واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: درهای مدرسه را باز کنید!اگر مدرسه ، همکاری ما را نپذیرد چه می شود؟
حتماً مقاله ی نامه هایی که باید باز شوند را خوانده اید . اما به یاد داشته باشیم، تنها بعضی از مدارس قانون درهای باز را دارند. بدین معنا که والدین بدون گرفتن وقت قبلی با اجازه مدیر و معلم، تا وقتی که مزاحم کلاس نباشند می توانند به مرکز آموزشی فرزندشان سر بزنند. آنها می دانند کتابخانه پنجره اش رو به حیاط است. آنها می دانند دستشویی ها بو می دهد یا نمی دهد. آنها می دانند تابش آفتاب در کلاس زیاد است و دهها مورد دیگر. این دانستن ها گامی است برای ارتباط بیشتر با فرزندان شان که از مدرسه بگویند و راهکاری است که شاید والد یا والدینی بتوانند گره کار را بگشایند و مشکلی را رفع کنند. اما متاسفانه همه مدارس این قانون را ندارند. مسئولین بعضی از مدارس و معلمین گمان می کنند که والدین تنها برای انتقاد و ایراد گرفتن به مدرسه رجوع می کنند. نمی دانم چرا گمان می کنیم که تمام انتقادات منفی است. انتقاد یعنی نقد کردن یعنی تصحیح اشتباهات و یا رفع ابهامات. شما با رفتارتان شاید بتوانید راه ورود را پیدا کنید.بپذیرید که مسوولین و معلمین به شما به عنوان یک منتقد نگاه کنند. باید به آنها نشان دهید که تا چه حد به شغل آنها احترام می گذارید و به دنبال راهی برای همراهی و همگامی با آنها هستید.آگاهانه فکر کنیدبپذیرید که مسوولین و معلمین به شما به عنوان یک منتقد نگاه کنند. باید به آنها نشان دهید که تا چه حد به شغل آنها احترام می گذارید و به دنبال راهی برای همراهی و همگامی با آنها هستید. مؤدبانه اما استوار اهداف خود را برای داوطلب بودن در همکاری و علاقه به شرکت در مسوولیت های پیشنهاد شده از طرف مدیر و معلم را نشان دهید. انعطاف پذیر باشیدگمان نکنید بعضی از فعالیت ها، در شأن شما نیست. شما می توانید در تقسیم مداد رنگی ها و یا جمع آوری وسایل بازی در مهد کودک، سرمشق دادن به کلاس اولی ها یا گرفتن پلی کپی برای معلمین و یا قرار ملاقات با فرد مورد نظر برای دعوت در جلسات سخنرانی داوطلب شوید. با هم کار کنیدبهترین راه برای باز کردن درهای مدارس بسته ، همراه کردن سایر والدین با خود است. این همکاری که در جلسات انجمن اولیاء و مربیان به وجود می آید، می توانید برای جلب موافقت مدیر، طبق قوانین مدرسه، مفید باشد.ثبات قدم و کار گروهی همیشه نتیجه بخش خواهد بود.و بالاخره چنانچه معلمی شما را به کلاسش راه نداد ، مأیوس نشوید ، به دنبال راه حل های دیگر بگردید. این را به یاد داشته باشید که حضور بیش از حد شما مانع کار معلمین نشود. و یا در مقاطع پایین تر فرزند شما که در کلاس است، با دیدن شما رفتارش تغییر کند و سایر کودکان نیز دچار مشکل شوند و یا حضور والدین در کلاس های بالاتر(دبیرستان) پریشانی فکر آنها را به دنبال دارد. منظور از حضور در مدرسه یا مرکز آموزشی صرفاً حضور در کلاس ها نیست، دفتر مدرسه ، کتابخانه ، آزمایشگاه ، بازدیدها ، گردش علمی می تواند از همکاری شما بهره مند گردد. در این حالت حتماً مدرسه درب هایش را بروی شما خواهد گشود. چون آنها نیز باور دارند که 78% کودکانی که نمرات بالای 17 گرفته اند اذعان داشته اند ، والدین آنها در مورد آنچه در مدرسه می گذرد از آنان سوال می کنند .من به عنوان یک مادر وقتی ندانم در مدرسه چه خبر است چه سوالی باید بکنم؟ جز اینکه نمره دیکته ات چند شد؟ تبیان - خانواده و زندگیفرشته مجیب - عضو هیات علمی دانشگاه علامه :او می آموزد اگرشما... استعداد مرا پیدا کن! آینده کودکتان راانتخاب کنید! پدر و مادر های مشق نویس
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 298]