محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803146889
دست برتر آمريكا در قرارداد همكاري استراتژيك با افغانستان
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: حامد كرزي رييس جمهور افغانستان و باراك اوباما رييس جمهور آمريكا، پنجشنبه گذشته ( 12/12 /1389 ) از طريق ويدئو كنفرانس، ابعاد مختلف روابط دو كشور را بررسي كردند. هر دو رييس جمهور بر تقويت گفت‌وگوها ميان هيات‌هاي كاري دو كشور براي تدوين هر چه سريع‌تر سند همكاري استراتژيك تاكيد كردند. پس از آن كه اعلاميه استراتژيك ميان آمريكا و افغانستان براي اولين بار در زمان رياست جمهوري جرج بوش به امضا رسيد، اكنون مقامهاي اين دو كشور بر آن هستند تا اين اعلاميه را به سطح توافقنامه ارتقا دهند. به منظور نيل به اين هدف، آنها از چند سال پيش تلاش گسترده اي را آغاز كرده اند تا اين توافقنامه هر چه زودتر تدوين شود و به امضا برسد. آخرين سخنان رسانه اي مقامهاي آمريكا و افغانستان، در حاشيه نشست مجمع عمومي سازمان ملل بود كه زلمي رسول و هيلاري كلينتون وزراي امور خارجه دو كشور، اعلام كردند كه پيش‌نويس اين توافقنامه بايد پيش از آغاز سال 2011 نهايي شود و به امضاي روساي جمهور افغانستان و آمريكا برسد. با وجود تلاش آمريكا، تاكنون اين توافقنامه تدوين نشده اما خبرها از مذاكرات هيات‌هاي كاري دو كشور در اين زمينه حكايت دارد كه يكي از بندهاي مهم اين توافقنامه تاسيس پايگاه‌هاي امنيتي آمريكا در افغانستان است. رييس جمهور افغانستان نيز كه به نظر مي‌رسد با تاسيس پايگاه نظامي دايمي آمريكا در خاك كشورش موافق است، پيش‌شرط هايي را براي كار بيان كرده است. كرزي در يك كنفرانس خبري در كابل، اطمينان همسايه‌هاي افغانستان و قطع مداخلات خارجي در امور داخلي اين كشور را پيش‌شرط هاي ايجاد پايگاه‌هاي نظامي دايمي آمريكا در افغانستان خواند. بر اساس قانون اساسي افغانستان، موافقت نهايي با عقد پيمان استراتژيك ميان دو كشور، به عهده پارلمان خواهد بود. تاكنون پارلمان افغانستان در اين مورد اظهار نظري نكرده است اما به دنبال علني شدن درخواست مقامات آمريكايي مبني بر تاسيس پايگاه دايمي در خاك افغانستان، برخي از كارشناسان و دولتمردان اين كشور همانند برخي از وزراي كابينه به اين درخواست واكنش نشان داده اند. ** ماهيت قرارداد استراتژيك: -------------------------------- كشورها معمولا تلاش مي كنند تا در روابط خود با ساير واحدهاي سياسي نوعي از اولويت بندي را رعايت نمايند. در حقيقت براي هر كشور، ساير واحدهاي سياسي در سه سطح خرد، مياني، كلان و يا قابل توجه، مهم و بسيار مهم تقسيم بندي مي شوند. گرچه نگاه كشورها مي تواند بر اساس يك طيف از صفر تا صد باشد اما امروزه هيچ كشوري با توجه به وابستگي متقابل، بي اهميت تلقي نمي شود. اين تقسيم بندي و تعيين سطوح مي تواند بر اساس مولفه هاي اقتصادي، سياسي، استراتژيك و يا امنيتي صورت پذيرد. حجم روابط بر اساس هر يك از مولفه هاي ذكر شده – و يا مجموعه اين مولفه ها – سبب مي شود