تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1819198865
افغانستان و تهديدات ناشي از توليد مواد مخدر
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: به گزارش پايگاه اطلاع رساني وزارت كشور، «مصطفي محمدنجار» روز يكشنبه يازدهم مهرماه از مقابله شديدتر با ورود مواد مخدر به كشور و دستگيري سران باندهاي قاچاق خبر داد. وزير كشور با تاكيد بر اين كه رويارويي با تهديد مواد مخدر در ابعاد گسترده‌تر صورت گرفته و از وسايل و ابزارهاي نوين در امر شناسايي باندهاي قاچاق، مقابله با ورود مواد مخدر و دستگيري دست اندركاران ترانزيت اين مواد استفاده خواهد شد، عزم دولت جمهوري اسلامي ايران در مبارزه با تهديدات موجود در اين زمينه را بسيار جدي توصيف كرد. موارد مخدر در كنار تهديدات هسته اي، مشكلات زيست محيطي و تروريسم، در زمره ي چهار بحران بين المللي قرار گرفته و به نقطه مشترك تلاش بسياري از سازمان هاي بين المللي و دولت ها در زمينه مبارزه با اين تهديد تبديل شده است. بنابر گزارش برخي نهاد هاي بين المللي به ويژه سازمان ملل متحد كه سالانه منتشر مي گردد، نزديك به 80 درصد از توليد مواد مخدر در افغانستان صورت مي گيرد. اين امر از يك سو به واسطه ي همجواري جمهوري اسلامي با اين كشور موجب بروز مشكلات فراوان براي كشورمان شده و از سوي ديگر پخش مواد مخدر از افغانستان به سراسر جهان زمينه ي نگراني هاي شديد بين المللي را فراهم آورده است. ** شكل گيري «اقتصاد مواد مخدر» در افغانستان ....................................................................... شكل گيري «اقتصاد مواد مخدر» در افغانستان به دوران حمله ي نيروهاي شوروي به اين كشور در نزديك به 30 سال پيش باز مي گردد. اگرچه قبل از حمله شوروي نيز مواد مخدر در افغانستان توليد مي شد اما با وضعيت كنوني خود تفاوت زيادي داشت. به عبارتي با حمله ارتش شوروي به افغانستان، برخي گروه ها براي تامين منابع مالي هزينه هاي مبارزه با اشغالگران به سمت گسترش كشت گياهاني چون خشخاش و توليد مواد مخدر و فروش آن پيش رفتند. مصرف و فروش غير عمده ي محصولات افيوني و فرآورده هاي صنعتي آن در افغانستان در ابتدا در سطحي نازل و محدود وجود داشت اما به تدريج با افزايش مصرف مواد مخدر، تهديدات افيوني گريبانگير خود جامعه ي افغانستان نيز شد. ** طالبان و كشت خشخاش ........................................... تصرف نزديك به 90 درصد افغانستان به دست گروه طالبان در سال 1375 و به مسند نشستن رهبران اين گروه در كابل آشكارا موجب شتاب گرفتن روند توليد مواد مخدر در اين كشور شد. اگرچه در سال 1380 طالبان از موضع قدرت در افغانستان سقوط كرد اما ادامه ي حضور اين گروه در دو محور افيوني ادامه يافت. 1- محافظت از زمين هاي زير كشت مواد مخدر و محدود كردن كنترل و اعمال قانون بر اين زمين ها در برابر دريافت دستمزد حمايت و محافظت. 2-جلوگيري از شكل گيري كشت جايگزين. موضوعي كه پيوند طالبان با مساله مواد مخدر را پيچيده كرده است داراي دو جنبه مي باشد. 1-تركيب پيچيده طالبان: امروزه طالبان گروهي با طيف گسترده مركب از يك هسته مركزي اطراف «ملا محمد عمر» رهبر گروه، عشيره هاي ناراضي، گروه هاي مسلح، مردان بيكار و مبارزان سابقي است كه هنوز جذب حكومت افغانستان نشده اند. در اين بين برخي از گروه هاي فعال در زمينه مواد مخدر براي كسب مشروعيت، خود را به طالبان منسوب مي كنند، بنابر اين در مبارزه با توليد و مصرف مواد مخدر نه تنها رويارويي با طالبان، بلكه منافع گسترده ي ناشي از اين منبع پرسود در پيوند با گروه ها و طيف هاي مختلف بايستي مورد توجه قرار