تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804597289
دوران امامت امام زمان (عليه السلام) تا قبل از غيبت
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
دوران امامت امام زمان (عليه السلام) تا قبل از غيبت پيشواي دوازدهم در ماه ربيع الاول، سال 260 در حالي که کمتر از پنج سال از عمرش مي گذشت، عهده دار امامت شد. پيشوايي آن حضرت در شرايطي بحراني آغاز گشت. حکمرانان عباسي به عنوان دشمنان بيروني جبهه ي امامت، تمام تلاش خود را براي نابودي اين جبهه به کار گرفته بودند. دشمن دروني نيز از درون کانون امامت در چهره جعفر بن علي، به کمک دشمن بيروني شتافت و کار امام زمان عليه السلام را دشوارتر ساخت.از سوي ديگر، شيعيان پس از رحلت امام عسکري عليه السلام در سردرگمي نگران کننده اي فرو رفتند. بسياري از آنان از اصل وجود جانشين براي آن حضرت خبر نداشتند. برخي ديگر تنها بشارت ولادت حضرت مهدي (عج) را شنيده بودند. تعداد بسيار اندکي نيز که آن حضرت را ديده بودند، حاکميت جو خفقان اجازه نمي داد حقيقت را بازگو کنند؛ چون هم بر جان خود بيمناک بودند و هم بر جان امام.اين فضا با ادعاي جانشيني امام عسکري عليه السلام توسط جعفر و تصريح وي بر اين که پيشواي يازدهم هيچ فرزندي از خود برجاي نگذاشته، مسموم تر و مأيوس کننده تر شد. منحرف شدن تعدادي از شخصيت هاي شيعه - که برخي از آنان سمت وکالت امامان پيشين را داشتند - از خط امامت و ادعاي سفارت دروغين توسط بعضي از آنان و ايستادگي در برابر نايبان منصوب آن حضرت عامل مهم ديگري بود که بر شدت اين بحران مي افزود. نمونه هاي زير ترسيم کننده شرايط سياسي - فرهنگي و بيانگر وضعيت بحراني دوران امامت امام دوازدهم است که به اجمال بيان شد.الف - بازرسي منزل امام: مأموران لحظاتي پس از شهادت امام عسکري عليه السلام به خانه ي حضرت هجوم برده به بازرسي منزل و مهر و موم کردن دارايي هاي آن گرامي پرداختند. هدف اصلي آنان - با توجه به گزارش جعفر مبني بر وجود فرزند براي امام - آگاهي از جانشين حضرت و دستگيري وي بود. از اين رو، همراه خود، زنان قابله اي را آورده بودند تا کنيزان حضرت را بازرسي کنند. آنان مادر حضرت مهدي را دستگير کرده نزد معتمد بردند. خليفه از او خواستار فرزندش شد، ولي او منکر داشتن فرزند شد و براي انحراف افکار عمومي از فرزندش، ادعاي بارداري کرد. معتمد او را به قاضي القضاه سپرد تا زمان وضع حمل از او مراقبت کند. با مرگ عبيدالله بن يحيي بن خاقان و شورش يعقوب ليث صفار و زنگيان عليه حکومت، آزاد شد.(1) يکي از شاهدان - که به هنگام هجوم مأموران، در منزل امام حضور داشته - مي گويد:«سواران خليفه که جعفر کذاب نيز در ميان آنان بود به خانه ي امام هجوم برده و به غارت اموال و اثاثه منزل پرداختند. تمام کوش من حفظ مولايم بود که ناگاه ديدم او از در خارج شد بدون آن که مأموران، متوجه شود.»