محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831594693
29 اسپند زمان درست چهارشنبه سوری(تاریخچه) -
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: 29 اسپند زمان درست چهارشنبه سوری(تاریخچه) korosh bozorg 23 اسفند 1385, 17:46بله در اصل همان 29 اسپند هست. از آنجایی که چهارشنبه سوری اصلی تنها چند ساعت با نوروز فاصله دارد پخش کردن نقل و آجیل و شیرینی را باید به مراسم افزود. همچنین اگر این موضوع را در تارنمایی(سایتی) مطرح میکنید میتوان از نوشته ی زیر بهره گرفت برای روشنگری و آوردن دلیل محکم برای زمان درست جشن سوری: از آنجایی که این چند روزه گمانه زنی ها در این باره بالا گرفته همچنین کرامند(مهم) بودن این جشن و برگزاری آن در این جستار(تاپیک) میکوشیم تا نوشته هایی که در این باره روشنگری کرده اند را بیاوریم. وظیفه ی هر ایرانیست که برای دوستان و خویشان خود در این باره روشنگری کرده و تا جایی که شدنیست از دودستگی و جدایی جلوگری کند از آنجايي که جشن 4 شنبه سوري تنها به صورت اسمي چهارشنبه ناميده ميشود و در واقع پسين سه شنبه تا پاسي از شب برگزار ميشود و این را در نامگزاری های دیگر هم میبینیم(شب جمعه یا شب پنج شنبه که در واقع پسین و روز پیش از آن مراسم مربوط به روان درگذشتگان برگزار میشود), امسال پسين سه شنبه پایانی در سال 85 هست افزون بر آن همانگونه که پیش از این اشاره شد یکی از گزینه های زمان راستین برگزاری این جشن در گذشته، شب پايانی سال است كه ارجمندترين روز « جشن همسپهمديم» و جشن آفرينش انسان است. پس بیگمان جشن سوري امسال 29 اسفند برگزار خواهد شد این را باید گوشزد کرد که گاهشماری که برپایه ی ماه باشد و به سخن دیگر مهشیدی باشد(قمری) باید به زمان آشکار شدن ماه توجه داشت که حدود ساعت 6 عصر خواهد بود. به سخن دیگر از ساعت 6 تا 3و اندی چهارشنبه ی پایانی سال بشمار می آید از انجایی که این جشن به صورت اسمی و برپایه ی گاهشماری مهشیدی برگزار میشده(چهارشنبه سوری را سه شنبه شب برگزار میکنند!) پس نه و ساعت و اندی میماند که چهارشنبه ی واپسین سال بشمار می آید. اگر هم برپایه ی گاهشماری ایرانی و خورشیدی حساب کنیم از ساعت 12 شب تا 3.38 دقیقه چهارشنبه ی واپسین سال بشمار می آید. l.com شب ِ پیش ِ واپسین‌‌چهارشنبه‌ی ِ سال، هنگام ِ جشن ِ چهارشنبه‌سوری است که از روزگار ِ کهن جشن می‌گرفتند. [این‌که چرا شب ِ پیش از آن، شاید به دنباله‌روی از تازیان باشد. چراکه در سال ِ مهشیدی (=قمری) سنجش ِ روز و سال با ماه است. پس تا ماه دیده نشود، آشکار نمی‌شود که فردا چه روزی است. ولی در سال ِ خورشیدی نخست روز را درمی‌یابیم سپس شبی که پس از آن می‌آید. مانند ِ شب ِ چله که شب ِ پس از 30 آذر را جشن می‌گیرند و نه شب ِ پیش از آن.] این‌که این جشن چگونه برگزار می‌شد را در نوشتاری از همین تارنگار در این‌جا بخوانید؛ ولی سخن بر سر ِ شب ِ برگزاری ِ آن است. همانگونه که آگاه اید؛ هر سال ِ خورشیدی، کمابیش 365 روز و 5 تسو (=ساعت) و سه‌چهارم است که هر چند سال یک‌بار "مرکز ِ ژئوفیزیک ِ دانشگاه