محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1853371376
گزيده سرمقاله روزنامههاي صبح
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: گزيده سرمقاله روزنامههاي صبح روزنامههاي صبح امروز ايران در سرمقالههاي خود به مهمترين مسائل روز كشور و جهان پرداختهاند كه برخي از آنها در زير ميآيد. جام جم: اصولگرايي در خانه ملت «اصولگرايي در خانه ملت» عنوان سرمقاله روزنامه جام جم به قلم مهدي فضائلي است كه در آن مي‌خوانيد؛ از جمله آسيب‌هاي مهم وقايع پس از انتخابات 22 خرداد، افت شديد نشاط سياسي، فرهنگي و اقتصادي در جامعه و حاكم شدن رخوت و سستي توام با ياس در بخش‌هاي مهمي از جامعه است. آسيبي كه بخصوص تداوم آن، خسارت‌هاي غيرقابل محاسبه‌اي را به مردم و كشور تحميل مي‌كند و براي پايان بخشيدن به اين شرايط بايد كوشيد. آنچه در اين روزها در جريان شكل‌گيري كابينه در دولت و مجلس گذشت، تلاشي ارزشمند و قابل ستايش است كه علاوه بر تحقق بخشيدن به يك قوه مهم كشور و زمينه‌سازي براي طرح مباحث بسيار جدي و تاثيرگذار، كمكي شايان براي ترميم اين آسيب و احياي نشاطي است كه بتدريج حوزه‌هاي مختلف سياست، فرهنگ و اقتصاد را تحت تاثير قرار خواهد داد. ترديدي نيست كه هم رئيس‌جمهور و هم نمايندگان مجلس شوراي اسلامي، تلاششان در جهت تشكيل دولتي كارآمد و مطابق با معيارهاي يك نظام اسلامي و ارزشي است هرچند تشخيص يا ارزيابي هركدام از كارآمدي يا معيارهاي لازم براي تصدي وزارت مي‌تواند متفاوت باشد و در مواردي هست. صرف‌نظر از سنجيده يا نسنجيده بودن و صحيح يا ناصحيح بودن همه اظهارات موافقان و مخالفان و دفاعيات وزراي پيشنهادي و رئيس‌جمهور و صرف‌نظر از اعتقاد به يك اصل كلي كه «همواره مي‌توانيم بهتر از آنچه هستيم باشيم» آنچه اين روزها در خانه ملت در جريان است از نعمت‌هاي الهي و ازجمله افتخارات نظام اسلامي است. مطالبي كه موافقان مصمم كابينه پيشنهادي و مخالفان جدي، صاحب‌نام و صريح مجلس طي چند روز گذشته مطرح كردند و نيز توضيحات و پاسخ‌هايي كه وزراي پيشنهادي و رئيس‌جمهور در دفاع از خود ارائه نمودند بامسما بودن مفهوم «خانه ملت» را يكبار ديگر خاطرنشان كرد. بعيد است هيچ موافق و مخالف وزراي پيشنهادي در سطح جامعه و در اقشار مختلف وجود داشته باشد كه اهم نظرات خود را از تريبون مجلس و از زبان نمايندگان نشنود و اين همان «مردمسالاري» است كه نبايد اهميت آن مغفول بماند و حلاوت آن در لابه‌لاي برخي تلخي‌ها گم شده، كام ملت ايران را شيرين نكند. نكته مهم و ارزشمند ديگري كه در جريان راي اعتماد نمايندگان مجلس به وزراي پيشنهادي رئيس‌جمهور منتخب مردم بار ديگر رخ نمود اينكه، اصولگرايان يك «قبيله» نيستند كه هركس از قبيله و تبار آنان هرگونه رفتار كند او را ستايش كنند و مورد حمايت قرار دهند. يا به تعبير ولي امر مسلمين «اصولگرايي نحله يا جرياني در مقابل ديگر جريان‌هاي رايج سياسي نيست.» اصولگرايي شاخص‌هايي دارد كه «فسادستيزي»، «سلامت اعتقادي و اخلاقي»، «اعتزاز به اسلام و نهراسيدن از بيان صريح جهت‌گيري‌هاي اسلامي»، «ساده‌زيستي و مردم‌گرايي»، «خردگرايي و حكمت در تصميم‌گيري و عمل»، «مسووليت‌پذيري و پاسخگويي»، «سعه‌صدر و تحمل مخالف»، «شايسته‌سالاري»، «تلاش بي‌وقفه براي خدمت»، «قانونگرايي» و «شجاعت و قاطعيت در بيان و اعمال حق» از جمله آنهاست. شاخص‌هايي كه همه يا بسياري از آنها را هم در رئيس‌جمهور و كابينه پيشنهادي مي‌توان مشاهده كرد و هم در نمايندگان اصولگراي موافق و مخالف. و سرانجام اينكه همه اينها اعم از «خانه ملت بودن» و «اصولگرايي» يك اقتضاي مهم ديگر هم دارد و آن «همدلي» دولت و مجلس است. اصولگرايان دولت و مجلس بايد تلاش كنند در كنار حق‌گرايي و صراحت، «همدلي» خود رادر شكل گيري كابينه اي كارآمد به نمايش بگذارند تا دشمنان مردم و نظام در بهر‌ه‌برداري‌هاي سو‌ء خود و تبليغ «تقابل» مجلس و دولت، يك بار ديگر ناكام بمانند. مردم سالاري: با سرمايه هاي خود چه مي کنيم؟ «با سرمايه هاي خود چه مي کنيم؟»عنوان يادداشت روز روزنامه‌ي مردم سالاري به قلم پژمان موسوي است كه در آن مي‌خوانيد؛ماجراي برخوردهاي قهرآميز با بزرگان و سرمايه هاي کشور نيز از آن دست وقايعي است که تنها در کشورهاي جهان سومي چون ايران امکان ظهور و بروز دارد; سرمايه هايي که شايد نمونه هايي از جنس آنها تنها هر چند ده سال يک بار مطرح شوند; سرمايه هايي که جهان به احترام آنها سر تعظيم فرو مي آورد و ما چه غافليم که با آنها چنين مي کنيم. مصاديق نيز در اين باره کم نيست و آخرين نمونه آن هم برخوردهاي شديد اللحن با استاد محمدرضا شجريان و سپس دلجويي هاي تامل برانگيز از وي است که به واقع نيز جاي سوال دارد. ديرزماني نيست که محمدرضا شجريان به دليل آنچه گفت وگوي نامبرده با يکي از تلويزيون هاي خارجي در حمايت از ناآرامي هاي پس از انتخابات عنوان شد، مورد هجمه شديد رسانه هاي حامي دولت و پشتيبانانشان قرارگرفت به نحوي که به وي لقب «خائن» و... داده شد و از همان زمان ماجراهاي دنباله دار «استاد» و اين رسانه ها آغاز شد. از درخواست براي عدم پخش صداي استاد در رسانه ملي گرفته تا شکايت هاي وي از چند روزنامه حامي دولت، همه و همه از جريانات دنباله دار اين هتک حرمت «استاد» بود. نکته اما اينجاست که حال چه شده است که يکي از روزنامه هاي صبح تهران که به حمايت تمام قد از دولت نهم مي پردازد و در جريانات اخير نيز پرچم مخالفت و هجمه به شجريان را در دست گرفته بود، ناگهان از طرفداران پر و پا قرص وي مي گردد و با چاپ عکس تمام قد از «استاد»، از قول وي تيتر مي زند که «از هم دور افتاده ايم»؟ دم خروس را باور کنيم يا قسم حضرت عباس را؟ مگر مي شود فردي را در مقطعي خائن بناميم و انواع و اقسام هجمه ها را عليه وي روا بداريم و در مقطعي ديگر از وي به عنوان «استاد مسلم» ياد کنيم و صفحات و ستون هاي مختلفي را به مدح وي اختصاص دهيم؟ فارغ از علل و انگيزه هاي اين چرخش موضع، آنچه در اين بين مهم و قابل توجه به نظر مي رسد، ضرورت پرهيز از برخوردهاي اينچنيني با بزرگاني است که پرشمار نيستند و کم شمارند. به واقع اگر ما استاد شجريان را که نابغه اي در موسيقي و آواز اين مملکت به حساب مي آيد خائن بناميم، ديگر چه جاي بحث؟ آيا اين اقدامات جز سرمايه سوزي نتيجه ديگري هم براي ملک و ملت به همراه خواهد آورد؟ اگر ما بزرگي در موسيقي را در سوي خائنين قرار دهيم و بزرگاني ديگر را در زمينه هاي هنري ديگر در طرف مقابل آن، ديگر جايي براي هنرورزي و پرورش نخبگان در اين کشور باقي خواهد ماند؟ سرمايه هاي اجتماعي اين کشور به آساني به دست نيامده اند که به آساني از دست روند; آيا رواست که «استاد» تنها در خارج از مرزهاي خانه پدري به اجراي برنامه پرداخته و هم وطنان خود را از صداي خود محروم نمايد؟ اين مثالي است که براي ساير بزرگان و نخبگان اين مرز وبوم که هر کدام از آنها با وضعيتي شبيه وي مواجهند نيز صدق مي کند و برماست تا از اين روند سرمايه سوز هر چه سريعتر جلوگيري کنيم و اجازه هرز اين سرمايه ها را به هيچ روي ندهيم; باشد که روزي هنر و هنرمند جايگاه واقعي و اصلي خود را در اين سرزمين به نحوي که شايسته آن است بازيابد; به اميد آن روز... كيهان: دور برگردان واقعيت! «دور برگردان واقعيت !»يادداشت روز روزنامه‌ي كيهان به قلم حسام الدين برومند است كه در آن مي‌خوانيد؛آيا انجام كودتاي مخملي در نظام جمهوري اسلامي ايران امكان پذير است؟ اين پرسشي است كه اين روزها برخي از فعالان سياسي كه هم حزبي ها و دوستانشان را در دادگاه و درجايگاه اتهام براندازي نرم عليه نظام مي بينند به ميان آورده اند و با ارايه مباحثي به اصطلاح تئوريك و آكادميك در مقام پاسخ برآمده اند. خلاصه و لب پاسخ به اين پرسش هدفمند اين است كه نمي توان جامه انقلاب رنگين را بر قامت جمهوري اسلامي پوشاند و اساساً چنين ايده اي هيچ گاه متولد نخواهد شد و يا مرده به دنيا خواهد آمد. اما اين پاسخ پلي است براي بيان اصلي و يك نتيجه گيري كليدي و راهبردي به منظور توجيه افكارعمومي و در حمايت از همان چهره هاي سياسي و دوستان گرمابه و گلستاني كه روزگاري نه چندان دور بجاي نشستن بر صندلي دادگاه بر مسند وكالت يا وزارت جلوس نموده بودند. اين جماعت از پاسخ «خير» به پرسش امكان كودتاي مخملي در ايران صدور حكم تبرئه و آزادي متهمان از اتهام سنگين براندازي نرم عليه نظام را دنبال مي كنند چرا كه ظاهر قضيه بسيار ساده مي نمايد. وقتي كه انقلاب رنگين قابليت تحقق ندارد پس وجهي براي اين اتهام باقي نمي ماند! و بي درنگ بايد آزادي بازداشت شدگان را طلب كرد. جالب اينجاست كه در همين راستا سوال از امكان تحقق كودتاي مخملي و براندازي نرم با شكل و قيافه اي به اصطلاح حقوقي نيز از جانب جماعتي كه عنوان حقوقدان را يدك مي كشند مطرح مي شود: آيا عناويني چون «براندازي نرم»، «كودتاي مخملي»، «انقلاب رنگين» و... در قوانين موضوعه كشور آمده است و عنوان مجرمانه بر آنها بار مي شود؟ جريان ياد شده اعلام مي دارد از آنجاييكه قانونگذار اين عناوين مجرمانه را پيش بيني نكرده و در قانون براي آن مجازات تعيين نشده است با فقد عنصر قانوني! مواجه هستيم! و بنابراين هيچ گونه جرمي اتفاق نيفتاده است و نتيجه نهايي اينكه وجهي براي اتهام بازداشت شدگان سياسي باقي نمي ماند و بالفور بايد شرايط آزادي آنها مهيا گردد!! اين يادداشت در پي آن نيست كه مشخص كند بازداشت شدگان در حبس بمانند يا بايد از زندان آزاد گردند چرا كه ناگفته پيداست كه دادگاه انقلاب كه صالح به رسيدگي است و تاكنون چهارجلسه آن برگزار شده است مي بايست درباره وضعيت بازداشت شدگان تصميم بگيرد اما آنچه كه محور اصلي اين يادداشت را شكل خواهد داد حقيقتي است كه در لابلاي برخي از اظهارنظرها و نتيجه گيري ها كه از طريق برخي نشريات و رسانه ها نيز به افكارعمومي پمپاژ مي شود ذبح شده است. دراين باره گفتني هايي هست كه به اجمال بدان ها اشاره مي شود. 1- بدون ترديد انجام كودتاي مخملي در جغرافياي نظام جمهوري اسلامي ايران امكان پذير نيست و قابليت اجرايي ندارد. چرا كه ساختار نظام بر اساس دو ركن ركين جمهوريت و اسلاميت به گونه اي است كه تحركاتي را كه با هدف براندازي نرم از سوي دشمنان خارجي و دنباله هاي داخلي آنها صورت مي گيرد در مرحله جنيني و قبل از مرحله بلوغ خنثي مي نمايد. به تعبير ديگر عمق استراتژيك جمهوري اسلامي مانع و رادع اصلي براي عينيت و به ثمر رسيدن انقلاب رنگين و يا كودتاي مخملي است.