(2)ب - بازرسي خانه هاي شيعيان: معتمد پس از ناکامي در جريان بازرسي منزل امام عسکري عليه السلام در اقدامي گسترده تر، دستور بازرسي منازل شيعياني را داد که احتمال مي رفت حضرت حجت در آنجا پنهان شده باشد. اين کار با همکاري جعفر - که شيعيان را خوب مي شناخت - انجام گرفت. جعفر با آزار شيعيان و حتي زنان و کنيزان وابسته به امام عسکري عليه السلام، تهديد و تحقير آنان و حتي دربند کشيدن و به زندان افکندن برخي از آنان، جو رعب و وحشتي در ميان پيروان اهل بيت ايجاد کرد و دل بازماندگان حضرت عسکري عليه السلام از جمله امام زمان (عج) را آزرد؛ بگونه اي که به تعبير شيخ مفيد، مصيبت بزرگي از اين ناحيه بر بازماندگان حضرت وارد آمد.(3)ج - اختلاف در مسأله امامت: با رحلت امام عسکري عليه السلام شيعيان در مسأله امامت دچار اختلاف گشته و به چند گروه تقسيم شدند. گروهي برآن شدند که امام عسکري عليه السلام رحلت نکرده و او زنده است و همو مهدي آل محمد است.برخي قائل شدند گرچه امام عسکري عليه السلام درگذشته، ليکن دوباره زنده مي شود و همو مهدي قائم خواهد بود. بعضي ديگر به «فترت» معتقد شده و گفتند: پس از امام عسکري عليه السلام امامي وجود نداشت و جامعه اسلامي در اين فترت از زمان بدون امام بود. جمعي نيز تحت تأثير تبليغات سوء جعفر قرار گفته، معتقد به امامت او شدند. گروهي ديگر، در شک و سرگرداني فرو رفته، نمي دانستند به کجا بروند و به چه کسي روي آورند. تعداد زيادي نيز بر صراط مستقيم امامت باقي ماندند و پس از امام عسکري عليه السلام به امامت فرزندش معتقد شدند.(4)امام عسکري عليه السلام چنين وضعيت اسفباري را پيش بيي کرده و فرمود: در سال 260، پيروان من دچار پراکندگي خواهند شد.(5) مسعود در اين زمينه مي نويسد: شيعيان پس از درگذشت امام عسکري عليه السلام درباره منتظر از خاندان پيامبر صلي الله عليه و اله دچار اختلاف گشته و به بيست گروه تقسيم شدند.(6) نوبختي تعداد فرقه هاي پديد آمده را چهارده ذکر کرده و به تفصيل درباره ي ويژگي ها و اعتقادات سيزده فرقه آنها بحث کرده است.(7)د - سفيران دروغين: همزمان با پيدايش و گسترش گروه هاي ياد شده گروهي از فرصت طلبان و دنيادوستان به دروغ از سوي امام زمان (عج) ادعاي سفارت کرده و بدين وسيله فضاي جامعه را بيش از پيش مسموم ساختند و موجب انحراف و گمراهي عده زيادي از مردم شدند. بعضي از اين افراد عبارتند از:1- ابومحمد شريعي. وي از ياران عسکريين عليهماالسلام بود ولي از مسير حق منحف شد و در شمار غلات قرار گرفت. وي مدعي نيابت از سوي آن دو امام بزرگوار شد.(8)2- محمد بن نصير نميري. او از اصحاب امام عسکري عليه السلام بود که منحرف گشت و پس از درگذشت آن حضرت در دوران سفارت محمد بن عثمان، از طرف امام زمان (عج) مدعي سفارت و بابيت شد.(9)3- احمد بن هلال کرخي. وي نيز از ياران امام عسکري عليه السلام بود که به تصوف گراييد و در دوران غيبت صغري منکر سفارت محمد بن عثمان شد و از پرداخت وجوه شرعي که نزدش بود خودداري کرد.(10)4- ابوطاهر، محمد بن علي بن بلال. او از اصحاب امام عسکري عليه السلام بود که پس از درگذشت آن حضرت، مدعي وکالت و بابيت از سوي آن گرامي شد و از باز پس دادن اموالي که نزد وي بود، به محمد بن عثمان خودداري کرد و خود مدعي سفارت شد.