محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826886759
زايمان، اين بار در آب!
واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: علي دلدار - به ادعاي بسياري از زنان، درد طاقتفرساي زايمان را با هيچ درد ديگري نميتوان مقايسه کرد. درد زايمان از شايعترين و شديدترين دردهاي جسماني به‌شمار مي‌رود و شايد ترس از هميندرد موجب افزايش چشمگير زايمان به روش سزارين در كشور ما شده است. اين در حالي است كه، با توجه به پيشرفت علم پزشكي و بنا بر اصل انسان‌محوري و بها دادن به رفاه حال انسان‌ها، امروزه به جزئي‌ترين درد و ناراحتي بيماران توجه ميشود. بنابراين، در جامعة امروز كه پرداختن به حقوق زنان دغدغه‌اي جدي است، يافتن راه‌حلي براي كاهش درد زايمان ازجمله بديهي‌ترين و مهم‌ترين مباحثي است كه بايد به آن پرداخته شود. كم‌اطلاعي از روند زايمان طبيعي و ناآشنايي با شيوه‌هاي تسكين درد زايمان از دلايل اصرار زنان باردار به انجام عمل جراحي سزارين است، درحالي‌كه زايمان پروسه‌اي طبيعي است و در صورت نبود مشكلي خاص نبايد به روش غيرطبيعي انجام شود. حدود 85 درصد از زايمان‌ها به هيچ‌گونه مداخله‌اي نياز ندارند. از سوي ديگر، هزينة زايمان به روش سزارين در مقايسه با زايمان طبيعي بسيار زياد است. به همين دليل، در پيشرفته‌ترين جوامع، همة تلاش‌ها براي كاهش سزارين و انجام زايمان طبيعي است. طبق آمار وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي، شيوع سزارين در ايران به‌طور متوسط سه برابر بيشتر از آمار جهاني است و روندي رو به رشد دارد. اين در حالي است كه كشورهاي پيشرفته، براي كاهش عمل سزارين، برنامه‌ريزي‌هاي بلندمدتي را در دستور كار خود قرار داده‌اند. مثلاً، پيشنهاد كالج تخصصيِ زنان و زايمان در امريكا، در سال 2001، كاهش ده درصدي آمار سزارين در يك دورة ده‌ساله بوده است. درحال‌حاضر، حدود 25 درصد از زايمان‌ها در اين كشور به صورت سزارين انجام ميشود و امريكايي‌ها تلاش مي‌کنند که اين آمار را در يك دورة ده‌ساله به 15 درصد كاهش دهند. زايمان در آب انسان به‌طور حسي و غريزي به اثر تسکين‌دهندگي آب علاقه‌مند است. بعد از سال 1700 ميلادي، دانشمندان به ارزش و خواص آب پي بردند و در 1723 كتابي گمنام به نام درمان با آب در لندن چاپ شد كه به فوايد استفاده از آب در حالات مختلف ازجمله هنگام زايمان اشاره كرد. قرار گرفتن در آب به مادر احساس بي‌وزني مي‌دهد. آب باعث ايجاد فشار يكسان بر تمام اعضاي بدن و كاهش انرژي ازدست‌رفته ميشود. آب با فعال كردن گيرنده‌هاي اعصاب حسي‌ـ‌محيطي موجب كاهش درد، افزايش كيفيت انقباضات رحمي و افزايش ترشح آندروفين‌ها ميشود. همچنين حالت شناور بودن در آب باعث افزايش حركات مادر و امكان قرارگيري در وضعيت‌هاي مناسب در مراحل مختلف نزديك به زايمان ميشود. بنابراين، درد زايمان به ميزان قابل توجهي كاهش مي‌يابد و نوزاد نيز در وضعيت عمومي مطلوب‌تري قرار مي‌گيرد. علاوه بر اين، ميزان نياز به استفاده از داروهاي ضددرد به‌مراتب كمتر خواهد بود. حين انجام زايمان در آب، از ميزان نياز به مداخلات پزشكي كاسته ميشود و عامل زايمان عملكردي به‌مراتب سهل‌تر از زماني دارد كه زايمان روي تخت انجام ميشود. كاهش