تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1866188194
القاعده و آمريكا، از آغاز تا امروز
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: ** خاستگاه القاعده ريشه هاي پيدايش القاعده را مي توان در دوران اشغال كشور افغانستان توسط اتحاد جماهير شوروي سابق جستجو كرد. بن لادن (فرزند يكي از ثروتمندترين شهروندان عربستان) يكي از هزاران نفري بود كه از كشورهاي اسلامي براي كمك به رزمندگان افغان به آن كشور عزيمت كرد. وي كه خود را پشتيبان جهاد مي ناميد، همراه با «شيخ عبدالله يوسف عزام» (روحاني فلسطيني تبار) سازماني به نام «مكتب خدمات المجاهدين العرب» يا به اختصار «مكتب الخدمت» را در سال 1984 بنيان نهاد. مكتب خدمت، در واقع به عنوان دفتر استخدام سرباز و هماهنگ كننده فعاليت هاي برون مرزي جذب مبارز در افغانستان عمل مي كرد. مكتب خدمت در مدت 10 سال، هزاران نفر از 50 كشور جهان را آموزش داد و مجهز كرد. سازمان يادشده گرچه دفاتري در اروپا و ايالات متحده هم داشت، اما تقريبا نيمي از سربازان آن را افرادي با مليت سعودي تشكيل مي دادند. بعد از سعودي ها، مبارزان الجزاير، مصر، يمن، پاكستان و سودان بيشترين تعداد نفرات را در ميان نيروهاي مكتب الخدمت به خود اختصاص داده بودند. همزمان با عقب نشيني ارتش سرخ از افغانستان بود كه اختلاف ميان اسامه بن لادن و عبدالله عزام بالا گرفت. ناسازگاري بر سر اين بود كه آيا بايد مكتب خدمت فعاليت خود را در افغانستان متمركز كند (چنانكه عزام اعتقاد داشت) و يا بايد جهاد را به صورت جهان شمول ادامه دهد. بن لادن تحت تاثير ديدگاه هاي سيد قطب در مصر و «مولانا سيد ابوالعلي مودودي» در پاكستان (1)، به ديدگاه دوم گرايش داشت. گرچه نيروهاي شوروي در بهمن 1989 از افغانستان خارج شدند، اما 9 ماه بعد و زماني كه عبدالله عزام ترور شد، بن لادن رسما از مكتب الخدمت جدا شد تا گروه مستقل خود را تشكيل دهد. بيرون راندن يكي از دو ابرقدرت جهان از افغانستان در گرايش نيروهاي مجاهد به اسامه بن لادن تاثير فراواني داشت.اكنون بن لادن تصور مي كرد كه رويارويي با ايالات متحده نيز نتيجه مشابهي خواهد داشت و به بيرون رفتن نيروهاي ارتش آمريكا از كشورهاي اسلامي و سرنگوني حكومت هاي هوادار غرب در آن سرزمين ها منجر خواهد شد. ** نقش كشورهاي خارجي در تحولات افغانستان رابرت گيتس (2) در كتاب خاطرات خود به نام از سايه ها (From the Shadows) اذعان مي كند كه شش ماه قبل از حمله روس ها به افغانستان در سال 1979، دولت جيمي كارتر مشغول كمك به مجاهدين تندروي افغان بوده است. پس از اشغال افغانستان توسط شوروي سابق،سازمان سيا طولاني ترين و گرانترين عمليات تاريخ خود را آغاز كرد. اين عمليات به نام گردباد (Operation Cyclone) معروف شد و طي آن ايالات متحده بخش عمده اي از تجهيزات نظامي، آموزش و كمك هاي مالي به گروه هاي مبارز، از جمله گروه اسامه بن لادن را برعهده گرفت. اين كمك ها به طور متوسط از 20 تا 30 ميليون دلار در سال آغاز شد و تا 630 ميليون دلار در سال 1987 افزايش يافت. همچنين كمك هاي بخش خصوصي عربستان و برخي كشورهاي عربي توسط سازمان اطلاعات سعودي و از مسير دستگاه اطلاعات مركزي پاكستان (ISI) به مجاهدين پرداخت مي شد. بعضي منابع اطلاعاتي كمك سعودي ها را ماهي 25 ميليون دلار، يعني 300 ميليون دلار در