واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: پيروزي سخت در 17 آذر ماه 1368 پرسپوليس و استقلال در هفته هاي پاياني باشگاههاي تهران در برابر يكديگر قرار گرفتند. دو تيم رقابت پاياپايي براي فتح جام باشگاههاي تهران داشتند و استقلال تنها يك امتياز از پرسپوليس جلوتر بود. تساوي در اين ديدار كمابيش در حكم قهرماني استقلال بود ... عصر ايران ورزشي، پرناز صديق- در 17 آذر ماه 1368 پرسپوليس و استقلال در هفته هاي پاياني باشگاههاي تهران در برابر يكديگر قرار گرفتند. دو تيم رقابت پاياپايي براي فتح جام باشگاههاي تهران داشتند و استقلال تنها يك امتياز از پرسپوليس جلوتر بود. تساوي در اين ديدار كمابيش در حكم قهرماني استقلال بود چرا كه اين تيم درچند بازي بعدي اش، ديدارهاي سختي در پيش رو نداشت و مي توانست پس از برد در برابر پرسپوليس، به كسب امتياز كامل ساير ديدارها مطمئن باشد. استقلال سه سال پياپي بود كه قهرماني باشگاههاي تهران را به پرسپوليس واگذار كرده بود و اين انگيزه آبي پوشان پايتخت را براي قهرماني در آن سال افزايش مي داد. علي پروين در سالهاي 65، 66 و 67 پرسپوليس را قهرمان باشگاههاي تهران كرده بود و اين توفيقات بي وقفه، رنجي بود بر روح و روان بازيكنان و تماشاگران استقلال. علاوه بر انگيزه بالا، استقلال در سال 68 نسبت به پرسپوليس از تيم قوي تري هم برخوردار بود؛ به گونه اي كه پيش از شروع بازي، حتي خود تماشاگران پرسپوليس نيز با اينكه مي دانستند تنها راه قهرماني پيروزي در برابر استقلال است، با اطمينان از پيروزي در برابر رقيب قديمي حرف نمي زدند. اميدهاي اصلي پرسپوليش براي شكست دادن استقلال، رضا عابديان و مجتبي محرمي بودند. عابديان در آن سال گل سرسبد فوتبال ايران بود كه گلزني از گوشه راست محوطه جريمه حريف را شگرد داشت. محرمي نيز بهترين دفاع چپ فوتبال ايران بود كه در طول نود دقيقه بسيار موثر بازي مي كرد. با اين حال مهمترين نقطه قوت پرسپوليس، علي پروين بود. پروين در آن روزها هنوز مربي شجاعي بود و به محافظه كاري سالهاي بعدش مبتلا نشده بود.
ولي استقلال لبريز از بازيكنان تكنيكي و تاثيرگذار بود. شاهرخ بياني بهترين بازيكن آبي پوشان بود و رضا احدي دريبل زن نيز كه تازه از آلمان به ايران بازگشته بود، در طول سال 68 با حركات تكنيكي اش هم تيم را جلو مي برد و هم تماشاگران را به وجد مي آورد. علاوه بر اين دو نفر، استقلال بازيكناني چون مجيد نامجومطلق، امير قلعه نويي، صمد مرفاوي، محسن گروسي، شاهين بياني و جعفر مختاري فر را نيز در تيم خود داشت. اميد استقلال در گلزني بيش از همه به هاشمي مقدم بود؛ فورواردي كه اگر چه اين روزها كمتر كسي او را به خاطر مي آورد ولي در آن سال گلزن اول استقلال بود. با اين حال قرمزپوشان بيش از هر چيز از رضا احدي مي ترسيدند كه نفوذهايش از سمت چپ، هر تيمي را به دردسر مي انداخت. تيم استقلال در سال 68. ايستاده از راست: مختاري فر، ورمرزيار، گروسي، مرفاوي، حسن زاده، عزيزيان.نشسته از راست: شاهرخ بياني،قلعه نويي، نامجومطلق، اردستاني، زرينچهعلي پروين براي مهار احدي، ابتكار شجاعانه اي به خرج داد و مجتبي محرمي را از بك چپ به هافبك راست آورد تا هافبك چپ خطرناك آبي ها را مهار كند. اقدام پروين موثر واقع شد و احدي به رغم تكنيك فراوانش، نتوانست همانند بازيهاي قبلي اش بازي كند؛ چرا كه محرمي او را با تركيبي از مهارت و خشونت مهار كرد. با آمدن محرمي به سمت راست خط مياني، جناح راست پرسپوليس قوت چشمگيري يافت زيرا دفاع راست اين تيم