صدمات مجراي زايمان و نياز كمتر به برش در ناحية پرينه براي تسريع خروج جنين از ديگر مزاياي اين روش است. حركات آزادانة مادر در آب، مداخلة فعالانة او در امر زايمان و خروج آرام نوزاد ازجمله فوايد ديگر اين روش محسوب مي‌شوند. اثر آرامش‌بخش آب اضطراب و ترس مادر را کاهش مي‌دهد كه اين مسئله كاهش درد زايمان را نيز در پي دارد. كاهش درد منجر به ذخيره‌سازي انرژي مادر ميشود كه در مرحلة خروج نوزاد بسيار كمك‌كننده خواهد بود. زايمان با درد خفيفي آغاز ميشود. رحم كه از بافت عضلاني نيرومندي تشكيل شده است در دوران بارداري در حالت آرامش قرار دارد. با آغاز فرآيند زايمان، انقباضات پيش‌رونده‌اي در رحم ايجاد ميشود. انقباضات رحمي نيروي كافي براي راندن جنين به سمت پايين فراهم مي‌كند و به‌تدريج دهانة رحم باز ميشود و زايمان پيشرفت مي‌كند. اگر در هر كدام از اين مراحل اختلالي رخ دهد، فرآيند زايمان كُند ميشود و سلامت مادر و جنين به خطر مي‌افتد. اثر آرامش‌بخشي آب موجب ميشود تمام اين مراحل با كمترين درد انجام شود و حالت رضايتمندي براي مادر به‌وجود آيد. سابقة زايمان در آب به سال 1803 برمي‌گردد؛ زماني كه زني پس از تحمل 48 ساعت درد مداوم زايمان براي تسكين دردش داخل حوضچة آب گرم رفت و در كمال ناباوري آن‌قدر سريع و راحت زايمان كرد كه فرصت خروج از آب را نيافت و نوزادش را در كمتر از يك ساعت در آب به دنيا آورد. اثر شگفت‌انگيز آب بر كاهش درد زايمان بعدها محقق روسي، ايگور چاركوفسكي، را علاقه‌مند به انجام تحقيقاتي در مورد زايمان در آب كرد. او در سال 1963 دخترش را به صورت نارس در آب به دنيا آورد. متعاقب آن و در سال 1985، دكتر مايكل روزنتال مركز زايمان خانواده را در فرانسه تأسيس كرد. درحال‌حاضر نيز اين روش در بسياري از كشورهاي اروپايي و امريكايي به كار گرفته ميشود. در انگلستان، از سال 1992، خانة بهداشت عمومي اعلام كرده است كه همة مراكز زايماني بايد شرايط زايمان در آب را براي مادران ايجاد كنند. تمام اتاق‌هاي زايمان بيمارستان عمومي دانشگاه وين و 15 اتاق زايمان در بيمارستان دانشگاه پلي‌تكنيك فنلاند مجهز به سيستم زايمان در آب هستند. همچنين 60 درصد مراجعان زايماني در بيمارستان سلطنتي زنان، وابسته به دانشگاه سيدني در استراليا، مراحل اولية زايمان خود را در آب سپري مي‌كنند و يا زايمان خود را در آب انجام مي‌دهند. در اواخر سال 2005 نيز اولين مركز زايمان در آب در يكي از بيمارستان‌هاي استانبول تركيه افتتاح و همزمان سمينار زايمان در آب در آن مركز برپا شد. زايمان در آب در ايران حدود سال 1378، با توجه به حضور برخي ماماهاي داخلي در سمينارها و كارگاه‌هاي خارج از كشور و كسب تجربة عملي در كشورهايي چون اتريش و فنلاند، فرهنگ‌سازي زايمان در آب در ايران نيز آغاز شد. از سال 1381 به بعد، مسئلة زايمان در آب در كنگرة ادواري ساليانة انجمن درد ايران و همچنين كنگرة بين‌المللي متخصصان زنان و زايمان مطرح شد و زايمان در آب به‌عنوان يكي از راه‌هاي كاهش درد زايمان مورد توجه جدي قرار گرفت. زايمان در آب به صورت عملي در بيمارستان‌هاي شهيد اكبرآبادي و لولاگر انجام شد. دكتر علي اخلاقي اين طرح را در بيمارستان شهيد اكبرآبادي به صورت پژوهشي و