تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835241987
داستان روباه و کفشگر و اهل شارستان
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: داستان روباه و كفشگر و اهل شارستان سندباد نامه
آوردهاند كه در روزگارِ گذشته، روباهي، هر شب به خانة كفشگري در آمدي و چرم پارهها بدزديدي و بخوردي؛ و كفشگر در غصّه مي‌پيچيد، و روي رستگاري نمي‌ديد، كه با روباهِ دزد، بسنده نبود، چه زبون شده بود. عادت چو قديم شد طبيعيت گردد. چون كار كفشگر به نهايت رسيد، شبي بيامد و نزد رخنة شارستان، كه روباه درآمدي مترصّد بنشست، چون روباه از رخنه در آمد، رخنه محكم كرد، و به خانه آمد. روباه را در خانه ديد، بر عادتِ گذشته گِرد چرمها بر مي‌آمد. كفشگر چوبي برگرفت و قصد روباه كرد. روباه چون صولت كفشگر، و حِدّتِ غضبِ او مشاهده كرد، با خود گفت: راست گفته‌اند كه: «اذاجاءَ اَجَلُ البَعير يَحوم حَولَ البير. » هر كه جنايت و دزدي، پيشه سازد، او را از چوبِ جلّاد و محنتِ زندان، چاره نَبُوَد؛ و حرص و شَرَه مرا درين گردابِ خطر، و مهلكه افگند، و در ورطة عذاب و عقاب انداخت؛ و مردِ دانا را چون خطري روي نمايد، و بلا، استيلا آرَد، خود را به نوعي كه ممكن گردد، از غرقاب خطر، بر ساحل ظفر افگند؛ و اكنون وقتِ هزيمت و فرارست، «الفِرارُ مِمّا لا يُطاقُ مِنْ سُنَنِ المُرسَلينَ » و بزرگان گفته‌اند: هزيمتِ به هنگام، غنيمتي تمام است؛ و به تگ از درِ خانه بيرون جَست، و روي سويِ رخنه نهاد. چون به رخنه رسيد، راهِ رخنه استوار ديد، با خود گفت: بلا آمد و قضا رسيد: بهــر حــال مــر بنــده را شكــر به كه بسيــار بــد باشــد از بـد بتــر درهاي حوادث بازست، و درهاي نجات فراز. اگر دهشت و حيرت به خود راه دهم، بر جانِ خود ستم كرده باشم، و بر تنِ عزيز، زينهار خورده. وقت حيلت و مكرست، و هنگامِ خداعِ و غدر . باشد كه به حيلت ازين مهلكتِ خطر نجات يابم و بِرَهَم، كه گفته‌اند: «اَلفَرارُ في وَقْتِهِ ظَفَرُ»؟هر كه جنايت و دزدي، پيشه سازد، او را از چوبِ جلّاد و محنتِ زندان، چاره نَبُوَد؛ و حرص و شَرَه مرا درين گردابِ خطر، و مهلكه افگند، و در ورطة عذاب و عقاب انداخت؛پس، خويشتن را مرده ساخت، و بر رخنه رفت و چون مردگان بخفت. كفشگر چون به وي رسيد، و او را مرده ديد؛ چوبي چند بر پشت و پهلويِ او زد، و با خود گفت: الحمدلله كه اين مُدْبِر شوم، از عالمِ حيات، به خطّة ممات نقل كرد و ضررِ اقدام و مَعرّتِ اقتحام او بريده شد، و مشقّتِ اعمال و افعالِ او منقطع گشت؛ و با فراغِ بال، مُرَفّه الحال به خانه رفت، و بر بسترِ فتح و ظفر، خوش بخفت. روباه با خود گفت، اين ساعت،درهاي شارستان بسته‌ست، و رخنه، استوار؛ اگر حركتي كنم، سگان آگه شوند، مرا بيم جان بُوَد، چه هيچ دشمن مرا از وي قوي‌تر نيست. صبر كنم تا مقدّمة صبح كاذب در گذرد، و طليعة صبحِ صادق در رسد، و ابواليقظانِ رواح ، در تباشير صباح، نداي حيّ علَي الفلاح در دهد؛ درهاي شارستان بگشايند، سرِ خويش گيرم، و تدبيرِ كار كنم، كه ازين بلا، جان به كران بَرَم. چون راياتِ خسروِ اقاليمِ بالا از افق مشرق پيدا شد. وَ اَعلامِ ظلام در افقِ باختر ناپديد شد، خروس صباح در صياح چون موّذنان، ظلام حيّ علي الفلاح در داد و اهل شارستان از خانه‌ها بيرون آمدند. روباهي ديدند مرده به رخنه افكنده. يكي گفت: چنين شنيدم كه هر كه زبانِ روباه با خويشتن دارد، سگ بر وي بانگ نكند؛ كارد بكشيد، و زبان روباه از حلق ببريد. روباه بر آن ضرر مصابرت نمود، و بر آن بلا و عنا جلادت بَرزيد ؟!