مرحوم فريبرز مرادي بود كه بازيهاي درخشاني از خود به نمايش مي گذاشت و فوروارد راست اين تيم هم رضا عابديان بود كه در آن سال پديده فوتبال ايران به شمار مي رفت. مرادي بارها با پاس هاي تودر خود از سمت راست، عابديان را در موقعيت گل قرار داده بود و در آن بازي هم در دقيقه 17 با يك پاس تو عمق، رضا عابديان را در موقعيت تك به تك با سعيد عزيزيان، دروازه بان استقلال، قرار داد. عابديان هم كه گلزني از گوشه راست هجده قدم را شگرد داشت، با استادي تمام دروازه استقلال را گشود. پرسپوليس بر خلاف جريان بازي 1 بر 0 از استقلال پيش افتاد؛ چرا كه تا پيش از گل پرسپوليس، استقلالي ها بي محابا حمله كرده بودند و حتي يكبار مرتضي فنوني زاده شوت از راه دور شاهرخ بياني را، در حالي كه وحيد قليچ بر روي زمين افتاده بود، از روي خط دروازه بيرون كشيده بود. حملات بي وقفه استقلال در همان 20 دقيقه اول بازي، منجر به آسيب ديدگي وحيد قليچ شد. قليچ بيرون رفت و بهروز سلطاني جانشين او شد تا همه به ياد ديدار سال 65 اين دو تيم بيفتند؛ ديداري كه با نتيجه 3 بر 0 به سود پرسپوليس به پايان رسيده بود. پس از گل پرسپوليس، استقلال يكپارچه حمله شد. آبي پوشان هنوز 73 دقيقه وقت داشتند تا با يك گل خود را در صدر جدول نگه دارند و قهرماني را از دست ندهند. پرسپوليس در لاك دفاعي بود اما گل اول بازي را زده بود و همين باعث به هم ريختن اعصاب بازيكنان استقلال مي شد.
استقلالي ها مي دانستند كه گل نزدن آنها در حكم تحويل دادن جام باشگاههاي تهران براي چهارمين بار به رقيب قرمزپوش است. حملات پي در پي استقلال، بارها اين تيم را تا مرز گل پيش برد. در نيمه دوم چيزي نمانده بود كه سانتر رضا احدي به شكل عجيبي مستقيماً وارد دروزاه پرسپوليس شود ولي بهروز سلطاني با انعطاف بدني بالا، در آخرين لحظه توپ را از دروازه پرسپوليس بيرون كشيد. اوج حملات استقلال زماني بود كه درمحوطه جريمه پرسپوليس همه در هم پيچيدند وتوپ از بهروز سلطاني پيش آمده هم گذشت و در نزديكي نقطه پنالتي جلوي پاي هاشمي مقدم قرار گرفت. جواد زرينچه و حسين عبدي، دفاع راست و هافبك وسط پرسپوليس در سال 68 تنها يك ضربه كافي بود تا هاشمي مقدم گل تساوي را وراد دروازه پرسپولس كند و جام را در دسترس آبي پوشان قرار دهد اما فوروارد استقلال در زدن ضربه آخر تعلل به خرج داد. هاشمي مقدم به هر حال توپ را روانه دروازه پرسپوليس كرد ولي فريبرز مرادي خودش را با يك تكل به خط دروازه رساند و توپ را از روي خط بيرون كشيد. وقتي كه استقلالي ها اين گل صد در صد را از دست دادند، تقريباً ديگر همه فهميدند كه بخت از استقلال برگشته و قرار است كه پرسپوليس پيروز اين بازي باشد. چنين هم شد و حملات بعدي استقلال هم – كه ديگرچندان هم خطرناك نبودند – به جايي نرسيدند و علي پروين با هوش فراوان و شجاعت آن زمان خود تواست از سد استقلال عبور كند و به سمت فتح چهار باره جام باشگاههاي تهران خيز بردارد. پرسپوليس چند بازي بعدي اش را هم برد و در نهايت براي چهارمين بار متوالي قهرمان تهران شد.
اگر بخواهيم هر بازي پرسپوليس و استقلال را متعلق به يك بازيكن بدانيم، بازي سال 68 اين دو تيم، بازي رضا عابديان بود؛ چرا كه توانست در سخت ترين بازي فصل و درست در زماني كه مربي وتماشاگران پرسپوليس از او انتظار داشتند، به داد تيمش برسد و گلي فراموش نشدني را در تاريخ بازيهاي پرسپوليس و استقلال به ثبت برساند. رضا عابديان ستاره پرسپوليس در دربي 1368
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 467]