انقلاب رنگين بر پايه نظريه ها و ايده هاي ماكياوليستي و ماترياليستي بنا نهاده شده است تا با فريب و تدليس توده ها بروز و ظهور نمايد ليكن در نظامي كه بر مبناي ماهيت ايدئولوژيك شكل يافته است و اين ظرفيت و پتانسيل را داراست كه الگوي حكومت هاي شرقي و غربي را نيز به چالش بكشاند به طريق اولي قادر است و اين توانمندي را دارد كه در برابر هجمه ها و شبيخون هاي فرهنگي به قوت و قدرت ايستادگي نمايد و در جبهه «ناتوي فرهنگي» دشمنان با آگاهي و بصيرت ترفندها و لطايف الحيل آنها را شناسايي كند و مغلوب نشود. علاوه بر آن نظام جمهوري اسلامي از پشتونه اي مردمي برخوردار است بطوريكه حتي قالب هاي تعريف شده شيوه دموكراسي هاي رايج در كشورهاي غربي و مدعي مردم سالاري را پشت سرگذاشته است و در اينجا دموكراسي به معناي واقعي تحقق يافته و از گزند هياهوي رسانه هاي متنفذ و وابسته به كلان سرمايه دارها و همچنين نفوذ كارتل ها و تراست هاي بزرگ اقتصادي كه نقشي تاثيرگذار و غيرقابل انكار بر آراي مردم دارند در امان است. اينجاست كه در همين انتخابات اخير حضور 85 درصدي مردم و شور و نشاط سياسي جامعه ايران غربي ها و مدعيان دموكراسي و مردم سالاري را با شوك مواجه كرده است. نقش مردم در نظام جمهوري اسلامي به شركت در انتخابات خلاصه نمي شود بلكه در عبور از عقبه ها و گذرگاه هاي پرپيچ و خم اين ملت هستند كه نقش آفريني مي كنند چون خود را صاحبان واقعي انقلاب اسلامي و كشور مي دانند. 2- خيلي لازم نيست به عقب برگرديم و رصد كنيم كه آيا تحركاتي از جنس براندازي نرم و كودتاي مخملي كشور و منافع ملي را تهديد كرده يا نكرده است. كافي است در همين چهار، پنج ماه گذشته فضاي سياسي كشور به دقت مورد تامل و كاوش قرار بگيرد. از يكي، دو ماه مانده به انتخابات دشمنان خارجي و متاسفانه برخي در داخل بر روي سلامت انتخابات ايران شبهه افكني كردند. نمونه ها و اظهارنظرها در اين باره به اندازه كافي موجود است اما از باب نمونه مي توان به مقاله «دانيل كالينگرت» عضو برجسته CIA اشاره نمود كه در سايت «گذار» ارگان اينترنتي «خانه آزادي» (وابسته به سازمان جاسوسي آمريكا) منتشر شد و صريحا دستورالعملي را براي شبهه افكني در انتخابات آن هم در پوشش صيانت از آراء صادر كرد. همچنانكه مركز «سابان» وابسته به انديشكده آمريكايي «بروكينگز» هم در جهت براندازي نرم در ايران و حمايت از مخالفان نظام قبل از انتخابات دستورالعمل صادر كرد. بعد از انتخابات هم تمامي آشوب ها و اغتشاشات به بهانه دروغ بزرگ تقلب در انتخابات! كليد زده شد.طرفه آنكه خود تحليلگران و حتي مقامات غربي با فروكش كردن ناآرامي هاي پس از انتخابات به نقش و فعاليت آمريكا، انگليس و برخي از متحدانشان در شكل گيري و شعله ور شدن آشوب ها اعتراف كردند. همين اواخر بود كه هيلاري كلينتون وزيرخارجه آمريكا در مصاحبه با سي.ان.ان بي پرده و گستاخانه تصريح كرد كه براي حمايت از آشوب ها در ايران كارهاي زيادي كرديم. اعترافات «تيمرمن» رئيس بنياد ملي دموكراسي (N.E.D)، «پل كريگ رابرتز» سياستمدار سابق آمريكايي، «لرد بالتيمور» نويسنده غربي، «فيل ويلاتيو» تحليلگر برجسته غربي و عضو كمپين مخالفان تحريم و مداخله نظامي در ايران نمونه هايي از اين دست است كه از نقش آمريكا در طراحي آشوب هاي پس از انتخابات پرده برمي دارد. اكنون نيز با برگزاري دادگاه متهمان آشوب ها و اغتشاشات پس از انتخابات چهره هاي سياسي به ارتباطشان با خارج از مرزها اعتراف دارند. سعيد حجاريان عضو شاخص حزب مشاركت بر ارتباطش با بنياد «سوروس» و تصريح بر اينكه مي خواستيم از تجارب اين بنياد در جهت انقلاب رنگي استفاده كنيم تاكيد كرد. و يا مسعود باستاني بر دريافت پول از راديو ضدانقلابي چكاوك براي سياه نمايي عليه نظام اعتراف نمود.كيفرخواست چند صد صفحه اي اين متهمان كه ناشي از تحقيقات مقدماتي و شواهد و قرائن غيرقابل انكار است به خوبي عمق ماجرا را به تصوير كشانده است. حال اين پرسش مطرح است كه براستي اين تحركات و اعترافات كه خدشه اي بر آن نمي توان وارد كرد نشانه چيست؟ آيا مي توان گفت چون كودتاي رنگين در ايران قابليت اجرا ندارد پس هيچ گونه تحرك و تلاشي در زمينه براندازي نرم صورت نگرفته است؟ ساده لوحي تمام عيار يا كياستي خائنانه است كه بپنداريم حوادث پس از انتخابات از سر تصادف و يا اعتراضاتي خودجوش بوده است. و در اين ميان جماعتي كه دنباله هاي دشمنان تابلودار نظام هستند يا در حالتي خوش بينانه در زمين دشمن بازي خورده اند نقش نداشته اند. رهبر معظم انقلاب هفته پيش در ديدار با دانشجويان و نخبگان علمي و فرهنگي دانشگاه ها فرمودند: «ترديدي وجود ندارد كه جريانات پس از انتخابات چه مسئولان و پيشقراولان آن بدانند و چه ندانند جرياني حساب شده بود.» اثبات اين مطلب كه كودتاي رنگين در ايران تحقق يافتني نيست نقش احزاب و جريان هاي سياسي اي كه به دنبال براندازي نرم در جامعه بودند را پاك نمي نمايد. 3- متن كيفرخواست صادره متهمان و اعترافات صريح آنها در ذيل اقدامات عليه امنيت ملي داراي عناوين مجرمانه خاص خود است كه بي شك انتظار مي رود دادگاه انقلاب در اين باره به دقت و با سرعت و البته بر پايه عدالت حكم مقتضي و قانوني را صادر كند و آشوبگران و اغتشاشگران را چه طراحان و چه عوامل ميداني را به مجازات اعمالشان برساند. بنابراين طرح مباحثي چون «فقد عنصر قانوني» در زمينه كودتاي مخملي يا انقلاب رنگين و براندازي نرم متوقف شدن در الفاظ و پشت پا زدن به مفهوم و روح قوانين كيفري است. هرچند كه اين بدان معنا نيست كه تفسير موسع در جزئيات روا باشد ضمن آنكه عناويني چون اقدام عليه امنيت ملي، تبليغ عليه نظام، جاسوسي و ... به صراحت در قوانين موضوعه كشور پيش بيني شده است. روبرو شدن با حقايق و واقعيت ها تداوم انحراف در جاده خاكي را متوقف مي كند و الا در مسير دور برگردان از واقعيت ها قرار گرفتن بر دامنه ارزش ها و خطاها مي افزايد. ابتكار: يارانه ها؛ نقش دولت، نقش مردم «يارانه ها؛ نقش دولت، نقش مردم»عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي ابتكار به قلم حجت ميان آبادي است كه در آن مي‌خوانيد؛ سال گذشته و همزمان با ارائه لايحه هدفمند کردن يارانه ها توسط دولت به مجلس، در نوشتاري با عنوان "9 نکته درباره اجراي لايحه هدفمند کردن يارانه ها" به نقد و بررسي برخي از نکات و تبعات اجراي غيرکارشناسي و شتابزده اين طرح پرداخته گرديد. حال و همزمان با برگزاري جلسات مشترک دولت و مجلس درباره اين لايحه و ارائه لايحه اصلاح شده آن در صحن مجلس، يادآوري چند نکته اساسي جهت تکميل و اصلاح آن به نمايندگان محترم ضروري بنظر مي رسد.