پايان‌نامه‌اي دنبال كرد و طي آن 60 زايمان در آب با موفقيت كامل انجام شد. پس از آن، يكي از بيمارستان‌هاي تأمين اجتماعي گنبد به تجهيز واحد زايمان در آب اقدام كرد. «دفتر سلامت مادر» وزارت بهداشت نيز، در برنامههاي پروتكل زايمان طبيعي، زايمان در آب را نيز در نظر داشته و حمايتهاي مالي لازم را براي تجهيز بيمارستان‌ها انجام داده است. تعريف زايمان در آب دكتر علي اخلاقي مي‌گويد: «فرآيند زايمان در آب به دو صورت انجام ميشود. در يک روش، مادر قبل از زايمان در آب قرار مي‌گيرد و در زمان خروج جنين از آب خارج ميشود. در شيوة ديگر، مادر از زمان شروع درد زايمان در آب قرار مي‌گيرد و تا زمان خروج جنين در آب مي‌ماند. در واقع، مادر تحت نظر عامل زايمان، زماني كه دهانة رحم به اندازة چهار تا پنج سانتي‌متر باز شد (مرحلة فعال زايمان)، وارد آب ميشود. ورود به آب قبل از اين زمان به‌دليل اثر تسكين‌دهندة زياد آب ممكن است به تأخير در مراحل بعدي زايمان منجر شود.» سيمين تعاوني، كارشناس ارشد مامايي و كارشناس ارشد آموزش پزشكي، نيز طي مقاله‌اي كه در پنجمين كنگرة اروپايي درد در استانبول ارائه كرده، آورده است: «قبل از زايمان، فرآيندي وجود دارد كه مادر وارد مرحلة زايماني ميشود. اين فرايند شامل انقباضات رحمي است كه با درد مختصري نيز همراه است و پس از آن جنين به قسمت تحتاني مجراي زايماني وارد ميشود. اين انقباضات لازمة خروج جنين هستند. براي اينكه مادر در اين مرحله كمترين درد را تحمل كند و زايمان راحت‌تري داشته باشد، راهكارهاي متفاوتي پيشنهاد ميشود كه گذراندن اين فرآيند در آب يكي از اين راه‌هاست و، به تشخيص عامل زايمان، مادر مي‌تواند زايمان خود را در آب انجام دهد.» وضعيت قرارگيري در آب قرار گرفتن در آب به مادر احساس شناوري و بي‌وزني مي‌دهد. در نتيجه، تحرك و تغيير وضعيت براي او آسان ميشود و مي‌تواند فعالانه در روند زايمان مداخله كند. مادر در آب وضعيت آزاد دارد و در هر حالتي كه مايل است، قرار مي‌گيرد. البته مادران معمولاً وضعيت چمباتمه زدن را به خود مي‌گيرند. ارتفاع آب وان ترجيحاً بايد تا زير شانه‌هاي مادر برسد. در اين حالت، به علت تحريك نوك پستان‌ها، ماده‌اي به نام اكسي‌توسين ترشح ميشود كه به افزايش انقباضات كمك مي‌كند و موجب تسريع زايمان ميشود. طول و عرض وان بايد به اندازه‌اي باشد كه مادر به‌راحتي در آن قرار گيرد و عامل زايمان كه در خارج از وان است امكان انجام دادن اقدامات لازم را داشته باشد. از دست دادن نسبي وزن در آب باعث ايجاد فشار يکسان بر تمام اعضاي بدن ميشود و اتلاف انرژي را کاهش مي‌دهد. اين وضعيت برخلاف فشار ثابت موضعي است که روي تخت زايمان به زن باردار وارد ميشود. استفاده از نوشيدني هنگام زايمان در آب با توجه به گرم بودن آب وان و از آنجا كه در اين روش از مايعات داخل وريدي استفاده نمي‌شود، احتمال از دست رفتن آب بدن مادر و كاهش فشار خون وجود دارد. به همين دليل، با كنترل منظم فشار خون، مايعات حاوي گلوكز به مادر داده ميشود. وضعيت تنفس نوزاد در آب در دوران بارداري، جنين داخل كيسة آب شناور است و زايمان در آب محيطي مشابه را براي او فراهم مي‌كند. بنابراين، تنفس نوزاد در داخل آب مانند دوران جنيني است