واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: -------------------------------------------------------------------------------- آلوپسي آندروژنيک يا کچلي با الگوي مردانه، يکي از شايعترين اشکال کچلي است که بيش از 50 درصد مردان دچار آن ميشوند. ريزش مو با پسرفت مو در خط رويش آن در ناحيه پيشاني شروع ميشود و با نازک شدن مو و از دست رفتن آن در ناحيه فرق سر پيشرفت ميکند. اغلب اين دو ناحيه ريزش مو در مراحل پيشرفتهتر بيماري به يکديگر ميپيوندند و موجب کچلي کل ناحيه بالاي سر ميشوند. در بيشتر موارد الگوي کچلي مردانه به شکل حرف M لاتين است. آلوپسي آندروژنيک تنها يک تظاهر فيزيکي نيست.... اغلب مردان، موي سر را با جذابيت و نيرومندي مرتبط ميدانند، بنابراين هنگاميکه موهايشان ميريزد، اعتماد به نفس خود را از دست داده و از ظاهرشان ناراضي ميشوند. مطالعات نشان دادهاند عواملي مانند جواني، تجرد و اعتماد به نفس پايين پيش از ريزش موها، موجب ميشوند مردان بيشتر از ريزش موهايشان آسيب رواني ببينند. همچنين شيوع افسردگي و اضطراب در ميان مرداني که ريزش موهايشان را تجربه ميکنند، بيشتر است. بنابراين ضروري است که پزشکان ارزش رواني درمان آلوپسي آندروژنيک را در هنگام تجويز دارو در نظر بگيرند. در حال حاضر دو درمان دارويي براي آلوپسي آندروژنيک مورد تاييد قرار گرفته است: ماينوکسيديل و فيناسترايد. ماينوکسيديل محلول موضعي ماينوکسيديل اولين داروي مورد تاييد اداره نظارت بر غذا و داروي آمريکا است که براي درمان آلوپسي آندروژنيک وارد بازار شد. اين دارو ابتدا به شکل خوراکي براي درمان فشارخون بالا به کار ميرفت که به تدريج آثار آن در پرپشت کردن موها مشاهده شد. مکانيسم اثر واقعي ماينوکسيديل در رشد موها کاملا مشخص نيست؛ هرچند که مکانيسمهايي مانند طبيعي کردن ساختار فوليکول موها، تبديل موهاي کرکي شکل به موهاي ضخيم و تکامليافته و افزايش تعداد فوليکولهاي مو که در فاز آنانژن رشد مو هستند، براي اين دارو مطرح شدهاند. مسلما مکانيسم اثر اين دارو در درمان آلوپسي آندروژنيک ارتباطي با خاصيت اتساع عروق آن ندارد، زيرا حتي در غياب خونرساني، مو به رشد خود ادامه ميدهد. ماينوکسيديل به صورت محلولهاي موضعي 2 و 5 درصد و شکل کف 5 درصد موجود است و در اغلب مناطق دنيا همه اين اشکال به صورت غيرنسخهاي در اختيار بيماران قرار ميگيرند. دو مطالعه دوسو کور گذشتهنگر که دارونما در آنها مورد استفاده قرار گرفته بود، نشان دادند هر دو دوز ماينوکسيديل بيشتر از دارونما در رشد مو موثرند. طي يک دوره دو ساله، ريزش مو در بيماران تحت درمان با هر دو دوز اين دارو کاهش يافت، ولي در بيماران دريافت کننده دارونما ريزش مو همچنان ادامه داشت. از سويي، پس از گذشت شش ماه از قطع مصرف ماينوکسيديل، ريزش مو در گروه تحت درمان با ماينوکسيديل و دريافتکنندگان دارونما يکسان بود. مطالعات تکميلي نشان دادهاند که محلول پنج درصد ماينوکسيديل در مقايسه با محلول دو درصدي آن اثربخشي بيشتري در درمان آلوپسي آندروژنيک دارد. يک مطالعه باليني يک ساله نيز در 20 هزار بيمار دريافت کننده ماينوکسيديل موضعي، افزايش خطر بستري در بيمارستان يا مرگ را مورد ارزيابي قرار داد. در انتهاي مطالعه مشخص شد مصرف ماينوکسيديل موضعي موجب افزايش خطر بستري در بيمارستان يا مرگ نميشود. اين مطالعه بر ميزان وقوع مشکلات قلبيعروقي تمرکز داشت و دريافت که مصرف کنندگان ماينوکسيديل در خطر وقوع مشکلات قلبي عروقي، تفاوتي با گروه کنترل ندارند. به علاوه ارزيابي اين بيماران در ماه 6، 9 و 12 پس از شروع مصرف ماينوکسيديل نشان داد کهاينترکيب در کاهش ريزش مو موثر بوده است. ماينوکسيديل در مرداني که کچلي ناحيه پيشاني يا فرق سر را تجربه کردهاند يا موهايشان نازک شده، قابل قبول بوده است. هر چند که به دنبال مصرف اين دارو رشد موي حاصل شده ارتباطي