تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833228346
جنگاوري كامپيوتري -
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: t=22016">جنگاوري كامپيوتري Salar 08 آبان 1383, 23:14نويسنده: جري ماندر منبع: ماهنامه سياحت غرب/ سال دوم/ شماره سيزدهم/ مرداد 1383 چكيده: كامپيوترها ظاهراً توانايي‌هاي گوناگوني را براي انسان ايجاد كرده و تسهيلاتي را در اختيار، گذاشته‌اند، اما همه‌ي اين توانايي‌ها و تسهيلات ستودني نيستند. يكي از اين توانايي‌ها، هدايت و كنترل جنگهاي عظيم و گسترده‌ي اتمي است كه مي‌تواند تنها در چند دقيقه به نابودي جهان بيانجامد. بعد خطرناك مسأله در آنجاست كه در اين بخش، كامپيوتر بيش از انسانها در روند تصميم‌گيري نقش ايفا مي‌كند… پيش از اختراع كامپيوترها، نابود كردن جهان امكان‌پذير، اما بسيار دشوار و دور از تصور بود. اختراع كامپيوتر، سرعت وقوع جنگ، فراگيري تأثيرات آن و ميزان تخريب را به ميزان قابل توجهي افزايش داد. تكنولوژي كامپيوتر، اخيراً درجه‌ي بي‌سابقه‌اي از تمركز نظامي را ايجاد كرده است. ژنرال‌ها در حالي كه در اتاق جنگ زيرزميني خود، جايي بيرون از واشنگتن نشسته‌اند، مي‌توانند در يك لحظه، وضعيت و آمادگي تجهيزات نظامي كل ايالات متحده و درصد قابل توجهي از تجهيزات رقيب را مشاهده كنند. براي مراكز نظامي، همچنين اين امكان وجود دارد كه بعد از شليك موشك، مسير آن را توسط نمايشگرهاي كامپيوتري دنبال كنند كه بي‌شباهت به آنچه در فيلم «بازي جنگ» به تصوير كشيده شده، نيست. در حقيقت، مديريت جنگاوري مانند بازي كردن با يك بازي ويدئويي عظيم است (دنبال رادارهاي الكترونيكي بر روي يك صفحه‌ي نمايش بزرگ، ساده، مركزي و بدون دخالت مستقيم). در اينجا كسي ممكن است بگويد، اين گونه جنگ‌افروزي، جنگ را منطقي‌تر و معقول‌تر مي‌سازد، زيرا انسانها ـ برخلاف جنگهاي تن به تن كه سرنيزه‌ها به بدن انسانها برخورد كرده و خونريزي آنها ديده مي‌شود ـ از تأثيرات مستقيم جنگ بر كنار هستند، اما چنين نيست، زيرا وقتي نيروهاي دشمن به تصاويري بر روي رادار تبديل مي‌شوند كه مشاهده‌ي مستقيم آنها امكان‌پذير نيست، احتمال خطاي بيشتري وجود دارد. در يك دوره‌ي 18 ماهه كه در 30 ژوئن 1980 پايان يافت، نيروهاي استراتژيك ايالات متحده، با 151 هشدار اشتباه رادارهاي كامپيوتري مواجه شدند كه 5 تاي آنها آنقدر مهم بودند كه نيروهاي ما را به حالت آماده باش كامل درآوردند. در بسياري از اين موارد، اين اعلان خطر در پاسخ به پرواز پرندگان در محدوده رادارها بود. در يك مورد هم با بالا آمدن ماه، زنگ هشدار به صدا درآمد. مشكل خطاي كامپيوتري در موقعيت جنگي، يكي از نگراني‌هاي اصلي متخصصين كامپيوتر، براي گروه (CPSR) ـ گروهي از مديران اجرايي شركت‌هاي (سيليكن ولي، كاليفرنيا)، برنامه‌نويسان و مهندسين