تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1865101380
بحران اقتصادی آمریکا هالیوود را زمینگیر میکند
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: بحران اقتصادي آمريکا هاليوود را زمينگير ميکند
در حالي که بسياري از اقتصاددانان بحران اقتصادي فعلي آمريکا را با رکود اقتصادي دهه 1930 مقايسه مي‌کنند، اين واقعيت را نمي‌توان ناديده گرفت که مخاطبان امروز هاليوود علاقه‌اي به ديدن واقعيت‌هاي جنگ و بحران اخير در سينما ندارند. به گزارش خبرنگار مهر، نيوزويک اعلام کرد رکورد اقتصادي سال‌هاي 1930 در آمريکا به "عصر طلايي" هاليوود انجاميد و نتيجه آن خلق فيلم‌هايي بود که همچنان از بزرگترين آثار سيستم استوديويي به حساب مي‌آيند.يکي از آثار شاخص آن دوران فيلم کلاسيک 1941 "سفرهاي ساليوان" به کارگرداني پرستن استرجس بود. جوئل مکري در اين فيلم نقش تهيه‌کننده‌اي را بازي ميکند که با استوديو خود مشکل دارد. "سفرهاي ساليوان" با بازي جوئل مکري يکي از آثار شاخص با موضوع بحران اقتصادي است آنها از او مي‌خواهند فيلم‌هاي سبک بسازد، اما ساليوان که به ساخت فيلم‌هاي جدي با موضوع‌هاي اجتماعي مانند "اي برادر، تو کجايي؟" علاقه دارد - درست حدس زديد، برادران کوئن عنوان فيلم خود را از اين فيلم گرفته‌اند - تغيير قيافه مي‌دهد و براي تحقيق به ميان مردم مي‌رود.ساليوان به اتهام قتل خودش به زندان مي‌افتد و وقتي در آنجا زندانيان را مي‌بيند که از ديدن کارتون ميکي ماوس از ته دل مي‌خندد، متوجه مي‌شود آدم‌ها در آن شرايط سخت تنها دوست دارند سرگرم شوند.آيا تماشاگران آن سال‌ها تنها به فکر فرار از واقعيت بودند؟ امروز چه طور؟ گرچه امروز ديگر با يک سکه پنج سنتي نمي‌توان دو تا فيلم ديد، اما قيمت بليت‌هاي سينما در حدي نيز نيست که باعث شود خانواده‌ها لزوما به سينما پشت کنند.موزيکال يکي از ژانرهاي محبوب دوران رکود اقتصادي در سال‌هاي 1930 بود و مردم درمانده آمريکا با ديدن فرد آستر و جينجر راجرز در فيلم‌ها و شنيدن آهنگ‌هاي فراموش‌نشدني کول پورتر و جرج گرشوين شاد مي‌شدند. صدا تنها از سال 1927 به سينما آمده بود، اما در اوايل دهه 1930 رقص و آواز دنياي سينما را در اختيار گرفته بود و به تماشاگران فرصت مي‌داد به طور موقت هم که شده ذهن خود را از مشکلات خود پاک کنند.به اعتقاد لئونارد مالتين منتقد فيلم، از آن زمان تاکنون شرايط خيلي تغيير نکرده است. او مي‌گويد: به همين دليل است که امروز تماشاگران از هر چيز که به خاورميانه مربوط مي‌شود گريزان هستند و دسته دسته به ديدن فيلم‌هايي مانند "چي‌وووا بورلي هيلز" و "اره 5" مي‌روند.در حالي که بسياري از اقتصاددانان بحران اقتصادي فعلي آمريکا را با رکود اقتصادي دهه 1930 مقايسه مي‌کنند، اين واقعيت را نمي‌توان ناديده گرفت که مخاطبان امروز هاليوود علاقه‌اي به ديدن واقعيت‌هاي جنگ و بحران اخير در سينما ندارند. اشاره به مجموعه "اره" يکي ديگر از ژانرهاي محبوب دوران رکود اقتصادي را به ياد مي‌آورد: ژانر هراس. در دهه 1930 بود که هيولاهاي استوديو يونيورسال از راه رسيدند و کاري کردند که نشان آن هنوز هم ديده مي‌شود.بلا لوگوسي به نقش دراکولا، بوريس کارلوف به نقش فرانکنشتين و موميايي و لان چني جونير. به نقش مرد گرگ‌نما پس از 80 سال هنوز هم محبوب طرفداران سينماي وحشت هستند.مالتين مي‌گويد: قطعا بين واقع‌گريزي فيلم‌هاي ترسناک سال‌هاي 1930 و نمونه‌هاي بسيار افراطي امروز ارتباطي وجود دارد. فرانکنشتين، دراکولا و بقيه رفقا تماشاگران را به دنياي گوتيک و کاملا بي‌شباهت به دنياي خودشان مي‌بردند که اين قطعا يکي از مهمترين دلايل موفقيت آنها بود.اگر يک تفاوت ميان تماشاگران عصر رکود اقتصادي و سينماروهاي امروز وجود داشته باشد، اين است که تماشاگران سال 2008 به نظر از هر چيز که يادآور اتفاقات واقعي دنيا باشد گريزان هستند.تمام فيلم‌هايي که با جنگ عليه تروريسم و خاورميانه ارتباط دارند از "اجرا" گرفته تا "در دره اله"، "تلفات - بس" و "مجموعه دروغ‌ها" يکي پس از ديگري در گيشه شکست مي‌خورند و نيويورک تايمز گزارش داده توليد فيلم‌هاي با موضوع وال استريت يا دنياي مالي يا متوقف شده و يا فيلمنامه آن در حال بازنويسي است.و اين دقيقا برخلاف فيلم‌هاي تلخ و بسيار موفق دهه 1930 شامل "من يک زنداني فراري هستم" مروين لروي و "دشمن مردم" ويليام ولمن است که در رئاليسم اجتماعي و برگرفته از موضوع‌هاي روز غوطه‌ور بودند.آنچه بين امروز و آن روزها تفاوت ايجاد کرده، تلويزيون است. وقتي هر روز از تلويزيون شاهد بمباران و اخبار نگران‌کننده از وال استريت هستيد، ديگر چرا بايد 10 دلار بدهيد و همين داستان‌ها را روي پرده بزرگ ببينيد؟همين مسئله است که ما را دوباره به موزيکال باز مي‌گرداند که نشان داد يکي از محبوب‌ترين ژانرهاي سال 2008 است. "ماما ميا!" و "موزيکال دبيرستاني 3" در هر شرايط اقتصادي ديگر موفق مي‌شد، اما به هر حال از تمايل تماشاگران به فرار از واقعيت چيزي کاسته نشده است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 750]
-
گوناگون
پربازدیدترینها