با تشکيل موي جديد ندارد، اما در تغيير شکل موهاي موجود و تبديل آنها به موهاي ضخيمتر کارآمد است. همچنين دوام موهاي جديد بيشتر خواهد بود. ماينوکسيديل رشد مو در مردان را بهبود ميبخشد، ولي کاربرد آن در درمان آلوپسي آندروژنيک بحث برانگيز است، زيرا در صورتي که بيمار مصرف ماينوکسيديل را قطع کند، ريزش مو آغاز ميشود. براي مرداني که ماينوکسيديل را تجويز ميکنيد، بهتر است در صورتي که ميتوانند آن را به خوبي تحمل کنند، دوزاژ 5 درصدي تجويز شود. به بيماران توصيه کنيد که محلول ماينوکسيديل را براي به حداقل رساندن عوارضي مانند چرب کردن مو و به حداکثر رساندن اثربخشي، مستقيم بر کف سر بمالند. براي بيمار توضيح دهيد که ميزان پاسخدهي افراد به ماينوکسيديل متفاوت است. در مورد بيماراني که خارش پوست سر دارند، بهتر است همراه ماينوکسيديل، کورتيکواستروئيد تجويز شود. بيماران نبايد پيش از گذشت چهار تا شش ماه از شروع درمان، انتظار پاسخدهي به درمان داشته باشند و تا گذشت حداقل يک سال از شروع درمان حداکثر اثر درماني مشاهده نميشود. در مجموع، ماينوکسيديل دارويي بيخطر و اثربخش در درمان کچلي با الگوي مردانه است و بيماران بايد بدانند که اثربخشي آن بستگي به تداوم مصرف دارد. فيناسترايد داروي ديگري که براي درمان آلوپسي آندروژنيک توصيه شده، فيناسترايد خوراکي است. فيناسترايد، مهارکننده ايزوآنزيم 5 آلفا ردوکتاز تيپ دو است که در ريشه غلاف موي سر، آنزيم غالب است. با مهار آنزيم 5 آلفا ردوکتاز، فيناسترايد تبديل تستوسترون به ديهيدروتستوسترون را مهار ميکند. مطالعات نشان دادهاند که فيناسترايد يک ميليگرمي سطح ديهيدروتستوسترون را در سر تا 60 درصد کاهش ميدهد. مطالعات باليني متعددي اثربخشي فيناسترايد را در اين زمينه به اثبات رساندهاند. در برخي از اين مطالعات ديده شده که فيناسترايد يک ميليگرمي اثرات مثبتي در افزايش تعداد مو در مردان مبتلا به ريزش مو در قسمت وسط و فرق سر در مقايسه با دارونما داشته است. پس از يک سال از شروع درمان با فيناسترايد، رشد مو اتفاق ميافتد و دارو بايد براي حفظ موهاي تازه رشد کرده ادامه يابد. به طور معمول شواهدي از رشد مو طي چهار ماه اول شروع درمان با فيناسترايد وجود دارد، ولي بيماران بايد درمان را براي مدت حداقل 24 ماه پس از شروع اثربخشي دارو ادامه دهند. مطالعات نشان دادهاند که فيناسترايد ريزش مو را در 80 درصد بيماران مبتلا به ريزش مو در ناحيه فرق سر و 70 درصد بيماران با ريزش موي ناحيه پيشاني درمان ميکند. به علاوه رشد مجدد مو در 37 درصد از مردان با ريزش موي ناحيه پيشاني و 61 درصد از مردان با ريزش موي فرق سر تحت درمان با اين دارو اتفاق ميافتد. اداره نظارت بر غذا و داروي آمريکا تجويز فيناسترايد را در بيماران 18 تا 41 ساله مبتلا به انواع خفيف تا متوسط کچلي با الگوي مردانه پيشنهاد کرده است. به بيمارانتان اطلاع دهيد که به دنبال مصرف اين دارو تغييري درتراکم موها اتفاق نميافتد و نقش اين دارو، حفظ موهاي موجود است. در سنين باروري به دليل خطر بروز ناهنجاريهاي مادرزادي دستگاه تناسلي خارجي، بايد هشدارهاي لازم پيش از تجويز اين دارو داده شود. ساير داروها نقش داروهاي متعددي در درمان مبتلايان به آلوپسي آندروژنيک بررسي شده است. چند مطالعه کوچک ترکيب درماني ترتينوئين موضعي و ماينوکسيديل موضعي را در رشد موها تاييد کردهاند. البتهاين دارو را نميتوان در يک محلول ترکيبي تجويز کرد و بايد در ساعات مختلفي تجويز شود. به علاوه گروهي از بيماران نميتوانند تحريک و خارش ناشي از محلول موضعيترتينوئين را تحمل کنند. مصرف روزانه اسپيرونولاکتون 200 ميليگرمي نيز اثرات آنتيآندروژني خفيفي دارد و ميتواند در درمان اين عارضه نسخه شود؛ هر چند اسپيرونولاکتون براي اين منظور به طور گسترده مصرف نشده است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 825]