محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828763155
12 سال پیش چه گذشت؟
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: 12 سال پیش چه گذشت؟
8 آذر در تاریخ فوتبال ایران یک روز فراموش ناشدنی است، روزی که ایران برای دومین بار به جام جهانی صعود کرد. ایران دو بار دیگر در سالهای 1978 و 2006 راهی جام جهانی شد، اما صعود به جام جهانی 1998 طعم دیگری داشت. اكنون پس از 12 سال از حماسه ملبورن فوتبال ایران شرایط متفاوتی به خود گرفته است. فراز و نشیب‌ها- كه بهتر است فقط نشیب آن را باور كنیم - در فوتبال ایران فراوان بوده است اما، آنچه كه مهم است ظاهرا پس از گذشت بیش از یك دهه هنوز هم فوتبال ایران خاطره‌ی بهتری از آن اتفاق در ذهن ندارد. مرور خاطرات شیرین آن روزها شاید درمانی باشد بر طعم تلخ ناكامی‌های امروز فوتبال ایران. قطعا مهمترین اتفاق در تاریخ فوتبال ایران صعود به جام جهانی 98 بود. این اتفاق به حدی تاثیرگذار بوده است كه فدراسیون جهانی فوتبال نیز هنوز نوشتن از آن بازی را جذاب و خواندنی می‌داند. سایت فیفا در مورد آن روز تاریخی می‌نویسد: نوامبر 1997 در حافظه جمعی تمام فوتبال دوستان ایران و استرالیا روزی فراموش نشدنی است. البته این دو گروه دلایل سراسر متفاوتی برای به یاد داشتن این روز دارند. استرالیا به عنوان قهرمان منطقه اقیانوسیه و ایران به عنوان تیم چهارم قاره آسیا باید در دو دیدار تعیین كننده مشخص می‌كردند که كدام یك از این دو، سی و دومین و آخرین تیمی است كه به رقابت‌های جام جهانی فوتبال 1998 در فرانسه راه می‌یابد. یكی از این دو كشور 90 دقیقه بعد پس از سال‌ها عدم حضور برای نخستین بار دوباره به جام جهانی راه می‌یافت. استرالیا تا پیش از آن تنها یك بار در جام‌های جهانی حاضر بود و آن هم به سال 1974 بازمی‌گشت. ایران هم چند سال بعد از آن در جام جهانی 1978 آرژانتین راه یافته بود. بازی در ورزشگاه "كریكت ملبورن" استرالیا انجام شد كه پیش‌تر شاهد چندین رخداد بزرگ ورزشی بود اما، چنین بازی حساسی پیش از آن در آنجا برگزار نشده بود.
* استرالیا 2 ـ ایران 2 29 نوامبر 1997، ورزشگاه كریكت ملبورن گلزنان: هری كیول (32) ائریلیو ویدمار (48) - كریم باقری (71)، خداداد عزیزی (75) مجموع دو بازی رفت و برگشت 3-3، ایران راهی جام جهانی 1998 فرانسه شد. استرالیا: مارك بوسنیچ، كرگ مور (78 - گراهام آرنولد)، استیو هوروات، آلكس توبین (كاپیتان)، استان لازاریدیس، رابی اسلیتر (76- تونی ویدمار)، ند زلیچ، ائریلیو ویدمار (76 - ارنیه تاپای)، كرگ فاستر، هری كیول، مارك ویدوكا ایران: احمدرضا عابدزاده (كاپیتان)، نعیم سعداوی (70 - ابراهیم تهامی، 84- علی‌اكبر استاد اسدی)، محمد خاكپور، افشین پیروانی، مهدی پاشازاده، حمید استیلی، كریم باقری، مهدی مهدوی‌كیا، رضا شاهرودی (52 - علیرضا منصوریان)، خداداد عزیزی، علی دایی پس از رقابت‌های طولانی و پرفشار انتخابی جام جهانی، اكنون همه چیز به نتیجه این بازی پیوند خورده بود. استرالیایی‌ها هفت روز پیش در ورزشگاه آزادی تهران در حضور حدود 128 هزار تماشاگر، ایرانی‌ها را با تساوی یك بر یك متوقف كرده بودند،آن هم به لطف عملكرد درخشان مارك بوسنیچ دروازه‌بان‌شان. با توجه به این فرصت تاریخی، برای بازی برگشت در استرالیا 85 هزار تماشاگر پرامید در ورزشگاه کریکت گراند ملبورن جمع شده بودند كه برای خود ركوردی به شمار می‌آمد. اعتماد به نفس استرالیایی‌ها كه هدایت تیم ملی آنها را تری ونبلز، سرمربی پیشین تیم ملی انگلیس برعهده داشت، به خاطر 14 برد پیاپی بالاتر از حد معمول بود. برخلاف آنها ایران در این راه بارها و بارها به مشكل و دردسر برخورده بود. ایرانی‌ها در گروهشان صدرنشینی را از دست داده بودند و در بازی بر سر انتخاب تیم سوم آسیا در زمین بی‌طرف مالزی برابر ژاپن باخته بودند. دوئل برابر استرالیا به طور قطع آخرین فرصت برای انتخاب شدن بود. * شرح بازی: كانگوروها در تمام دقایق نیمه نخست بازی بدون وقفه روی دروازه ایرانی‌ها خیمه زده بودند. رهبری این حمله‌ها را دو مهاجم جوان مارك ویدوكا و هری كیول برعهده داشتند. استان لازاریدیس و رابی اسلیتر از دو جناح بارها و بارها روبه جلو حركت می‌كردند و ائریلیو ویدمار از میانه میدان فشار مضاعفی را وارد می‌آورد.