و خطر ورود آب به ريه‌ها وجود ندارد. از سوي ديگر، در چند لحظة اول به دنيا آمدن نوزاد، به‌دليل اتصال بند ناف، مانند دوران بارداري اكسيژن كافي به او مي‌رسد و خطري تهديدش نمي‌كند. تماس نوزاد با هوا و تغيير دما باعث شروع تنفس نوزاد ميشود و پس از خروج نوزاد از آب، بند ناف قطع ميشود. دكتر اخلاقي دربارة نحوة تنفس نوزاد در آب تصريح مي‌كند: «جنين در رحم خون حاوي اكسيژن را از طريق جفت و بند ناف از مادر مي‌گيرد و تنفس مي‌كند. قلب جنين خون اكسيژن‌دار را به سرتاسر بدنش پمپاژ مي‌كند. زماني كه خون از اكسيژن خالي و از مواد زائد پر ميشود، از طريق بند ناف و جفت به مادر برمي‌گردد. از طرف ديگر، حركات ريتميك تنفسي جنين، كه در واقع تمرين تنفس است، از طريق ديافراگم و عضلات بين‌دنده‌اي صورت مي‌گيرد. اين حركات تنفسي ۲۴ تا ۴۸ ساعت قبل از شروع درد زايمان آهسته يا متوقف مي‌شوند. بنابراين، هنگام زايمان عضلات تنفسي جنين فعال نيستند.» دكتر اخلاقي ادامه مي‌دهد: «يكي از عواملي كه موجب تنفس نوزاد ميشود اختلاف دماست. با توجه به اينكه آب وان هم‌دماي مايع داخل كيسة آب است، نوزاد هنگام به دنيا آمدن تغييري را حس نمي‌كند و بنابراين تنفس او شروع نمي‌شود. به همين دليل، بعد از به دنيا آمدن نوزاد عجله‌اي براي خارج كردن او از آب وجود ندارد، ولي نوزاد بيشتر از چند لحظه در آب نگه داشته نمي‌شود. تا زماني كه بند ناف سالم است و جفت كار مي‌كند، نوزاد در شرايط پايداري مشابه زمان قبل و حين زايمان قرار دارد. نوزاد هنگام تولد در آب چشم‌هاي باز دارد و با آرامش و به‌طور شيطنت‌آميزي دست و پاي خود را در آب تكان مي‌دهد. همچنين نوزاد در آب راحت‌تر بدن مادر را ترك مي‌كند و اندام‌هايش به‌آساني از هم باز مي‌شوند. از سوي ديگر، نور و صدايي كه در داخل آب دريافت مي‌كند ملايم‌تر است.» خروج جفت مرحلة سوم زايمان (خروج جفت) خارج از آب انجام ميشود، ضمن اينكه زايمان جفت بنا به صلاحديد پزشک در داخل آب نيز ممکن است صورت گيرد. پس از زايمان مادر، با دريافت آنتي‌بيوتيك و در صورت نياز مُسكن، 12 تا 24 ساعت پس از زايمان ترخيص ميشود و يك بار 48 ساعت بعد از زايمان و يك بار هم 28 روز پس از آن با تماس تلفني كنترل ميشود. روز دهم، مادر به صورت حضوري معاينه ميشود و مسائل احتمالي از قبيل خونريزي، عفونت و مسائل شيردهي بررسي مي‌شوند. نبود احتمال عفونت براي مادر و نوزاد سيمين تعاوني طي سخنراني خود در كنگرة ساليانة درد گفته است: «طبق مطالعات انجام‌شده، تاكنون افزايش خطر عفونت با روش زايمان در آب گزارش نشده است، زيرا با استفاده از وان يكبار مصرف و مواد ضدعفوني‌كننده، استفاده از آب گرم جديد براي هر مادر، آنتي‌بادي‌هاي نوزادي مشابه آنتي‌بادي‌هاي مادري، همچنين حركت رو به خارج نوزاد در مجراي زايماني، احتمال ايجاد عفونت بسيار كمتر خواهد بود.» در سال‌هاي گذشته به زنان گفته مي‌شد كه از حمام كردن در روزهاي آخر بارداري خودداري كنند چون دهانة رحم در حال باز شدن است و امكان ورود ميكرب‌ها به داخل رحم و بروز عفونت وجود دارد. درصورتي‌كه زايمان در آب بدون هيچ‌گونه نگراني در مورد احتمال بروز عفونت توصيه ميشود. تنها احتياطي كه بايد صورت بگيرد اطمينان از تميز بودن