تا هر كشور يكي از سطوح را به خود اختصاص دهد. معمولا قرارداد استراتژيك كه به معناي برقراري روابط همه جانبه و حساس با مايه هاي امنيتي غليظ است با كشورهايي امضا مي شود كه در سطح كلان و يا بسيار مهم تعريف مي شوند. قرارداد استراتژيك ايالات متحده آمريكا و افغانستان نيز در اين چارچوب قابل تحليل است، به عبارتي براي هر دو كشور ، دو سطح معنايي و غير معنايي در اهميت كشور مقابل، قابل تعريف است. به لحاظ معنايي از نظر دولتمردان افغانستان، اهميت آمريكا براي كابل آن است كه ايالات متحده به عنوان كشوري كه در تمام ابعاد قدرت حرفي براي گفتن دارد - گرچه اين توان نسبت به گذشته تضعيف شده است –مي تواند پشتوانه اي براي ارتقاي چهره افغانستان باشد، به عبارتي تصورات ديگر كشورها نسبت به افغانستان با پشت زمينه (Background ) آمريكايي براي كابل مزيت است. گرچه اين تصوير گاهي استقلال اين كشور را خدشه دار مي كند، اما به نظر مي رسد بر اساس اظهارات برخي از مقامات افغانستان، بعد از سامان گرفتن اين كشور، پيشرفت و رشد آن با همكاري آمريكا سرعت مي يابد. بعد معنايي براي افغان ها ايجاد نوعي از اعتماد به نفس و تا حدي اميد به آينده بهتر است. اما ابعاد معنايي براي ايالات متحده در دو بعد جنگ و مقطع پس از جنگ افغانستان مدنظر است. نتيجه جنگ افغانستان هر چه باشد، مفهومي كه از آن به ساير مردم و كشورهاي جهان منتقل مي شود، براي آمريكا اهميت دارد. هرچند پيروزي در جنگ افغانستان نهايت آرزوي آمريكايي است، اما مهمتر از آن نكته ظريفي است كه بر اساس آن واشنگتن نمي خواهد پايان جنگ را ناشي از ناتواني خود جلوه دهد. جنبه معنايي پس از جنگ براي آمريكا آن است كه فارغ از نتايج واقعي و ذهني جنگ براي سايرين، ايالات متحده نمي خواهد قدرت هاي آسيايي و به خصوص كشورهاي مهمي كه در همسايگي منطقه آسياي جنوبي هستند سايه سنگين، خطرناك و كنترل كننده آمريكا را رفع شده قلمداد كنند. در اينجا معناي توليد شده با معناي قبلي در حالت موازي قرار مي گيرد يعني معناي حضور و سايه سنگين آمريكا براي قدرت هاي آسيايي، ادامه معناي پيروزي در افغانستان است زيرا ادامه حضور در بستر پيروزي تحقق مي يابد. بعد غير معنايي و يا مادي در همكاري استراتژيك در ابتدا براي افغانستان آن است كه آمريكا در ادامه ايجاد اعتماد به نفس براي افغانستان، ابزارهاي مادي توسعه را هم فراهم مي كند. به زعم مقامات افغان باز سازي، توسعه اقتصادي، ورود تكنولوژي بدون واسطه و تمام بايسته هاي يك جهش توسط آمريكا تضمين مي شود زيرا پيش درآمد توسعه و امنيتي كه آمريكا براي افغانستان نويد داده است معلول تغيير اوضاع اقتصادي و توسعه است. بعد غير معنايي و يا مادي در همكاري استراتژيك براي آمريكا آن است كه اولا فراهم كردن بايسته هاي مادي جهش افغانستان را تنها به صرف توسعه اين كشور نمي خواهد به عبارتي تامين منافع آمريكايي لايه پنهان و گسترده كمك به افغانستان است. دوم آن كه از ديدگاه برخي كارشناسان، آمريكا با قرارداد استراتژيك و ادامه حضور مي