واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: ورزش > مدیریت ورزش - مهدی علینژاد سرپرست فدراسیون ووشو مهدی علینژاد، سرپرست فدراسیون ووشو یکی از سربلندترین مدیران ورزش ایران در بازیهای آسیایی گوانگژو بود. ورزشکاران او اولین مدال ایران را در این بازیها گرفتند و از طرفی ورزشکار فدراسیون او بود که توانست با کسب مدال طلای بانوان، اولین بانوی طلایی ورزش ایران در تاریخ برگزاری بازیهای آسیایی باشد. حالا علینژاد با اعتماد به نفس بالایی از گذشته و آینده ووشو ایران حرف میزند. او که مهمان خبر بود، از برنامههایش و از بازیهای آسیایی گوانگژو صحبت میکند. *سوال را از گوانگژو شروع می کنیم و موفقیتهایی که بچههای ووشو داشتند. بحث این است که ما وارد کشور چین شدیم و قبل از بازی هم به گفته بودند که ووشو یکی از سخت ترین میدانها برای ماست و چینیها آمده اند تا یک رکورد بزرگ از خودشان به جا بگذارند و عملا هم گذاشتند. دیدیم که آنها رکورد 1990 پکنشان را شکستند و طبیعی است که آنها برخیلی از رشته ها تمرکز کرده بودند که طلای آنها را مال خودشان بکنند که شما هم دیدید که خیلی از مدالهای کشورهای دیگر را هم چینی ها گرفتند اما خب رشته ووشو رشته ملی چینیهاست و وقتی ده نفر آورده بودند یعنی میخواستند هر ده تایشان مدال طلا بگیرند. البته چینی ها 13 تا می توانستند داشته باشند که از این تعداد سه نفرشان را نیاوردند. دلیل آن گسترش رشته ووشو بود. چون اگر 13 نفر را می آوردند باید 13 مدال طلا می گرفتند و در کل دو مدال طلای دیگر برای کل آسیا می ماند و خب طبیعی ست که بقیه کشورها از جمله کشور ما به این موضوع اعتراض داشتند. از طرف دیگر اینها دوتا از مدالهایشان را در تالو برای بعضی از کشورهای اقماری شان مثل ماکائو و هنگ کنگ خالی کردند. *اگر بخواهیم از روز اول شروع کنیم، باید بگوییم که احسان پیغمبری مصدوم بود و بنابراین ما یک مدال برنز گرفتیم. یه نظر شما امکان این بود که اگر بهزاد سالم بود ما مدال بیشتری می گرفتیم؟ خب بگذارید که کمی به عقب برگردیم. ما 9 تا بازیکن بردیم به این بازیها. ما قول 4 تا مدال داده بودیم، یک طلا، یک نقره و دو برنز اما خب من گفته بودم که هر رویدادی حوادثی دارد ولی توان خودمان را زیادتر می دیدم. در حد 8 تا مدال، که البته هیچ وقت اینطوری نمی شد، یا قرعه بد می خورد یا مصدومیت پیش می آید و ... . *ما چند بانوی ورزشکار داریم و چگونه این بانوان استعداد یابی می شوند؟ و اینکه چرا بیشتر ورزشکاران زن ما اصفهانی هستند؟ در مورد اصفهانی بودنشون خب بلاخره من فکر می کنم ما آنجا یه تعداد مربی های خیلی خوبی داریم که تونستند این بازیکنان را شناسایی کنند و پرورش بدهند. به طور کلی بر طبق آمار، نیروهای بیمه شده ما 32 هزار و پانصد نفر که آمار سال 88 است داریم. ورزشکاران اصلی ما بیمه شده هستند و با توجه به اینکه این آمار متعلق به آخر سال 88 است مطمئنا در پایان سال 89 رویش و جهش زیادتری در تعداد بیمه شدگان ورزش ووشو خواهیم داشت. اما اینکه چه تعداد از این ورزشکاران بیمه شده خانم ها هستند من الان حضور ذهن ندارم ولی یک بخش قابل توجهی از این تعداد را خانم ها تشکیل می دهند. در مورد اصفهانی بودن بیشتر این ورزشکاران، باید بگویم که در اصفهان ما چند مربی خیلی خوب داریم که این ورزشکاران را تربیت کرده اند. البته در کرمانشاه هم ما این شرایط را داریم بطوریکه ورزشکاران دختران ما در رده جوانان بیشتر کرمانشهاهی هستند. تهران و گیلان هم حرکت های خوبی انجام داده اند. اما در رده بزرگسالان ما بیشتر ورزشکاران ما اصفهانی هستند که نشان دهنده حرکت خوبی است که در آنجا اتفاق افتاده است. * انگیزه شما برای ورود به ورزش ووشو چه بود؟ با توجه به اینکه بعضی ها معتقدند که رییس یک فدراسیون باید سابقه ورزشی در همان رشته داشته باشد. همانطور که می دانید من رزمی کار بودم. من رشته رزم آوران کار کردم، بعد تکواندو و 11 سال برای ورزشهای رزمی قلم زدم. طبیعی است که وقتی بخواهیم برای یک رشته مخصوص قلم بزنی باید بروی تخصصش را پیدا کنی. اگر شناخت نداشته باشی نمی توانی در مورد آن قلم بزنید. با توجه به اینکه کار ما این بود که تمام ورزشهای رزمی را پوشش می دادیم من در تمام این رشته ها ورود کردم . بنابریان یک شناخت کامل داشتم. چون به عنوان یک منتقد بیرون گود ایستاده بودیم و قلم زده بودیم برنامه های خیلی زیادی در ذهنم بود. به بنده اول ریاست فدراسیون جودو پیشنهاد شد در اسفندماه 85. من این پیشنهاد را قبول نکردم به خاطر اینکه اعتقاد نداشتم که به این شکل باید در آنجا حرکت بشود. در هر حال من میخواستم انرژی و وقت خودم را آنجا بگذارم و به همین خاطر نمی خواستم برای چیزی که به آن اعتقاد ندارم وقت بگذارم. حدود دو سه ماه بعد آقای علی آبادی تماسی گرفتند و پیشنهاد فدراسیون ووشو را دادند و با توجه به اینکه اول باید رضایت شرکت نفت را با توجه به مسئولیت من در ورزشهای شرکت نفت می گرفتیم، مقداری طول کشید. در هرحال با این قضیه موافقت شد. من روزی 16 - 17 ساعت کار کردم. در هرحال من برای ورود به ورزش ووشو انگیزه داشتم. نه ووشو که در مورد کل رشته های ورزشهای رزمی. و اعتقاد داشتم که ووشوی ایران با توجه به آن جایگاهی که داشت، جایگاه مناسبی ندارد و میتواند یک جایگاهی مثل جایگاهی که امروز دارد را داشته باشد. چون با برنامه آمدم و برنامه هایم هم از قبل آماده بود. *برویم سراغ بحث خانم آزاد پور. خانم آزاد پور را شانس اول مدال طلا می دانستیم. ما از همان اول تصورمان بر این بود که بتوانیم دو تا مدال طلا بگیریم که آقای سیفی و خانم آزاد پور بودند. چون توانایی خانم آزادپور را دیده بودیم. ما اردیبهشت ماه به چین رفته بودیم و تنها بازیکنی که چینی ها را برد خانم آزادپور بود. البته نمی دانستیم این ویتنامی که قرار است با ایشان مسابقه بدهد همان ویتنامی است که پارسال قهرمان آسیا شده و مدال طلا گرفته است و وزنش را از 56 به 60 افزایش داده بود کما اینکه خانم آزادپور از 65 رفته بود به 60. لذا وقتی رفتیم آنجا متوجه شدیم که این ویتنامی آمده که واقعا بازیکن عالی است. بنابریان حریف های اصلی خانم آزاد پور که کره جنوبی، چین تایپه و ویتنام بودند با خانم آزادپور هم گروه شدند. اما زرنگی که خانم آزادپور کرد این بود که از شگردهای خود استفاده نکرد. رفت کشتی گرفت با بازیکن کره ای در حالیکه شگرد اصلی ایشان کشتی گرفتن نیست. کره ای را برد و من متوجه شدم که ایشان می خواستند که دستشان رو نشود. چون ویتنامی ها این مسابقه را آنالیز می کردند و وقتی بازیکن ویتنامی وارد مسابقه شد با شگردی جدید روبرو شد. ایشان در مسابقه با بازیکن ویتنامی دو رانده برد و ویتنامی ها را مستاصل کرده بود. ویتنامی ها ناراحت بودند که بدون مدال طلا از این رشته راهی خانه شدند. حریف چین تایپه هم حریف خوبی بود ولی فینال زود رس بازی با ویتنام بود. *بعد از گرفتن طلا توسط خانم آزادپور، با توجه به اینکه اولین طلای بانوان بود، یکسری حواشی درباره جوایز نقدی به وجود آمد. در این باره فکر کرده بودید؟ قعطا خیلی بازتاب داشت در ایران و معادل 19 طلای دیگر شاید بازتاب پیدا کرد. شاید بتوان بگویم که نه خود ما این آمادگی را داشتیم که اینقدر موضوع رسانه ای بشود نه خانم آزادپور. ایشان وقتی برگشته بودند ایران روزی با 2 یا 3 شبکه تلویزیونی و رادیویی مصاحبه می کردند. مطالبی عنوان شد که البته ایشان مدعی بود که به این شکل گفته نشده ، به نظر من از سر بی تجربگی بود. البته ما خیلی زود جلوی این موضوع را گرفتیم و آن را اصلاح کردیم. ایشان به من گفتند که مصاحبه ای که کرده بودند بیشتر حالت گپ و درد و دل داشته که این قضیه هم از روی بی تجربگی ایشان در این زمینه بوده است. در هرحال قول های سازمان تربیت بدنی قولهای شفافی بود مبنی بر دادن 150 سکه و به خیلی از متاهلین، خانه. وقتی خانم آزادپور طلا گرفت در همان سالن مسابقه آقای دکتر سعیدلو به من گفتند که من به واسطه