واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: جامعه > آسیب ها - اینطور که معلوم است به رغم زیاد شدن تعداد دختران فراری، مسئولان بهزیستی و دیگر نهادهای مسئول، ترجیح می دهند که آمار درستی از تعداد آن ها در دست نداشته باشند. الناز محمدی: حرف زدن از آن ها خیلی وقت است که منع دارد. هم به عنوان سوژه گزارش و هم در بحث های روزانه، بحث های خانوادگی، بحث های رسمی. دیدن و شنیدنشان برای خیلی ها سخت است، درک کردنشان، فهمیدنشان. خیابان شده است یکی از ترکیب های اسم دو کلمه ای شان: دختران فراری؛ دختران خیابان. روزهای زیادی از آن زمان که تازه نام دختران فراری به عنوان یک مشکل اجتماعی سر زبان ها افتاده بود، گذشته است. روزهایی که برنامه های تلویزیونی زیادی در مورد آن ها و نحوه فرار کردنشان و مشکلاتشان ساخته می شد: کلوزآپ هایی که در محیطی تاریک دخترانی را از پشت نشان می داد که از خانه فرار کرده بودند و با بغضی در گلو، هرکدام داستانی داشتند برای گفتن. از آن روزها چندین سالی می گذرد و حالا تفاوتی که در این مورد به چشم می خورد این است که نه تنها دیگر از برنامه های تلویزیونی در مورد آن ها خبری نیست، بلکه اینطور که معلوم است به رغم زیاد شدن تعداد دختران فراری، مسئولان بهزیستی و دیگر نهادهای مسئول، ترجیح می دهند که آمار درستی از تعداد آن ها در دست نداشته باشند. همین چند وقت پیش بود که دکتر هاشمی رئیس موسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی دانشگاه تهران و رئیس مرکز جوانان دانشگاه تهران اعلام کرد که «آمار قطعی در خصوص دختران فراری در کشور ما وجود ندارد اما براساس آمارهای مختلف و غیر رسمی تعداد دختران فراری را بین ۳ تا ۸ هزار نفر اعلام شده است.» بر اساس اعلام او دو سال پیش آمار رسمی کشور حاکی از افزایش ۱۵ درصدی سالانه آمار دختران فراری بود که این نشان دهنده وضعیت نابهنجار درجامعه است. خانواده؛ بزرگترین فراری دهنده دختران از خانهگزارش سازمان بهداشت جهانی حاکی است که سالانه بیش از یک میلیون نوجوان ۱۳ تا ۱۹ ساله ازخانه فرارمی کنند که ۶۰ تا ۷۰ در صد این افراد ، شامل دختران و ۳۰ تا ۴۰ درصد از آن در بین پسران رخ می دهد. در پژوهشی که عوامل مختلف خانوادگی، اقتصادی، همسالان، فرهنگ و آموزش، اوقات فراغت و ارتباطات در دو بخش درونی وبیرونی را مورد بررسی قرار داده است. خانواده به میزان۷/۷۷ درصد از بیشترین تاثیر بر فرار دختران برخوردار است. زیرا فرد از بدو تولد ارزش ها و هنجارها را در خانواده می آموزد و به تدریج با دنیای وسیع تر جامعه آشنا می شود. بگونه ای که خانواده و کارکردهای آن در پذیرش نقش های اجتماعی از اهمیت ویژه ای برخوردار می شود. دکتر مصطفی اقلیما، رئیس انجمن علمی مددکاری اجتماعی ایران در این مورد به خبر آنلاین می گوید: ب«مشکلات اقتصادی، افزایش تورم، افزایش اعتیاد، رشد آمار طلاق و... طی چند سال گذشته باعث شده بزهکاری و آسیب های اجتماعی نیز در جامعه افزایش پیدا کند که یکی از این آسیب ها می تواند مربوط به فرار دختران از خانه باشد.» رئیس انجمن علمی مددکاری اجتماعی ایران ادامه می دهد: «با جمع آوری دختران فراری که در خیابان ها رها هستند مشکلی حل نمی شود و این امر تنها پاک کردن صورت مساله است چون این افراد پس از مدتی مجدداً به خیابان باز می گردند و با توجه به اینکه دختران فراری معلولی از علت ها هستند به همین دلیل باید علل زیربنایی این موضوع شناسایی و برطرف شود.» اقلیما تاکید می کند: «در حال حاضر در کلانشهر تهران، مراکز بهزیستی امکان نگهداری حدود 50 دختر خیابانی را دارد در صورتی که هر ساله 300 تا 400 نفر از این افراد توسط نیروهای پلیس دستگیر و با حکم دادگاه به مراکز بهزیستی سپرده می شوند.» به گفته رئیس انجمن علمی مددکاری اجتماعی ایران از نظر قانونی امکان نگهداری دائم دختران فراری چون جرمی مرتکب نشده اند وجود ندارد به همین دلیل این افراد به دلخواه می توانند از مراکز بیرون بیایند، بنابراین برای رفع مشکلات آنان باید فکر اساسی اندیشیده شود. آماری از تعداد دقیق دختران فراری در دست نیستاما دراین میان در خالی که بسیاری از کارشناسان و آسیب شناسان اجتماعی در مورد تعداد روز افزون این دختران هشدار می دهند، این مسئولان بهزیستی هستند که از نداشتن اطلاع کافی در مورد تعداد آن ها خبر می دهند. مدیرکل دفتر امور آسیبدیدگان اجتماعی بهزیستی کشور در اظهارنظری تازه به ایلنا گفته است : «تعداد دختران متواری از منزل دقیق نیست چرا که ممکن است تمام آنها به مراکز بهزیستی مراجعه نکرده ویا توسط نیروی انتظامی دستگیر نشوند.» سید حسن موسوی چلک با بیان اینکه سال گذشته نزدیک به دو هزار و 500 دختر فراری در مراکز بهزیستی پذیرش شدند، از ارائه آمار مربوط به سال جاری ابراز بیاطلاعی کرده و ادامه داد: «دختران فراری در کشور یا خود معرف بوده و یا از طریق ارتباط با تیم سیار و خط تلفن 123 با خدمات بهزیستی آشنا و جذب مراکز مداخله در بحران بهزیستی میشوند.» به گفته این مسئول در بهزیستی کشور اگر دختر فراری زیر 18 سال بوده و مشکل اخلاقی نداشته باشند حکم حضانت آن برای بهزیستی صادر شده و به مراکز شبه خانواده سازمان بهزیستی ارجاع داده میشوند و اگر همین دختر که فاقد مشکل اخلاقی بوده سنش بالای 18 سال باشد، به خانههای سلامت بهزیستی ارجاع داده میشود. او افزود: دختر زیر 18 سال نیز در صورت داشتن هر گونه مسایل اخلاقی، چنانچه نیاز به حمایت بیش از دو سال داشته باشد در مراکز شبانهروزی بهزیستی نگهداری و مابقی نیز سایر دختران را تا شش ماه نگهداری میکنند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 392]