تواند از يك طرف براي ايران تهديداتي ايجاد كند و از طرفي منابع آسياي مركزي و حضور در اين منطقه براي واشنگتن حائز اهميت است. علاوه بر اهميت نفت آسياي مركزي، كنترل چين و ايجاد موازنه محسوس در برابر اقدامات اين كشور، مادي سازي فشار بر روسيه نيز براي آمريكايي ها مهم است. ** ابعاد مهم قرارداد استراتژيك افغانستان و آمريكا: ---------------------------------------------------------- براي درك ماهيت و اهداف قرارداد استراتژيك ايالات متحده و افغانستان نياز است تا برخي از مفاد آن تشريح شود. در مقدمه و بدنه اعلاميه همكاري استراتژيك آمريكا و افغانستان آمده است: از زمان سقوط رژيم طالبان در دسامبر 2001، آمريكا و افغانستان پيشرفت هاي بزرگي را در تعقيب اهداف استراتژيك دنبال نمودند. اين دو كشور شبكه هاي تروريسم بين‌المللي را منهدم ساخته و براي اطمينان از اينكه افغانستان ديگر پناهگاه امني براي تروريست ها نخواهد بود، همكاري كردند. آمريكا از مردم افغانستان حمايت كرد به طوري كه آنها توانستند يك نظام متعادل مبتني بر نمايندگي ايجاد كنند. دولت و مردم آمريكا نسبت به شكل گيري افغانستان آزاد و دموكرات و توانا جهت فراهم كردن امنيت خود، متعهد مي باشند. افغانستان با چالش هايي همانند امنيت، ايجاد حكومت بر اساس اصول دموكراتيك، احترام به حقوق بشر و ايجاد اقتصاد بازار مواجه است. براي برخورد با اين چالش ها، افغانستان پيشنهاد مي كند كه آمريكا در يك همكاري استراتژيك با افغانستان مشاركت نمايد و روابط نزديكي شامل تبادلات منظم در سطوح عالي، در زمينه هاي سياسي، امنيتي و موضوعات اقتصادي كه در برگيرنده منافع مشترك مي باشد، برقرار نمايد. اين همكاري در موضوعات اساسي همانند حمايت از حقوق بشر و آزادي هاي مدني تمام افراد بدون توجه به قوميت يا جنسيت، حمايت از حكومت دموكراتيك و تكيه بر بازار آزاد بعنوان بهترين ابزار براي پيشبرد توسعه افغانستان، صورت مي گيرد. هدف اوليه مشاركت استراتژيك تقويت روابط آمريكا و افغانستان جهت كمك به امنيت بلند مدت افغانستان، دموكراسي و رونق اين كشور است و اين همكاري عليه هيچ كشوري نخواهد بود. اين مشاركت پايه اي براي مبارزه مشترك عليه تروريسم بين‌الملل، افراط گرايي، ارتقاي ثبات و پيشرفت در منطقه و مبارزه با كشت مواد مخدر، فراهم كردن كمك هاي بلاعوض و متناوب، و مبارزه با توليد و انتقال مواد مخدر خواهد بود. اين مشاركت در قانون اساسي دو كشور جايگاه مستحكمي خواهد داشت. در بخش دوم، اين قرار داد راهكارهايي را براي پيشبرد و تحقق اهداف پيش بيني مي كند. براي تحقق دموكراسي و يك حكومت خوب لازم است موارد ذيل دنبال شود: - حمايت از حكومت دموكراتيك و رشد جامعه مدني بر اساس قانون مداري، حقوق بشر و تشويق مشاركت گسترده سياسي در افغانستان. - كمك به شكل گيري حكومت افغانستان، نهادهاي مدني و حمايت از سنت هاي سياسي كه نسبت به نيازهاي مردم اين كشور كارآمد و پاسخگو هستند. - تشويق به توسعه آزادي و دموكراسي در منطقه. - حمايت از ابتكارات افغانستان