سال برآورد كرده اند. رابين كوك، وزير خارجه پيشين انگلستان،درباره بن لادن مي گويد او محصول اشتباه محاسباتي دستگاه هاي اطلاعات غرب بوده است. در سراسر دهه 80 (ميلادي) وي توسط سازمان سيا مسلح و توسط عربستان سعودي تامين مالي شد تا عليه اشغال افغانستان توسط روس ها بجنگد... گرچه نيروهاي شوروي در سال 1989 از افغانستان خارج شدند، اما كابل تا اوايل سال 1992 در كنترل محمد نجيب الله، دولت گماشته روس بود. پس از تصرف كابل، برهان الدين رباني، مجاهد تاجيك تبار، به رياست جمهوري افغانستان رسيد. گلبدين حكمتيار كه بيشترين كمك هاي مالي و نظامي را از سوي سازمان هاي اطلاعاتي آمريكا، پاكستان و عربستان دريافت كرده بود و مجهزترين لشكر مجاهد را در اختيار داشت، اين تقسيم قدرت را نپذيرفت و با نيروهاي خود به كابل تاخت. اين يورش تقريبا تا سه سال طول كشيد و حتي انتصاب وي به مقام نخست وزيري (1993) هم نتوانست از تلاش او براي قبضه كردن قدرت بكاهد. درگيري هاي داخلي مجاهدين تقريبا 10 هزار كشته برجاي گذاشت، صدها هزار نفر را آواره كرد و از بازگشت پناهجويان افغان از كشورهاي همسايه جلوگيري نمود. در چنين شرايطي كه شهروندان افغاني از عملكرد مجاهدين به تنگ آمده بودند، تقريبا از سال 1994، نيروي تازه اي پا به عرصه سياسي افغانستان گذاشت؛ نيرويي كه اعضاي آن در مدارس علميه وهابي با كمك سعودي ها و در شمال پاكستان آموزش ديده بودند: طالبان. ** اشتباه محاسباتي آمريكا و پيوند دو فرزند ناخلف! در تاريخ افغانستان،ظهور طالبان را بي اغراق بايد يك گام به عقب دانست. اين كشور پس از خروج روس ها، براي نخستين بار در تاريخ معاصر خود دولتي ائتلافي از همه اقوام افغان را به خود مي ديد؛ برهان الدين رباني و احمدشاه مسعود تاجيك، گلبدين حكمتيار پشتون، عبدالرشيد دوستوم ازبك و... با همه كاستي ها توانسته بودند دست كم اصل همكاري با يكديگر را بپذيرند و شايد سوزاننده تر از همه براي برخي كشورهاي دور از منطقه، اين بود كه چنين دولتي روابط نزديكي هم با ايران داشت. درست در سال هايي كه دولت ائتلافي مجاهدين سرگرم اختلاف و درگيري هاي دروني بود، دانش آموزان مدارس وهابي با كمك برخي كشورهاي خارجي به قدرتمندترين نيروي دست نشانده در افغانستان تبديل شدند. نيروهاي طالبان كه از اواخر سال 1994 با كمك بعضي از پشتون ها توانسته بودند جنوب و غرب كشور را در دست بگيرند، در فوريه (دومين ماه) 1995 در نزديكي كابل زمين گير شدند و نتوانستند پيش روند. اين زمين گيري يك سال و نيم و تا زمان پيوند القاعده و طالبان ادامه يافت. اما القاعده چگونه با طالبان متحد شد؟ در سال 1989 و پس از خروج ارتش شوروي سابق، اسامه بن لادن نيز به كشور خود (عربستان سعودي) بازگشت. وي پس از جنگ خليج فارس در سال 1991، آشكارا به مخالفت با حضور ارتش آمريكا در منطقه برخاست و در همان سال به پاكستان رفت. يك سال بعد، وي به سودان نقل مكان نمود و در آنجا از سوي حسن الترابي و حزب حاكم او مورد استقبال قرار گرفت. در واقع، 1991 تا 1996 را بايد سال هاي شكل گيري و سازماندهي القاعده دانست. البته بين اين سال ها هم القاعده فعاليت هايي داشت. در سال 1992، اين گروه مسووليت حمله به نيروهاي آمريكايي در يمن را پذيرفت و يك سال بعد، در نبردي كه به كشته شدن 18 سرباز آمريكايي در موگاديشو (سومالي) انجاميد مشاركت