همانطور که بر همگان روشن است يکي از اهداف اصلي دولت از اين طرح، کاهش يارانه هاي اختصاص يافته در بخش هاي مختلف انرژي از جمله بنزين، گازوئيل، آب، برق و گاز و توزيع آن در بين برخي از اقشار محروم جامعه است. هدفي که به ظاهر و در بررسي اوليه منطقي بنظر مي رسد. اما سوالي که در اين زمينه مطرح است اينست که آيا آنگونه که دولتمردان تاکيد مي کنند عامل اصلي اين مصارف فراتر از استاندارهاي جهاني در کشور، مردم هستند و يا اينکه نقش سازمانها و ساختارهاي دولتي در اين زمينه بيش از قصور مردم است؟ و آيا تنها گران کردن حامل هاي فوق مي تواند در کاهش هزينه ها و مصرف آنها موثر باشد؟ که در ادامه به بررسي اين مساله در سه زمينه آب، بنزين و برق پرداخته و پيشنهاداتي ارائه مي گردد. -آب:ميزان تلفات در بخش آب شرب و بهداشتي کشور بيش از آنکه به مردم مرتبط گردد به سيستم ها و ساختارهاي نامناسب دولتي مرتبط است. براساس مدارک موجود، ميزان تلفات آب در ايران از تصفيه خانه تا قبل از رسيدن به مصرف کننده بين 20 تا 22 درصد مي باشد يعني بطور متوسط 20 درصد از کل آب شرب تصفيه شده در کشور قبل از رسيدن به دست مصرف کننده و بدلايل متعدد از جمله فرسودگي شبکه توزيع تلف مي گردد در حاليکه اين ميزان در برخي از کشورها از جمله سنگاپور برابر %8 است. در حاليکه اين مقدار مصرف، در محاسبه ميزان مصرف سرانه هر فرد در ايران در نظر گرفته شده و توسط مسئولان با ساير کشورها مقايسه مي گردد اما مصرف کنندگان -چه اقشار ضعيف و چه اقشار مرفه-در مقدار آن هيچ نقشي ندارند. براي نمونه تنها در شهر مشهد سالانه بيش از 17630000 (هفده ميليون و ششصد و سي هزار) مترمکعب آب شرب تصفيه شده بدليل فرسودگي شبکه توزيع، بصورت نشت از شبکه هدر مي رود که اين ميزان تلفات برابر کل نياز آب شرب و بهداشتي شهر بيرجند مرکز استان خراسان جنوبي است و نکته حائز اهميت آنکه اين ميزان تلفات قبل از آنيست که به دست مصرف کننده برسد و مردم و مصرف کنندگان در آن هيچ نفشي ندارند و تنها گران کردن هزينه آب مصرفي به بهانه کاهش مصرف تاثيري در کاهش آن نخواهد داشت. -بنزين:همانطور که قبلا نيز اشاره شده بود مصرف زياد بنزين و حامل هاي انرژي، توجيه هميشگي مسوولين جهت افزايش قيمت بنزين و حامل هاي انرژي در جامعه بوده است. اما سوالي که در اين زمينه مطرح است اينست که: وقتي خودروهاي توليد داخل به جاي 5 تا 6 درصد مصرف سوخت، بعضا 10 تا 14 درصد و حتي بيشتر سوخت مصرف مي کنند تقصير مردم چيست که مصرف سوخت در جامعه زياد است؟ چطور دولت و مجلس به جاي تمرکز تنها بر افزايش قيمت، بر اصلاح و افزايش کيفيت خودروهاي توليد داخل تاکيد نمي کنند؟ -برق:مساله توليد برق و ميزان تلفات آن نيز مشابه مساله آب و بنزين است. براساس مطالعات صورت گرفته و بدليل فرسودگي شبکه توزيع و انتقال برق و هچنين عمر زياد برخي از نيروگاه ها، راندمان توليد برق در کشور نزديک به 30 تا 40 درصد مي باشد در حاليکه اين ميزان در برخي کشورها از جمله انگلستان نزديک به 70 درصد است.لذا با توجه به نکات فوق، به نمايندگان محترم مجلس که در اقدامي شايسته و با حذف و اضافه کردن چندين بند به اين لايحه سبب کاهش تبعات اجراي شتابزده اين طرح در جامعه گرديدند توصيه مي گردد که با مطالعه و کارشناسي بيشتر به بررسي اين مساله پرداخته و براي آن تصميم گيري نمايند. براي نمونه توصيه مي شود که در اين لايحه قيد گردد همانطور که قرار است قيمت بنزين و گازوئيل در طول 5 و 6 سال به قيمت هاي جهاني برسند; مجلس نيز دولت و شرکت هاي خودروسازي داخلي را مکلف نمايد که کيفيت خودروهاي داخلي را از نظر مصرف سوخت و آلايندگي محيط زيست و... در طول 5 و 6 سال به کيفيت و استانداردهاي معتبر جهاني برساند که اين مساله در مورد آب و برق نيز به همين منوال است. جمهوري اسلامي: تحليل سياسي هفته «تحليل سياسي هفته»عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي جمهوري اسلامي است كه در آن مي‌خوانيد؛عمرها به سرعتي باورنكردني سپري مي شوند و شايد تنها چيزي كه در اين ميان تسلاي دل غارت زدگان باشد ما به ازايي است كه در قبال آن بدست مي آورند. خوشا به حالي كساني كه بهره زماني آنها از گذر عمر كسب رضاي الهي است . با اين وصف دو هفته از ضيافت الهي را پشت سر گذاشتيم ماهي كه تحفه اي بس گرانقدر از بارگاه كبريايي است فرصتي است بي نظير كه در اهميتش همين بس كه بسياري از بزرگان در آستانه آن دو ركعت نماز توسل به امام عصر(عج ) به جاي آورده و خود را به او مي سپردند تا در اين طي طريق نوراني مددكارشان بوده و سهم و نصيب شان را از بار عام الهي در شب هاي قدر پاسداري نمايند. باشد كه سبد وجود ما نيز از گلهاي ايمان و معرفت در اين ماه لبريز و قلب هايمان مالامال از نور كمال الهي شود. ماه مبارك رمضان به نيمه ماه نزديك مي شود و بدر ميلاد خجسته سبط اكبر پيامبر امام حسن مجتبي عليه السلام در آسمان آشكار مي شود. عطر معنويت دوچندان مي شود