محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1853537363
جشن های ایرانی
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: جشن های ایرانیبه قلم استاد ثاقب فر *
مردم ایران در روزگار باستان و پیش از اسلام بیش از 70 روز از سال را بنا به علل و انگیزه های گوناگون دینی اما بنا به یک دستور اصلی دینی یعنی ایجاد مقاومت در خود برای تاب آوردن رنج های ناشی از دوره ی آمیختگی نیکی و بدی به شادی و جشن می گذراندند. هنگامی که می بینیم پادشاهان هخامنشی (داریوش یکم، خشایارشا، اردشیر یکم، داریوش دوم و اردشیر دوم و سوم) مجموعا در 21 سنگ نبشته ی خود سخن را با چنین سپاسی از خداوند آغاز می کنند: «خدای بزرگ است اهورامزدا، که این زمین را آفرید، که آن آسمان را آفرید، که مردم (انسان) را آفرید، که شادی را برای مردم آفرید.» شاید در نگاه نخست بپنداریم که با یک شعار ساده ی تبلیغاتی سروکار داریم، ولی زمانی که مشاهده می کنیم 15 سده پس از ایشان در سده ی سوم هجری موبد فَرنبَغ دادَگی بی آنکه از خط و زبان پارسی باستان و معنای آن سنگ نوشته ها و لوحه ها آگاهی داشته باشد به زبان پارسی میانه یا پهلوی در کتاب بُندهشن (آفرینش آغازین) که براساس نَسک های گمشده ی اوستا نوشته شده است، نه تنها چگونگی و علت آفرینش گیتی و انسان از نظر دین زرتشت بلکه علت آفرینش شادی برای انسان را بیان می کند، پی می بریم که با یک علت ژرف دینی برای شاد بودن روبرو هستیم. یعنی شاد بودن و شادزیستن در واقع یک خویشکاری یا تکلیف دینی است. چرا چنین است؟می دانیم که بنا به افسانه و باور زرتشتی اهریمن یا «مینوی پلید» در برابر آفریده های نیک اهورامزدا، پلیدی های خویش را آفریده است و از این رو اهورامزدا زمان بی کرانه را کرانمند به سه هزار سال کرده تا در این مدت که «زمان آمیختگی اجباری نیکی و بدی است» انسان بتواند با کارهای نیک خود به خداوند برای چیرگی بر اهریمن یاری رساند تا در پایان اهورامزدا پیروز شود و برای آن که انسان بتواند این دوران آمیختگی رنج آور را تاب بیاورد خداوند شادی را برای او آفریده است.بنابر بندهشن، گیتی و هر چه در آن نیکو است طی شش «گاهنبار» در یک سال 365 روزه و 12 ماهه که هر روزِِ هر ماه نام امشاسپندی دارد توسط اهورامزدا آفریده شده است. می نویسد: «نخست آسمان را آفرید» و «به یاری آسمان شادی را آفرید. بدان روی برای (آفریدگان) شادی را فراز آفرید که اکنون که آمیختگی است، آفریدگان به شادی درایستند.» (یعنی بتوانند بهتر مقاومت کنند)بیرونیدر فصل نهم آثار الباقیه و در قانون مسعودی فصل 11 به تشریح مفصل جشن های ایرانیان پرداخته اند. به نوشته ی بیرونی و بندهشن نام های ماه ها همانند نام های امروزی ما بوده و نام های روزهای 30 روزه هر ماه چنین بوده است: «هرمزد، بهمن، اردیبهشت، شهریور، اسفندارمز، خرداد، اَمرداد، دی به آذر، آذر، آبان، خور، ماه، تیر، گوش، دی به مهر، مهر، سروش، رشن، فروردین، بهرام، رام، باد، دی به دین، دین، ارد، اشتاد، آسمان، زامیاد، مارسپند، انیران (انفران).» چنان که دیده می شود نام 12 ماه سال در میان این 30 نام نیز وجود دارد و هر گاه نام روز و ماه برابر می شده است جشن می گرفتند و بنابراین هر ماه، ایرانیان به این مناسبت یک روز جشن داشته اند. جشن های گاهنبارها نیز هر یک پنج روز ادامه داشته است و مهم ترین روز جشن روز آخر یعنی پنجم بوده است. نام های گاهنبارها و مناسبت آنها به طور خلاصه چنین است:
1.میدیوزرم (میان بهار) جشنی که در چهل و پنجمین روز سال در روز «دی به مهر» "15" اردیبهشت هنگام خرمی و سرسبزی زمین برگزار می شده است. (روز آفرینش آسمان بنا به بندهشن) 2.میدیوشم (میان تابستان) برگزاری در سدوپنجمین روز سال در روز «دی به مهر» "15" تیرماه. (روز آفرینش آب ها) 3.پتیه شهیم (دانه آور) برگزاری در سدوهشتادمین روز سال در «انیران» روز "30" شهریور، هنگام رسیدن و دروی گندم. (روز آفرینش زمین) 4.ایاسرم (برگشت) برگزاری در دویست و دهمین روز سال در روز «انیران» "30" مهرماه به مناسبت بازگشت گله از چراگاه تابستانی. (روز آفرینش گیاهان) 5. میدیارم (میان سال) برگزاری در دویست و نودمین روز سال. در روز «بهرام» "20" ماه دی و اوج سرما. (روز آفرینش گوسفند یا «گاو مقدس یکتا آفریده») 6. هَمَس پَِت مَدم در آخرین روز «اندرگاه» (پنجه دزدیده) در روز «وهیشتاوشت» که پیش آهنگ فصل بهار و فرود فروهرها از آسمان به زمین است. (روز آفرینش انسان)به این جشن ها باید جشن های نوروز (10 روز)، مهرگان (10 روز) و جشن های ستایش آتش مانند سده، چهارشنبه سوری، یلدا (زایش دوباره خورشید یا مهر) و ... را نیز افزود.»* : استاد مرتضی ثاقب فر، جامعه شناس، مترجم برجسته و نویسنده ی کتاب هایی چون: شاهنامه فردوسی و فلسفه تاریخ ایران، بن بست های جامعه شناسی، آگاهی آریایی، دین و دولت در ایران و مترجم کتاب هایی چون: یونانیان و بربرها، جامعه شناسی و فلسفه، ایران باستانِ یوزف ویسهوفر، شاهنشاهی هخامنشی، شاهنشاهی اشکانی، شاهنشاهی ساسانی، تاریخ هرودوت و بیش از 60 کتاب دیگر است.تهیه و تنظیم : بخش ادبیات تبیان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 440]
-
گوناگون
پربازدیدترینها