ـ است كه درباره‌ي قابليت‌هاي نظامي كامپيوترها كار مي‌كنند. بنا به گفته CPSR: «در تمامي برنامه‌هاي كامپيوتري و حتي ساده‌ترين آنها عيوب و نقص‌هاي پنهاني طراحي آن، گاهي براي ارسال باقي مي‌ماند و حتي ممكن است به نظر برسد كه سيستم به خوبي كار مي‌كند. هيچ روش و تدبير شناخته شده‌اي وجود ندارد تا اين عدم اطمينان را در برنامه‌هاي كامپيوتري عظيم و پيچيده از بين ببرد. آزمايش‌ها و تست‌هاي مختلف در شرايط بازسازي شده، هيچ كدام نمي‌توانند جاي آزمايش اصلي كه در شرايط واقعي رخ مي‌دهد و اصولاً برنامه براي آن طراحي شده را بگيرند. (مانند جنگ اتمي)… اما تمام تجربه‌ها در مورد سيستم‌هاي كامپيوتري پيچيده نشان مي‌دهد كه در پيش‌بيني شرايط واقعي شكست مي‌خوريم و اين مسأله، مشكلات عديده‌اي را ايجاد مي‌كند». CPSR استدلال مي‌كند، خطاي كامپيوتري تنها با دخالت انسان خفيف‌‌تر مي‌شود. مسأله‌اي كه همكاري دائم ارتش و كامپيوتر را بسيار وحشتناك مي‌سازد، اين است كه كامپيوترها مقدار زمان مورد نياز براي تصميم‌گيري را تا جايي كاهش داده‌اند كه تقريباً خودكار شده‌اند؛ انسانها تقريباً نقشي ندارند. *** اگر وضعيت امروز را با آنچه در سال‌هاي 1940 جريان داشت مقايسه كنيم، اطلاعات خوبي به دست خواهيم آورد. حتي بعد از اختراع بمب‌هاي اتمي، تخريب كل جهان دور از تصور بود، زيرا مقدار زمان و ميزان شركت نيروي انساني در فرايند تخريب بسيار اهميت داشت. علاوه بر اين، بمب‌ها بايد به صورت فيزيكي در هواپيماهاي بمب‌افكن جاسازي شده و فواصل بسيار زيادي را با سرعت نسبتاً كم به سمت اهدافشان پرواز مي‌كردند. عمليات ساعت‌هاي متمادي طول مي‌كشيد و زمان كافي براي رخ دادن اتفاقات ديگر نيز وجود داشت. علاوه بر اين، هر بمب توسط گروهي از انسانها حمل مي‌شد؛ در حالي كه امروزه تنها با فشار دادن يك دكمه، به صورت خودكار شليك مي‌شوند. در آن زمان، حتي اگر يك بمب مي‌افتاد، زمان كافي وجود داشت تا بتوان محل بمباران را تخليه كرد. سيستم بر مبناي برگشت‌ناپذير «رفتن» اداره نمي‌شد و اختراع كامپيوترها، كه فن پرتاب موشك‌هاي پيشرفته را ممكن ساخت، زمان ميان تصميم‌گيري و عمل را به كوتاهي زمان «فشار دادن يك دكمه» و نتيجه را به شدت كوتاه كرد؛ امروزه ديگر كلاهك‌هاي موشك در بمب‌افكن‌هايي كه صداي گوش خراش دارند، حمل نمي‌شوند بلكه توسط موشك‌هاي تحت كنترل كامپيوتري هدف‌گيري شده و با سرعت خارق‌العاده‌اي از مركز كامپيوتر نظامي به فضا شليك مي‌شوند. امروزه به اين علت كه امكان عكس‌العمل سريع دشمن وجود دارد، اين احتمال كه تمامي موشك‌ها به يك باره شليك شوند نيز بسيار قوي است. اگر جنگي درگيرد، خرابي فراگير نه تنها ممكن است بلكه دور از تصور هم نيست. [موشك‌هاي آمريكا و روسيه تنها 6 دقيقه وقت نياز دارند تا به مرزهاي دو كشور برسند. اگر كامپيوترهاي