آب است كه عامل زايمان به دقت اين مسئله را بررسي مي‌كند. در واقع، قرار گرفتن در آب حتي ميزان تجمع باكتري‌ها در داخل و اطراف واژن را كمتر مي‌كند و احتمال عفونت را كاهش مي‌دهد. دكتر مايكل روزنتال از مركز زايمان خانواده گزارش مي‌كند: «از ميان حدود هزار زني كه تجربة زايمان در آب را داشته‌اند و نيز دو هزار زني كه فرايند زايمان را در آب گذرانده‌اند هيچ‌يك دچار عفونت نشده‌اند.» سيمين تعاوني در سخنراني ديگري در انجمن جمعيت علمي مامايي ايران گفته است: «با توجه به اينكه وان قبل از آبگيري كاملاً ضدعفوني و خشك ميشود و آب آن سالم و بهداشتي است، بنابراين زايمان در آب كاملاً بي‌خطر است. در صورت اجابت مزاج مادر هنگام زايمان نيز آب وان تعويض ميشود، ضمن اينكه احتمال اجابت مزاج مادر هنگام زايمان در آب نسبت به زايمان روي تخت بسيار كمتر است. طبق آزمايش‌هايي كه در كشورهاي اروپايي از گوش، بيني و مقعد نوزاد به عمل آمده، مشخص شده كه از نظر بهداشت نوزاد هيچ تفاوتي بين زايمان در آب و زايمان طبيعي خارج از آب، كه به صورت بهداشتي انجام گرفته است، وجود ندارد.» مزاياي زايمان در آب براي مادر كاهش چشمگير درد زايمان: با آرامش عضلات در آب، درد كاهش مي‌يابد. گرماي آب موجب تحريك نوك پستان‌ها و ترشح ماده‌اي به نام اكسي‌توسين ميشود كه به افزايش انقباضات رحم و تسريع روند زايمان كمك مي‌كند. دكتر علي اخلاقي در اين باره مي‌گويد: «مسئله‌اي كه معمولاً موجب اضطراب و ناراحتي مادر در هنگام زايمان ميشود نحوة قرارگيري روي تخت زايمان است، چون مادر روي تخت زايمان اجازة هيچ حركتي را ندارد. درحالي‌كه زايمان در آب اين امكان را به مادر مي‌دهد كه در هر حالتي كه مايل باشد، قرار بگيرد و چون قدرت عكس‌العمل از او سلب نمي‌شود، احساس آرامش بيشتري مي‌كند و تا حد بسيار زيادي از استرس و درد او کاسته ميشود.» ذخيرة انرژي مادر: دكتر اخلاقي معتقد است: «مسئلة مهمي كه نبايد از نظر دور داشت، نگهداري انرژي مادر هنگام زايمان است. از دست دادن انرژي فرآيند زايمان را طولاني‌تر مي‌كند، زيرا مادر در مرحلة دوم زايمان كه قرار است نوزاد را به دنيا بياورد انرژي كافي ندارد و اين مسئله گهگاه به توقف فرآيند زايمان منجر ميشود. در اين شرايط، عامل زايمان مجبور به مداخله براي بيرون آوردن نوزاد خواهد شد.» سيمين تعاوني نيز در كنگرة ساليانة درد در بيمارستان حضرت رسول (ص) گفته است: «راحت‌تر بودن مادر در حين انقباضات و در آرامش بودن عضلات مجراي زايماني احتمال پارگي را به‌مراتب كمتر از زايمان در خارج از آب مي‌كند. از طرف ديگر، نوزاد هم به همين دلايل تنش كمتري دارد و در اكثر موارد وضعيت بهتري خواهد داشت. علاوه بر اين، چون فرآيند زايمان در آب بسيار با آرامش انجام ميشود، عامل زايمان وقت خود را صرف برقراري ارتباط مؤثر و آرامش دادن به مادر مي‌كند كه اين مسئله در ايجاد رضايت مادر از فرآيند زايمان بسيار مؤثر است.» افزايش ترشح اكسي‌توسين درون‌ساز: در زايمان طبيعي، براي اينكه فرآيند زايمان زودتر به پايان برسد و مادر درد كمتري تحمل كند، به او آمپول فشار تزريق ميشود. اما در زايمان در آب به تزريق آمپول فشار نيازي نيست، زيرا آب به‌دليل خاصيتي كه دارد موجب تنظيم