تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837568531
روز رجعت مرد جاودانه ترين اذان
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: رحيم موذن زاده، موذن برجسته كشور در سال 1304 در اردبيل زاده شد و در 6 خرداد ماه 1384 پس از عمري خدمت خالصانه بر اثر بيماري سرطان به ديار باقي شتافت. سال هاست كه گوش مردم ايران و حتي برخي ديگر از كشورهاي اسلامي با صداي اذان دلنواز موذن زاده آشناست. رحيم موذن همچون پدر و پدر بزرگ خويش اذان گفتن را انتخاب كرد و تا آخر عمر آن را ادامه داد. پدرش،مرحوم شيخ عبدالكريم اردبيلي،مؤذن بود و زماني كه در مسجد امام تهران اذان مي خواند، صدايش به طور زنده از راديو پخش مي شد. شيخ عبدالكريم اردبيلي، تا سال 1322 در اردبيل به وعظ و اذان گويي مشغول بود و نخستين بار به خاطر اذاني كه در اين سال در راديو گفته بود، شهرت پيدا كرد و سپس تا سال 1326 برنامه سحري راديو را به صورت زنده، از طريق مسجد امام (مسجد شاه سابق) اجرا مي كرد. رحيم كه تحصيلات مكتب خانه اي خود را در اردبيل گذراند در اين باره مي گويد: در آن دوران ما عوض دبيرستان مكتب مي‌رفتيم. همه هم متدين بودند. خانواده‌ها در دوره ما در ابتداي امر، بچه‌ها را با قرآن مانوس مي‌كردند. ما هم پس از طي اين مرحله، به مدرسه حاج ابراهيم آمديم. طلبه بوديم به اصطلاح امروز ولي حين طلبگي، اين اذان با ما همراه بود. وي پس از يادگيري اصول نوحه‌خواني و اذان‌گويي، با همراهي پدر در مسجد اردبيل به اين‌كار مشغول شد و پس از انكه خانواده اش در تهران مقيم شدند، رحيم نيز براي ادامه تحصيلات حوزوي رهسپار قم شد. رحيم در قم درس خارج فقه مي‌خواند و ظهرها نيز در حرم حضرت معصومه(س) اذان مي‌گفت و پس درگذشت پدرش در سال 1329 اذان گفتن را به جاي پدر در راديو ملي و در مسجد امام آغاز كرد. رحيم تا سال 1334 به طور زنده در راديو اذان مي گفت و در اين سال تصميم گرفت صداي اذان را در استوديوي راديو ضبط كند تا در وقت اذان از راديو پخش شود. حاج رحيم در اين باره به خبرگزاري ايسنا چنين گفت: يك روزي تصميم گرفتم تا يك اذان يادگاري بگويم. در استوديوي 6 صدا و سيما، هر گوشه‌اي انداختم، نشد تا اينكه آن را در روح‌الارواح آواز بيات ترك به اين شكل كه بيش از 50 سال پخش مي‌شود گفتم. ما ايراني هستيم و اذان ما بايد برخاسته از خودمان باشد. الان اذان‌خوان‌هايي هستند كه از عربستان تقليد مي‌كنند و اين پسنديده نيست و خود ما بايد ابتكار به خرج دهيم. الان 50 سال است كه كسي نتوانسته روي اين اذان من اذان بگويد؛ حتي برادرم سليم كه آن صداي گيرا و زيبا را دارد و اين خواست خداست؛ همان خدايي كه مي‌گويد اگر با من يكصدايي كنيد، محبت شما را به قلوب همه مي‌اندازم. وي همچنين مي گويد: هر روز تلفن مي‌زنند و مي‌گويند كه اين اذان خيلي زيبا گفته شده است، مي‌دانيد چرا؟ من جوابتان را مي‌دهم براي اين كه باطن - اشاره به قلب- خوشگل است، براي اين كه اين اذان را با دهن روزه پر كردم تا قربه الي الله باشد. به اين ترتيب براي اولين بار صداي اذان موذن زاده در راديو ضبط شد و در وقت اذان از راديو پخش مي شد. موذن زاده سالي يك بار به استوديو مي رفت و صداي اذان خود را تجديد مي كرد اين كار تا سال 57 ادامه پيدا كرد پسر موذن زاده در اين باره مي گويد: از سال 34 به بعد، پدر هر سال براي ضبط به راديو مي‌رفت و اذانش را مجدد مي‌خواند. اصلا از طرف راديو دستور بوده كه اين اتفاق بيفتد. تلويزيون الان بيشتر اذان ضبط شده سال 56 پدرم را پخش مي‌كند. كانال 5 كه هميشه اين اذان را پخش مي‌كند ولي بعضي اوقات ديده‌ام كه كانال‌هاي 1 و 3، اذان ضبط شده سال‌هاي 34 و 35 را پخش مي‌كنند. صداي پدر در اين اذان، بسيار شفاف، جوان‌تر و رساتر است. از سال 1357، دوره گمنامي موذن‌زاده اردبيلي آغاز مي‌شود. موذن‌زاده در برخي مساجد تهران مناجات و نوحه مي‌گفت و هر سال، شب‌هاي عاشورا در مسجد اردبيلي‌ها به منبر مي‌رفت. جز خانواده و دوستان، كمتر كسي از وجود او آگاه بود. رحيم از سال 1374 مريض شد و به تدريج مريضي وي شدت پيدا كرد تا اينكه در واپسين روزهاي عمر با بركتش به زيارت خانه كعبه مشرف مي شود. جعفر موذن‌زاده اردبيلي پسر بزرگ اش در اين مورد مي‌گويد: پدرش پس از شنيدن خبر سفر حج بسيار خوشحال شده است؛ وقتي قرار شد كه از طرف لاريجاني كه آن موقع رييس صدا و سيما بود، به مكه برود، حالش خيلي بد بود و 2 تا سوند به‌اش وصل بود ولي خوشحال بود و مي‌گفت به آرزويش رسيده است...من خيلي نگرانش بودم. روزي كه آمد، سريع خودم را به‌اش رساندم و ديدم حالش زياد خوب نيست. گفتم فقط يك چيزي به من بگو، رفتي مكه چي ديدي؟ گفت فقط همين را بگويم كه رفتم خدا را ديدم و آمدم. رحيم موذن زاده اردبيلي در ششم خرداد 1384 پس عمري خدمت خالصانه به ديار باقي شتافت اما صداي اذانش براي هميشه براي مومنان به يادگار مانده است. صدايي كه از عمق جانش برخاسته و معنويت و اخلاص در وجودش موج مي زند و رمز جاودانه ماندن صداي اذان رحيم زاده نيز همين است. روحش شاد باد. گزارميز/1912/1418
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 434]
-
گوناگون
پربازدیدترینها