ايالات متحده تشخيص دهند كه حمله‌اي از سوي دشمن در راه است، تنها 6 دقيقه براي تأييد درستي اطلاعات، پيدا كردن محل رئيس جمهور و مطلع نمودن او نياز است و در زمان باقي‌مانده، رئيس جمهور بايد تصميم نهايي را بگيرد. در واقعيت، زماني براي در نظر گرفتن تمامي جوانب نيست، تصميم از پيش گرفته شده است. در جنگاوري كامپيوتري مدرن، حضور انسان در لحظات بحران آنچنان كمرنگ شده كه تقريباً بي‌معني به نظر مي‌رسد] براي درك دشواري تصميم‌گيري انسان در جنگاوري مدرن، مي‌توان به سيستم «شليك بعد از هشدار» (شليك بلافاصله موشك‌ها بعد از نخستين هشدار كامپيوتر)، به عنوان سياست مورد قبول و اجرا شدني اشاره كرد. از لحاظ فني، اين قابليت كه در اين سيستم، انسانها ديگر نقشي در تصميم‌گيري نداشته باشند و ما با جنگاوري اتوماتيك روبهرو شويم، دور از تصور نيست: كامپيوترهاي ما عليه كامپيوترهاي دشمن. بنابراين، آنچه كه جنگ اتمي ناميده مي‌شود، اين جنگ نيست. اين جنگ در حقيقت جنگ ميكروالكترونيك است، جنگي كه انسانها در آن نقشي ندارند و تا آنجا ادامه مي‌يابد كه يكي از دو طرف، از نظر سخت‌افزاري، مغلوب شود. *** در 28 اكتبر سال 1983، آژانس پروژه‌هاي تحقيقاتي ـ دفاعي پيشرفته (قسمتي از وزارت دفاع ايالات متحده) پروژه‌اي را با نام «برنامه استراتژيك كامپيوتري» اعلام نمود. اين پروژه، يك برنامه پنج ساله 600 ميليون دلاري براي ساخت و گسترش نسل جديدي از تجهيزات نظامي براي كامپيوترها بود. اين پروژه شامل افزايش همه جانبه‌ي قدرت كامپيوتري بود و پيش از هر چيز، در آن بر هوش مصنوعي تأكيد شده بود. در اين پروژه، «وسايل نقليه هوايي، دريايي و زميني كاملاً مستقل كه قابليت شناسايي و عمليات هجومي در سطوح بالا را دارا هستند» به تصوير كشيده شده بود. اين تجهيزات و ماشين‌ها، قابليت‌هاي انساني مانند بينايي، قدرت تكلم، فهم زبان‌هاي طبيعي و استدلال را دارا بودند. برنامه استراتژيك كامپيوتري، اين ديدگاه را كه حضور انسان در بسياري از موارد تصميم‌گيري در شرايط بحراني مي‌تواند به طور گسترده يا كاملاً جاي خود را به ماشين بدهد، تقويت مي‌كند. براي مثال، اين برنامه در مورد ضرورت استفاده از «خلبان اتوماتيك» اين گونه استدلال مي‌كند: «خلبان‌ها اغلب در برابر حجم زيادي از داده‌ها، اطلاعات و ارتباطات مختلف قرار دارند كه بايد در آن شرايط، تصميماتي كه به مرگ و زندگي بستگي دارد، بگيرند». اكنون ماشيم آن را انجام خواهد داد. تنها كاري كه خلبان بايد انجام دهد، بلند كردن و فرود آوردن هواپيما است. مؤسسه «متخصصين كامپيوتر» CPSR، پژوهشي را در مورد برنامه استراتژيك كامپيوتري به چاپ رسانده‌اند. اين مؤسسه، نتيجه‌گيري مي‌كند «پيشرفت، در سرعت و گستره‌ي سلاح‌ها، باعث افزايش احتمال جنگ و درگيري‌ها شده و منجر به گسترش استفاده از كامپيوترها