و سفره هاي احسان به نام اين باب رحمت الهي گشوده مي گردد و دستگيري از نيازمندان به تاسي از آن امام كريم فراگير مي شود ولي متاسفانه در سالهاي اخير در كنار اين جلوه هاي زيباي جود و احسان صحنه هاي ناخوشايندي نيز ديده مي شود كه هرگز برازنده يك نظام اسلامي نيست . سطح توقع عمومي بر اينست كه با آغاز ماه رحمت و ضيافت الهي بندگان خدا نيز درهاي لطف و احسان خود را به روي يكديگر بگشايند و با ايجاد گشايش در تهيه مايحتاج عمومي و كاهش سطح قيمت ها رضاي الهي را تحصيل كنند اما متاسفانه گراني بي حساب و كتاب و بي نظمي هاي اقتصادي زندگي اقشار حقوق بگير را دچار تنش كرده و سفره هاي رمضان مردم بي رونق تر شده است . افزايش قيمت نان گوشت مواد پروتئيني ميوه و ساير مايحتاج عمومي در آستانه ماه رمضان صحنه اي نيست كه بتواند كام مردم را شيرين سازد. در اين هفته و در هشتم شهريور سالگرد شهادت جانگداز دو خدمتگزار ملت و جلوه هاي درخشان معنويت و اخلاق و الگوهاي ساده زيستي و دنياگريزي يعني شهيدان رجايي و باهنر گرامي داشته شد و مردم قدرشناس ايران به روح بزرگ اين دو خادم ملت طبق هايي از آيه و نور هديه كردند. سالمنداني كه روزهاي اول انقلاب را درك كرده اند هنوز به ياد آن روزها هستند و يكرنگي اخلاص و خدمتگزاري را در مناسبتها مرور مي كنند. در اين هفته و در ادامه تعيين رئيس جديد قوه قضائيه شاهد تغييراتي در سطح مديران قضايي كشور بوديم كه همگي بر اين موضوع متفق القول بودند كه قانون و حقوق شهروندي مردم بايد دقيقا رعايت شود و دادگاهها حقوق متهمين را مو به مو اجرا كنند. مديريت جديد همچنين قول داده دادگاههاي متهمين حوادث اخير را به دلايل ايرادات ماهوي از وضعيت كنوني خارج كرده و با رسيدگي به اتهامات عوامل بازداشتگاه كهريزك به حقوق آسيب ديدگان نيز رسيدگي نمايد. در اين هفته و پس از معرفي كابينه دهم مجلس شوراي اسلامي كار بررسي وزراي پيشنهادي را آغاز كرد كه تا امروز نيز ادامه دارد ولي از بحث هاي نمايندگان مجلس چنين پيداست كه دولت دهم به لحاظ تركيب ضعيف و شكننده اي كه احتمالا برخي از وزرا نيز راي اعتماد را بدست نخواهند آورد راه دشواري را در پيش رو خواهد داشت . هفته اي كه گذشت در مسائل خارجي نيز شاهد تحولات جديدي بوديم . در عراق درگذشت سيدعبدالعزيز حكيم رئيس مجلس اعلاي اسلامي عراق و از سياستمداران بانفوذ بازتاب گسترده اي در صحنه سياسي اين كشور داشت . سيدعبدالعزيز حكيم كه پس از درگذشت برادرش محمدباقر حكيم رهبريت سياسي شيعيان عراق را بر عهده داشت پس از سپري كردن يك دوره بيماري طاقت فرسا هفته گذشته دعوت حق را لبيك گفت و با درگذشت وي خلا بزرگي در جناح سياسي شيعه عراق ايجاد گرديد كه اين خلا سياسي با تصميم روز سه شنبه مجلس اعلا در انتخاب سيد عمار حكيم فرزند وي به جانشيني اش تا حدودي پر شده است . كساني كه از سيد عمار حكيم شناخت دارند وي را با وجود جوان بودن داراي پختگي سياسي قابل قبول و استعداد لازم براي هدايت كشتي سياست مي دانند. اين هفته همچنين شاهد بروز جنگ لفظي ميان بغداد و دمشق متعاقب انفجارهاي مرگبار هفته قبل بغداد بوديم انفجارهاي مهيبي كه به كشته و زخمي شدن بيش از 1300 نفر انجاميد . هر چند اين روزها وقوع انفجار در عراق موضوعي عادي است ولي وسعت و شدت انفجارهاي اخير بغداد بازتاب گسترده اي پيدا كرد و تنش هاي سياسي را تشديد ساخت . مخالفان سياسي و منتقدين دولت كه مترصد فرصت بودند حوادث اخير را بهانه قرار داده و حملات شديداللحني را متوجه مالكي ساختند. مالكي نيز با استناد به اعترافات يك مظنون تروريست كه عناصر بعثي مستقر در سوريه را عامل اصلي انفجارهاي مرگبار اخير معرفي كرده بود سوريه را به عدم همكاري با بغداد و همدستي با بعثي ها متهم ساخت . مالكي حتي اعلام كرد 90 درصد تروريست ها از خاك سوريه وارد عراق مي شوند. عراقي ها در اين ارتباط سفير خود را نيز از دمشق فرا خواندند. بشار اسد رئيس جمهوري سوريه در واكنش اين اتهامات را رد كرد و از بغداد خواست براي اتهاماتش مدرك ارائه دهد. اكنون با توجه به حوادث رخ داده روابط دمشق بغداد كه مي رفت با سفر اخير مالكي به دمشق به يك دوره پرتنش چند ساله پايان دهد به تيره ترين وضعيت طي سالهاي اخير رسيده است . تحولات افغانستان اين هفته نيز جز عناوين مهم خبري رسانه ها بود كه مسائل پس از انتخابات رياست جمهوري و اذعان مجدد مقامات آمريكايي به عجز در برابر بحران اين كشور مهمترين موضوعات بودند. درحاليكه بيش از دو هفته از برگزاري انتخابات رياست جمهوري افغانستان سپري شده است تنها نتايج 30 درصد از آرا اعلام شده است كه براساس آن حامد كرزاي همچنان پيش تاز است . عبدالله عبدالله رقيب اصلي كرزاي كه دولت را متهم به تقلب نموده اعلام كرد از حجم عظيم تقلبات رخ داده در انتخابات شگفت زده شده است . با توجه به اين تحولات افغانستان شرايط حساسي را سپري مي كند و از شواهد مي توان چنين پيش بيني كرد كه اين كشور يك دوره آرامش قبل از توفان را سپري مي كند و چه بسا با اعلام نتايج نهايي انتخابات اوضاع به شدت متشنج شود. بيهوده نبود كه ريچارد هولبروك فرستاده آمريكا شتاب زده به افغانستان وارد شد و با كرزاي در مورد شرايط سياسي اين كشور به گفتگو پرداخت . گزارش هايي منتشر شده است كه اين گفتگو به مشاجره و مجادله كشيده شده و طرفين يكديگر را به باد حمله گرفته اند. ظاهرا آمريكائيها نيز متقاعد شده اند كه تخلفات عمده اي در انتخابات صورت گرفته و از آنجائيكه چندان رضايتي نيز از عملكرد كرزاي ندارند