واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: یا چاقو را انتخاب کنید و بروید ، یا قلم را بگیرید و بمانید
![](http://www.asriran.com/files/fa/news/1388/8/2/120243_146.jpg)
عصر ایران – حمله هماهنگ و از قبل سازماندهی شده به مهدی کروبی در نمایشگاه مطبوعات که از سوی عده ای منتسب به جریانی خاص هدایت و انجام شد ؛ حکایت قدیمی مرحوم آیت الله حائری (موسس حوزه علمیه قم )و آن شخص مخبر است که برای ایشان ، خبر دزدی یک روحانی را آورده بود .مرحوم آیت الله حائری در واکنش به خبر دزدی آن روحانی فرموده بود : " نگویید یک روحانی دزدی کرده است، بگویید دزدی در لباس روحانی در آمده است و سرقت کرده است. "حال مثل حمله عده ای خبرنگار نما و فعالان به اصطلاح رسانه ای به مهدی کروبی نیز مشمول این حکایت تاریخی است و ظاهرا در برخی رسانه های یک جریان خاص عده ای چاقو کش و چماق به دست به لباس خبرنگار و فعال رسانه ای در آمده اند تا در مواقعی که لازم باشد نقاب از چهره براندازند و قلم بر زمین بگذارند و سلاح اصلی شان را به دست گیرند.تصاویر منتشره از حمله این افراد به مهدی کروبی در جریان بازدید از نمایشگاه مطبوعات آن قدر آشکار و غیر قابل کتمان است که کسی نمی تواند با فرافکنی موضوع از زیر بار این حمله وحشیانه در محیطی فرهنگی شانه خالی کند و تاسف بار تر اینکه جامعه مطبوعاتی و رسانه ای امروز ما ، باید حضور این چماق به دستان سابق و خبرنگاران امروز را در کنار خود تحمل کند!زمانی که " مسعود ده نمکی " فیلم سازی را شروع کرد و وارد عرصه فرهنگ شد عده زیادی ابراز خوشحالی کردند که بالاخره زمانی فرارسیده است که برخی افراد با ابزارهای ارعاب و تهدید فیزیکی وداع کرده و پای در عرصه گفتگو و فرهنگ بگذارند ؛ اما با حادثه دیروز باید بار دیگر نگران این شد که ظاهرا برخی " سُر خورده ها به حوزه فرهنگ " نتوانسته و یا نمی توانند فرهنگی بمانند و هر از گاهی قلم را زمین گذاشته و یاد چاقو و چماق سابقشان می افتند!ظاهرا این دوستان به اصطلاح مطبوعاتی بر مبنای این شعر معروف مولانا که می گوید :هر کسی کو دور ماند از اصل خویش باز جوید روز گار وصل خویشنمی توانند برای همیشه لباس " فرهنگ " بر تن و ابزار " قلم " در دست داشته باشند و هر از گاهی " فیلشان یاد هندوستان کرده " و دستی به آلات قتاله مالوف و سابقشان می کشند تا خون بنده خدایی را بر زمین بریزند! کما این که دیروز به قصد کشت ، به کروبی حمله کردند به طوری که محافظان کروبی که از نیروهای رسمی نظامی کشورند ، ناگزیر شدند برای حفظ جان او تیر هوایی شلیک کنند و مهاجمان را به عقب برانند.ای کاش این افراد به پاس حرمت قلم یک شغل را داشته باشند؛ یا برای همیشه با چاقو و چماق وداع کنند و یا اینکه به کار قبلی شان باز گردند ؛ چرا که نمی توان در آن واحد هم " شعبان بی مخ " بود و هم " صور اسرافیل و دهخدا و ... ." همان گونه که سیاست عرصه جولان دادن نظامیان نیست ( چرا که در آن واحد نمی توان در دستی اسلحه داشت و با دستی دیگر فعالیت حزبی کرد ) به طریق اولی عرصه رسانه و فرهنگ نیز جایگاه جولان دادن قمه کش ها و قداره بندانی که به لباس خبرنگار درآمده اند نیست . چرا که کسانی که می خواهند این دو شغل را همزمان داشته باشند از عهده انجام هیچ یک از ایندو به نحو مطلوب بر نمی آیند .مثل این افراد مثل شعر معروف " یک دست جام باده و یک دست زلف یار " نیست ، بلکه عملکرد منافقانه این عده مثل این شعر معروف است که می گوید :به مارماهی مانی نه این تمام و نه آن منافقی چه کنی مار باش یا ماهی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 228]