واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: اعضاي شوراي امنيت روز چهارشنبه قطعنامه 1929 را به عنوان چهارمين دور از قطعنامههاي تحريمي عليه ايران تصويب کردند که طبق آن محدوديتهايي براي فعاليت 40 شرکت، موسسه و نهاد ايراني اعمال ميشود. روشن است که اين قطعنامه را ميتوان در طول سه قطعنامه گذشته ديد. با اين وجود، در آن موضوع چندان جديدي مطرح نشده است تا از اين منظر به خواسته آمريکا مبني بر تحريمهاي فلجکننده جامه عمل بپوشاند. گرچه آمريکا تلاش بسياري کرد تا اين قطعنامه را با اجماع کامل به تصويب رساند اما در قطعنامه جديد، برخلاف سه قطعنامه تحريمي و دو قطعنامه غيرالزامآور پيشين، جامعه جهاني شاهد دو راي منفي برزيل و ترکيه به عنوان اعضاي شوراي امنيت بود. راي منفي اين دو کشور که در بيست و هفتم ارديبهشتماه با تهران بيانيهاي سهجانبه را درباره لازمههاي تبادل سوخت هستهاي 20 درصد مورد نياز راکتور تحقيقاتي تهران امضا کردند، جايگاه آنان را به عنوان شرکاي جديد ايران در عرصه بينالمللي بيش از پيش تثبيت ميکند و نشاندهنده موفقيت ايران در ديپلماسي فعال خود براي گسترش ميدانهاي نويني براي بازيهاي فرا منطقهاي کشورهاي جنوب است. از سويي ديگر، ثبات قدم اين کشورها درحمايت از جمهوري اسلامي ايران دوباره مهر تاييدي را بر مواضع بحق تهران در عرصه فعاليتهاي هسته اي ميزند و اين کشورها بيش از گذشته به سياهنگريها و تيرهنماييهاي غرب بويژه آمريکا عليه ايران واقف شدند؛ چرا که آمريکا يکي از تشويقکنندگان اصلي اين دو کشور براي ورود در موضوع فعاليتهاي هستهاي ايران و به قولي پادرمياني براي بازگشايي باب مذاکره بود، اما اصرار اين کشور براي تصويب دور جديد تحريمها، پيامي جز به سخره گرفتن دستاوردهاي برزيل و ترکيه در اين زمينه و پايبند نبودن غرب به گفتههاي خود نميفرستد. همچنين سخنان رد و بدل شده در جلسه روز چهارشنبه شوراي امنيت حکايت از طرح موضوع مذاکره در کنار قطعنامه داشت. چنانچه سوزان رايس، نماينده ايالات متحده آمريکا در سازمان ملل علاوه بر اعلام حمايت کامل اين کشور از قطعنامه، از مذاکره با ايران دم زد. باراک اوباما، رييس جمهوري آمريکا نيز همانند هيلاري کلينتون، وزير امور خارجه خود گفت: اين قطعنامه درهاي ادامه ديپلماسي با جمهوري اسلامي ايران را نبسته است. مشابه همين سخنان را نماينده انگلستان در سازمان ملل مطرح کرد و حتي آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان نيز موضوع مذاکره با ايران را همچنان به عنوان گزينهاي بر روي ميز توصيف کرد. گرچه يان فاکن آکن، نماينده حزب چپها در پارلمان آلمان تصويب قطعنامه غربي جديد ضدايراني از سوي شوراي امنيت سازمان ملل را سبب ايجاد مشکل در کوششهاي ميانجيگرانه ترکيه و برزيل براي حل مسالمتآميز اختلاف درباره برنامه اتمي ايران خواند. به نظر ميرسد کشورهاي غربي با وجود شکست در سياستهاي سابق چماق و هويج خود، همچنان شيوه اعمال فشار از بالا و رايزني از پايين را مد نظر خود دارند. همانطور که کاترين اشتون، مسئول روابط خارجي اتحاديه اروپا پس از تصويب قطعنامه ضدايراني شوراي امنيت، پيشنهاد مذاکره اعضاي گروه 5+1 (انگليس، چين، فرانسه، روسيه، آمريکا و آلمان) را با ايران در سريعترين زمان ممکن داد و اعلام کرد: تصويب و اعمال اين تحريمها پايان راه يا پايان بازي نيست، بلکه بخشي از يک رويکرد