رغبتي براي تائيد انتخابات به اين شكل ندارند و ترجيح مي دهند كه انتخابات به دور دوم برود تا بلكه بشود اعتبار نيم بندي به انتخابات داد. گزارش هايي نيز وجود دارد كه به اين منظور كرزاي را تحت فشار گذاشته اند. هفته جاري همچنين شاهد بوديم وليعهد بحرين اظهارات ذلت بار و غيرمنتظره اي را بر زبان آورد كه موجب خشم شديد فلسطيني ها و مسلمانان شد و به همان اندازه نيز باعث خوشنودي و شعف صهيونيستها گرديد. سلمان بن حمد آل خليفه با سر هم بافتن سخنان ياوه و بي پايه اي دشمني صهيونيستها با اعراب را يك توهم خواند و خواستار اقدام اساسي اعراب براي سازش با رژيم صهيونيستي شد. وي در مطالبي كه به نظر مي رسد براي قوت بخشيدن به طرح سازش پادشاه عربستان در آستانه اجلاس سه جانبه اوباما نتانياهو و محمود عباس مطرح شده است چنين ادعا كرد كه مي توان با « اسرائيل » به صلح دست يافت و اعراب بايد از تعصب و دشمني با رژيم صهيونيستي دست بردارند! با توجه به تجربيات گذشته هر چند انتظاري نمي رود كه حكام سازش طلب عرب موضعي به جز اين اختيار كنند و گامي در جهت باز گرداندن حقوق ملت فلسطين بردارند ولي اينگونه اظهارات خيانت آميز و مورد پسند صهيونيستها درحالي بر زبان يك مسئول عرب جاري مي شود كه بسياري از دولت هاي غير عرب و حتي متحدين غربي رژيم صهيونيستي نيز سياستهاي نژادپرستانه و ضد صلح تل آويو را تاييد كرده و آن را به انتقاد گرفته اند و از بيم افكار عمومي خود حاضر نيستند تعابيري را كه اين شاهزاده عرب در تعريف و تمجيد از صهيونيستها مطرح ساخته است به زبان آورند. ملت فلسطين كه همواره از جانب چنين رهبران سازش طلب و مرتجع ضربه خورده و خنجر خيانت آن را بر پشت خود احساس نموده مسلم است كه اميدي به آنان ندارد. ملت فلسطين نشان داده است مسير خود را كه همانا احقاق حق خود از مسير مبارزه و مقاومت است پيدا كرده و در طي كردن اين مسير هرگز از پاي نخواهد نشست . رسالت: عيار جناح بندي هاي جديد در کشور «عيار جناح بندي هاي جديد در کشور» عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي رسالت به قلم صالح اسکندري است كه در آن مي‌خوانيد؛نقد درون گفتماني صريح و بي پرده اصولگرايان طي چند روز گذشته بار ديگر عيار جناح بندي هاي جديد در کشور را بالا برد. اتفاقات و مباحث جدي که اين روزها در مجلس شوراي اسلامي طرح شد حکايت از تغييرات اساسي در فرهنگ سياسي کشور و انگاره هاي دو قطبي سابق مي کند. نوعا اعتقاد بر اين است شناخت ما از فرهنگ سياسي بايد شناختي پويا و زنده باشد. فرهنگ سياسي به عنوان مجموعه اي از باورها، ارزشها، هنجارها و مهارتهاي سياسي که زيربناي رقابتهاي سياسي و گزينش کارگزاران حکومتي را تشکيل مي دهد به طور مستمر در حال ترميم و بازسازي است. حوادث قبل و بعد از انتخابات دهم نشان داد تغييرات چشمگيري در نوع نگاه افکار عمومي به سياست و خط مشي هاي عمومي پديد آمده است. حضور40 ميليوني مردم پاي صندوقهاي راي و راي5 /24 ميليوني به رئيس جمهور الگوبندي جديد و پيشرفته اي از نقش مردم در معادلات سياسي کشور است. توزيع غير مسالمت آميز و حتي در برخي مواضع منازعه آميز خرده فرهنگهاي سياسي اصولگرا که نمونه ابتدايي از آن در جلسه راي اعتماد به وزراي پيشنهادي دکتر احمدي نژاد به نمايش درآمد پژواک تولد نوزادان جديدي در مناسبات سياسي و اجتماعي کشور است که اگر چه جملگي اصولگرايند اما علايق و ايده هاي متفاوتي براي کشورداري دارند. کانون و محور رقابت در فرهنگ سياسي دهه چهارم انقلاب حول اين نوزادان و يا نوپايگان سياسي خواهد چرخيد. بديهي است اصولگرايي و ولايت محوري اين نوپايگان، مولد رقابت سياسي مسالمت آميز و افزايش کيفيت مردمسالاري ديني خواهد شد. اين رقابت سياسي مسالمت آميز در بستر وفاق سياسي، به معناي تعريف آگاهانه از حدود اختلافات و اتفاق نظرها شکل خواهد گرفت. به نظر مي رسد با مدل سازي عالمانه رقابت در ايران، بدون ترديد آينده سياست و رقابت از افق ثبات سياسي پايدار طلوع مي کند. در اين چشم انداز تمامي ساختارها و فرآيندهاي سياسي به تقويت و حمايت از يکديگر تمايل دارند. همبستگي ملي در کنار همگرايي و تجانس نخبگان سياسي ضمن افزايش کيفيت مردمسالاري ديني، تعارضات فلسفي و بنيادين رهبران سياسي را به اختلافات سليقه اي در مديريتها و سياست گذاري ها فرو مي کاهد و مقدمات کارآمدي سياسي را فراهم مي کند. يکي ازمقدمات و لوازم نوسازي فرهنگ سياسي هويت بخشي به جناح بندي هاي جديد و هدفمند در فضاي عمومي کشور است. در واقع يکي از معيارهاي مهم در مهندسي نرم رقابت سياسي در ايران شناسايي هويتهاي سياسي مستقل در گردونه کورپوراتيسم هويتي است. يعني در عين اينکه بازيگران اصلي با گذار از تعارضات هويتي و بنيادين به يک اجماع نخبگي بر سر هويت نظام سياسي رسيده اند اما در دل اين توافق داراي يک هويت مشخص و مستقل هستند که اشخاص متغير آنها هستند و نه آنها متغير اشخاص. احمدي نژاد، توکلي، لاريجاني، قاليباف، رضايي و ... هر يک مي توانند در دل کورپوراتيسم اصولگرايانه شناسنامه و هويت مستقلي را براي خود دست و پا کنند.