نمود. زهردار ترين عمليات القاعده در اين سال ها، حمله به مركز آموزش مشترك نظامي آمريكا و عربستان در رياض بود كه گرچه تنها 5 آمريكايي در آن كشته شدند، اما از نظر تبليغاتي و رسانه اي ابعاد گسترده اي يافت. در ماه مه 1996، ظاهرا زير فشار آمريكا و عربستان، دولت سودان بن لادن و 150 تن از همرزمانش را از كشور اخراج كرد. اين گروه مستقيما به افغانستان رفت، و خيلي زود در آنجا سازماندهي مجدد شد و با ملا محمد عمر (سردسته طالبان) ائتلافي بزرگ تشكيل داد. از ورود اسامه بن لادن به افغانستان تا فتح كابل توسط طالبان فقط چهار ماه طول كشيد. تنها كشورهايي كه حكومت نوظهور طالبان را به رسميت شناختند، دولت هايي بودند كه بيش از ديگران در تشكيل آن سهم داشتند: پاكستان، عربستان سعودي و امارات متحده عربي. يك سند افشا شده وزارت خارجه آمريكا از سال 1998 نشان مي دهد كه در مناطق مختلف افغانستان، بين 20 تا 40 درصد از سربازان طالبان را نيروهاي پاكستاني تشكيل مي داده اند. تعداد چشمگيري از رزمجويان طالبان هم مليت هاي عربي داشته اند. يك سند اطلاعاتي ديگر تاكيد مي كند كه از حدود 45 هزار سرباز پاكستاني، طالبان و القاعده كه با نيروهاي احمد شاه مسعود مي جنگيدند، تنها 14 هزار نفر افغان بودند. ** بهره برداري از مرگ بن لادن 1 – پاكستان بمباران پي در پي مواضع شورشيان توسط هواپيماهاي بدون سرنشين (پهپادها) سياستي است كه باراك اوباما و مشاورانش از روز نخست رياست جمهوري بر آن پاي فشرده بودند. اين روش دو مزيت عمده براي دولت آمريكا داشته است. نخست اينكه با توجه به هزينه هاي هنگفت هواپيماهاي جنگنده متعارف، سقوط هريك از اين هواپيماها به منزله ضربه اي جدي به اقتصاد نه چندان با ثبات ايالات متحده محسوب مي شود و دوم آنكه دستگيري احتمالي خلبانان نيروي هوايي آمريكا، پيچيدگي هاي سياسي اين كشور با طالبان و القاعده را به ضرر ايالات متحده بيشتر مي كند. اما اين سياست، كاستي هاي خودش را نيز به دنبال داشته است. از جمله آنكه حملات انبوه به دشمنان در خاك يك كشور ديگر، زماني كه به پديده اي عادي تبديل شود و با توجه به ويژگي هاي هواپيماهاي بدون سرنشين، به يك بازي رايانه اي براي حمله كننده مبدل گردد، ضريب خطا هم افزايش مي يابد و اين به نارضايتي گسترده شهروندان غيرنظامي منجر مي شود. در دو سال گذشته حمله پهپادهاي آمريكايي به پاكستان، گرچه به كشته شدن يكهزار شورشي طالبان و القاعده انجاميده، اما از ميان شهروندان غيرنظامي و بي گناه هم بيش از 600 قرباني گرفته است. كمتر از دو ماه پيش و درست زماني كه روابط دو كشور بدتر از هميشه بود، اشتباه عملياتي يكي از پهپادهاي آمريكايي، به كشته شدن 31 شهروند غير نظامي، از جمله چند تن از ريش سفيدان قبايل در شمال غرب اين كشور انجاميد. كار به جايي رسيد كه كامرون مانتر، سفير ايالات متحده در اسلام آباد، اواخر فروردين گفت با توجه به نارضايتي عمومي ناشي از افزايش شمار قربانيان غير مسلح در جريان حمله پهپادها به خاك پاكستان، واشنگتن تصميم گرفته كه سياست جاري خود را در اين خصوص تغيير دهد. اكنون ايالات متحده با چرخشي كامل نسبت به سياست اعلام شده از سوي سفير خود در اسلام آباد، كشته شدن بن لادن در خاك پاكستان را دليل حقانيت خود مي داند و بي توجه به اعتراض سياستمداران پاكستاني به حملات هوايي اش ادامه