تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820972935
استاد به عیادت شاگردش می آید
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: استاد به عیادت شاگردش می آید
خاطراتی از امام(ره) به نقل از آیت الله عزالدین زنجانی حضرت آیت الله حاج سید محمد عزالدین حسینی زنجانی از علما و مراجع تقلید حوزه علمیه مشهد و از برجسته ترین شاگردان امام خمینی (ره) از خاطرات خود با حضرت امام خمینی (ره) نقل می کنند : *** در آن زمان که من درس اسفار امام می رفتم ، مبتلا به حصبه شدم . از قضا ، فصل زمستان بود . آن موقع ، حصبه بیماری خطرناکی به شمار می آمد . منزل مادر گذر جدا بود . از قضا ، منزل امام در حوالی آن گذر بود . ایشان پس از آنکه اطلاع از بیماری من پیدا کردند، هر صبح و شب به عیادت من می آمدند . یادم است که ایشان یک شب به عیادت من آمده بودند ، دکتری قبل از ایشان آمده بود ، دوای اشتباهی داده بود و حال من بسیار بد بود . حضرت امام ، این مرد ربانی بزرگوار ، در آن زمستان سرد ، پیاده به دنبال طبیبی که به طرز قدیم معالجه می کرد ، رفته و او را آوردند و پس از بهبودی نسبی حال من ، منزل را ترک فرمودند . آن گاه وسایل انتقال مرا به بیمارستان فراهم ساختند . اینها فراموش شدنی نیست . دیگران هم بودند که در درسشان شرکت می کردم ، اما یک مرتبه هم به عیادت نیامدند . حتی یک نفر را نفرستادند که چرا درس شرکت نمی کنی . امام در ظاهر ، آن موقع کنار بودند و متصدی فقاهت و مرجعیت نبودند . فقط اسفار می گفتند و احتمال آن هم نمی رفت که ایشان ، العیاذ بالله ، بخواهد من را پرورش دهد که بعدا مروج رساله ایشان باشم . اصولا خدا می داند که ایشان ، فوق این حرفها بوده و هستند و این حرفها ، نسبت به ایشان تصور هم ندارد .*** کاملا به خاطر دارم در آن ایام طلبگی ، هر چه تلاش کردم که نسبت به ایشان ، سبقت در سلام داشته باشم ، موفق نمی شدم.آری « من کان لله کان الله له».*** در همان اوان یکی از اتباع کسروی کتابی به نام (اسرار هزار ساله ) نوشت و در آن از زیارت قبور و مشاهد ائمه و از این رقم انتقاد گرده بود . من با یک عده از طلاب به خدمت یکی از مراجع وقت رفتیم که ما چه باید بکنیم؟ شرح اجمالی مضمون کتاب را به ایشان گفتم . متاسفانه با کمال خونسردی ، ایشان گفتند : کاری نداشته باشید الباطل یموت بترک ذکره . فرق زیاد است میان غمخوار و غیر آن .امام در همان وقت به خاطر رد کردن آن کتاب ، درس اسفار را تعطیل می کنند و جواب او را می نویسند ، که فعلا به صورت (کشف الاسرار) در آمده است . یادم است که مقداری از نسخه خطی آن نوشته را به من لطف فرمودند که اظهار نظر کنم . از نهایت تواضع و فروتنی ایشان و تشویق این جانب بود ، نه این که به نظر محتاج بودند . بالاخره ، با این مقامات توانستند چنین انقلابی بیافرینند .
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 231]
-
گوناگون
پربازدیدترینها