(11)مجموع رخدادها و جريان هاي ياد شده، اين دوره از تاريخ امامت را در وضعيتي بحراني و خطرناک قرار داده بود که براي هر دو جبهه ي درگير مهم و سرنوشت ساز بود. امام عسکري عليه السلام با برنامه ريزي دقيق و دورانديشانه - برغم همه مشکلات و محدوديت ها - رسالت الهي خود را در ارتباط با مسأله امامت بطور کلي و امام پس از خويش بطور خصوصي ايفا کرد، که در درس پيش به نمودهاي آن اشاره کرديم. در ادامه اين درس به تلاش ها و تدابير حضرت مهدي (عج) در اين زمينه خواهيم پرداخت.امام مهدي (عج) و دشمن خانه زاداز جمله چهره هاي فعالي که همزمان با آغاز امامت حضرت مهدي (عج) در صحنه سياسي جامعه اسلامي رخ نمود جعفر، معروف به جعفر کذاب،(12) عموي آن حضرت بود. وي به جاي تغذيه از شجره طيبه ي امامت و بهره وري از خورشدي تابناکي مانند امام هادي عليه السلام، به تاريکي و سيه روزي روي آورد و راه عياشي، شرابخواري و لهو و لعب در پيش گرفت(13) و در اين مسير تا آنجا پيش رفت که پدرش او را از خانواده خود طرد کرد و او را به منزله نمرود، فرزند نوح دانست و از شيعيان خواست از وي دوري گزينند.(14)جعفر علاوه بر فساد اخلاقي و اعتقادي که بارزترين نمود آن ترک نماز و شرابخواري است،(15) در عرصه سياسي نيز انحراف هاي فاحشي داشت که همدستي با حکومت عباسي، جاسوسي عليه بيت امامت، انکار وجود فرزند براي امام عسکري عليه السلام و ادعاي امامت پس از آن حضرت، نمونه هاي روشن آن است.حضرت مهدي (عج) هرچند پس از شهادت پدر بزرگوارش در پس پرده غيب قرار گرفت و از چشم عمومي مردم پنهان گشت و همين خلأ موجب شد تا جعفر بيشترين سوء استفاده را بکند؛ ليکن نسبت به فعاليت هاي ضد مذهبي وي بي تفاوت نبود و در مواقع لازم در برابر آنها موضع مي گرفت. اين موضع گيريها به دو صورت انجام مي شد: به صورت مستقيم و به صورت توقيع از طريق سفيران خود. اينک چند نمونه.1- در جريان اقامه نماز بر پيکر امام عسکري عليه السلام: جعفر که مدعي امامت بعد از برادر خود شده بود براي رسميت بخشيدن به اين ادعا، نخست خود را در معرض تسليت گويي مردم و تبريک امامت خويش قرار داد؛ سپس خود را آماده اقامه نماز بر جنازه امام کرد. وقتي کار غسل و کفن امام به پايان رسيد «عقيد» خادم نزد جعفر آمد و از او براي اقامه نماز دعوت کرد. جعفر در حالي که شيعيان گرد او را گرفته بودند پيش آمد تا بر پيکر امام نماز بگزارد.حجت حق با مشاهده اين صحنه، سکوت و غيبت را روا ندانست و در پيش روي او ظاهر شد و با قاطعيت خطاب به وي فرمود: «عمو! کنار برو، که من براي نمازگزاردن بر پدرم از تو سزاوارترم.» آنگاه خود جلو ايستاد و در حضور جمعيت بر پيکر پدر نماز گزارد(16) و با اين موضع گيري بجا ، توطئه جعفر را خنثي کرد.