انقباضات ميشود. نياز كمتر به اپيزيوتومي (برش ناحية پرينه) هنگام زايمان، گاهي براي اينكه نوزاد راحت‌تر به دنيا بيايد، لازم است برش كوچكي در ناحية پرينه ايجاد شود. اما در زايمان در آب به اين برش نيازي نيست. دكتر علي اخلاقي در اين باره مي‌گويد: «آب حالت ارتجاعي و انقباضي بيشتري به عضلات دهانة رحم مي‌دهد و در برخي موارد كه لازم است دهانة رحم حدود چند ميلي‌متر ديگر باز شود، نيازي به اپيزيوتومي نيست.» كاهش مداخلات پزشكي: در زايمان طبيعي، بسيار پيش مي‌آيد كه فرآيند زايمان كُند و گاه حتي متوقف ميشود. در اين مواقع، عامل زايمان مجبور به مداخلات پزشكي و گاهي نيز انجام سزارين ميشود. ازجمله مداخلات پزشكي مي‌توان به تزريق اكسي‌توسين (آمپول فشار)، داروهاي تسكين‌دهنده و مخدر، ضداسپاسم‌ها، انجام جراحي، استفاده از دستگاه مكنده براي بيرون كشيدن نوزاد، استفاده از فورسپس (چنگك)، يا انجام سزارين نام برد. اما حين زايمان در آب، در اكثر موارد، به اين‌گونه مداخلات پزشكي نيازي نيست. كاهش نياز به مسكّن‌ها: ازجمله خواص ديگر آب خاصيت آرامش‌بخشي آن است. آب تا حد قابل توجهي موجب آرام شدن عضلات ميشود و بنابراين به استفاده از مسكن‌ها نيازي نيست. كاهش قابل توجه زمان زايمان: از آنجا كه دهانة رحم بايد حدود 10 سانتي‌متر باز شود تا نوزاد قادر به متولد شدن باشد، هرچه اين زمان طولاني‌تر شود، مادر درد بيشتري را متحمل خواهد شد. در زايمان طبيعي، اين زمان به حدود 10 ساعت مي‌رسد اما در زايمان در آب مدت زمان زايمان حدود يك‌ونيم تا دو ساعت كاهش مي‌يابد. كاهش فشار بر بزرگ‌سياهرگ زيرين: بزرگ‌سياهرگ زيرين وظيفة خون‌رساني به قسمت‌هاي پايين بدن مادر را برعهده دارد و از پشت رحم عبور مي‌كند. هنگام زايمان در آب، با توجه به اينكه بدن مادر و جنين در آب سبك‌تر ميشود، اين رگ كه در واقع از زير جنين عبور مي‌كند تحت فشار جنين نخواهد بود و خون‌رساني به قسمت‌هاي تحتاني راحت‌تر انجام ميشود. ضمن اينكه جريان خون جفت نيز افزايش مي‌يابد و باعث بهبود اكسيژن‌رساني به جنين ميشود. از ديگر مزاياي زايمان در آب عبارت‌اند از: افزايش انقباضات مؤثر رحم، افزايش گردش خون در رحم، افزايش ترشح آندروفين‌ها، كاهش تحريكات حسي، كاهش خفيف فشار خون، و افزايش قطر لگن. مزاياي روان‌شناختي زايمان در آب نيز عبارت‌اند از: احساس بي‌وزني و شناوري، توانايي تحرك بيشتر و قرار گرفتن در وضعيت‌هاي مختلف، احساس رضايتمندي از زايمان، مشاركت فعال در روند زايمان، كاهش ترس و خشم و اضطراب، افزايش ميزان خودآگاهي و هوشياري هنگام زايمان. افزايش حس پذيرش نوزاد، احساس آرامش و اطمينان و لذت به‌دليل ويژگي آرامش‌بخشي آب، و افزايش ارتباط متقابل مادر و كودك (رابطة سمبليك). مزاياي زايمان در آب براي نوزاد درد زايمان همواره موجب ترس مادران از زايمان بوده و در بسياري مواقع نيز آنها را از تولد فرزند دوم ترسانده است. گاه اتفاق مي‌افتد كه مادر به‌دليل درد زايمان رغبتي به بغل كردن نوزاد خود ندارد. دكتر علي اخلاقي در اين باره مي‌گويد: «درد زايمان گاه موجب ميشود مادر رغبتي به بغل كردن نوزاد و شير دادن به او نشان ندهد. اين در حالي است كه هرچه فاصلة بين به دنيا آمدن و شير خوردن نوزاد