با این حال سنگربان و كاپیتان ایران، احمدرضا عابدزاده چند شیرجه قدرتمندانه داشت و البته با خوش شانسی از عقب افتادن تیمش جلوگیری می‌كرد. پس از شوت كیول كه از فاصله‌ای نزدیك زده شده بود، مهدی پاشازاده، مدافع ایران توپ را از روی خط دروازه با ضربه سر برگرداند؛ درست همانند یك معجزه! اما، در ادامه استرالیایی‌ها به گل برتری‌شان دست یافتند. كیول، نابغه 17 ساله توپ سانتر شده از سوی ویدمار را به تیر دورتر فرستاد و دروازه ایران را باز كرد. مارك بوسنیچ، دروازه‌بان استرالیایی‌ها تا پایان نیمه نخست حتی یك بار هم با خطر روبه‌رو نشد و مجبور به نشان دادن واكنش نشد. زمانی كه ویدمار در فاصله كوتاهی از شروع نیمه دوم بازی گل دوم را به ثمر رساند، به نظر می‌رسید داستان رنج طولانی استرالیایی‌ها سرانجام به پایان رسیده است. ایرانی‌ها مانند افراد دست و پا بسته بودند و آماده بودند به سرنوشت‌شان تن در دهند. به ندرت پیش می‌آمد كه ایرانی‌ها بتوانند توپ را برای مدتی طولانی بین خود حفظ كنند. در جریان شادی به ثمر رسیدن گل دوم، تماشاگری استرالیایی ( پیتر هور 37 ساله که سابقه بهم زدن مسابقات مختلف ورزشی را در کارنامه دارد) وارد زمین بازی شد. او تور دروازه را پاره كرد و به این ترتیب برای چند دقیقه وقت بازی را نگه داشت. بازیكنان ایران در این وقفه‌ی كوتاه توانستند خود را دوباره سروشكل بدهند و زمانی كه بازی دوباره به جریان درآمد، قهرمانان با تجربه تیم همانند علی دایی، كریم باقری و خداداد عزیزی، ناگهان دوباره خطرناك نشان دادند. اما در این زمان خیال استرالیایی‌ها هنوز راحت بود. تنها 19 دقیقه از زمان بازی باقیمانده بود و استرالیا با دو گل جلو افتاده بود. قابل درك بود كه برخی از بازیكنان این تیم در این زمان خواب فرانسه و رویای سفر به جام جهانی را می‌دیدند. با این حال عزیزی به ناگهان وارد محوطه جریمه شد و با پاس خوب باقری را صاحب موقعیت گل كرد. او برای گلزنی تنها باید توپ را به دروازه استرالیا می فرستاد.
