محبوبترینها
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826065165
تا اطلاع ثانوی، من هم منتقد سینما میشوم
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > سینما - بازتاب جشنواره بیست و هفتم در رسانهها ■ گزیدهای از یادداشت محسن امیریوسفی در روزنامه اعتماد ملی: همین ابتدا اعلام میکنم به عنوان اعتراض به جلوگیری غیرقانونی از اکران دو فیلمم «خواب تلخ» و «آتشکار» تصمیم گرفتم تا اطلاع ثانوی نقد فیلم بنویسم و منتقدان عزیز هم اگر اعتراضی دارند می‌توانند با نوشتن مطلب در جراید و نامه به وزارت ارشاد موجبات اکران دو فیلم مرا فراهم کنند تا دوباره به شغل قبلی خود برگردم! ■ گزیدهای از یادداشت خبر ویژه در روزنامه کیهان: کارگردان فیلم «درباره الی» علیرغم دریافت تذکرات قانونی از سوی مقامات ذیصلاح مبنی بر عدم استفاده از یک زن بازیگر متخلف، به این تذکرات توجهی نکرد و از او در یکی از نقش‌های اصلی استفاده کرده است. سال گذشته این بازیگر 25 ساله در فیلمی هالیوودی که ارزش‌های اسلامی را به تمسخر می‌گیرد، بازی کرد و در مصاحبه‌های خود علیه سینمای ایران مواضعی تند گرفت. فیلم «درباره الی» روز 19 و 20 بهمن در جشنواره فیلم برلین نمایش داده شد و علیرغم آن که به طور ناگهانی و نامعلوم، با اعمال فشار لابی‌های پنهان به جشنواره فجر راه یافت، اما کارگردان و بازیگران آن حاضر به حضور در جلسه نمایش فیلم خود در جشنواره فجر نشدند و با سفر به برلین، در آن جشنواره شرکت کردند. شنیده‌ها حاکی از آن است که عده‌ای از دست اندرکاران سینما و جشنواره فیلم فجر که نسبتی با اندیشه‌های اصولگرایانه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ندارند، در تلاش برای اختصاص جوایزی به فیلم «درباره الی» هستند. ■ گزیده ای از گزارش نشست مطبوعاتی «دوزخ، برزخ، بهشت» در روزنامه اعتماد: مجری نشست در طول جلسه هرچه می‌توانست تلاش کرد سؤال‌های اهالی رسانه را طرح نکند و در مقام معلم اخلاق ابتدا منتقدان را نصیحت کرد که جلسات نشست جای طرح سؤالات انتقادی نیست بلکه در آنها باید فقط خسته نباشید گفت و تعریف کرد، او در تمام طول جلسه متکلم وحده بود و با تپق‌های متعدد ـ مثلاً فیلم «خون بازی» رخشان بنی‌اعتماد را «خون بس» نامید که از جانب تمامی حاضران در سالن تصحیح شد ـ باعث شد اهالی رسانه زودتر از همیشه سالن را ترک کنند... بیژن میرباقری در بین مراسم هنگامی که میخواست عزیزالله حاجی‌مشهدی را خطاب قرار دهد به اشتباه او را آقای «مشهدی‌زاده» خطاب کرد... هنگامی که سؤالی در مورد شباهت غیرقابل انکار اپیزود اول فیلم با نمایشنامه لاموزیکا مارگریت دوراس پرسیده شد که فراتر از موقعیت روایی حتی در لحظاتی برخی از دیالوگ‌های نمایشنامه به شکل مستقیم استفاده شده بود اما نامی از این اثر در تیتراژ نیامده بود، میرباقری در پاسخ گفت من در فیلم قبلی‌ام این کار را کردم. اما اینجا