كمتر باشد، احتمال بروز عفونت در نوزاد نيز كمتر خواهد بود. از سوي ديگر، نوزاد پس از تولد به‌شدت به قند نياز دارد كه اين ماده در شير مادر به‌وفور يافت ميشود. بنابراين، زايمان در آب، به‌دليل كاهش چشمگير درد، مادر را قادر مي‌سازد به محض تولد نوزاد او را در آغوش بكشد و شير بدهد.» مسئلة ديگري كه گهگاه هنگام زايمان طبيعي رخ مي‌دهد خطر افتادن نوزاد و برخورد او با اجسام است كه ممكن است به آسيب ديدن نوزاد منجر شود. علاوه بر اين، عامل زايمان بايد براي شروع تنفس نوزاد اقداماتي انجام دهد كه اين مسائل در زايمان در آب لزومي ندارد. دكتر علي اخلاقي مي‌گويد: «هنگام زايمان در آب، نوزاد پس از تولد در آب شناور ميشود، بنابراين خطر برخورد با اجسام او را تهديد نمي‌كند. در ضمن، خاصيت آرامش‌بخشي آب موجب هوشياري نوزاد خواهد بود. در زايمان طبيعي، عامل زايمان به محض به دنيا آمدن نوزاد از روش‌هايي مانند مالش كف پا و كمر نوزاد براي تحريك شروع تنفس استفاده مي‌كند كه در زايمان در آب اين كارها لزومي ندارد. بنابراين، نوزاد احساس آرامش بيشتري خواهد كرد.» سيمين تعاوني نيز در سخنراني خود متذكر شده است: «زايمان در آب موجب بهبود جريان خون مادر ميشود و جريان خون نوزاد را نيز افزايش مي‌دهد. اين وضعيت، هوشياري نوزاد و افزايش تحرك وي را به همراه خواهد داشت.» ممنوعيت‌هاي زايمان در آب در مواردي كه مادر بنا به تشخيص پزشك يا ماما قادر به انجام زايمان طبيعي نيست ممنوعيت زايمان در آب نيز وجود دارد. ساير موارد ممنوعيت زايمان در آب عبارت‌اند از: خونريزي زايمان قبل از موعد (تولد نوزاد نارس)، تطابق نداشتن بدن جنين با مادر، تولد جنين با باسن، دفع مدفوع جنين، مسموميت‌هاي حاملگي، بالا بودن فشار خون در دوران بارداري، وجود تبخال دستگاه تناسلي، و ابتلاي مادر به HIV. سخن آخر زايمان در آب يكي از راه‌هاي كاهش درد زايمان است. در سايت انجمن درد ايران آمده است که، در صورت تشخيص طبيعي بودن زايمان، روش‌هاي بسياري براي كاهش درد زايمان و احساس رضايتمندي از فرآيند آن وجود دارد. ازجملة اين روش‌ها مي‌توان به استفاده از تكنيك‌هاي تنفسي، تن‌آرامي (Relaxation) و تمركز، انتخاب وضعيت‌هاي مختلف زايماني، استفاده از ماساژ، استفاده از گرما يا سرماي موضعي، گذراندن مراحل قبل از زايمان در وان آب گرم، و زايمان در آب اشاره كرد. همچنين استفاده از رايحه‌هاي طبيعي چون عطر گل شمعداني، اسطوخودوس و رز، استفاده از آواهاي مذهبي، آواي قرآن و موسيقي، برخورداري از حمايت همراه در هنگام زايمان، استفاده از طب فشاري، استفاده از طب سوزني، تزريق زيرجلدي آب مقطر در ناحية ساكروم، يوگاتراپي، و استفاده از هيپنوتيزم از ديگر روش‌هاي مؤثر براي كاهش درد زايمان هستند. سخن آخر اينكه شناخت و انتخاب هر كدام از اين روش‌ها به مادران كمك مي‌كند که درد كمتري را طي فرآيند زايمان تحمل كنند. براي اثربخشي برخي از روش‌هاي فوق نياز است كه دوران بارداري اقدام شود. مادران عزيز براي انتخاب و استفاده از هريك از اين روش‌ها مي‌توانند با پزشك يا ماماي خود مشورت كنند. سلامت نیوز- منتشر شده درمجله زنان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 322]
-
گوناگون
پربازدیدترینها