اینکه ایشان اولین طلای بانوان ایران را در بازی آسیایی گرفتند، 50 سکه هم اضافه تر به ایشان می دهم. خانه اصلا از همان اول هم قرار نبود به مجردها داده شود. در هرحال گپی که ایشان زده بود و نباید می زد باعث شد اقای سعیدلو فراتر از قولی که داده بودند عمل کنند. درهرحال من از آقای سعیدلو تشکر می کنم که اینقدر سریع مراسم برگزار کردند و هدایا را به ورزشکاران دادند و دوم اینکه فراتر از قولی که داده بودند عمل کردند. من معتقدم که ورزشکار نباید دید مادی داشته باشد. باید اول برای مملکتش کار بکند؛ زیرا مملکت برای او سرمایه گذاری کرده است. طبیعی است که ما به عنوان مسئول قدردان زحمات او خواهیم بود. آقای سعیدلو یک کار فوق العاده کرد. ایشان جلسه ای با اعضای تیم های مختلف گذاشت و گفت بنده شما را همینکه دارید در این مسابقات شرکت می کنید قهرمان می دانم. اگر مدال گرفتید خیلی خوب است اگر نگرفتید هیچ اتفاق مهمی نیفتاده است. ایشان اولین نفری بود که بار روانی را از روی بازیکنان برداشت. بعد در ادامه این حرفها به هر کدام از بازیکنان و مربی ها 5 میلیون تومان پاداش داد. نفس این حرکت خیلی مهم بود. در این دوره فشار روانی اصلا روی بازیکنان نبود. با این حرکتها ورزشکار احساس می کند که مجموعه محکم پشتش ایستاده است. این کارها باعث می شود که این موفقیت ها تداوم داشته باشد. در هرحال من معتقدم که این قضایا یکی از مهمترین دلایل موفقیت ورزشکاران ما در این دوره از مسابقات بود و نقش آقای سعیدلو در این قضیه خیلی مهم بود. *در آخر مسابقات مثل اینکه دولت چین، آقای وی و خانم پانگ را توبیخ کرد. اینطور بود؟ بله مسئولان ووشوی چین این دو نفر را توبیخ کردند که چرا شما کنار تیم ایران ایستادید که آنها ما را ببرند. خب البته آنها هم جواب دادند که کار همین است و ما باید به وظیفه خودمان خوب عمل کنیم. *ووشو در مسابقات 2014 شرکت دارد؟ بله هم ووشو و هم کاراته هر دو شرکت دارند. *کره ای ها چه رشته هایی را اضافه کردند؟ اضافه نکردند. کم شد. از 42 رشته به 36 رشته تبدیل شد. * درباره آینده صحبت کنیم. مشکل حضور شما در سازمان ورزش چه موقع حل می شود؟ فکر می کنم درخواست این قضیه شده و ظرف چند روز آینده عملی می شود. اواخر دی مجمع برگزار می شود و مشکلی از این بابت وجود ندارد. * سقف آرزوهای شما نسبت به بقیه مدیرانی که با آنها تا به حال روبرو بوده ایم خیلی بالاست. آینده مورد نظر شما چیست؟ در مورد کرسی ها باید بگویم که در دنیا می توانیم نایب رییسی دنیا را بگیریم و در آسیا هم دبیر کلی را می شود گرفت. ما باید ببینیم هدف ما از داشتن کرسی چیست؟ هدف ما این است که تاثیرگذار باشیم و بتوانیم ممنافعمان را تضمین کنیم. در مورد آینده ووشوی ایران هم با توجه به اینکه نایب رییس آسیا شدیم، تدوام این رتبه ها خیلی دشوار است و دنیا نخوابیده و ما باید تلاشمان را مضاعف کنیم. اگر حداقل یک پایگاه قهرمانی داشته باشیم و بتوانیم اعتبارات خیلی بیشتری را به سمت ورزش ووشو بیاوریم در کنار کارهای علمی با محوریت استعداد یابی، می توانیم افق هایی را داشته باشیم که بتوانیم پهلو به پهلوی چین در طی 7 یا 8 سال آینده قرار بگیریم. در دنیا هیچ شاخص کالبد سنجی وجود ندارد برای ووشو و هیچ کس روی این موضوع کار نکرده است. ما برای اولین بار داریم کار تحقیقی می کنیم و کمیته هایی را تشکیل دادیم. بعد بر اساس این شاخص ها باید برویم در مدارس آدمهای مورد نیاز را انتخاب کنیم. شاخص های فیزیکی را درآورده ایم و کار پژوهشی است که توسط آقای تنباکو ساز انجام می شود. نمونه این کار هم جوانان گوانجو بودند که شاهد پیشرفتشان هم هستیم. اینجا جاییست که می تواند ما را از چین جلو بیندازد وگرنه چین چیزی حدود 160 میلیون ووشو کار دارد و حکومت چین تمام قامت پشت ووشو ایستاده است. پس خیلی حرف است که با وجود چنین تواناییهایی که چین دارد ما بخواهیم کنارش بایستیم. 40
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 610]