به منظور كمك به جريان اطلاعات و تصميم‌گيري‌ها در تمامي سطوح سازمان نظامي شده است. يكي از عوارض اين رويه، كاهش شديد رخدادهاي قابل پيش‌بيني نظامي است… فرماندهان به ويژه نگران نقشي هستند كه سيستم‌هاي كامپيوتري مستقل در زمان انتقال از صلح به جنگ بازي خواهند نمود و اين در حالي است كه قوانين جنگ ممكن است به سرعت در حال تغيير باشند. يكي از نمونه‌هاي تنش‌زا و دلهره‌آور در اين مورد، دفاع برنامه‌ريزي شده در برابر موشك‌هاي اتمي استراتژيك است؛ جايي كه سيستم‌ها بايد سريعاً عكس‌العمل نشان دهند و تقريباً تمامي سيستم‌ها خودكار مي‌باشند. اينجا است كه پيچيدگي و غيرقابل پيش‌بيني بودن شاخص‌هايي كه تصميمات ما را تحت تأثير قرار مي‌دهند، بسيار بالا خواهد بود. اعتماد و اتكا به كامپيوترها، ميزان جنگ و درگيري‌ها را بيشتر از ميزاني كه انسانها قادر به دفع و مقابله با آن باشند، بالا برده است. پاسخي كه نظاميان و ارتش به اين مشكل مي‌دهند، طراحي كامپيوترهايي است كه بتوانند بهتر از انسان فكر كرده و عكس‌العمل نشان دهند.و حتي اگر چنين ماشين‌هاي «زيركي» قابل طراحي باشند، يك ويژگي مختص به انسان قابل اعمال نيست: درك عمومي براي استدلال. متخصصين كامپيوتر در امور اجتماعي به اين نقيصه اشاره كرده‌اند: «آنچه درك عمومي براي استدلال را تبديل به يك ويژگي منحصر به فرد مي‌كند، استفاده از پشتوانه‌ي عظيمي از تجربيات در موقعيت‌هاي غيرمنتظره و پيش‌بيني نشده است. براي مثال، وقتي شما به دوستتان آدرس منزل را مي‌دهيد، لازم نيست در مورد تمامي اتفاقاتي كه ممكن است در راه برايش پيش بيايد، به او توضيح بدهيد: درخت‌هايي كه ممكن است سر راه افتاده باشند، تصادفات، پنچر شدن لاستيك و … در اينجا حجم قابل توجهي از دانسته‌ها و تجربيات به كمك انسان مي‌آيند. ما هرگز نمي‌دانيم چه زماني به چه چيزي نياز پيدا خواهيم كرد. ما حتي گاهي اوقات متوجه نيستيم چه زماني از اين دانسته‌ها استفاده مي‌كنيم. اين ادراك، نوعي دانستن است كه حتي در مواردي كه كاملاً مشخص و بدون اشكال به نظر مي‌رسند، ما را وامي‌دارد كه بگوييم: يك جاي اين كار مي‌لنگد و اين ادراك نتيجه‌ي دانش دقيقي است كه بر تجربه‌هايي كه در طي سال‌ها در موقعيت‌هاي مشابه به دست آمده، متكي است. CPSR ادامه مي‌دهد: «قوانيني كه تمامي سيستم‌هاي كامپيوتري بر پايه آن قرار دارند، به گونه‌اي به جهان خارج نگاه مي‌كنند كه گويي اين جهان از بلوك‌هاي ساختماني از پيش تعريف شده‌اي ساخته شده است، منتهي به گونه‌اي دقيق و معين. سيستم‌هاي هوش مصنوعي در مواجهه‌ي با اين بلوك‌هاي ساختماني پيچيده، بهتر از برنامه‌هاي كامپيوتري قديمي و سنتي عمل مي‌كنند، اما آنها براي عكس‌العمل نشان دادن در برابر بلوك‌هاي جديد، به خوبي مجهز نيستند. اين كامپيوترها در محيط‌هاي پيچيده و رخدادهاي