ِ تهران" یک روز به 365 روز ِ سال می‌افزاید و اسپند سی‌روزه میشود. تا این پنج‌تسو و خُرده‌ای روی ِ هم انباشته نشود. امسال در تسوی ِ 3:38:00 هنگام ِ سال‌گشت است. اَی (=یعنی) هنگامی‌که سال ِ 1385 به‌درستی به پایان می‌رسد. این 3:38:00 درست در بامداد چهارشنبه است که در گاه‌نامه‌ها 1 فروردین نامیده شده است. پس واپسین چهارشنبه‌ی ِ سال، همان چهارشنبه 1 فروردین 1386 باید باشد. بر این پایه، شب ِ پیش از آن: شامگاه ِ سه‌شنبه 29 اسپندماه 1385 نیز، هنگام ِ جشن ِ چهارشنبه‌سوری است. اگرچه، بهترین پاسخ‌گو در این زمینه روستاییانی هستند که سال‌هاست بی این‌که از اخترشناسی چیزی بدانند زیباتر از هر شهری بی افزوده‌های ِ ناروا و گزندآور این جشن را برگزار میکنند. korosh bozorg 23 اسفند 1385, 17:47برگرفته شده از تارنگار: تاریخ, جشنها و زبان پارسی جشن سوری(چهار شنبه سوری) از دسته جشن هاي آريايي ، جشن هاي آتش است . امروزه تنها « جشن سوري » ، معروف به « چهارشنبه سوري » و نيز « جشن سده » برايمان به يادگار مانده است و در باره ی جشن هاي فراموش شده ي آتش ، به « آذرگان » در نهم آذر ماه و « شهريورگان » يا « آذر جشن » مي توان اشاره داشت . آتش نزد ايرانيان نماد روشني ، پاكي ، طراوت ، سازندگي ، زندگي ، تندرستی و در پايان برجسته ترین نماد خداوند در روي زمين است . مجموعه ي آيين هاي نوروزي از « جشن سوري » ( چهارشنبه سوري ) آغاز مي شود و با آيين سيزده بدر نوروز به سرانجام خود مي رسد . ( بهرام فره وشي ، ص 43 ) برخي را باور اين است كه با در نظر آوردن واژه ي « چهارشنبه » كه بر آمده از فرهنگ تازي و سامي است ، پس « چهارشنبه سوري » ارمغاني از سوي تازيان است ، چرا كه همانگونه كه مي دانيم ، در ايران باستان هر روزي نامي ويژه داشته است ( هرمزدروز ، وهمن روز ، اردوهشت روز ، شهروَر روز ، خرداد روز ، سروش روز ، مهر روز ، زامياد روز و … ) و نشاني از بخش بندي امروزين چهارهفته ايي و نام هاي آنان به چشم نمي خورد . (هر چند وجود هفت روز و هفته در ایران باستان قابل اثبات است اما کاربرد آن شناخته شده نیست!) اما مي بينيم كه در ميانه سده ی چهارم هجري ، از اين جشن و چگونگي بر پايي و هنگام آن و نيز ديرينگي اش سخن به ميان است . برابر اين آگاهي كه در نسک(كتاب) تاريخ بخاراي ابوبكر محمد بن جعفر نرشخي آمده ، در زمان منصور پسر نوح از شاهان ساماني ، در ميانه سده چهارم هجري ، اين جشن با شكوهي بزرگ برپا بوده و به نام « جشن سوري» ناميده مي شده است . چون در روز شماري تازيان ، چهارشنبه و شب آن نحس و گجسته به شمار مي رفته شب چهارشنبه ي پايان سال را با « جشن سوري » به شادماني پرداخته و بدين گونه مي كوشيدند تا نحسي و نا خجستگي چنين شب و روزي را بر كنار كنند . همچنين جاحظ در نَسَک خود با نام المحاسن و الاضداد (ص 277 ) به گجستگی(نا مبارک)چهارشنبه نزد تازيان اشاره مي كند . منوچهري در اين روز مردمان را به شادماني مي خواند تا از نا خوبي و بد يمني آن رها شوند . ( عبدالعظيم رضايي ، صص 119 –118 ) اما بر پايه ي پژوهش هاي انجام