ديگري بيامد و گفت: دُمِ روباه نرم روبِ نيك آيد، و به كارد دُم روباه از پشتِ مازو جدا كرد. روباه برين عقوبت نيز دندان بيفشرد. ديگري گفت: هر كه گوشِ روباه از گهوارة طفل در آويزد، طفلِ گريان و كودكِ بد خوي از گريستن باز ايستد و نيك خوي گردد؛ گوشِ روباه از كلّة سر جدا كرد. روباه بر آن مشقّت و بليّت نيز صبر كرد. ديگري گفت: هر كه دندانِ روباه با خويشتن دارد، دردِ دندانش بيارامد و تسكين پذيرد؛ سنگي بر گرفت، و دندانِ روباه بشكست. روباه بدين شدايد و مكايد و نوايب و مصائب، احتمال و مُدارا مي‌كرد، و تصبّر و اصطبار مي‌برزيد، و بر چندان تعذيب و تشديد، صبر و جلادت مي‌نمود. ديگري بيامد و گفت: هر كه را دل درد كند، دل روباه بريان كند و بخورد، بيارامد. كارد بر كشيد تا شكم روباه بشكافد. روباه گفت: اكنون هنگامِ رفتن و سرِ خويش گرفتن است، تا كار به دُم و گوش و به دندان و زبان بود، صبر كردم؛ اكنون كارد به استخوان و كار به جان رسيد، تأخير و توقف را مجال نماند، و نطاقِ طاقت بگسست. و از جاي بجست و به تگ از درِ شارستان بيرون جَست. (سندباد نامه، به تصحيح احمد آتش، ص 329-326) 1- در متن «شود» است تصحيح قياسي است.2- «اذا جاء ....» : هنگامي كه اجلِ شتر برسد دور چاه ميگردد (تا در چاه بيفتد).3- «الفرار ... » گريختن از آنچه در طاقت نيست از سنن پيامبران است.4- فراز: بسته. 5- خداع و غدر: مكر و فريب. 6- «الفرار في ... » : گريختنِ بهنگام، پيروزي است.7- معرّت: عيب و زشتي.8- اقتحام: بي‌انديشه در امري داخل شدن، خود را به سختي افكندن (معين).9-ابواليقظان رواح: هميشه بيدار شبانگاه (كنايه از خروس).10- تباشير: سپيدي.11- «حَيّ ... » بشتابيد براي رستگاري.12- ظلام: تاريكي.13- صياح: يكديگر را آواز دادن، آواز بلند (معين).14- عنا: رنج، سختي.15- جلادت: چابكي.16- برزيد: ورزيد.17- مازو: استخوان تيرة پشت، ستون فقرات (معين).18- مكايد: جمع مكيدت، كيد، مكر.19- احتمال تحمّل، بردباري.20- اصطبار: شكيبايي كردن، صبر كردن (معين).21- نطاق: كمربند. سبك‌شناسي
1. سندباد نامه از متون داستاني است نويسنده كوشيده است نثر خود را به اشعار فارسي و حكم و امثال عربي و فارسي بيارايد.2. سجع و موازنه در عبارات اين كتاب فراوان ديده مي‌شود و همچنين ديگر صنايع و آرايه‌هاي ادبي، مترادفات فراوان به كار مي‌برد مانند: «حيلت و مكر» «خداع و غدر» «هزيمت و فرار».3. گاه تصنّع در كلام او آشكار است مانند: «ابواليقظان رواح: در تباشير صباح، نداي حي علي الفلاح در دهد» و همچنين در دو سطر بعد از آن: «خروس صباح در صياح، چون مؤذنان، حيّ علي الفلاح در داد.»4. شماره لغات عربي در اين كتاب بيش از سي درصد است.محمّد ظهيري سمرقندي تنظيم براي تبيان : زهره سميعي
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 515]
-
گوناگون
پربازدیدترینها