براي حفظ نقش تاريخي اين كشور به عنوان پل ارتباطي آسياي جنوبي و آسياي مركزي براي انتقال الگوهاي همكاري منطقه اي از رقابت به مشاركت سياسي و اقتصادي. - توسعه همكاري افغانستان و همسايگان اين كشور و جلوگيري از مداخله در امور داخلي اين كشور. - ارتباطات چهره به چهره و مشاركت در تقويت روابط جامعه آمريكا و افغانستان و ايجاد نگرش مشترك و همكاري در مورد چالش ها و فرصت ها. در مورد رونق اقتصادي بايد موارد زير را دنبال كرد: - تسهيل و حمايت از ائتلاف و يكپارچه كردن افغانستان در اقتصاد منطقه، جهان و سازمانهاي بين‌المللي. - كمك به توسعه چارچوب نهادي و حقوقي براي توسعه بخش خصوصي و ايجاد محيط مناسب براي سرمايه گذاري بين‌المللي. - تشويق و تسهيل مشاركت شركتهاي آمريكايي در معاملاتي كه به توسعه شركتها و بخش خصوصي افغانستان منجر مي گردد. در مورد امنيت بايد موارد زير دنبال شود: - سازماندهي، آموزش، تجهيز و تقويت نيروهاي نظامي افغانستان جهت بر عهده گرفتن مسئوليت امنيتي. - رايزني جهت حفظ استقلال، تماميت ارضي و امنيت افغانستان. - كمك به دولت افغانستان جهت اصلاح بخش هاي امنيتي. - تداوم همكاري با نيروهاي افغانستان جهت مبارزه با تروريسم. - حمايت از برنامه هاي مبارزه با مواد مخدر دولت افغانستان. - تداوم همكاري هاي اطلاعاتي. - تقويت همكاري افغانستان با ناتو. - حمايت از اقدامات امنيتي مرزي. قابل درك است كه براي تحقق اين اهداف، نيروهاي نظامي آمريكا به استفاده از پايگاه هوايي بگرام و ساير تسهيلات و تجهيزات در ساير مناطق و تسهيلات آن بر اساس توافق ادامه خواهند داد. نيروهاي آمريكايي و نيروهاي ائتلاف از آزادي عمل براي انجام اقدامات نظامي مقتضي، بر اساس مذاكرات و توافقات برخوردار خواهند بود. سوالي كه در اينجا به ذهن مي رسد اين است كه اهدافي كه آمريكا در اين متن براي افغانستان برنامه ريزي كرده، تا چه ميزان محقق شده است؟ پس از گذشت 9 سال از آغاز عملياتي سازي ايده هاي آمريكايي در افغانستان، پاسخ سوال را بايد در اوضاع و شرايط جاري اين كشور مشاهده كرد. نكته قابل توجه آن است كه با توجه به تصريح تعهد آمريكا به شكل گيري افغانستان آزاد و دموكرات، آيا زمينه ها براي تحقق اين تعهد آماده است؟ آيا آمريكا متن را بدون توجه به زمينه (Context) مدنظر قرار مي دهد؟ آنچه آشكار است نبود بايسته هاي دموكراسي و آزادي با توجه به فرهنگ، قوميت، ساختار و ساير چارچوب هاي معنايي و غير مفهومي در افغانستان است. از لوازم ابتدايي شكل گيري دموكراسي و آزادي، ايجاد حس ناسيوناليستي است. مردم افغانستان همچنان در پاسخ به اين سوال كه « شما چه كسي هستيد؟» ابتدا قبيله خود را معرفي، سپس قوميت (ازبك، پشتو، هزاره، تاجيك)، بعد از آن دين ( شيعه يا اهل سنت) و در نهايت خود را افغاني مي دانند. نكته‌اي كه مرتبط با دغل كاري (زيركي) ديپلماسي آمريكاست در رفع اتهام از آمريكا با بيان اين مطلب كه افغانستان پيشنهاد همكاري استراتژيك به آمريكا داده بارز است. بنابراين آمريكايي ها، زمينه چيني اين