گزارشی خواندني از اولین پیتزا فروشی تهران! (+عكس و آدرس)

واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: با این كه می‌دونی كالباسش یك درصد هم گوشت نداره ،ولی با یه ولع خاصی شروع می‌كنی به كالباس خوردن كه انگار تو عمرت كالباس نخوردی!در مورد محل نشستن هم باید بهتون بگم ... خیلی ها دوست دارند كه بدونند اولین هر چیزی كجا بوده و چطوری بوده ، از این رو ما كه اسم پیتزا داوود رو خیلی شنیده بودیم تصمیم گرفتیم بریم یه تستی بكنیم. وارد كوچه لولاگر (آدرس كامل پائین صفحه هست) كه می‌شید انتهای كوچه به اندازه یه وانت جعبه نوشابه پپسی می‌بینید كه جلوی یه مغازه قدیمی هستش. وقتی وارد مغازه آقا داوود می‌شید دو سه تا میز كوچیك دو نفره می‌بنید و یه سكو كه روش می‌تونید غذا بخورید. از طرفی هم روبروتون یه یخچال قدیمی كه فقط توش كالباس و سوسیس می‌بینی كه خورد شده آماده استفاده هستند. ولی اینجا یه پیتزا فروشی معمولی نیست! اولین پیتزا فروشی ایرانه! پس باید توقع داشته باشید یه چیزاییش فرق كنه.اینجا رسم و رسوم خودشو داره و اگه شما تا حالا اونجا نرفته باشید حتما” غافل گیر می‌شید. از این رسم و رسوماش براتون بگم:تو این پیتزا فروشی هیچ غذای غیر از پیتزا گیرتون نمی‌یاد و شما می‌تونید از 7 نوع پیتزایی كه داره انتخابای خودتون رو داشته باشید. پیشنهاد من پیتزا مخلوط و یا پیتزا قارچه.خوب حال نوبت سفارش دادنه : می‌گید یه پیتزا مخلوط و اون اسم شما رو می‌پرسه! شما باید اسم كوچیكتونو بهش بگید و الا دوباره می‌پرسه! بعد از این بلافاصله یه 400 ، 500 گرم كالباس كه داخل فویل گذاشته شده رو جلوتون میذاره! كه شما كلی تعجب می‌كنید كه بابا من پیتزا سفارش دادم نه كالباس خام!!! این كالباس كه میشه گفت از معمولی ترین كالباس های موجود بازاره و بصورت نامنظم با كارد خورد شده در اصل پیش غذای شماست. و شما با سس فراونو و آویشنو وفلفل می‌تونید میل كنید. به ازای هر پیتزا یكی از این كالباس ها هم میده. البته شما اگه بخواهید بازم كالباس میده انقدر كه دیگه نتونی چیزی بخوری و بابت این كالباس ها از شما هیچ پولی نمی‌گیره!!! پس با خیال راحت بخورید.من نمیدونم ، با این كه می‌دونی كالباسش یك درصد هم گوشت نداره ،ولی با یه ولع خاصی شروع می‌كنی به كالباس خوردن كه انگار تو عمرت كالباس نخوردی!در مورد محل نشستن هم باید بهتون بگم معمولاً توی مغازه جایی برای نشستن نیست و شما باید بیرون مغازه مثل بقه مشتری ها بشنید. و اما مگه بقیه مشتری های چه جوری نشستند؟ بقیه از همون جعبه نوشابه ها كه اول داستان براتون گفتم دارند استفاده می‌كنند. شما هم دو تا جعبه نوشابرو بر می‌گردونید و یكشو می‌كنید صندلی و یكیشو می كنید میز و در عین سادگی و راحتی غذاتون میل می‌كیند.خوب حالا پیتزای شما حاضر شده و یكی باصدای بلند اسم شما رو صدا می كنه و اگه نشنوید ممد آقا بیرون مغازه دوباره صداتون می‌كنه! حالا پیتزا رو گرفتی یه پیتزا با نون بسیار نازك و تیكه های بزرگ كالباس و سوسیس و قارچ به همراه سس فراونو آویشن.. كاملاً پرملات طوری كه وقتی بر میداری میریزه. البته بگم از همون مواد معمولی تشكیل شده.و اما از اخلاقای دیگه آقا داوود : البته شبی كه ما رفتیم خود آقا داوود نبود و یه شاگردی داشت بنام ممد آقا كه می‌شد پسر خاله آقا داوود و بعد از بازنشستگی میاد اونجا كمك می‌كنه. اون می گفت كه آقا داوود الان یه سه ماهی هست كه پا درد داره و دیگه نمی‌یاد. اگه آقا داوود احساس كنه كه كسی داره خالی می‌بنده ، یه زنگ زورخونه ای داره كه اونو به صدا در میاره ، یا اگه احساس كنه كه داری بیش از ظرفیتت پیتزا می‌خوای ، بهت نمیده ولی هر چقدر كالباس بخای بهت میده. و اما از گفته های این ممد آقا، كه خیلی هم شنیدنی بود در مود تاریخچه اینجا و مطالبی كه از سایت های مختلف در مورد اینجا خوندم براتون بگم :اینجا حول و حوش سال 1340 تاسیس شده ، و آقا داوود به همراه یه شریك ارمنی خود اینجا رو باز كردند. اینجا از همون روز اول ساده بوده و الان هم همونطوره. طولی نمی‌كشه كه شریك ارمنی دست از شراكت می‌كشه و میره خارج و آقا داوود می‌مونه و مغازش. بعد از گذشت سه سال پیتزا پنتری توی ویلا باز می‌شه و بر خلاف پیتزا داوود، پیتزا پنتری یه جای باكلاس و پر از تجملات بوده و برای اینكه ثابت كنه كه جای باكلاسیه شب اول شاه رو دعوت می‌كنه! بگذریم. اولین پیتزا رو آقا داوود 11 قرون می فروخته و الان پیتزا هاش از 2400 تومان هست تا 3900.توی اینجا از سالاد و سیب زمینی خبری نیست. و اگه بخوای غذا رو ببری پیتزا رو توی جعبه نمی‌ذاره بلكه لای یه فویل می‌پیچه و به همراه یه دسته كالباس دیگه بهت میده .یه راوی دیگه می‌گفت كه وقتی از در مغازش خارج می‌شی ازت یه سوال می‌پرسه “سیر شدی ؟ “ممكن است غذای داوود پر باشد، و جایش كثیف باشد و صندلی‌هایش ناراحت. ممكن است لحظه‌ای از كرده پشیمان شوى. اما داوود با هر‌چه كه دارد یا ندارد تجربه‌ای است با‌ارزش حد‌اقل برای یك‌بار. تجربه خوردن اولین پیتزای تهران. آدرس: خیابان حافظ- زیر پل حافظ- کوچه لولاگر- سمت راست

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سیمرغ]

[مشاهده در: www.seemorgh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 429]