیش از یادگیری Node.js بدانید

راهنمای انحلال شرکت: مراحل، نکات و نکات قانونی

سیستم بایگانی ریلی

پودر گلکسی فت: راه‌حل ایده‌آل برای افزایش وزن و تقویت عضلا...