تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815595962
طوطی خسته و پیغام سربسته
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: طوطی خسته و پیغام سربسته سپاهان و فوتبال پاك عصر ایران ورزشی، هومان دوراندیش - امیر حاج رضایی در مصاحبه با مجله تماشاگر، می خواسته نقش طوطیانی را بازی کند که بی آنکه سخنی بگویند، پیغام خود را به طوطی در قفس رساندند.
آیا حاج رضایی در رساندن این پیغام موفق بوده است؟ از سخنان او چه چیزی قابل استنباط است؟ ظاهراً حاج رضایی در سپاهان از زمین و زمان این فوتبال بیزار شده است. زیرا آنجا که مصاحبه کننده از او می پرسد " خيلي‌ها معتقدند اتفاقاتي كه در باشگاه سپاهان رخ مي‌دهد سالم نيست و صحبت‌هاي شما مبني بر مسائلي كه ديده‌ايد، بيانگر جريانات حاكم بر سپاهان است "، او جواب نمی دهد و صرفاً می خندد. وقتی که مصاحبه کننده از او می پرسد " چرا می خندید؟ "، حاج رضایی می گوید: " اين خنده نبود، زهرخند تلخي بود كه شما خنده برداشت كرديد! من ابدا در خصوص باشگاه سپاهان چيزي نمي‌گويم. بعد از خداوند، مردم و زمان، داوري خوبي در خصوص اتفاقات خواهند داشت. " از این پاسخ حاج رضایی بوضوح برمی آید که در باشگاه سپاهان خبرهایی بوده است که او به دلایلی ترجیح داده از کنار آنها بگذرد. فرض کنیم حاج رضایی درست می گوید. چرا او درشت نمی گوید؟ چرا این قدر خائفانه و مخفیانه با اشاره و کنایه می خواهد به مردم حالی کند که در سپاهان خبری است؟طبیعتاً این شیوه حرف زدن نشانه رازداری نیست چرا که اگر حاج رضایی می خواست – فی المثل - اسرار شرم آور باشگاه سابقش را مستور و مکتوم نگه دارد، باید ایماء و اشاره را کنار می نهاد و سخنی نمی گفت که از آن سخن ها برآید. بنابراین حاج رضایی قصد پنهان ساختن " سر مگو " را نداشته. پس چرا او چنین سخن گفته؟ شاید از این رو که او اساساً اهل دعوا نیست. یعنی نمی خواهد چیزی بگوید که جمعی از در دشمنی با درآیند. به عبارت دیگر امیر حاج رضایی فرهیخته و مودب، انسانی محافظه کار است که از درپیچیدن با رجل و تیم های اسم و رسم دار پرهیز می کند. برای اثبات این ادعا می توان به روابط حاج رضایی و علی پروین اشاره کرد. حاج رضایی در اوایل دهه 1370 دستیار پروین در تیم ملی بود. بر نگارنده روشن نیست که بین او و پروین چه ها گذشته که حاج رضایی امروزه این گونه از پروین بیزار است. او در محافل خصوصی از پروین انتقاد می کند و او را به زیرآب زنی و بی معرفتی متهم می کند اما هیچ وقت با مردم چیزی از علی پروین نمی گوید. ظاهراً حاج رضایی معتقد است که پروین زیرآب خیلی ها را زده است که امروز به این جا رسیده و " سلطان علی پروین " شده. اما او حاضر نیست علی پروین را صاف و شفاف نقد کند. دل چرکینی حاج رضایی از پروین به گونه ای است که زمانی که تماشاگران پرسپولیس علیه پروین شعار دادند تا از مربیگری پرسپولیس کنار بکشد، حاج رضایی در برنامه 90، هنگامی که فردوسی پور از او درباره این حادثه سئوال کرد، حتی اکراه داشت اسم علی پروین را بر زبان بیاورد. و تا آخر برنامه هم اسم پروین را بر زبان نیاورد. اما او در همان برنامه هم باز محافظه کاری کرد و چیزی در انتقاد از پروین نگفت. این یکی از ویژگیهای افراد محافظه کار است که اگر دو ساعت هم با آنها حرف بزنی، ممکن است در پایان گفتگو چیزی دستگیرت نشود. چنانکه خبرنگار مجله تماشاگر در گفتگو با حاج رضایی درباره " فوتبال ناپاک " به این سرنوشت دچار شده است. شاید هم حاج رضایی از واکنش باشگاه سپاهان واهمه دارد که چیزی نمی گوید. او می داند هر چه که بگوید، ادعایی را مطرح کرده و ادعایی هم که اثبات نشود، می تواند دردسرساز شود. اما درباره " حرف نگفته " حاج رضایی چه گمانه ای می توان زد؟ حرف نگفته او درباره فوتبال ناپاک است و این روزها مهمترین مصادیق فوتبال ناپاک در جامعه ما، خریدن داور یا بازیکن حریف و یا تزریق مواد نیروزا است. یعنی حاج رضایی به صورت سربسته سپاهان را به یکی از این سه خبط غیرقابل اغماض متهم کرده است؟ شاید. ولی حاج رضایی زمانی که می خواهد نیمچه توضیحی راجع به ادعایش بدهد، می گوید: " این جریان در مسائل ضداخلاقی می گنجد. " این جواب می تواند دال بر مدلولی غیر از دوپینگ و تبانی و خریدن داور باشد. آن مدلول چیست؟ ظاهراً فقط حاج رضایی می تواند پرده از این راز بزرگ بردارد. یکبار ناصر حجازی بی آنکه از محمد رضا ساکت نام ببرد، درباره او گفت: " بعضی ها زیبا حرف می زنند اما کثیف عمل می کنند. " ( نقل به مضمون ) حال به نظر می رسد که حاج رضایی بی سر و صدا و ساکت، ساکت را به غیراخلاقی بودن متهم می کند. البته حاج رضایی با قلعه نویی هم اساساً مشکل دارد. او لحن صحبت و ادبیات امیر قلعه نویی را نمی پسندد و احتمالاً آن را نماد تداوم " پروینیسم " در فوتبال ایران می داند. هر چند که حاج رضایی اسمی از کسی نمی برد ولی با توجه به اینکه مخاطبان آن مصاحبه درمی یابند که اشاره وی به تیم سپاهان است، ممکن است بعضی ها حاج رضایی را به تشویش اذهان عمومی متهم کنند؛ زیرا وقتی کسی یا باشگاهی را به غیراخلاقی بودن متهم کنی، هزار ظن و گمان را درباره آن فرد یا آن باشگاه به ذهن و ضمیر مخاطبانت انداخته ای. اما قوی ترین گمانه ای که درباره نگفته های حاج رضایی راجع به سپاهان می توان زد، به مساله داوری های تیم سپاهان بازمی گردد. در طول فصل خیلی از اهالی فوتبال معتقد بودند که در زیرپوست داوری بازی های سپاهان چیزی در جریان است که قابل احساس است ولی قابل اثبات نیست. آیا سپاهان یوونتوس فوتبال ایران است؟ همه به یاد داریم که در سال 87 محمد رضا ساکت چطور در تلاش بود تا قهرمانی پرسپولیس در لیگ برتر را لوث کند و حتی برای فدراسیون فوتبال شاخ و شانه می کشید که فیلم بازی پرسپولیس – سپاهان را به کنفدراسیون فوتبال آسیا می فرستد تا درباره داوری این بازی تصمیم گیری شود. چرا ساکت این کار را می کرد؟ چون او امید داشت با جلب نظر مساعد کنفدراسیون فونبال آسیا و مقامات فیفا، جام قهرمانی را از تهران به اصفهان ببرد. همه درد ساکت این بود که چرا داور بازی 7 دقیقه وقت تلف شده گرفته و با این کار موجب باخت سپاهان شده ست. اگر برای 7 دقیقه وقت تلف شده می توان بحث داوری یک بازی را به کنفدراسیون فوتبال آسیا و فیفا کشاند، چرا نتوان برای داوری مشکوک چندین و چند بازی در طول یک فصل، چنین کاری کرد؟ حالا فیفا و ... به کنار. چرا نتوان در داخل کشور راجع به این موضوع با صراحت و شفافیت حرف زد. همه می دانند که امیر حاج رضایی انسان شریف و نجیب و سلیم النفسی است. باید از حاج رضایی حمایت کرد تا اگر حرفی درباره پشت پرده تیم سپاهان دارد، حرف خود را به بانگ بلند بگوید. اگر حرفهای او به بهبود مناسبات این فوتبال کمک کند، چه جای خموشی و پرده پوشی؟
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 326]
-
گوناگون
پربازدیدترینها