هنوز چهار دقیقه از این گل نگذشته بود كه آنچه فكرش نمی‌شد اتفاق افتاد، پاس دقیق علی دایی از میانه میدان به عزیزی رسید و او از دفاع بسیار سست و بی‌حال استرالیا عبور كرد و توپ را از كنار دست بوسنیچ روی زمین افتاده راهی دروازه استرالیا كرد و گل مساوی را به ثمر رساند. در حالی که تیم ملی ایران 12 سال پیش در چنین روزی با تساوی برابر استرالیا جواز حضور در جام جهانی 1998 را کسب کرد، این تیم در پسرفتی تاثربرانگیز از رسیدن به جام جهانی 2010 بازمانده است و صعودش از مرحله مقدماتی جام ملتهای آسیا هم در پرده ابهام قرار دارد! اما 12 سال پس از ان بازی که ستاره های زیادی را در تیم ملی شاهد بودیم، حالا فوتبال ایران در پسرفتی عجیب و تاسف آور نه تنها به جام جهانی 2010 صعود نکرده است، بلکه کارش در مرحله مقدماتی جام ملتهای آسیا نیز با مشکل مواجه شده و باید منتظر پیروزی برابر تیم های تایلند و سنگاپور باشیم.آنچه در این 12 سال اتفاق افتاده است تنها یکبار حضور در جام جهانی 2006 بوده است و دیگر هیچ. البته ناکامی های بسیاری بوده است که گریبان فوتبال ایران را گرفته و دیگر نه حماسه سازی در این فوتبال داریم و نه بازیکنانی که راه تیمهای اروپایی را در پیش بگیرند. امروز دیگر فوتبال ایران رو به پسرفت گذاشته و تا جایی پیش رفته که ناچاریم برای صعود به مرحله نهایی جام ملتهای آسیا تیم های درجه چندمی مثل تایلند و سنگاپور را شکست دهیم. باید بپذیریم که دیگر جزو تیم های درجه اول آسیا نیستیم و صورتمان را با سیلی سرخ نگه داشته ایم تا از میان تیمهای درجه دوم هم به یک رده پایین تر سقوط نکنیم!بیش از 10 سال از آن بازی خاطره انگیز می گذرد اما هنوز فوتبالدوستان از آن روز صحبت می کنند و به دنبال آن نسل طلایی هستند می پرسید چرا ؟ چون نسل جدید نتوانسته است آن شعور و شعف فروان را دوباره به ما هدیه کنند. به زور و ضرب به دنبال صعود به جام ملتها هستیم. به راستی کجای کار نسل جدید می لنگد؟ در این 10 سال چه کار کرده ایم که روز به روز فوتبالدوستان از این ورزش مهیج و زیبا دلزده می شوند؟ * صحبت‌های ماندگار: آلكس توبین (كاپیتان استرالیا): این حقیقت فوتبال است است كه در ورزشهای دیگر به ندرت مطرح است. شما بر همه چیز مسلط هستید، اما در دقایق كوتاهی همه چیز می تواند تغییر یابد. والدیر ویرا (سرمربی ایران): من تنها نشسته بودم و دعا می‌كردم. برای استرالیایی‌ها واقعا متاسفم، چرا كه می‌دانم همه كودكان استرالیایی كه فوتبال بازی می‌كنند اكنون چه اندازه ناراحت هستند. استرالیا باید برنده این بازی می شد.
* كی، الان كجاست؟ اما 12 سال پس از بازی تاریخی مقابل استرالیا که به حماسه ملبورن در فوتبال ایران معروف شد، یاداوری بازیکنان و مربیان ایران در ان بازی می تواند جالب توجه باشد: * احمدرضا عابدزاده: چهار سال پس از ان بازی از فوتبال خداحافظی کرد و اکنون مربی گلرهای پرسپولیس است. * نعیم سعداوی: دستیار مجید جلالی در فولاد خوزستان است. * محمد خاکپور: مقیم امریکا شده و در حال حاضر مدرسه فوتبالی را اداره می کند.* افشین پیروانی: پس از برکناری از پرسپولیس این روزها فعالیت خاصی در فوتبال ندارد. * مهدی پاشازاده: در اتریش و مشغول گذراندن کلاسهای مربیگری است. * حمید استیلی: سرمربی تیم استیل اذین در لیگ برتر است و خوب هم نتیجه گرفته است. * کریم باقری: تنها بازیکنی بازمانده از ان بازی که همچنان در حال بازی است. کریم کاپیتان تیم پرسپولیس است.* مهدی مهدوی کیا: در فرانکفورت المان روزهای اخر حضورش در فوتبال را سپری می کند. مهدی در این فصل یک دقیقه هم بازی نکرده است.* رضا شاهرودی: فصل گذشته در تیم داماش لرستان فعالیت می کرد، ولی اکنون فعالیت خاصی در فوتبال ندارد. * علیرضا منصوریان: بعد خداحافظی از استقلال مدیر اکادمی این باشگاه شد و این فصل هم سرمربی پاس همدان بود که برکنار شد.* خداداد عزیزی: منتقد شماره یک قطبی و تیم ملی، بعد از ناکامی با استقلال اهواز و کناره گیری از این تیم فعلا در فوتبال فعالیت خاصی ندراد. * علی دایی: پس از برکناری از تیم ملی، در میادین فوتبال افتابی نشده است و کلمه ای درباره فوتبال حرف نزده است.* ابراهیم تهامی: همین دیروز هدایت تیم دسته سومی خلیج فارس مرودشت را برعهده گرفت.* علی اکبر استاد اسدی: در مدرسه فوتبالش در تبریز مشغول فعالیت است. والدیر ویرا(سرمربی وقت تیم ملی ایران): پس از اخراج از تیم ملی ایران در تیمهای مختلفی مربیگری کرده است و اکنون سرمربی تیم اماتور ناگانو در ژاپن است.تنظیم برای تبیان: رضا سیگاری
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 486]
-
گوناگون
پربازدیدترینها