شده ، زمان باستاني « جشن سوري» را مي توان در اين سه گاه باز جست : ۱. شب بيست و ششم از ماه اسفند ، يعني در نخستين شب از پنجه ي كوچك ۲. نخستين شب پنجه ي بزرگ يا پنجه ي وه كه پنج روز كبيسه است و نخستين شب و روز « جشن همسپهمديم» (آخرين گاهنبار سالانه) ۳. ديدگاه سوم ، شب پايانی سال است كه ارجمندترين روز « جشن همسپهمديم» و جشن آفرينش انسان است . ( هاشم رضي ، ص 149 ) . ۴. هم اکنون ایرانیان شب چهارشنبه(سه شنبه شب) پایانی سال را زمان برگزاری این جشن میدانند. افزون بر اين و بنا به سنتي كه براي برخي رويدادهاي بزرگ و جشن هاي باستاني ، برابر نهادي اسلامي نيز بدست داده شده است ، آتش افروزي و شادماني شب چهارشنبه ي آخر سال را برخي به قيام مختار ثقفي كه به خونخواهي حسين و فرزندانش قيام كرده بود ، نسبت مي دهند : « مختار وقتي از زندان خلاصي يافت و به خونخواهي كشتگان كربلا قيام كرد ، براي اين كه موافق و مخالف را از هم تميز دهد و بر كفار بتازد ، دستور داد كه شيعيان بر بام خانه ي خود آتش روشن كنند و اين شب مصادف با چهارشنبه آخر سال بود و از آن به بعد مرسوم شد» ( محمود روح الاميني ، ص 50 ) . هر آینه این موضوع ما را به سوی نامگذاری دروغین ایرانیان پس از چیرگی تازیان، بر روی سازه های مقدس و مهم خود، که به انگیزه ی از بین نرفتن آنها بود می کشاند و آن ترفند را بیاد می آورد. واژه « سوري » پارسي به چم(معني) « سرخ » مي باشد و چنانكه پيداست ، به آتش اشاره دارد . البته « سور » در مفهوم « ميهماني » هم در فارسي به كار رفته است. بر پا داشتن آتش در اين روز نيز گونه ای گرم كردن جهان و زودودن سرما و پژمردگي و بدي از تن بوده است . در گذشته جشن هاي آتش كاملا" حالت جادويي داشته و بسيار بدوي بوده است . چگونگي برگزاری اين جشن ، همساني فراواني به جشن سده دارد . ( مهرداد بهار ، ص 233 ) استاد پورداود ، پس از بزرگداشت اين جشن باستاني ، به پرسمان ويژه اي اشاره دارد و بر اين باور است كه رسم پريدن از روي آتش و خواندن ترانه هايي همچون « سرخي تو از من ، زردي من از تو و … » از افزونه هاي پسا – اسلامي است و از ديدگاهي ، بي احترامي به جايگاه ارجمند آتش به شمار مي رود . ( ابراهيم پور داود ، ص 75 ) اما این فرنود درستی به نظر نمی آید. نخست ديدگاه مردم ايران نسبت به آتش؛خوب يكي از جنبه هاي تقدس آتش پاك نمودن بيماريها و دور كردن ارواح خبيثه (به تعبير آن دوران) بوده است؛ برای نمونه در صورت سرايت طاعون رخت و ابزار بيمار را در آتش مي ريختند تا از بدي ها پاك شود؛ و ۱۰۰٪ اين بي احترامي به آتش بشمار نمی آيد. همين امروز هم رسم اسفند دود كردن و گرد خانه تاب دادن رايج است(برای زدودن شر و بيماري و چشم زخم)كه باز مانده از گذشته است؛ هم اكنون پريدن از روي آتش هم مي توانسته با فلسفه پاك كردن نفس صورت گرفته باشد. دوم گذر سياوش از آتش؛ بايد ببينيم سياوش چگونه از آتش گذشته است! فردوسي مي گويد: ســيــاوش ســيــه را بــه تــنــدي بــتـــاخـــت نــشــد تــنــگ دل جــنــگ آتــش بــســاخـــت ز هــرســو زبــانــه هــمــي