لزومش را ندیدم. چون نمایشنامه لاموزیکا یک موقعیت جنسی است و رابطه زن و مرد در آن بر این مبناست در حالی که در فیلم ما این طور نیست، به تمامی علاقه‌مندان جدی حوزه ادبیات نمایشی پیشنهاد می‌شود نمایشنامه لاموزیکا را که سه نشر نی، تجربه و نیلوفر با ترجمه‌هایی متفاوت در ایران منتشر کرده‌اند مطالعه و با اپیزود اول فیلم مقایسه کنند. ■ گزیدهای از گفتگو با مسعود ده‌نمکی در روزنامه فرهنگ آشتی: ده‌نمکی در پاسخ به جایگاه اجتماعی خاصش و امکانی که این جایگاه خاص در نوع فیلم‌سازی‌اش فراهم کرده، گفت: این موقعیت اجتماعی خریدنی نیست که مسعود ده‌نمکی برای خودش خریده باشد و فکر نمی‌کنم دچار خطایی از این بابت شده باشم. این را هم در نظر بگیرید هزینه‌هایی که فیلم‌های «ده‌نمکی» می‌پردازد نسبت به بقیه فیلم‌ها بیشتر است. کجا در مورد یک فیلم چهار فیلم علیه‌اش ساخته می‌شود یا یک فیلم به خاطر مضمونش دادگاه باید برود، کجا یک فیلمی که همه مسئولان فرهنگی پشت صحنه‌اش می‌روند این‌طور در جشنواره مورد کم‌لطفی و بی‌مهری قرار می‌گیرد... کجا یک فیلمی که این همه مضامین خاص جنگ و دفاع مقدس را مطرح می‌کند هیچگونه حمایت رسمی و مادی از آن نمی‌شود... من بارها هم گفته‌ام... اینکه می‌بینید بعد از ساخت «اخراجی‌ها 1» با این همه فشاری که بود من «اخراجی‌ها 2» را ساختم ـ فکر نمی‌کنم کمتر کارگردانی در سینمای ایران این قدر به حاصل ساخت یک فیلم با فشار و تهدید مواجه شود ـ همه‌اش به خاطر تعهدی بود که به حرف فیلمم داشتم. ■ گزیدهای از یادداشت پیام فضلی‌نژاد در روزنامه کیهان: آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) و وزارت خارجه ایالات متحده می‌کوشند تا با مشارکت یکدیگر، پروژه‌ای استراتژیک را برای فروپاشی ایدئولوژیک سینمای ایران به سرانجام رسانند. آنان می‌خواهند ساختار دینی و مناسبات ارزشی حاکم بر سینمای انقلاب اسلامی ایران را دگرگون کنند تا این سینمای مستقل در جهان به نسخه بدلی سینمای هالیوود تغییر ماهیت دهد. بخشی از این پروژه استراتژیک، ناظر به خلق «ستاره‌های جهانی» از میان بازیگران سینمای ایران است. در فرآیندی از پیش تعیین شده، این بازیگران سینما ـ و اغلب زنان هنرپیشه ـ از رهگذر ایفای نقش در فیلم‌های آمریکایی و با بهره‌گیری از توانمندی‌های تبلیغاتی سینمای هالیوود به «ستاره‌های جهانی» بدل می‌گردند... براساس «نقشه هنر آمریکا» که در کتابچه رسمی سیاست‌های خارجی ایالات متحده منتشر شده، آنان باید در نهایت «شوالیه‌های ایدئولوژی آمریکا» باشند و کاریزمای شخصیتی‌شان را خرج توزیع و ترویج ارزش‌های سکولار در جامعه خود می‌کنند. (1) ستاره‌های ایرانی‌تبار هالیوود، برای استمرار حیات خود، نباید و نمی‌توانند سمبل سنت ملی و هویت دینی ایرانیان باشند، بلکه به نمادی از ایدئولوژی سیاه فحشا که خاستگاه رویای آمریکایی است، تنزل می‌یابند... (2) «ستاره‌های