گيرد. 2- نبود برآوردي دقيق از ميزان پيوند طالبان با منابع مالي ناشي از مواد مخدر: ميزان درآمد طالبان از مواد مخدر 70 تا 500 ميليون دلار تخمين زده شده است. بر پايه برخي از آمارها بين 20 تا 50 درصد درآمد سالانه طالبان از مواد مخدر است. لازم به ذكر است طالبان منابع درآمد ديگري هم دارد مانند دريافت ماليات از مناطق زير نفوذ، قطع درختان به منظور فروش چوب، تجارت غير قانوني حيات وحش، جمع آوري كمك از برخي كشورهاي اسلامي، انواع قاچاق و تجارت هاي نامشروع و... . حيات مالي طالبان تنها محدود و متكي بر مواد مخدر نيست و پس از كوتاه شدن دست آن ها از سرزمين هاي تصرف شده ي پيشين اين گروه به فعاليت خود ادامه اما بخش مهمي از درآمدهاي خود را از دست داد. در اين راستا طالبان مي كوشد تا در مناطق محدود زير كنترل خود روند رو به رشد توليد مواد طبيعي و صنعتي مخدر را با جديت دنبال كند. در اين بين نقش طالبان پاكستان نيز در گسترش مواد مخدر انكار ناپذير است زيرا آن ها نيز مساحتي در حدود 2000 هكتار از اراضي پاكستان را زير كشت مواد مخدر قرار داده اند. مناطقي از پاكستان كه در آن امكان شكل گيري كشت جايگزيني وجود نداشته امروزه براي كشت خشخاش اختصاص يافته است . در برخي از مناطق پاكستان كنترلي از سوي دولت اعمال نمي گردد به همين دليل فضا براي اين فعاليت مهياتر است. ** افغانستان در دوران جديد و مبارزه با مواد مخدر ........................................................................ در طول 10 سال گذشته فعاليت هاي مربوط به محدود ساختن توسعه مواد مخدر و نيز جلوگيري از نفوذ طالبان نتايج چنداني نداشته و حتي منجر به وحدت گروه هاي مخالف شده است. در سال هاي 1380 و 1381 نيروهاي اشغالگر حاضر در افغانستان به دليل نياز به فرماندهان نظامي محلي ( اتحاد شمال) كه داراي گرايش هايي متفاوت بودند و نيز جذب قبايل متعصب جنوب براي دسترسي هاي اطلاعاتي از موقعيت طالبان، سياست آزادي اقتصادي را در پيش گرفته و در واقع مبارزه با مواد مخدر را دنبال نكردند. اين امر منجر به جايگزين شدن فرماندهان آمريكايي به جاي طالبان در اقتصاد مواد مخدر گرديد. در دو سال بعد، انگليس مسوول مبارزه با مواد مخدر گرديد. طرح انگليس در اين دوره « ريشه زدايي مواد مخدر در قبال دريافت غرامت» بود. در اين طرح قرار شد كه در قبال هر جريب زميني كه كشت مواد مخدر انجام نگيرد 250 تا 350 دلار غرامت پرداخت گردد ولي در اين طرح به كشت جايگزين توجهي نشده بود. اين طرح باعث فقير تر شدن مردم شد و از آن جا كه حاكمان محلي مسوول اجراي اين طرح بودند تقلب گسترده و كلاهبرداري هاي زيادي شد كه از كنترل انگليس خارج بود. برخي از مناطق هم هرگز براي كنترل در دسترس نبودند. درسال هاي 1383 تا 1388 طرح «ريشه زدايي اجباري» انجام شد و امريكا به طور مستقيم به اين مبارزه وارد شد. هدف اين طرح مبارزه با فرماندهان نظامي محلي بود كه در اقتصاد مواد مخدر نقش داشتند ولي از آن جا كه هيچ تمركزي بر تاجران مواد مخدر و حمايت هاي طالبان صورت نگرفت اين طرح هم نتيجه اي جز شكست نداشت . بخشي از استراتژي امريكا كه شامل سمپاشي مناطق مورد نظر در كشت مواد مخدر بود به دلايل انساني و زيست محيطي با مخالفت هاي قوي مواجه شد كه در نهايت اين طرح را خنثي نمود. البته شكل گيري برخي از جريان هاي شورشي در ايالت هايي همچون قندهار و ننگرهار از موانع داخلي اجراي طرح هاي مبارزه با توليد موادمخدر در افغانستان مي باشد. معمولا مجريان طرح مبارزه با مواد مخدر به تخريب كشت زمين هايي مي پرداختند كه محصولاتش به هر دليلي از بين رفته بود. برخي از اقدامات مبارزه