بـــركـــشـــيـــد كــســي خـــود و اســـپ ســـيـــاوش نـــديـــد خب آتش انبوهي بوده و سياوش هم تيز از آن گذشته است؛ و مي دانيم كه گامهاي اسب ريخت پرش دارد و اگر از دویدن اسب فیلم بگیریم و آن را آهسته کنیم میبنیم که دویدن اسب ریختی پرش مانند دارد و چهار پای او برای چند لحظه! در هوا است. پس سياوش به آرامي و نرمي از آتش نگذشته است. و این گذر سیاوش از آتش بی گمان میتواند فرنود استوره ای این جشن باشد. گويند موبد آذرپاد مهر اسپندان، كه اندرزنامه اش از كم شمار نبشته هاي بجاي مانده از زمانه ئ پيش از چيرگي تازي است، گويا خودش براي اثبات حقانيت خود ، از آتش گذشته و يا سينه ئ خود را سوزانيده بوده است ( مانند داستان سياوش) و اين چهارشنبه سوري هم به احتمال زياد گونه اي آزمون آتش، يادگار آزمون آتش در آيين كهن ايران است. برخي از آيين های جشن سوري بوته افروزي ، آب پاشي و آب بازي ، فالگوش نشيني ، قاشق زني ، كوزه شكني ، فال كوزه ، آش چهارشنبه سوري ، آجيل مشگل گشا ، شال اندازي ، شير سنگی ( توپ مرواريد ) و … (علي بلوك باشي ، صص 63 – 57 ، بهرام فره وشي ، صص 49-44) همچنين در جاهايی همچون شيراز ، كردستان و آذربايگان ، آداب و آيين ويژه و كهن تري وجود دارد . برای نمونه، سفره حضرت خضر ( ع ) و يا آب پاشي در سعديه كه ويژه ي شيراز است و يا سفره هاي خوراكي رنگيني كه در كردستان و آذربايگان آماده ميشود و نيز آيين آتش افروزي و شادماني همگاني مردم . برخي را عقيده بر اين است كه « جشن سوري » ( چهارشنبه سوري ) با مراسم مربوط به بزرگداشت فروهر درگذشتگان نيز پيوند و بستگي دارد. البته استاد مهرداد بهار با اين ايده ي فرجامين همداستان نيست. ( مهرداد بهار ، ص 234 ) و در پايان اميد است که همه ي هم ميهنان گرامی با برپاداشتن اين جشن و جشنهای ديگر ايران زمين در راه کوشش برای پدافند(دفاع) و نگهداری از اين آيين های کهن گام بردارند. باید گوشزد کرد که در این جشن کهن ایرانی ایجاد سر و سدا جایگاهی نداشته و ندارد! از آیین های برجسته ی این جشن میتوان به برپایی چند آتش کوچک و پریدن از روی آنها و رسم قاشق زنی و جشن و پایکوبی اشاره کرد. + از آنجايي که جشن 4 شنبه سوري تنها به صورت اسمي چهارشنبه ناميده ميشود و در واقع پسين سه شنبه تا پاسي از شب برگزار ميشود و این را در نامگزاری های دیگر هم میبینیم(شب جمعه یا شب پنج شنبه که در واقع پسین و روز پیش از آن مراسم مربوط به روان درگذشتگان برگزار میشود), امسال پسين سه شنبه پایانی در سال 85 هست افزون بر آن همانگونه که پیش از این اشاره شد یکی از گزینه های زمان راستین برگزاری این جشن در گذشته، شب پايانی سال است كه ارجمندترين روز « جشن همسپهمديم» و جشن آفرينش انسان است. پس بیگمان جشن سوري امسال 29 اسفند برگزار خواهد شد.(بنگرید به نگره ی حامد قنادی درباره ی زمان درست برگزاری جشن سوری امسال) onlymhb 23 اسفند 1385, 18:43:cool: سلام دوست عزیز واقعا دستت درد نکنه خیلی استفاده بردیم
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 4099]
-
گوناگون
پربازدیدترینها