همكاري و در نهايت نتايج برآمده از آن را با وجود كسب منافع گسترده به درخواست افغانستان جلوه مي دهند تا به لحاظ حقوقي و سياسي مسئوليتي به آن مترتب نباشد. در مورد رونق اقتصادي افغانستان، آمريكا تقويت بخش خصوصي، بازار آزاد و تسهيل حضور شركتهاي آمريكايي را در افغانستان مدنظر قرار داده است. حضور شركت هاي آمريكايي بيانگر پيش دستي آمريكايي ها در كسب منابعي است كه به تازگي در افغانستان كشف شده است. گزارش‌ها حاكي از آن است كه آمريكايي‌ها در تحقيقات خود توانسته‌اند منابعي از آهن، مس، كبالت، طلا و ليتيوم را بيابند كه ارزش تخميني آنها به يك تريليون دلار مي‌رسد. ليتيوم فلزي بسيار ارزشمند است كه در ساخت باطري‌هاي رايانه همراه و گوشي تلفن همراه بسيار كاربرد دارد. با كشف اين منابع جديد، موقعيت افغانستان از نظر منابع ليتيوم شبيه به موقعيت عربستان سعودي در منابع نفت خواهد شد. حامد كرزي رييس‌جمهور افغانستان در ديدار ارديبهشت ماه خود از واشنگتن اظهار داشت كه ارزش منابع معدني ناشناخته كشورش حتي مي‌تواند به 3 تريليون دلار برسد. اهداف افغانستان در بخش خصوصي و بازار آزاد نيز از ديگر مواردي است كه بدون توجه به واقعيت ها طراحي شده است زيرا سرمايه اي براي شكل گيري بخش خصوصي به معناي بازيگري توانا كه بتواند در بازار آزاد با بخش خصوصي ساير كشورها رقابت كند، وجود ندارد به علاوه آنكه حضور شركتهاي آمريكايي با توجه به توان اقتصادي، مخرب اقتصاد بومي افغانستان خواهد بود. نكته مورد توجه درباره امنيت افغانستان اين است كه آمريكا با دريافت تضمين استفاده مداوم از پايگاه هوايي بگرام، تقويت همكاري افغانستان با ناتو و تداوم همكاري جهت مبارزه با تروريسم، نفوذ خود را براي آينده در اين كشور مسجل كرده است. هر چند آمريكا در اين اعلاميه بر رايزني جهت حفظ استقلال افغانستان تاكيد كرده است اما ساير مفاد اين اعلاميه در لايه هاي زيرين خود همانند تداوم استفاده از پايگاه بگرام و غيره، اين عنصر را كم رنگ و سست ساخته است. ** نتيجه گيري ---------------- به عنوان نتيجه مي توان گفت كه اعلاميه همكاري استراتژيك افغانستان و آمريكا مملو از جنبه هاي آرماني است و بدون توجه به شرايط جاري و بافت بومي، اهدافي را طراحي كرده كه جامعه افغانستان آن را در ميان مدت پس خواهد زد. گرچه همكاري استراتژيك ناشي از اراده طرفين است اما آمريكا در اين اعلاميه از خود رفع اتهام كرده و تمايل افغانستان را عامل شكل گيري اين همكاري مي داند كه در اين صورت همكاري استراتژيك بي معنا بوده و نوعي از درخواست كمك به واقعيت نزديكتر است. هر قرارداد استراتژيكي مبتني بر وظايف، تكاليف و تعهدات دو جانبه است، اما آنچه در اين اعلاميه برجسته شده، تعهدات يك طرفه آمريكايي است كه منافع آمريكا را لحاظ نموده است و نقش افغانستان را به بازيگري منفعل كه تنها زمين بازي را براي آمريكا فراهم مي آورد، تقليل داده است. تحقيق**م.پ**1358
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 448]
-
گوناگون
پربازدیدترینها