واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > معینی، علیرضا - چگونه است که استفاده از واژه «رادیو» در عنوان یک برنامه تلویزیونی و بهره بردن از فضاهای رادیویی و به کارگیری مجریان و گویندگان رادیو، یک برنامه دیداری را به یکی از پربینندهترین برنامههای تلویزیون تبدیل میکند؟! برنامه «رادیو 7» چند وقتی است روی آنتن شبکه آموزش سیما رفته بود و من، یکی دو بار بیشتر به عنوان مجری این برنامه زنده در تلویزیون ظاهر نشده بودم که به گفتگویی دعوت شدم. آن روز در جواب خبرنگار جام جم که پرسید: «جای چنین برنامهای در رادیو خالی نیست؟» گفتم نه، چون رادیو7 یک برنامه تلویزیونی است و جایش در تلویزیون خالی بود و ادامه دادم که این برنامه هیچگاه در رادیو چنین موقعیت ممتاز و طیف وسیعی از مخاطب را پیدا نمیکرد. با تعجب پرسید چرا؟! پاسخ دادم جلوههای بصری و تناسب صدا و تصویر؛ حال چه صدا و تصویر مجریان و گویندگان و چه صدا و چهره هنرمندانی که به شعرخوانی و قصهگویی میپردازند و حتی موسیقی و افکت و... از این برنامه، کیفیتی دلخواه بیننده تلویزیون ساخته است. برنامهای که اگر جلوههای دیداری آن حذف شود دیگر دلچسب نیست و اگر گمان کنیم میشود رادیو7 را با حذف تصویر و به صورت تک برنامهای رادیویی ارائه داد و به این درجه از اعتبار و موفقیت رساند سخت در اشتباهیم و بیشک اندیشهای غیرحرفهای است. اما نکته قابل توجه این جاست که یک گروه برنامه ساز تلویزیونی توانستهاند از قابلیتهای جادویی رادیو و صداهایی که هویت و شناسنامه دارند و نشانه و امضای رادیو در دفترچه خاطرات ذهن مخاطبان انبوه این رسانه دوست داشتنی و گرم هستند به بهترین شکل بهره گیرند و برنامهای را ارائه دهند که مشابه آن در هیچ شبکه تلویزیونی و حتی ماهوارهای نباشد! برنامه ترکیبی دیدنی که هر شب 60 دقیقه مهمان خانههاست و نظر بسیاری از اهالی تلویزیون را به خود جلب کرده است و مزه شنیدن و دیدن هرقسمت آن تا مدتها زیر دندان میماند! شبی نیست که چهار، پنج ترانه یا سرود خاطره انگیز که احتمالا سالها پیش از رادیو شنیدهایم یا سه، چهار قطعه موسیقی گوشنواز که در کوتاهترین زمان با برشهایی هنرمندانه سامان یافتهاند پخش نشود و استفاده این چنینی از رادیو در تلویزیون بسیار پسندیده است. به طور کلی رادیو به عنوان قدیمیترین رسانه و پدر رسانهها همواره مورد استفاده دیگر وسایل ارتباطی بوده است و هیچگاه جلوه و جایگاهش کاهش نیافته است، گرچه باید گفت رادیو نیز از دیگر رسانهها به ویژه مطبوعات به عنوان خوراکهای مجانی! استفاده نموده و به روی خویش هم نیاورده است! که بحث این مهم را به یادداشت دیگری میسپارم. اما آنچه باید همواره در نظر داشت و به آن توجه کنیم این است که اصولا مطالعات نظری درباره رادیو در مقایسه با دیگر رسانهها بسیار اندک است و میتوان گفت این وسیله ارتباط جمعی در فقر مطلق به سر میبرد! بد نیست برای یادآوری تفاوت اصلی شنیدن و دیدن را از نگاه فیلسوف قرن نوزدهم «لورنس اوکن» بررسی کنیم؛ اوکن میگوید: «کارِ چشم، بردن انسان به درون جهان است اما کار گوش، آوردن جهان به درون انسانها است.» 60
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 356]