سکولار» در سینمای ایران کاری جز تمسخر ارزش‌های هنری انقلاب اسلامی ندارند... (3) اوج مضحکه ارزش‌های «هنر متعهد» هنگامی است که «جشنواره فیلم فجر» هم به عنوان ویترین ملی سینمای انقلاب اسلامی برای این «ستاره‌های سکولار» مشروعیت قائل گردد. تبلیغات هالیوود علیه اسلام و مسلمانان، البته پدیده‌ای نوین نیست، اما آنچه که فیلم «مجموعه دروغ‌ها» را جنجالی می‌کند، تنها 10 دقیقه از مجموع زمان 130 دقیقه‌ای فیلم است؛ 10 دقیقه‌ای که شخصیتی به نام «عایشه» در پوشش یک پرستار به افسر امنیتی آمریکا (سوژه اصلی فیلم) نزدیک می‌شود تا او را تخلیه اطلاعاتی کند... «عایشه» در فیلم «مجموعه دروغ‌ها» نماد یک زن مسلمان است که برای موفقیت مأموریت خود حاضر است تا از کثیف‌ترین حیله‌های جاسوسی مانند عشق‌بازی‌های جنسی بهره گیرد... نقش «عایشه» را در فیلم تبلیغاتی سازمان جاسوسی سیا علیه مسلمانان، دخترک ایرانی 25 ساله‌ای ایفاء کرده که هنوز، حتی در سینمای ایران به یک بازیگر حرفه‌ای بدل نشده است... اگرچه برابر روال معمول، خبر بازی یک بازیگر در اثری سینمایی «محرمانه» تلقی نمی‌گردد، اما در ایران تا یک سال پس از آغاز تولید این فیلم، رسانه‌های سینمایی «عامدانه» کوشیدند تا هیچ خبری پیرامون حضور این دخترک در هالیوود منتشر نشود. آنان با سانسور خبری می‌خواستند تا این هنرپیشه با خیال راحت، بازی در نقش «جاسوسه کثیف مسلمان» را به پایان ببرد... «ریدلی اسکات» که به عنوان فیلم‌ساز «پنتاگون» و «سیا» در هالیوود شناخته می‌شود، بازیگری را از سینمای ایران برای ایفای نقش «عایشه» را برمی‌گزیند... اما، این بازیگر پس از بازی در «نقش هفتم» و حضور در 8 سکانس سینمایی که مجموعاً 10دقیقه و کمتر از 8 درصد کل فیلم را شامل می‌شود، به انواع مراسم هالیوودی دعوت می‌شود. اقسام مصاحبه‌ها را با او ترتیب می‌دهند و چهره‌ای جنجالی از او می‌سازند. «واشنگتن پست» گزارش می‌دهد که این بازیگر با «لبخندی فراخ، لباس طراحی شده بدون آستین و موهای مجعد و برهنه» به عنوان نمادی برای جوانان ایرانی ظاهر گشته است... اما، این دخترک ایرانی، با آن تیپ «مانکن»وار، می‌شود «دختری با لبخند میلیون دلاری». کسی که تا دیروز نه مردم ایران و نه رسانه‌های آمریکا، نامش را نمی‌شناختند، تلاش می‌شود تا به «الگوی جوانان ایران» تبدیل گردد. با این همه، هیچ اتفاق خاصی نخواهد افتاد، اما آیا مدیریت سینمای ایران به جایی رسیده است که می‌خواهد «ستاره‌های سکولار» را در فیلم‌های ایرانی بپذیرد؟ آیا بازیگری که در فیلمی علیه مسلمانان «نقشی کثیف» را ایفا کرده و خود در روزنامه «نیویورک دیلی نیوز» گفته که ارزش‌ها و قوانین اسلامی را زیرپا گذاشته است، باید فرصت حضور در سینمای ایران را پیدا کند یا اینکه به سبب افعال قبیح خود می‌بایست توسط قوه قضاییه محاکمه شود؟ مگر این سینما چارچوب ارزشی و اصول بنیادین ندارد که معاونت سینمایی وزارت ارشاد، اجازه حضور به فیلمی را در «جشنواره فیلم فجر» می‌دهد که این دخترک در آن ایفای نقش کرده است؟! نکند این گونه افعال را قبیح نمی‌دانند؟! گویا سوگمندانه، بعد از سی سال باید بنشینیم و درباره حسن و قبح این افعال و یا منفعت و مصلحت حضور مشتی مانکن سینمایی در ایران بحث کنیم؟! مگر وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ما، در باب حضور بازیگران در سینمای جهان، آن جمله به یادماندنی را نگفت که «اگر کسی قانون را زیر پا بگذارد، خودش هم زیر پا گذاشته می‌شود.» پس چرا با اکران فیلم «درباره الی» که کار جدید این دخترک بازیگر است، آن هم در دهه جشن های پیروزی انقلاب، ارزش‌های ایرانی را زیرپا می‌گذارید؟! ■ گزیدهای از یادداشت مصطفی جلالی‌فخر در روزنامه فرهنگ آشتی: «درباره الی» که تمام شد و بلند شدیم، همکارم نیما حسنی‌نسب را دیدم که بلافاصله در همان سالن نمایش سیگار روشن کرد. دوست دیگری که این صحنه را دید، به نظرش رفتار متظاهرانه‌ای آمد. اما من برایش توضیح دادم که اگر سیگاری بودی، این حس را درک می‌کردی. اگر نبود که دو سال و نیم است سیگار را کنار گذاشته‌ام، قطعاً خودم هم چنین می‌کردم. خب بعضی فیلم‌ها چنان است که چنین کنند. ■ گزیدهای از یادداشت منیژه حکمت در روزنامه اعتماد ملی: جناب آقای بیضایی فیلم شما پرده نقره‌ای را آن گونه که باید باشد به ما نشان داد و پاک کرد تمام ناپاکی‌ها را... و به هراس انداخت تمام کسانی که همه درآمدشان از حراج سینمای ایران است... به شما و به تمامی دست اندرکاران فیلم «ما همه خوابیم» که امکان بازنگری در خود را به ما دادند، خسته نباشید می‌گوییم. ■گزیدهای از یادداشت شهرام مکری در روزنامه فرهنگ آشتی: اول اینکه تصورم بر این است که برای فیلم‌ها هر اسمی را بگذاریم چه تجربی و چه کلاسیک آن فیلم وظیفه‌ای جز درگیر کردن مخاطب و نگه‌داشتن آن روی صندلی‌های سینما ندارد چون درغیر اینصورت ذات فیلم بودنش زیر سؤال است، سراسر تاریخ سینما پرشده از فیلم‌ها‌یی که همین کار را می‌کنند و تا به امروز جاودانه مانده‌اند، بی‌پرده‌پوشی می‌نویسم که با اشتیاق فراوان سینمای داستانگو و نئوکلاسیک را دنبال میکنم و بعضاً تماشای این فیلم‌ها را به فیلم‌های اروپایی جایزه‌گرفته در جشنواره‌ها ترجیح می‌دهم و بی‌انصافی نیست اگر بنویسم که حجم فیلم‌های خوب سینمای هالیوود در طول یک سال، بیشتر از فیلم‌های تولید شده همان سال در سراسر جهان است. ■گزیدهای از یادداشت آرش فهیم در روزنامه کیهان: در بیست و هفتمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر، موضوع محوری یک فیلم انقلاب اسلامی است؛ «موج سوم» به کارگردانی آرش سجاد حسینی. همچنین فیلم‌های «پستچی سه بار در نمی‌زند» به کارگردانی حسن فتحی و «زادبوم» نیز اشاراتی به این حماسه بزرگ تاریخ ایران دارند. در این میان فیلم زادبوم، نه تنها تلاشی برای بیان حقایق نمی‌کند