اگر جعفر موفق مي شد بر جنازه امام عسکري عليه السلام نماز بخواند علاوه بر کسب شهرت و وجهه ي اجتماعي، سنگ بناي امامت و جانشيني خود از امام يازدهم را بنيان مي نهاد؛ چرا که بهترين راه براي اثبات اين مسأله اقامه نماز بود؛ ولي با حضور بموقع حضرت مهدي (عج) در حالي که رنگ از چهره جعفر پريده بود، با رسوايي عقب نشست.2- در برابر ادعاي امامت جعفر: جعفر براي تصاحب جايگاه امامت بعد از درگذشت حضرت عسکري عليه السلام تلاش هاي فراواني کرد، از جمله به يکي از شيعيان نامه اي نوشت و در آن ضمن معرفي خود يادآور شد که من قيم برادرم و امام پس از او هستم و دانش حلال و حرام، آن اندازه که مورد نياز است و نيز علوم ديگر نزد من است.فرد شيعه نسبت به مطالب نامه مشکوک شد؛ از اين رو، آن را به احمد بن اسحاق - از بزرگان شيعه و از ياران خاص امام عسکري و امام زمان (عج) - ارائه داد. احمد، نامه وي را همراه نامه اي که خود نوشته بود، خدمت حضرت فرستاد.در پاسخ به نامه ي احمد، توقيع مفصلي از سوي پيشواي دوازدهم صادر شد که با استدلال، امامت ادعايي جعفر را رد کرده بود. محورهاي مهم توقيع حضرت عبارت است از: يادآوري تکرار بي جهت الفاظ و غلط هاي املايي نامه جعفر، بيان فلسفه ي آفرينش انسان و بعثت پيامبران و فرستادن کتاب براي هدايت انسان ها و تأکيد بر اهميت بعثت رسول اکرم صلي الله عليه و اله و امامت جانشينان آن حضرت و برتري دادن آنان بر برادران و عموهاي خود در مصون داشتن ايشان از گناه و برخوردار ساختن آنان از خزانه دانش خود و ...، تکذيب ادعاي جعفر که داناي به حلال و حرام الهي است و تأکيد بر اين که وي، حلال را از حرام، درست را از نادرست و حق را از باطل و محکم را از متشابه تشخيص نمي دهد و حتي حدود نماز و وقت آن را نيز نمي داند و اشاره به پاره اي از گناهان و لغزش هاي او و تأکيد بر اين نکته که امامت جز در مورد حسنين عليهماالسلام در دو برادر جمع نمي شود.(17)3- در برابر ادعاي وراثت و تصاحب ميراث امام عسکري عليه السلام: جعفر با حمايت دستگاه خلافت، تمامي آنچه متعلق به امام عسکري عليه السلام بود به عنوان تنها وارث آن حضرت، تصاحب کرد، حتي نسبت به منزل مسکون امام ادعاي مالکيت کرد و خانواده پيشواي يازدهم را آواره ساخت و بعدها از دفن مادر امام عسکري عليه السلام در کنار همسر و فرزند ارجمندش به همين بهانه جلوگيري کرد.(18)حضرت مهدي (عج) وقتي ديد جعفر با بازماندگان پدرش درباره ميراث منازعه مي کند، ناگهان در جمع آنان حاضر شد و خطاب به جعفر فرمود: «اي جعفر! چرا متعرض حقوق من مي شوي!» سپس از نظرها پنهان گشت. جعفر مات و مبهوت شد و هر چه در اطراف جستجو کرد، اثري از آن حضرت نيافت.(19)4- در جريان جلوگيري جعفر از دفن مادر امام عسکري عليه السلام در کنار همسر و فرزندش: «حديث» وصيت کرد که او را در کنار همسرش امام هادي و فرزندش امام عسکري عليه السلام دفن کنند؛ ولي جعفر مانع شد و گفت: خانه از آن من است.حضرت مهدي (عج) بار ديگر در برابر او ظاهر شد و فرمود: «اي جعفر! آيا اين خانه از تو است؟! او فوري از نظر پنهان شد.