پيش‌بيني نشده، ممكن است عكس‌العمل‌هاي غيرمنتظره و ناسنجيده‌اي را از خود نشان دهند. اين موضوع، پاسخي به اين سؤال است كه چرا انعكاس‌هاي راداري ماه، سيستم Norad را مختل كرد: ماه در ميان بلوك‌هاي ساختماني (جهان تعريف شده براي كامپيوتر) با توجه به آنچه براي كامپيوترها برنامه‌ريزي شده، جايگاهي ندارند! بر عهده‌ي برنامه‌نويسان است كه جلوتر از زمان، مشكلاتي را كه سيستم كامپيوتري ممكن است با آنها روبهرو شود، پيش‌بيني كنند. رفتاري كه سيستم از خود نشان مي‌دهد، كاملاً به ساختار برنامه‌ها بستگي دارد، به قوانين و روش‌هايي كه اين برنامه‌ها بر پايه آن طراحي شده‌اند، اما همانگونه كه طرح استراتژيك كامپيوتري مي‌گويد، اين غيرقابل پيش‌بيني بودن جنگ است كه چنين تهديدهاي جدي را در مقابل ما قرار مي‌دهد». آيا مي‌توان كامپيوترها را مقصر دانست؟ در اينجا سؤالي اساسي پيش مي‌آيد: آيا اين عادلانه است كه كامپيوترها را مقصر تمامي يا برخي از مسايل ذكر شده بدانيم؟ بيشتر مردم، حتي آنهايي كه از ارتباط بين كامپيوترها و نيروي بالقوه تخريبي روبه افزايش آنها آگاهند، كامپيوترها را به خودي خود بي‌ضرر، بدون ارزش مستقل و خنثي مي‌دانند! انسانها ماشين‌ها را اختراع مي‌كنند، آنها را برنامه‌ريزي مي‌كنند، دكمه را فشار مي‌دهند و …، اينها باور عمومي مردم است و هنوز، اين حقيقت ساده كه اگر كامپيوترها نبودند، فرايند و روند جنگ طولاني‌تر مي‌شد و زمان بسيار بيشتري براي انسانها وجود داشت تا به فكر جانشين‌هاي بهتري براي جنگ باشند، اين تنها به خاطر وجود كامپيوترها است كه امكان و احتمال يك جنگ مجازي خودكار و جهاني، كه در آن تخريب كامل جهان وجود خواهد داشت، مورد پذيرش عمومي نيست و همچنان بر خنثي بودن كامپيوترها تأكيد مي‌شود! همچنين نبايد اين حقيقت را از ياد ببريم كه اگر كامپيوترها به گونه‌اي حذف مي‌شدند، جهاني به مراتب بهتر و امن‌تر داشتيم. در آن صورت حتي اگر بمب‌هاي اتمي وجود داشتند، سرويس انتقال كارآمدي براي استفاده از آنها وجود نداشت. پاكستان مي‌توانست بمب اتم بر سر هند بيندازد؛ اما امكان رخ دادن يك جنگ اتمي تمام عيار و جهاني كه بتواند نوع بشر را از بين ببرد، امكان‌پذير نبود. *** جامعه‌ي ما از عقيده‌ي محكم آرمان‌گرايي تكنولوژيكي حمايت مي‌كند. ما عقيده داريم كه مي‌توانيم بهترين‌ها را توسط تكنولوژي دريافت كنيم، بدون اينكه در ورطه مشكلات ذكر شده در اين مقاله قرار بگيريم. ما در حالي از اين آرمان‌گرايي حمايت مي‌كنيم كه هيچ مدركي مبني بر اين كه تاكنون از تكنولوژي به صورت بهينه و تحت كنترل كامل و ايده‌آل استفاده شده باشد، نداريم. همه مي‌دانيم كه اتومبيل‌ها حقيقتاً جهان طبيعت را نابود كرده‌اند و همچنين مي‌دانيم، تلويزيون تسخيرگر ذهن‌ها است و نسل انرژي الكتريكي بي‌اندازه به ضرر سياره زمين عمل كرده