مي دهد. روز پنجشنبه گذشته ژنرال اشفق پرويز كياني، فرمانده ارتش پاكستان با اشاره به نقض حريم هوايي كشورش توسط ايالات متحده اخطار داد كه هرگونه حمله اي شبيه به آنچه در جريان كشتن بن لادن رخ داد از اين پس از سوي پاكستان تحمل نخواهد شد. يك روز بعد، ايالات متحده در اقدامي تحقيرآميز با حمله هوايي به روستايي در استان وزيرستان شمالي (پاكستان) دست كم منجر به مرگ 15 نفر شد كه به جز 4 شورشي خارجي معلوم نيست چند نفر ديگر جزو شورشيان بوده و قرباني حملات هوايي آمريكا نشده اند. در ارتباط با سفر بحث برانگيز يوسف رضا گيلاني،نخست وزير پاكستان به افغانستان هم دستگيري اسامه بن لادن، موضع برتر را به آمريكا مي دهد. بر اساس گزارش وال استريت ژورنال از ديدار 16 آوريل (27 فروردين) مقام هاي افغانستان و پاكستان، گيلاني آشكارا به حامد كرزي (رييس جمهور افغانستان) گفته بود كه آمريكا در هر دو كشور شكست خورده، سياست ايالات متحده براي مذاكره و همزمان مبارزه با نيروهاي طالبان بي معني است و او بهتر است اجازه ندهد نيروهاي آمريكايي براي مدت طولاني در كشورش حضور داشته باشند. ظاهرا گيلاني بر اين نكته هم تاكيد كرده كه مشكلات اقتصادي آمريكا به اين كشور اجازه نخواهد داد كه در آينده روي تحولات منطقه چندان تاثير بگذارد و چين مي تواند شريك بهتري باشد. اين گزارش روزنامه وال استريت ژورنال گرچه از سوي پاكستان تكذيب شد، اما آمريكايي ها آن را كاملا جدي گرفتند و به آن واكنش نشان دادند. از جمله ليزا كرتيس، پژوهشگر بنياد هريتج و تحليلگر پيشين سازمان سيا گفت صحت سخنان نقل شده از گيلاني موضوع اصلي نيست. موضوع اين است كه در سال هاي اخير به اندازه كافي اسناد و مدارك وجود داشته كه نشان دهد پاكستان با راهبرد ايالات متحده در افغانستان همراه نيست. بنابراين باوركردني است كه پاكستان بخواهد از برگ چين براي دست يابي به اهدافش در افغانستان استفاده كند. مايك مولن، رييس ستاد مشترك آمريكا هم دستگاه اطلاعاتي پاكستان را همدست تروريست ها لقب داد. اكنون ايالات متحده با دستگيري و كشتن بن لادن در خاك پاكستان، تلاش مي كند تا مدتي سران اين كشور را در موضع انفعال قرار دهد. 2 – افغانستان مدت ها بود كه سياست گفتگو با طالبان به صورت غيررسمي از سوي آمريكايي ها در افغانستان تشويق مي شد. اما اكنون بلافاصله پس از انتشار خبر كشته شدن بن لادن، خانم هيلاري كلينتون، وزير خارجه ايالات متحده در يك سخنراني زنده تلويزيوني حاضر شد و ضمن ارايه سخناني درباره القاعده، خطاب به طالبان گفت اكنون زمان آن فرارسيده كه بين القاعده و صلح يكي را انتخاب كنيد. به نظر مي رسد كشتن اسامه بن لادن و شايد كشتن ايمن الظواهري (در آينده) به عنوان ابزاري براي تضعيف روحيه طالبان و تشويق آنان به مذاكره با آمريكا مورد استفاده دولت اوباما قرار گرفته است. 3 – يمن دفتر مركزي القاعده در شبه جزيره عرب در كشور يمن است و اين گروه نشريه اي نيز به زبان هاي انگليسي و عربي (الملاهم = Inspire) منتشر و با آن ديدگاه هاي خود را به كشورهاي جهان صادر مي كند. دستگاه هاي اطلاعاتي آمريكا مدعي هستند تعداد طرح هاي تروريستي عليه غرب كه توسط القاعده در پاكستان برنامه ريزي مي شود، به 75 درصد در سال 2007 و حدود 50 درصد در سال 2010 كاهش يافته و در عوض، كانون طرح و برنامه ريزي در القاعده