واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: نقدی بر مناظره ها معصومه محمدی این روزها به هر گوشه و کنار ایران که سر بزنی این خبرهای داغ انتخاباتی است که موضوع گپ های هر محفلی و انجمنی شده است، فرق نمی کند در اتوبوس نشسته باشی یا در تاکسی، در اداره باشی و یا در مغازه و یا در خیابان، در صف نان باشی یا بانک، این آوازه انتخابات و خبرهای دست اول آن است که در هر گوشه پیچیده و توجهت را جلب می کند. در ایران هر 4 سال یک بار انتخابات ریاست جمهوری صورت می گیرد و امسال نیز، آنچه از شواهد و قرائن برمی آید انتخابات با شور و شوق بیشتری برپا می شود (خدا را شکر) ؛ ولی یک نگاه اجمالی و کلی به این موضوع نشان می دهد که تبلیغات انتخابات امسال نسبت به سالهای گذشته در طیف وسیعی شکل گرفته و نامزدها برای معرفی بیشتر خود به بروشور و پوستر و ... سخنرانی ها اکتفا نکرده اند و در این میان رسانه ملی به کارهای ابتکاری دست زد و جلسات مناظره بین نامزدها ترتیب داد که بیشتر اقشار جامعه، اعم از زن و مرد، پیر و جوان از هر رده شغلی و گروه سنی را به پای الویزیون ها کشاند و موضوع داغ گفت و گوهای سیاسی و حتی خانوادگی و اجتماعی شد. اینکه این بحث ها و مناظره ها یعنی شکل مناظره ها چقدر اصولی و صحیح است و تا چه اندازه مفید و راه گشا برای عموم مردم، تا افراد نامزد مورد علاقه شان را انتخاب کنند خود جای بحث و نقد است. ما در کشوری زندگی می کنیم که به فرهنگ اصیل چندین و چند هزار ساله خود به خاطر داشتن باورها و اعتقادها به عنوان یک انسان ارزشمند و متعال به خود می بالیم. البته موضوع بحث ما در مورد وظایف نامزدها و حدود اختیارات آنان در مورد تبلیغات انتخاباتی نیست که مسلما در حوصله این مقال نمی گنجد. بلکه روی صحبتمان با حضراتی هست که دیده می شود همواره خواص را به عوام یا بهتر بگویم خصوص را به عموم ترجیح می دهند که این شایسته ایرانی بودن نیست. مگر نه این است که همه ایران سرای من است؟ امسال نامزدهای انتخابات از چهره های شاخص سیاسی و فرهنگی جامعه بوده و از چهره های آشنا و شناخته شده برای عموم هستند. ولی وقتی این کاندیداها در رسانه ملی رودرروی یکدیگر قرار می گیرند ، باید با اصول مناظره آشنایی داشته باشند، چون خود این مناظره ها کلیدی است برای افراد که در انتها با انتخاب این کلیدها درب های بسته یا نیمه بسته توسعه، استقلال، آزادی، معنویت، شور و بالندگی و سربلندی را به روی خود باز می کنند. اینکه نامزدها در مناظره ها و سخنرانی ها از سوابق و عملکردها و از نقشه ها و طرح ها و برنامه های آتی درآینده سخن می گویند، صحیح است و کار را دشوار نمی نماید و عموم مردم بر حسب آگاهی خودشان و شعور سیاسی و فرهنگی و اعتقادی خود بر حسب سلایق و علایق قابل احترام فرد اصلح را انتخاب می نمایند.ضمناً می دانیم که صلاحیت این افراد توسط شورای نگهبان تایید شده است. اما وقتی این نامزدها در جلوی دوربین رسانه قرار می گیرند که دست کم 50 میلیون نفر مخاطب این مناظره ها هستند و به صورت جدی و با اشتیاق این مناظره ها را دنبال می کنند. در این میان متاسفانه بعضا شاهد برخی صحنه هایی هستیم که در اثر ناآگاهی با شئونات مناظره و یا به هر دلیل ممکن بحث ها به سمت و سویی سوق داده می شود که عواقب بسیار جدی و ناخوشایندی در جامعه به وجود می آید و باعث تاسف است که کاندیداها آنقدر مشغول مناظره که نه، "مناقشه" هستند که یادشان می رود لااقل 50 میلیون نفر این بحث ها را می بینند و می شنوند.در بعضی از این مناظره ها هم دیده شده است که نامزدها برای اثبات خودشان و به دست آوردن آراء کافی دست به هر کاری می زنند که متاسفانه سعی در خراب کردن تصویر رقیب مورد نظرشان هستند و بعضا متوسل به دروغ هم که یکی از گناهان بزرگ است و در تعالیم و آموزه های دینی به شدت منع شده است که واقعا از افرادی به نام و صاحب اختیارات و مقام و منصب و تحصیلکرده که بعضا مهر فرهنگی به خود می زنند کاری است زشت و بعید. این گونه مناظره ها نه تنها راه گشا نیست بلکه به زیر سوال بردن برخی ارزش هاست که ایجاد بدبینی، تشویش اذهان عمومی، بعضا ایجاد رعب و وحشت، شروع بعضی جنجال های سیاسی در جامعه، استفاده از این فضا برای برخی فرصت طلبان و هزاران لطمه دیگر در جامعه را در بر دارد. از سوی دیگر ، وقتی مخاطب پای گیرنده ها به بحث های نیمه تمام، حرف های کوتاه و بحث های جسته و گریخته گوش می دهند، تصویرهای متعارضی از کاندیداها در ذهنش حک می شود.همچنین است کوتاه ماندن برخی بحث ها به علت محدودیت زمان و وقت، بعضی مخاطبان را سردر گم می کند. مثل برخی از این کاندیداها، مثل اسب سوارانی می ماند که در میدان مسابقه برای برد به جای اینکه در مسیر مسابقه حرکت کنند به رقیب و برخی تماشاگران می تازند و آنان را زیر پا له می کنند تا به اصطلاح به سکوی پیروزی برسند. ای کاش نامزدها با تمام بزرگواری هایشان مانند برخی رانندگان، چراغ سبز و قرمزی برای خودشان قایل شوند و در جاهایی که نباید به حق و حقوق یکدیگر تجاوز نکنند. پشت چراغ قرمز بایستند و بعد با رعایت موازین راهنمایی در چراغ سبز با احتیاط حرکت کنند تا سالم به مقصد و به مقصود برسند. باید به عرض بعضی از کاندیداها برسانیم که چه خوب است به جای تحول در طیف وسیع جامعه کمی در مناظرات خودشان تحول به وجود آورند تا مردم از این مناظرات استفاده صحیح و منطقی بنمایند تا خدای نکرده خاطر افکار عمومی مکدر نشود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 188]