است. بيشتر فناوري‌ها به گونه‌اي به خدمت گرفته شده‌اند كه تنها براي مؤسسات بزرگ سودمند باشند و اساساً سودي براي عموم مردم يا سلامت كره‌ي زمين ندارند. ما همچنين عميقاً تحت تأثير اين نظريه كه تكامل تكنولوژيكي چيز خوبي است و هيچ حد و مرزي براي دانش نبايد وجود داشته باشد، قرار داريم. جوامع ديگر در برخورد با تمايلات تخريب‌گرايانه، به نوعي تابو و منع اخلاقي معتقدند، در حالي كه در جامعه‌ي ما ايده‌ي تابو و اعمال محدوديت نسبت به چيزي، خود نوعي تابو و زشتي محسوب مي‌شود. همان گونه كه استدلال كرديم، جامعه‌ي ما سازوكاري براي ارزشيابي جنبه‌هاي منفي تكنولوژي نداشته و ما كوركورانه حتي در عرصه‌هاي نظامي از آن پيروي مي‌كنيم. همراهي كامپيوتر و ارتش، مسأله‌اي غيرقابل مقاومت است. طبيعت تفكر نظامي اين است كه به دنبال تونايي‌هاي عملي در روش‌هاي متمركزتر، پيچيده‌تر، سريع‌تر، دور از دسترس‌تر و مخرب‌تر باشد. اگر شما ژنرالي باشيد كه وظيفه‌اش نبرد و پيروزي در جنگ‌ها است، عاشق كامپيوترها خواهيد بود. هيچ تكنولوژي ديگري اين چنين كمك‌هاي شاياني را به نيروي نظامي نكرده است. ارتش ايالات متحده به عنوان تنها منبع مالي تحقيقات علمي كامپيوتر در جهان است. جاذبه‌اي كه ميان ارتش و علوم كامپيوتري وجود دارد، يك جاذبه و كشش فوق‌العاده است. در حقيقت مي‌توان استدلال كرد كه استفاده‌ي عظيمي كه اخيراً از كامپيوترها مي‌شود، فقط نوعي زرق و برق است، فقط به اين خاطر كه در استفاده از كامپيوتر در امور نظامي، بتوان ذهن عوام را به نوعي فريفت. در بين تمامي نهادها و افرادي كه به نحوي از كامپيوترها سود مي‌برند، ارتش بيشترين فايده را از كامپيوترها كسب مي‌كند. كامپيوترها بيش از اين كه براي من و شما يا آموزگاران و يا حتي شركت‌ها و بانك‌ها باشند، براي ارتش سودمند هستند. از ميان تمامي كمك‌هايي كه كامپيوترها به دنياي امروز مي‌كنند، همكاري بين كامپيوتر و ارتش، مخرب‌ترين آنها است. احتمال بروز فاجعه‌اي جهاني، سريع به رهبري كامپيوتر، يك فرضيه نيست. تمامي ارتش‌هاي دنيا به نوعي خود را به كامپيوترها وابسته نموده‌اند و تمامي استراتژي‌هاي جنگي بر پايه كامپيوتر هستند. برنامه‌ها نوشته شده و كامپيوترها در حالت آماده باش قرار دارند. با توجه به اين واقعيت، صحبت كردن در مورد كامپيوترها، به عنوان ابزاري كه متون شما را ويرايش كنند و يا شغل كوچك شما را اداره كنند، تا حدودي بيهوده و ساده‌لوحانه مي‌نمايد. منبع: فصلي از كتاب: In The absence of the sacred (the faliure of technology & the survival of the indian naito) by Jerry Mander. a Truth Seeking 09 آبان 1383, 18:34تشكر داداش واجب شده حتما سرفرصت اين مقاله رو بطور كامل بخونم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 290]
-
گوناگون
پربازدیدترینها