با مواد مخدر در استاني همچون ننگرهار كه بعد از هلمند و قندهار سومين توليد كننده مواد مخدر است موفق بود و دليل آن تلاش «گل آقا شيرازي» حاكم اين استان براي ورود به انتخابات بود. اين طرح هم به طور موقتي موفقيت كسب نمود و در ادامه به دلايل سياسي و اقتصادي با شكست روبرو شد. حتي برخي از مردم اين ايالت به پاكستان گريختند و به عبارت ديگر هنر و ايده كشت خشخاش را به ساير نقاط تسري دادند. برخي از اين افراد كه به مناطق شمالي پاكستان مهاجرت كردند در مدارس «ديوبندي» كه در آن افكار افراطي چون طالبانيسم تدريس مي گردد، جذب شدند. بر خلاف تضاد برخي از قبايل استان ننگرهار با طالبان، اقدام آمريكا در مبارزه با تنها منبع درآمدي اين قبايل سبب شد تا رابطه اي نزديك با طالبان برقرار سازند زيرا امريكا دشمن مشترك اين دو محسوب مي شد. در اين راستا ديگر نتايج طرح هاي اجرا شده براي مقابله با مواد مخدر عبارت بود از: - تقويت فيزيكي طالبان در نتيجه جذب نيروهاي مخالف - انزجار مردم و رهبران قبايل از دولت محلي كه منجر به بي اعتنايي و بي اعتمادي مردم نسبت به دولت شد. - ارتباط اطلاعاتي نيروهاي محلي با طالبان و سود بردن طالبان از اين موقعيت - سوء استفاده مسوولان محلي از طرح ها در ادامه و در طول اجراي اين طرح هاي متعدد، كشت خشخاش در مناطق شمالي كشور افغانستان كاهش يافت اما اين به امر به دليل برنامه هاي آمريكايي نبود بلكه ريشه در شرايط بازار مواد مخدر داشت. به اين معنا كه به طور سنتي هر گاه كشت مواد مخدر در مناطق شمالي افغانستان كاهش مي يابد كشت در مناطق جنوبي افزايش مي يابد. طرح ديگري كه مطرح شد «كشت جايگزين» بود. علت شكست اين طرح را مي توان چنين عنوان داشت كه در وهله ي نخست طرح به واسطه مشكلات توسعه ي روستايي و تامين نشدن منابع مالي با كندي بسيار به اجرا در آمد. همچنين اين جايگزيني به صورت عمده با گندم انجام شد و كشت جايگزين گندم در هيچ جاي دنيا با موفقيت مواجه نبوده است. در افغانستان گاهي كشت جايگزين گندم حتي كفاف آذوقه يك سال مردم صاحب زمين را هم نمي داد. در كنار قيمت پايين گندم كشت اين محصول كارگر كمتري نسبت به كاشت خشخاش نياز داشت كه اين امر به بيكاري بيشتر مردم مي انجاميد. ** طرح اوباما براي مبارزه با مواد مخدر ......................................................... در طرح جديدي كه توسط باراك اوباما رييس جمهوري آمريكا كه با عنوان « نفوذ در قلب ها، اذهان و شكم ها» مطرح شده بر دو گزينه در مبارزه با مواد مخدر تاكيد شده است. جايگزيني كشت خشخاش با محصولات ديگر نظير محصولات باغي كه اين طرح با مشكل زمان مواجه است و به طور قطع در كوتاه مدت مشكلي را حل نخواهد كرد. دوم محدود كردن قاچاقچيان منسوب به طالبان است كه اين طرح هم با مشكلاتي روبرو است. بايد گفت تا زماني كه ميزان مصرف اين مواد در دنيا كنترل نشود مبارزه با توليد مواد مخدر در افغانستان و امريكاي لاتين به عنوان مراكز تامين مواد مخدر دنيا بي نتيجه خواهد بود. در اين شرايط، مبارزه با مواد مخدر در افغانستان منجر به انتقال مركز توليد مواد مخدر به كشورهايي چون تاجيكستان، پاكستان و يا برمه خواهد شد كه در اين بين احتمال انتقال توليد اين مواد به مناطقي همچون سرحد، مناطق قبايلي و ايالات بلوچستان پاكستان بيشر از ساير نقاط است. ** جمهوري اسلامي ايران و مبارزه با مواد مخدر ......................................................................... جمهوري اسلامي ايران و افغانستان 954 كيلومتر مرز مشترك دارند و مواد مخدر در حجم گسترده اي از اين مرزها به غرب منتقل مي گردد. استان هاي مرزي