متوجه سومالي و يمن شده است. در 25 اوت 2010 نيز روزنامه واشنگتن پست به نقل از سازمان سيا نوشت فعاليت شاخه القاعده در يمن از شعبه اصلي خود در پاكستان هم بيشتر شده است. گرچه يك روز بعد از گزارش واشنگتن پست، دولت صنعا خبرهاي مربوط به قدرتمند شدن القاعده در يمن را اغراق آميز خواند، اما به نظر مي رسد يمن يكي از هدف هاي ايالات متحده براي ماندن در منطقه باشد. خبرگزاري آمريكايي آسوشيتدپرس، يك روز پس از كشته شدن سردسته القاعده نوشت: با كشته شدن اسامه بن لادن و با توجه به تضعيف شعبه پاكستاني القاعده، اكنون بيشترين تهديد عليه منافع آمريكا از جانب يمن احساس مي شود و دولت آمريكا بايد توجه خود را روي اين كشور متمركز كند. 4 – بهره برداري داخلي سال ها تبليغات دولت جرج بوش درباره خطر القاعده باعث شد دستگيري سركرده اين گروه، به دستاوردي بزرگ براي باراك اوباما تبديل شود. نظرسنجي مشترك شبكه سي بي اس و روزنامه نيويورك تايمز سه روز پس از كشته شدن بن لادن از افزايش چهار تا 11 درصدي محبوبيت رييس جمهور آمريكا حكايت دارد. در حالي كه تورم، بيكاري، افزايش مشكل كسري بودجه، بدهي ملي و عملكرد متزلزل و مبهم دولت اوباما در ارتباط با معمر قذافي در ليبي باعث شده بود كه ميزان تاييد عمومي مردم آمريكا از باراك اوباما دو هفته پيش از نظرسنجي جديد به 46 درصد كاهش يابد، اينك رييس جمهور آمريكا به مدد كشته شدن بن لادن از حمايت 57 درصدي مردم برخوردار شده است. نظرسنجي مشترك شبكه سي ان ان و موسسه او آر سي هم محبوبيت اوباما را 52 درصد نشان مي دهد و اين در حالي است كه نظرسنجي همين دو موسسه يك ماه پيش، از محبوبيت 48 درصدي اوباما حاكي بود. خبر دستگيري سركرده القاعده و عكس ها و فيلم هاي مربوط و نامربوط به آن، يك هفته است كه به عنوان اصلي همه خبرهاي رسانه اي در آمريكا تبديل شده و در روزنامه هاي پرشمارگان و شبكه هاي بزرگ تلويزيوني، ديگر از عملكرد دولت در قبال توفان سهمگين آلاباما يا سياست آمريكا در ليبي خبري نيست. حتي بزرگترين طغيان تاريخ رودخانه مي سي سي پي كه چندين ايالت را در وضعيت آماده باش قرار داده هم مورد بي مهري رسانه ها واقع شده است. امروز كمتر رسانه اي در داخل آمريكا به رييس جمهور اين كشور يادآوري مي كند كه طبق وعده انتخاباتي خود، از ماه ژوئيه امسال (تيرماه) بايد نيروهاي ارتش ايالات متحده را به تدريج از افغانستان خارج كند. چرا؟ چون تازه بن لادن كشته شده و نبايد دستاوردي به اين مهمي را نيمه كاره رها كرد. حتي دعواي جمهوري خواهان و دموكرات ها بر سر چگونگي كاهش كسري بودجه كه تا يك ماه پيش داشت به بن بست سياسي در كنگره تبديل مي شد نيز به دست فراموشي سپرده شده و از اين نظر هم دست كم فعلا رييس جمهور آمريكا خيالي آسوده تر خواهد داشت. (1) سيد قطب: نويسنده و انديشمند مصري (1906 تا 1966)؛ ابوالعلي معدودي: بنيانگذار جماعت اسلامي در پاكستان (1903 تا 1979) (2) رابرت گيتس، وزير دفاع فعلي آمريكا است كه تا چند هفته ديگر جاي خود را احتمالا به رييس فعلي سازمان سيا خواهد داد. وي داراي دكتراي تاريخ روسيه است، از سال 1966 با سازمان اطلاعات مركزي آمريكا (سيا) همكاري كرده و در سال 1991 نيز به رياست اين سازمان رسيد. صوير**9163** 1701
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 553]
-
گوناگون
پربازدیدترینها