واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: شوراي روابط خارجي آمريكا به عنوان بزرگترين اطاق فكر و جايي كه نيروهاي لازم براي حوزه سياست خارجي در اين كشور را تامين مي كند با نهادها و نهادهاي ديگري كه كاركرد نسبتا مشابهي دارند موضوعات اخير منطقه بخصوص انقلاب هاي مردمي را مورد بررسي قرار داده اند. شوراي روابط خارجي آمريكا در مطلبي به تاريخ 28 فوريه 2011 درباره تحولات خاورميانه نوشت: بعداز تحريم هاي سازمان ملل عليه معمر قذافي در اواخر هفته گذشته، كشورهاي غربي در حال به حركت درآمدن عليه قذافي ديكتاتور ليبي هستند. فرانسه از اقدام دو هواپيماي حامل كمك براي بنغازي خبر داد. اتحاديه اروپا هم در حال تنظيم تحريم هايي شامل ممنوعيت فروش تجهيزات، محدوديت سفر و توقيف اموال براي مقامات ليبي است. هيلاري كلينتون وزير خارجه آمريكا نيز قرار است در مذاكرات شوراي حقوق بشر در ژنو، اوضاع ليبي را بررسي كند. در حالي كه شورشيان بيشتر شرق ليبي را در كنترل دارند، مقامات وفادار به قذافي در گفتگو با رسانه ها، تندروهاي اسلامگرا را طراح توطئه براي سرنگوني قذافي اعلام كرده اند. آژانس بين المللي انرژي اعلام كرده بحران ليبي و افزايش قيمت ها مي تواند بهبود اوضاع اقتصادي اتحاديه اروپا را مورد تهديد قرار دهد. نفت در دو سال گذشته با بالاترين قيمت خريد و فروش شده است. فريد زكريا تحليلگر مسائل سياسي آمريكا در مطلبي در واشنگتن پست نوشت: براي اولين بار در يك هزاره، در مراكش، يمن، عراق و جاهاي ديگر خاورميانه تظاهرات مي شود و اعراب تلاش دارند بر سرنوشت خود حاكم شوند. ايهود باراك وزير جنگ اسرائيل اعلام كرده كه ديگر درباره تغيير در مصر و افتادن اين كشور به دست اسلامگرايان نگراني وجود ندارد. اگرچه هرج و مرج جهان عرب، بيشتر فلسطيني ها را مبهوت كرده، رشيد خالدي، مورخ فلسطيني-آمريكايي خاورميانه و استاد كرسي ادوارد سعيد مطالعات مدرن عرب در دانشگاه كلمبيا معقتد است اين تحولات، مذاكرات سازش به رهبري آمريكا را با شكست مواجه كرده و همراه شدن اين وضعيت با وتو شدن قطعنامه سازمان ملل عليه شهرك سازي اسرائيل مي تواند به معناي پايان گذاشتن بر اين مذاكرات ارزيابي شود. رابرت پولترو Robert H. Pelletreau دستيار سابق وزير خارجه آمريكا در مطلبي در فصلنامه فارين افرز، ارگان شوراي روابط خارجي آمريكا نوشت: خاورميانه در لحظه هاي حساسي قرار دارد. هنوز روشن نيست انقلاب چقدر منتشر خواهد شد و چه از آن بيرون خواهد آمد اما زبردستي اوباما در اداره بحران، سياست خارجي وي را تقويت كرده است. وي به جزئيات بيشتري در باره سياست اوباما اشاره اي نكرد. رابرت دانين Robert Danin كارمند سابق وازرت خارجه آمريكا و از تحليلگران شوراي روابط خارجي اين كشور هم معتقد است در حالي كه قذافي هنوز در مقابل ناآرامي ها مقاومت مي كند، اگر وي برود، اين كشور همچنان فاقد عناصر لازم براي انتقال نرم و صلح آميز قدرت است. مجله آمريكايي فارين پاليسي هم مسائل منطقه را مورد بررسي قرار داد و در مطلبي درباره اين باره نوشت: همچنان كه بهار عربي، جهان يخ زده اعراب را مي شكند، آمريكا دوران دشواري را براي پيدا كردن مسير خود در اين اوضاع طي مي كند. تظاهرات هاي جهان عرب در حال تبديل شدن به يك هنجار جديد هستند. هدايت كردن جهاني با دموكراسي هاي در حال ظهور و ديكتاتورهاي در حال سقوط براي واشنگتن سخت خواهد بود. خاورميانه جديد تضاد موجود بين علايق، ارزش ها و سياست هاي آمريكا را خواهد افزود. دوستان مستبد عرب آمريكا معتقدند آمريكا در حق آنها مهربان نبوده و واشنگتن قابل اعتماد نيست. دموكراسي هاي عربي هم از همين نامهرباني گلايه دارند و ايالات متحده را حامي خود نمي دانند. سعودي ها و اسرائيلي ها مي گويند شما كنار رفتن يك دوست(حسني مبارك) را تسهيل كرديد، شما به اندازه كافي درباره بحرين، يمن يا ليبي سخت گير نيستيد. بايد گفت آمريكايي ها در حوادث اخير در حاشيه ايستاده اند. آنها درباره تحولات خاورميانه، بدترين موضع يعني دوستي ضعيف و دشمنان ضعيف تر را در پيش گرفتند. چنين ضربه اي به سياست خارجي آمريكا قابل قبول نيست. فرض چنين سياست خارجي اي داشتن درجه اي از كنترل روي حوادث و حفظ يكپارچگي سياست آمريكا است، موضوعي كه قبل از اين سابقه ندارد. در مقابل، دولت باراك اوباما جايي خوب عمل كرده و جاي ديگري بد عمل كرده است. در بازي كه اوباما انجام مي دهد درباره مصر زياده گويي مي كند اما به اندازه كافي از ليبي نمي گويد. چالشي كه اكنون آمريكا با آن روبروست چگونگي به رسميت شناختن جنبش هاي دموكراتيك اصلاح طلبي است كه سعي در تغيير رژيم دارند در حالي كه آمريكا هنوز در آنجاها دوستان و منافعي دارد. چنين ماموريتي غيرممكن به نظر مي رسد و با چالش هاي گذشته اي كه واشنگتن با آنها مواجه شده فرق مي كند. در گذشته، آمريكا واقعا در لحظات بحراني به تغيير جهان كمك كرد و در اروپاي بعد از جنگ با دكترين ترومن و طرح مارشال و ناتو، در دهه 1970 با تنش زدايي با روسيه و بازكردن آغوش به روي چين و در اوخر دهه 1980 با پاسخ هوشمندانه به انحلال شوروي نشان داد كه سياست آمريكا همواره فعالانه و پويا، هدايت گر و راهبردي بوده است. بررسي كليت تحليل هاي انجام شده در اتاق هاي فكري آمريكا نشان مي دهد كه بر سر اتخاذ يك سياست روشن در خاورميانه اتفاق نظر جدي وجود نداشته و نوعي سردرگمي وجود دارد. پژوهش 9191**9123
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 161]