که به آن خدشه هم وارد می‌کند. این فیلم چهره‌ای مثبت از سران نظامی پهلوی ارائه می‌دهد. درحالی که مراجعه به اسناد و همچنین شنیدن خاطرات افرادی که در بطن ماجرای انقلاب بودند، واقعیت را به گونه‌ای دیگر می‌نماید. در این فیلم داستان یک مبارز انقلابی که منحرف، سرخورده و پشیمان شده است تعریف می‌شود. ازقضا این آقا، فرزند همان نظامی شاهنشاهی است که علیه پدرش قیام کرده است. پس پیام فیلم درباره انقلاب اسلامی این می‌شود که انقلابی‌ها بی‌درد بودند و تاب این که پدرهایشان در قدرت باشند را نداشتند و به همین خاطر علیه آبای خود قیام نمودند! ■ گزیدهای از یادداشت احمد میراحسان در روزنامه فرهنگ آشتی: از آنجا که درباره الی، حرف زدن، با این فضای پر از تحسین و تکریم دشوار است، از آنجا که ستایش در جشنواره برلین کار را صدچندان سخت‌تر می‌کند، از آنجا که دوست داشتن «درباره الی» مترادف با مدرن بودن و برعکس هر چون و چرایی درباره «درباره الی» نشان عدم فهم مدرنیسم یکی از برترین آثار تاریخ سینمای ایران اعلام می‌شود، همه این‌ها سبب می‌شود تا علیرغم آنکه فیلم‌های اصغر فرهادی را جزو آثار مهم سینمای ایران می‌دانم و دو فیلم نخست او را درخشان و چهارشنبه‌سوری و درباره الی را استادانه می‌پندارم، بیشتر وسوسه شوم از ضعف‌های آن اتفاقاً از منظر مدرنیسم و روایت مدرن حرف بزنم. ■ گزیدهای از یادداشت جعفر پناهی در روزنامه اعتماد ملی: [در سینما فلسطین] در میان چهره‌های جوان منتقد، همانند شخصیت‌های فیلم درباره الی، به دنبال گمشده‌هایی می‌گشتم؛ احمد طالبی نژاد، مجید اسلامی، و علی معلم. پیش از نمایش فیلم، علی معلم را دیدم. علی چه زود پیر شده بود. شاید آن شادابی همیشگی را نداشت، از این رو پیرتر به نظر می‌آمد. از او در مورد دنیای تصویر پرسیدم. سؤال بی‌موردی بود اما دلم میخواست خبر خوبی بشنوم، که نشنیدم... دلم برای هفت و دنیای تصویر تنگ شده بود. از خود پرسیدم چرا برای انتشار آن کاری نمی‌کنیم؟ چرا منتقدان ما این همه از جسارت بری شده‌اند و بی‌تفاوت؟ چرا از آن همه انرژی که برای کوبیدن فیلم‌ها صرف می‌کنند، درصدی برای کار صنفی نمی‌گذارند؟ چرا جسور نیستند و تأثیرگذار؟ چرا مسئولان را وادار به انتشار مجدد این دو نشریه نمی‌کنند؟ و در آخر، راستی چه بلایی دارد بر سر من فیلم‌ساز و توی منتقد می‌آید؟!! ■ گزیدهای از سخنان علیرضا داوودنژاد در اعتراض به شرایط نمایش «وقتی همه خوابیم» به نقل از روزنامه فرهنگ آشتی: زمانی که جشنواره‌ای مبنای یکی از جوایز خود را بر آرای مردمی می‌گذارد، باید شرایطی را فراهم کند که فیلم‌ها به‌طور برابر در دسترس مردم و امکان اظهار‌نظر آنان قرار بگیرد، نه اینکه اساس را بر عدد و رقم و آمار بگذاریم اما در نحوه توزیع نمایش فیلم میان آثار متفاوت، تبعیض قائل شویم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 726]
-
گوناگون
پربازدیدترینها