واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: من، شناخت، عرفه و دعا
روز عرفه ، زیارت امام حسین (علیه السلام ) و آداب آناگر كسى بتواند در روز عرفه خود را به ((عرفات)) یا به كربلا برساند، بهترین مكانها را براى دعا انتخاب كرده است و گویا این روز مختص به دعاست. بنابراین لازم است مراقبت با تمام توان خود را براى این روز بزرگ آماده نموده و مهمترین كار در این جهت، بدست آوردن شرایط استجابت دعاست. اهمیت دعا در این روز به اندازه اى است كه روزه این روز را براى كسى كه روزه باعث ضعف او هنگام دعا مى شود ممنوع كرده اند؛ با این كه در روایات آمده است كه روزه آن كفاره نود سال مى باشد. بهتر است روز عرفه در عرفات یا كربلا دعا كند. به این جهت كه توقف در عرفات در این روز از اعمال حج بوده و روایات زیادى درباره پاداش زیارت امام حسین علیه السلام در روز عرفه وارد شده است . در روایت صدوق از امام صادق آمده است:«خداوند متعال قبل از اهل عرفات براى زائرین قبر حسینى علیه السلام جلوه كرده، نیازهاى آنان را برآورده، گناهانشان را بخشیده و آنان را به خواسته هایشان مى رساند. آنگاه نزد اهل عرفات آمده و با آنان نیز اینگونه رفتار مى كند»سید بن طاووس مى گوید: روایاتى كه درباره فضیلت زیارت امام حسین (ع) رسیده به حد تواتر است.# اعمال:اگر حال و توفیق او اقتضا مى كرد - دوازده ركعت نماز بجا آورد، در هر ركعت یك بار ((فاتحه اكتاب )) ((آیة الكرسى )) و ((قل هو الله احد)) بخواند. پس از آن باندازه اى كه مى تواند قرآن خوانده سپس سجده كرده و بعد از سجود بگوید: ((سبحان من لبس العز...)) و سپس خواسته هاى خود را از خدا بخواهد. بعد از نماز ظهر و عصر و در زیر آسمان دو ركعت نماز بجا آورده و سپس به محل دعاى خود برود. او باید این دو ركعت را بخوبى بجا آورد. زیرا بمنزله هدیه اى است كه انسان پیش از حضور در پیشگاه بزرگان آن را بعنوان هدیه به او تقدیم مى كند.گشودن درهاى دعا از جانب خداى متعال كرامتى است كه هیچ مخلوقى توان چنین كارى را ندارد. درِ دعا درِ بزرگى است كه با تمامى درهاى سعادت برابرى كرده ، آسانتر از تمامى این درها بوده و در میان درهاى سعادت درى نیست كه بتوان با آن به تمامى اهداف جزئى و كلى ، دینى و دنیوى و تمامى آرزوها و اهداف رسید.شرایط آن مربوط به اصلاح عقیده و معارف است و سایر شرایط آن كه به اعمال جسمى مربوط مى شود شرایط كمال دعا مى باشد و تمامى آنها آسان و راحت است ، مانند گریه كردن، با عجله دعا نكردن، تمجید كردن، حمد كردن، صلوات فرستادن بر پیامبر و آل او علیهم السلام، اعتراف به گناهان، شریك كردن مؤمنین در دعا و پایان بردن دعا با صلوات فرستادن. شرایط معنوى و قلبى آن نیز در یك كلام داشتن ایمان حقیقى به خدا، صفات و نامهاى اوست و آنگاه كه قلب بنده به خدا و به قدرت و علم، عنایت و جود و كرم و راستگویى او و دعوت بندگان به دعاى خود ایمان آورده و دعا كند بدون شك به خواسته خود یا عوض خواسته خود مى رسد. در هنگام نشستن براى دعا آرامش و وقار داشته و باندازه نشاط خود ذكرهایى را كه قبل از شروع دعا رسیده است بگوید.پس از این اعمال تا آنجا كه سر حال هستى، دعاهاى وارده را با حضور قلب، تدبر و فهم آنچه مى گویى، بخوان. دعاى امام حسین علیه السلام را ترك نكن و با جدیت و تلاش در پى فهم معانى آن باش. دعاى صحیفه سجادیه را نیز بخوان.آنگاه حوائج خود را بخواه و هنگام دعا براى خود، برادران دینى بخصوص معلمین علوم دینى، پدر، مادر، و پدران و مادران آنها و سایر ارحام و ذوى الحقوق را مقدم كن. در حال دعا تا آنجا كه مى توانى سعى كن بهترین حالات از قبیل گریستن، زارى كردن را داشته و بهترین سخنان را براى جلب رحمت و عطوفت بكار برى. در روایت آمده است كه خداوند به حضرت موسى فرمود: «آنگاه كه به درگاه من دعا مى كنى ترسان بوده، صورت خود را خاك آلوده كرده و با ایستادن در مقابل من برایم تواضع نما. با ترسى كه ناشى از عظمت من است و برخاسته از قلبى ترسان است با من مناجات كن»منبع: کتاب المراقبات آیت الله ملکی تبریزی؛ بااندکی تصرف
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 554]