دوگانه است ولي ما اميدواريم اين تصميم موجب مذاکره شود. اين در حالي است که بر اساس بيانيه تهران گروه وين (روسيه، فرانسه و آمريکا) به همراه آژانس بينالمللي انرژي اتمي طرف ايران براي مذاکرههاي آتي تعيين شده بودند. از سويي ديگر با اينکه محمود احمدينژاد، رييس جمهوري اسلامي ايران بارها درباره تصويب قطعنامه جديد عليه ايران و بسته شدن راههاي مذاکره هشدار داده بود، اما آمريکا و همپيمانان غربي آن در اين فکر هستند تا علاوه بر فشارهايي که در قالب قطعنامه تحريمي به تهران وارد ميکنند، راهي را براي رويارويي نرم براي خويش باز کنند. تاکيد مقامهاي اين کشورها برمذاکره با ايران نشان ميدهد غرب ميداند که با وجود تمام تلاشهاي خود براي اعمال فشار عليه ايران، مذاکره تنها راه حل موجود است و فقط از اين طريق ميتوانند علاوه بر حفظ وجهه ساختگي صلحطلبي خود نزد ديگر ملتهاي جهان، روزنهاي براي به کرسي نشاندن خواستههاي روزافزون خود بگشايند. با اين حال، کشورها غربي نخواستند– يا به دليل نفوذ لابيهاي تندرو و صهيونيستي نتوانستند- از شرايط فراهم شده براي مذاکره با ايران حتي پس از بيانيه تهران استفاده کنند و صندليهاي دور ميز مذاکره با ايران را با اميد به ثمر نشستن سياست نيش سازمان امنيت و نوش اعلام آمادگي براي مذاکره ترک کردند. ايناسيو لولا داسيلوا، رييس جمهوري برزيل نيز با بيان اينکه اعمال تحريمهاي شوراي امنيت سازمان ملل عليه ايران به دليل فعاليتهاي هستهاي تهران، يک اشتباه است، گفت: قدرتهاي عضو شوراي امنيت سازمان ملل با اعمال دور جديد تحريمها عليه ايران، يک فرصت تاريخي را از دست دادند. صدور قطعنامه ضدايراني 1929 و همچنين اقدامهاي اخير شوراي امنيت و سازمان ملل در مورد اهمال درباره حمله نظاميان رژيم صهيونيستي به کاروان حامل کمکهاي بشردوستانه به غزه زير سلطه و فشار چند قدرت غربي از جمله آمريکا، بار ديگر ناکارآمدي اين نهاد به اصطلاح بينالمللي را آشکار ميکند. محمود احمدينژاد که پيش از اين هشدار داده بود طرح پيشنهادي مبادله سوخت هستهاي فرصتي است که ديگر تکرار نخواهد شد، پس از صدور قطعنامه 1929 از سوي شوراي امنيت تاکيد کرد: صادرکنندگان اين قطعنامهها بدانند که نميتوانند با اين ترفندها به ملت ايران ضربه بزنند. رهبر معظم انقلاب اسلامي نيز بارها بر بيتاثير ماندن تحريمها عليه ايران تاکيد کردهاند. معظم له نوزدهم بهمنماه سال گذشته تصريح کردند: اين نظام ايستاده است، بعد از اين هم خواهد ايستاد؛ اين را همه بدانند. نه آمريکا، نه صهيونيسم، نه مجموعه مستکبران و زورگويان عالم، نه با وسايل سياسي، نه با وسايل اقتصادي، نه با تحريم، نه با تهمت، نه با تحريک ايادي خود در داخل، نخواهند توانست اندکي اين انقلاب را بلرزانند. ايشان همچنين در روز نخست فروردينماه امسال با اشاره به تحريمهاي 30ساله ايران خاطرنشان کردند: تحريم هميشه ما را وادار کرده که به خود بياييم، به خود فکر کنيم، از درون خود بجوشيم. به نظر ميرسد کشورهاي غربي که با تصويب قطعنامه 1929 عليه ايران، فرصت پيش آمده پس از امضاي بيانيه تهران را سوزاندند، اينک با مشاهده مخالفت قدرتهاي جنوب دست و پا ميزنند تا شايد با اعمال فشارهاي نرم، خود را از دايره مذاکره با ايران دور نکنند و وجههاي صلحجويانه از خود به نمايش گذارند. از: مريم مسعود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 412]