واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > نوروزپور، محمدرضا - مقاله ای در یک سایت اینترنتی در اوصاف یک شهروند خوب می خواندم. برخی از سفارش های آن بسیار تکراری است و همه ما بارها آن راشنیده ایم. اینکه شهروند خوب باید: به قانون احترام بگذارد. در پاگیزگی محیط زیست کوشا باشد. در فعالیت های اجتماعی شرکت کند. در پیشرفت جامعه ای که در آن زندگی می کند سهیم باشد. باسواد باشد. به دیگران کمک کند به همسایگانش توجه داشته باشد و .... . در میان مشخصه هایی که برای یک شهروند خود در این مقاله لیست شده بود یک مورد خیلی جالب بود که مرا به تامل واداشت. آمده بود: یک شهروند خوب باید اهتمام زیادی به بازیافت مواد داشته باشد و در فرایند چرخه بازیافت خود را مسئول بداند. شما هم اگر تامل کنید به این موضوع پی می برید که بازهم تعالیم فرهنگی و دینی ما در کشورهای غیر مسلمان بیشتر از ما جدی گرفته شده و به کار بسته می شود. برای یک شهروند باید مهم باشد که در چرخه بازیافت احساس مسئولیت کند. ببینید اصلا صحبت این نیست که کاغذ بیاورید کتاب ببرید یا مثلا پلاستیک های خانه را جمع کنید و سرماه به نمکی یا نان خشکی محله بدهید و در ازای آن پول یا نمک و حتی پلاستیک نو دریافت کنید. مشارکت در فرایند بازیافت، یک فرهنگ است، می گوید: یک شهروند باید خود را در فرایند چرخه بازیافت ، مسئول بداند. اگر ما خود را مسئول بدانیم آنگاه منتظر نان خشکی نمی مانیم. کاغذ، پلاستیک، بطری ها اعم از فلزی و شیشه ای، آهن قراضه و از این دست، زباله نیستند. باید درک کنیم که این ها زباله نیستند. این را با خودمان در روز باید چند بار بگوییم تا ملکه شود. کاغذ زباله نیست. پلاستیک زباله نیست. آهن قراضه زباله نیست. باید یاد بگیریم که منافع ملی خود را تقویت کنیم. در مقاله ای که خواندم این نکته خیلی حائز اهمیت بود که یک شهروند خوب اصلا در ازای دریافت وجه یا جایزه و مابه ازا، به شرکت در فرایند بازیافت اهتمام نمی ورزد، بلکه آن را مسئولیت شهروندی خود می داند. انگار که اگر یک تکه کاغذ را دور بیندازد عملی غیر شهروندی انجام داده است. انگار که گناهی مرتکب شده است. آنها شاید مثل ما چیزی مانند اسراف و حرام بودن آن را نشنیده اند اما در عمل آن را رعایت می کنند. ما که از بچگی در گوشمان از قبح اسراف می گویند باید مسئولیت بیشتری داشته باشیم. تعجب نکنید. آنها تمرین کرده اند. ماهم اگر تمرین کنیم می توانیم در قبال کاغد و بطری مسئولیت شناس باشیم. اصلا خنده دار نیست. همین چیزهای به ظاهر ساده را اگر جدی گرفته بودیم چیزهای بسیار بزرگ الان برای ما ساده انگاشته نمی شد. با خودتان نگویید حالا چه وقت و چه بهانه ای برای صحبت از بازیافت است. به این موضوع فکر کنید. ما درقبال چیزهای کوچکی مثل کاغد اگر مسئولیت مدنی و شهروندی و ملی احساس می کردیم. شاید در قبال خیلی چیزهای دیگری که به نظر شما الان مهمتر جلوه میکند می توانستیم پاسخگو باشیم یا پاسخی بطلبیم. باید در مسیر شهروند مدنی بودن گام برداریم . هر راهی را ولو راه 30 هزار فرسخی باید با قدم اول آغاز کرد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 211]