(20)موضع گيريهاي بموقع و حساب شده امام عليه السلام در برابر انحراف هاي جعفر، موجب شد که وي با همه تلاش هاي مذبوحانه اش نه تنها نتواند به خواسته خود دست يابد؛ بلکه روز به روز نزد دوست و دشمن از موقعيتش کاسته شود و نزد همگان منفور و مطرود گردد. به عنوان نمونه جعفر پس از ناکامي و نااميدي از شيعيان، براي به رسميت شناختن امامت خود ناچار به دولتمردان عباسي متوسل شد. ابتدا نزد عبيدالله بن خاقان، وزير معتمد رفت و گفت: «منزلت و مرتبت پدر و برادرم را براي من قرار بده، در مقابل، من هر سال بيست هزار دينار طلا به تو مي پردازم.» عبيدالله او را از خود راند و به وي تا زماني که زنده بود اجازه ملاقات نداد.(21)جعفر نزد خليفه رفت و همان خواسته را تکرار کرد. معتمد نيز بدان پاسخ رد داد و گفت:مقام و منزلت برادرت از سوي ما اعطا نشده بود؛ بلکه از سوي خدا بود و تلاش ما در جهت از بين بردن اين مقام بود. ولي خداوند از آن ابا کرد و هر روز بر عظمت و منزلت معنوي او مي افزود... بنابراين، چنانچه تو نزد پيروان برادرت منزلتي همچون منزلت او داري، نيازي به ما نخواهي داشت. در غير اين صورت، هيچ کاري براي تو نمي توانم انجام دهيم.(22)پی نوشت1- ر.ک. کمال الدين و تمام النعمه، ج 1، ص 43 و ج 2، ص 476؛ دلائل الامامه، ص 224. براساس نقل ديگري، مأموران بيش از دو سال مراقب نرجس خاتون بودند و چون يقين پيدا کردند که وي حامله نيست، او را رها کردند.2- کمال الدين و تمام النعمه، ج 2، ص 473.3- ارشاد، ص 345.4- الغيبه، صص 130-133؛ کمال الدين و تمام النعمه، ج 2، ص 408.5- کمال الدين و تمام النعمه، ج 2، ص 408.6- مروج الذهب، ج 4، ص 110.7- فرق الشيعه، صص 105-119.8- الغيبه، ص 244.9- همان.10- همان، ص 245.11- الغيبه، ص 245.12- جعفر از آن جهت که در مسأله امامت، به خدا دروغ بسته و مدعي مقامي شد که خداوند او را بدان مقام نصب نکرده بود، و نيز به دروغ منکر فرزند براي برادرش امام عسکري عليه السلام شد، کذاب ناميده شد. از بعضي روايات استفاده مي شود که وي پيش از تولد توسط بعضي از امامان و حتي پيامبر صلي الله عليه و اله به اين لقب، ناميده شده است. امام سجاد به نقل از پدر و او از جدش نقل مي کند که پيامبر صلي الله عليه و اله فرمود: «وقتي فرزندم جعفر بن محمد بن علي بن حسين بن علي بن ابي طالب متولد شد، او را صادق بناميد؛ زيرا ديري نمي گذرد که در ميان فرزندان او همنامي براي وي پيدا مي شود که بدون شايستگي، ادعاي امامت مي کند و کذاب ناميده مي شود» (علل الشرايع، ص 234).13- براي آگاهي بيشتر در اين زمينه رجوع کنيد به کمال الدين و تمام النعمه، ج 1، ص 42 و ج 2، صص 475-477؛ بحارالانوار، ج 50، ص 332.14- تاريخ الغيبه الصغري، ص 299.15- در توقيع شريف حضرت مهدي (عج) به احمد بن اسحاق به اين دو گناه کبيره جعفر تصريح شده است (ر.ک. بحارالانوار، ج 50، ص 230).16- همان، ص 332.17- ر.ک. احتجاج، طبرسي، ج 2، صص 279-281؛ بحارالانوار، ج 50، صص 228-231.18- ر.ک. تاريخ الغيبه الصغري، ص 314.19- همان.20- همان.21- کمال الدين و تمام النعمه، ج 1، ص 43.22- کمال الدين و تمام النعمه، ج 2، ص 479.منبع:کتاب تاريخ تحليلي پيشوايان عليهم السلامتصاوير زيبا و مرتبط با اين مقاله
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 302]
-
گوناگون
پربازدیدترینها