افغانستان با ايران از مراكز مهم و عمده توليد مواد مخدر مي باشند. توليد و ترانزيت مواد مخدر در افغانستان از دو جهت براي ايران هزينه دارد. يكي به لحاظ توزيع اين ماده در ايران و نتايج منفي اجتماعي آن و ديگري هزينه هاي مبارزه با مواد مخدر است كه از لحاظ مالي سالانه بالغ بر 560 ميليون دلار مي شود. مهم تر از هزينه هاي مادي مبارزه با مواد مخدر، هزينه هاي انساني است. تا كنون نزديك به 3000نفر براي مبارزه با مواد مخدر شهيد شده اند. بر اساس گزارشهاي سازمان ملل در ايران حدود يك ميليون معتاد به ترياك و يك ميليون معتاد به هرويين و ساير مواد افيوني وجود دارد. با توجه به نگراني هاي موجود در اين زمينه راهكارهاي بسياري از طرف صاحب نظران براي رويارويي با تهديدات ناشي از مواد مخدر ارايه شده است كه عبارتند از: 1-مبارزه با مواد مخدر در خاك افغانستان: از طريق توافقنامه هايي كه امكان مبارزه مشترك با مواد مخدر را فراهم كند. همچنين اين قرارداد ها بايد چند نكته را مورد توجه قرار دهد: الف) آموزش نيروها در افغانستان ب) كمك هاي لجستيكي به مبارزان مواد مخدر در خاك افغانستان، چون اين افراد ابزارهاي ابتدايي و بديهي را براي نابودي مواد مخدر در اختيار ندارند ج) كمك به پاك سازي مافياي مواد مخدر در دولت افغانستان د) تعقيب سياست كشت جايگزين ه) انجام فعاليت هاي هاي تبليغاتي در جلوگيري از كاشت مواد مخدر: در اين كشور استفاده از مواد مخدر حرام است اگر توليد و كشت هم حرام اعلام گردد مطلوب خواهد بود. 2-مقابله با ترانزيت مواد مخدر: اگر نتوانستيم در افغانستان مساله مواد مخدر را حل كنيم در ترانزيت بايد مشكل را حل نماييم. در اين قسمت هم بايد چند نكته را مد نظر قرار داد: الف) استقرار سيستم هاي هوشمند در مرزها به رغم مرز طولاني و دشواري هاي اجرايي سازي اين طرح، آمريكايي ها برخي از اين سيستم هاي هوشمند را در اختيار دارند اما هيچ گاه نخواسته اند آن را در اختيار ديگران قرار دهند. ساخت اين سيستم ها توسط ايرانيان و يا تهيه آن از طريق واسطه و يا از منبعي ديگر امري الزام آور است. ب) استقرار موثر نيروهاي امنيتي، نظامي، اطلاعاتي، مرزباني و ... و همچنين حل مشكلات بين اين نيروها. معمولا بين اين نيروها نوعي از موازي كاري و يا تداخل وظايف صورت مي گيرد . ج) قانونمند كردن توليد در افغانستان : موسسه فرانسوي سلينس اين پيشنهاد را مطرح كرده كه بر اساس آن بايد امكان توليد به افغانستان داده شود و در عين حال يك سازمان بين المللي، نظارت بر آن را بپذيرد و محصول آن تنها براي مصارف دارويي استفاده گردد. اين طرح معتقد است كه افغانستان در وهله ي اول بيشترين مزيت نسبي را براي توليد مواد مخدر دارد. دوم آن كه سازمان هاي بين المللي بر آن نظارت مي كنند. در وهله ي بعدي بايد تمام توليد افغانستان خريداري شود تا اين مواد نشت نكند. به نظر مي رسد نابود سازي و يا محدود كردن كشت مواد مخدر در افغانستان به عنوان بزرگترين توليد كننده مواد مخدر با مشكلات جدي مواجه است. از آن جا كه ايران در معرض تهديد مستقيم تهديدات ناشي از مواد افيوني قرار دارد، مبارزه با آن امري تحميلي و الزامي است. در ضمن نبايد اين نكته را فراموش نمود كه ايران بيشترين هزينه را در بين كشورهاي منطقه براي مبارزه با مواد مخدر متحمل شده است و به دليل ويژگي هاي ژئوپلتيكي جمهوري اسلامي ايران، هر گونه مبارزه با مواد مخدر نيازمند همكاري و مشاركت جدي كشورمان به موازات حمايت هاي گسترده ي بين المللي در اين زمينه است. تحقيق**م.پ**م.ك**1358
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 527]
-
گوناگون
پربازدیدترینها