اگر چه در شرايط کنوني اين جناح بندي هاي نوظهور هر يک به نوبه خود رسانه اي را مديريت مي کنند و سعي دارند ضمن تصريح و تاليف پنهان منافع سياسي در فضاي سياسي کشور يارگيري کنند اما با نزديک شدن به انتخابات شوراها و سپس مجلس و حتي رياست جمهوري به نظر مي رسد نوبت آن رسيده است تا تابلوي مشخصي براي خود برگزينند. البته اين مسيرصعب العبور طالب جسارت، درايت و استقامت است. تجربه نشان داده است ايراني ها راي خود را خرج هويتهاي سياسي مشخص مي کنند و هويت سياسي هندوانه دربسته اي نيست که بتوان در شب يلداي انتخابات با سوار شدن بر موج آن را به قيمت بالا فروخت. با اين اوصاف به نظر مي رسد عيار جناح بندي هاي جديد در کشور روز به روز بالاتر مي رود و بايد منتظر اتفاقات جديدي در گردونه رقابت در ايران بود. قطار تحولات سياسي در جامعه ايران به راه افتاده است و هيچ کس نمي تواند ترمز آن را بکشد. بدون شک عيارسنجي مشفقانه اين جناح بندي هاي جديد در ساحات مختلف دولت، جامعه مدني و افکار عمومي مي تواند مقدمات رقابت و ثبات پايدار محفوف به وفاق سياسي را فراهم نمايد. دنياي اقتصاد: در دفاع از مكانيزم قيمت «در دفاع از مكانيزم قيمت»عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي دنياي اقتصاد به قلم محمدصادق الحسيني است كه در آن مي‌خوانيد؛قيمت زولبيا و باميه در هر ماه رمضان به يکي از خبرهاي تکراري و مداوم تبديل شده است. جريان هم از اين قرار است که از چند هفته يا چند روز مانده به شروع ماه رمضان، قيمت زولبيا و باميه افزايش مي‌يابد تا مثلا در اوايل اين ماه به حداکثر خود مي‌رسد. در اين ميان، رسانه‌ها شروع به خبرپراکني و مذمت کردن اين افزايش قيمت مي‌کنند. تحليلگران آن را عجيب و ناشي از عدم نظارت و کنترل دولت مي‌دانند. دولتي‌ها هم همچون ادوار گذشته با محکوم کردن اين افزايش قيمت، اگر اصل خبر را تکذيب نکنند، آن را نادرست خوانده و نسبت به نظارت بيشتر و ثابت ماندن قيمت‌ها در يک مقدار خاص هشدار مي‌دهند. مضافا اين که با بستن چند واحد توليدي و چند شيريني فروشي و کار خبري بر روي آنها عزم جدي خود را براي برخورد نشان داده و براي توزيع و توليدکنندگان خط و نشان مي‌کشند. اما با تمام اين مقدمات و تمهيدات و سياست‌ورزي‌ها، باز در ماه رمضان قيمت زولبيا و باميه افزايش مي‌يابد و داد از نهاد مردم بلند شده و مکانيسمي که در بالا ذکر کردم، تکرار مي‌شود. البته امسال هم از سالهاي گذشته مستثني نيست. (البته مي‌توان اين روند را براي کالاهاي پرمصرف ديگري در ماه رمضان نظير مرغ و گوشت و برنج و امثالهم هم نشان داد که براي جلوگيري از اطناب کلام، صرفا به مورد زولبيا و باميه قناعت مي‌کنيم). جالب‌تر از همه اينجا است که هميشه کساني از ميان دولتي‌ها و احيانا برخي نهادهاي نظارتي هستند که با اظهاراتي نظير اين که «هيچ دليلي براي افزايش قيمت زولبيا در ماه رمضان وجود ندارد»، يا «قنادان حق افزايش قيمت زولبيا و باميه را ندارند» و مواردي از اين قبيل که اين روزها برايمان آشناست، همنوايي دارند.متاسفانه عموم مردم هم با اين سخنان همنوا هستند و به علت عدم آموزش اقتصادي صحيح(که شايد بايد در کتب اقتصاد دبيرستان و راهنمايي صورت مي‌پذيرفت که متاسفانه بسيار ضعيف و قابل نقد فراوان هستند) و وجود اذهان ناآماده اقتصادي فراوان، اينگونه دفاع از عدم افزايش قيمت به دليل هم‌جهت بودن با منافع مردم، بر صدر نشسته و همه خواهان کاهش قيمت‌ها مي‌شوند و اين افزايش قيمت‌ها را ناشي از بي‌انصافي قنادان، رانت خواري دولتي‌ها و عدم نظارت صحيح بر شيريني فروشان و چيزهايي از اين قبيل مي‌دانند. اما چرا چنين است؟ چرا قيمت زولبيا و باميه در آستانه ماه رمضان افزايش مي‌يابد و چرا اين افزايش قابل کنترل نيست؟پاسخ به اين سوال بسيار ساده است. قيمت‌ها به صورت دلبخواهي تعيين نمي‌شوند، آنها ماحصل عوامل گوناگوني هستند. اين عوامل تحت دو عنوان «عرضه» و «تقاضا» خلاصه مي‌شوند. قيمت‌ها در واقع شرايط موجود عرضه و تقاضا را منعکس مي‌کنند. به عبارت ديگر، بر طبق منطق سرراست اقتصادي، قيمت کالاها، تابع ترجيحات ذهني خريداران و فروشندگان (توليدکنندگان) است. به اين معنا که مثلا با افزايش تقاضاي زولبيا که به دليل تغيير ترجيحات مصرف‌کننده (مثلا ترجيح استفاده از زولبيا در سفره‌هاي افطار) يا کاهش عرضه زولبيا شکل گرفته، قيمت اين کالا نسبت به مابقي کالاها افزايش مي‌يابد، اين افزايش قيمت تا جايي ادامه پيدا مي‌کند که با کاهش تقاضا(به دليل منصرف شدن برخي خريداران زولبيا از خريد) و افزايش عرضه (به دليل افزايش انگيزه عرضه‌کننده در انتقال نهاده‌هاي توليد که در اين مثال آرد و شکر هستند، به سوي توليد اين کالا يعني زولبيا) روبه‌رو مي‌شويم و قيمت در يک نقطه (محدوده) ثابت مي‌شود. اين نقطه (محدوده) را به اصطلاح نقطه (محدوده) تعادلي اين بازار مي‌نامند که در آن قيمتي به دست آمده است که هم زولبيا و باميه به مقدار کافي توليد مي‌شود و هم هر دو طرف خريدار و فروشنده از خريد و فروش زولبيا و باميه سود مي‌برند. اما سوال‌هاي ديگري نيز باقي است. مثلا اينکه اگر دولت در اين فرآيند دخالت کند، چه مي‌شود؟ يا به عبارت ديگر چرا فروشندگان انصاف به خرج نداده و از افزايش قيمت زولبيا و باميه در ماه رمضان جلوگيري نمي‌کنند و نيز اين که آيا ثابت نگاه داشتن قيمت زولبيا و باميه در ماه رمضان بر فرض که ممکن باشد، آيا مطلوب هم هست؟ پاسخ به اين سوالات ناشي از درک يک مساله اساسي است و آن اين که هرچند نمي‌توان منکر شد که مردم قيمت‌هاي بالاتر را دوست ندارند، اما بايد دانست که قيمت‌هاي بالاتر «مشکل» نيستند، بلکه منعکس‌کننده مشکلات هستند و اگر بر فرض دولت هم بتواند با زور و اجبار قيمت‌ها را پايين نگاه دارد، مشکل اصلي که کمبود ظرفيت است، از بين نمي‌رود؛بلکه با سرپوش گذاردن بر روي مشکل اصلي، عملا باعث مي‌شويم که انگيزه توليدکنندگان براي توليد بيشتر از بين رفته، منابع جديد شکر و قند و روغن با کيفيت به اين بازار تزريق نشده و مشکل اصلي که همين کمبود ظرفيت است، هيچ‌گاه نه تنها بهبود نيابد که هر سال وضعيت ناگوارتر و بدتر شود. خصوصا اينکه در بازاري نظير بازار خوراکي‌ها که کيفيت نقش اساسي را دارد اين مساله پررنگ‌تر و قابل‌فهم‌تر است؛ چرا که عدم کيفيت کالايي همانند زولبيا و باميه (استفاده از رنگ‌هاي ارزان و غيراستاندارد، استفاده از روغن نامطلوب و يا استفاده بيش از حد از يک مقدار معين روغن و ...) مي‌تواند سلامت مردم را تحت تاثير قرار دهد. از سوي ديگر از چشم تيزبين دور نمي‌ماند که دخالت دولت در اين بازار به همين بازار خاتمه نمي‌يابد و باعث گسترش در تمامي بازارها مي‌شود. هنگامي که دولت در امر قيمت‌گذاري زولبيا دخالت کرد، به اين منظور که قيمت نهاده‌هاي تشکيل دهنده زولبيا افزايش نيابد، بايد در ثابت ماندن قيمت شکر و روغن هم دخالت کند (همانطور که رييس اتحاديه قنادان نيز خواستار اين امر شده است!)، وقتي در اين دو بازار دخالت کرد، بايد در بازار چغندر و نيشکر و کاشت دانه‌هاي روغني هم دخالت کند و... به قول اقتصاددان معروف فردريش‌هايک؛ «دخالت کوچک دولت در بازار ناگزير به دخالت‌هاي بزرگ و همه جانبه‌اي در تمام اشکال زندگي منتهي خواهد شد». بنابراين به عوض دعوت کردن دولت به کاهش دادن يا تثبيت کردن قيمت زولبيا! (که اين دخالت‌ها تنها به تثبيت قيمت زولبيا ختم نخواهد شد) اجازه دهيم بازار کار خودش را بکند، و ما هم زولبياي کمتري بخوريم تا نه موجب ناکارآمدي اقتصاد را فراهم کرده باشيم، نه باعث ورشکست شدن کشاورز و تاجر شده باشيم و نه از افزايش منابع توليد زولبيا جلوگيري کرده باشيم و نه احيانا با خوردن زولبياي بي‌کيفيتي که با روغن يا شکر نامناسبي توليد شده، سلامتي خود را به خطر بياندازيم.نکته آخر اينکه بنابر آنچه گفته شد، بازنده بزرگ ثبات قيمت زولبيا نه توليدکنندگان که مصرف‌کنندگان هستند! قدس: تحريم بنزين؛ مؤثر يا غير مؤثر؟ «تحريم بنزين؛ مؤثر يا غير مؤثر؟»عنوان يادداشت روز روزنامه‌ي قدس به قلم مهدي مطهرنيا است كه در آن مي خوانيد؛اين روزها در مسائل سياسي و در لايه هاي گوناگون رسانه اي، موضوع ايران و آمريکا در بستر طرح پرونده هسته اي ايران، بار ديگر نقل محافل سياسي و مورد توجه افکار عمومي مردم در سطح نخبگان و توده هاي مردم است. سناي آمريکا تحريم بنزين ايران را به تصويب رسانده است و در کنگره نيز با وجود همگرايي جمهوريخواهان و دموکراتها در ارتباط با ايران اين طرح به تصويب خواهد رسيد و شايد با امضاي باراک اوباما، در آينده عملياتي شود. مهلت آمريکا براي پاسخگويي ايران به غرب نيز تا يک هفته ديگر به اتمام مي رسد و ايران نيز اعلام کرده حاضر به دادن مجوز بازرسي هاي بيشتر است؛ اما غرب نيز بايد در رفتار خود تجديدنظر کند. حسن قشقاوي سخنگوي وزارت امور خارجه کشورمان به عنوان يک مقام رسمي بر اين نکته تأکيد داشت. از سوي ديگر، ايران به افزايش ذخاير بنزين، کاهش سطح مصرف و جايگزيني طرفهاي معامله در خريد بنزين با کمترين سطح اصطلاک با اقتصاد ايالات متحده آمريکا مي انديشد و غرب به خوبي متوجه است که در بازار تا اين حد وسيع در اقتصاد جهاني، ايران با هزينه هاي بالاتر در نهايت به تأمين بنزين خود اقدام خواهد کرد. از همين رو، پرسش آن است که چرا تحريم بنزين در دستور کار ايالات متحده آمريکا قرار مي گيرد؟ براي پاسخ به تقريب دقيق و تا حدودي عميق به اين پرسش، بايد چارچوب تئوريک مناسبي را فراهم آورد. «کيت دودينگ» معتقد است: دو مفهوم از قدرت وجود دارد: «قدرت براي» و «قدرت بر» اينکه بگوييم: کنشگر الف قدرت دارد؛ چندان مفهومي ندارد؛ بايد بگوييم کنشگر الف قدرت انجام چه کاري را دارد؟ اما بسياري از تحليلگران، اين جنبه از قدرت را در بسترهاي سياسي واجد اهميت نمي دانند. به عقيده آنها، کاربرد مهم قدرت سياسي، قدرتي است که در يک کنشگر بر ديگري اعمال مي کند. در واقع «قدرت بر» شامل «قدرت براي» هم مي شود زيرا «الف» «بر» «ب» قدرت اعمال و او را وادار مي کند که فلان کار را انجام دهد. «الف» قدرت دارد «ب» را وادار به انجام فلان کار کند. «قدرت براي» و «قدرت بر» را مي توان به ترتيب «قدرت پيامدي» و«قدرت اجتماعي» ناميد. دودينگ از اين دو مفهوم، تعاريف رسمي ذيل را عرضه مي دارد. «قدرت پيامدي» به توانايي کنشگر براي آنکه پيامدهايي را ايجاد و يا به ايجاد آنها کمک کند، گفته مي شود؛ و «قدرت اجتماعي» از آن جهت اين گونه خوانده مي شود که توانايي کنشگر براي تغيير ساختار انگيزشي کنشگر يا کنشگران ديگر، به گونه اي تصدي را دنبال مي کند، تا به بروز پيامدهايي منجر شود يا به ايجاد آنها کمک کند. اين در حالي است که نودموکراتهاي آمريکايي؛ بر آن شده اند که با کاربرد «قدرت هوشمند» در ساحت سياست، وارد عمل شوند. قدرت هوشمند ضمن به کاربردن قدرت سخت در قالب «چماق وهويج» به کاربرد «قدرت نرم» در قالب «جذابيتهاي ارزشي» مي انديشد؛ و به مديريت نوين اعمال قدرت در هم آغوشي قدرت سخت و نرم در محيطهاي هدف فکر مي کند.با توجه به اين مفاهيم، به نظر مي رسد؛ آمريکايي ها در پي ايجاد فضاي گفتماني برآمده اند که متأثر از قدرت پيامدي است. آمريکا به عنوان کنشگر اصلي اين ماجرا در پي آن است که پيامدهايي را ايجاد و يا به ايجاد آنها کمک کند. اين پيامدها در داخل ايران متوجه فضاسازي رواني مؤثر در عرصه اقتصادي، بالا بردن هزينه هاي ملي،
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 295]
-
گوناگون
پربازدیدترینها