واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: ◊ مقدمه: آسم يک بيماری مزمن تنفسی است که بر روی افراد در سنين مختلف تاثير می گذارد. در حال حاضر هيچگونه درمان شناخته شده ای برای اين بيماری وجود ندارد، ليکن قابل مداوا و کنترل است.اغلب در دوران طفوليت رايج می باشد ولی بيشتر در افراد مسن تشخيص داده می شود.ميزان تاثير آن بر روی پسر بچه ها دو برابر تاثير آن بر روی دختر بچه ها می باشد، دختران در سنين نوجوانی بيشتر به آسم مبتلا می گردند. شدت اين بيماری در بزرگسالان برای افراد مونث و مذکر تقريبا يکسان است.اين بيماری با درجات مختلف بر روی افراد تاثير می گذارد، از حالت خفيف که به هنگام تمرينات ورزشی ايجاد می گردد، تا حالت افرادی که مبتلا به آسم شديد هستند. در کانادا حدود سه ميليون نفر به اين بيماری مبتلا هستند، و حدود 20 کودک و 500 بزرگسال، ساليانه به علت ابتلا به آسم جان خود را از دست می دهند و با درمان به موقع بيشتر مرگ و ميرها قابل جلوگيری می باشد. آسم چيست؟ بيماری آسم يک بيماری مزمن ريوی است که علامت مشخصه آن اشکال در تنفس است. افرادی که مبتلا به آسم هستند دارای مجرای تنفسی فوق العاده حساس می باشند. مجرای تنفسی به هنگام تحريک مسدودتر و باريک تر می گردد. اين باريک تر شدن می تواند يک يا مجموعه ای از اين علائم را به همراه داشته باشد: خس و خس کردن، سرفه کردن، نفس های کوتاه، تنگی سينه باريک تر شدن مجرای تنفس در اثر عوامل زير ايجاد می شود. التهاب مجرای تنفسی (مجرای تنفسی در ريه قرمز شده، متورم گرديده و باريک تر می شود.) انقباض برونش (نايژه)، حالتی است که عضلات اطراف مجرای تنفسی سفت تر شده و يا دچار انقباض عضلانی می گردند. التهاب مجرای تنفسی التهاب مجرای تنفسی تحت تاثير برخی از عوامل محرک (استشناق مواد آلرژی زا نظير گرده گياه) می باشد که مجرای تنفسی را بطور قابل توجهی تنگ تر می کند و بنابراين جريان يافتن هوا محدودتر می شود. هدف از درمان آسم کاهش اين التهاب و جلوگيری از صدمات بيشتر به مجرای تنفسی است. انسداد برنش (نايژه) تحت تاثير برخی از محرک ها نظير هوای سرد يا ورزش شديد صورت می گيرد. در اين حالت بافت های عضله اطراف مجرای تنفسی انقباض پيدا کرده و لذا مجرای تنفسی بطور قابل توجهی تنگ تر می گردد. هدف از درمان کاهش انقباض و جلوگيری از آسيب به مجرای تنفسی است. عوامل تحريك کننده آسم عوامل تحريک کننده عادی و روزمره که باعث انقباض برنش می گردند نظير: • هوای سرد • گرد و خاک • دودهای غليظ • تمرين های ورزشی • استنشاق عوامل تحريک کننده • نگرانی های عاطفی (تهييج کننده) • دود دود يکی از تحريک کننده های قوی می باشد. دودهای غير مستقيم عامل بروز علائم آسم، بالاخص در کودکان می باشند. آثار دود سيگار به مدت هفت روز در منزل باقی می ماند. بنابراين بهتر است محيط زندگی خود را عاری از دود سيگار نگهداريم. افراد مبتلا به آسم نبايد در معرض محيط هايی که آلوده و کنترل نشده می باشند، قرار گيرند. عوامل ايجادكننده آسم در مقايسه با عوامل تحريک کننده عوامل ايجاد کننده التهاب و حساسيت زياد در مجرای تنفسی به عنوان عوامل اصلی ايجاد کننده آسم شناخته شده اند. اين عوامل باعث طولانی تر شدن علائم بيماری گرديده و بهبودی را در مقايسه با عوامل تحريک کننده به تاخير می اندازد. رايج ترين اين عوامل عبارتند از: • آلرژن ها • عفونت های ويروسی دستگاه تنفسی آلرژن ها آلرژن های استنشاقی (تنفسی) رايج ترين عوامل ايجاد و تحريک و التهاب و حساسيت دستگاه تنفسی می باشند. رايج ترين آنها عبارتند از: • گرده ها مانند: چمن، درختان، علف های هرز • ترشحات حيوانی مانند: گربه و اسب از عوامل مهم ايجاد آلرژی می باشد • خاک برگ • ذرات گرد و خاک خانگی قرار گرفتن در معرض يک آلرژی (نظير ترشحات گربه) ممکن است باعث بروز سريع علائمی نظير سرفه و خس و خس سينه گردد. اين حالت به دليل حساسيت زياد مجرای تنفسی است که واکنش آن به صورت انقباض می باشد. اين علائم را می توان به سادگی با استفاده از داروهای گشاد کننده نظيرVENTOLIN برطرف نمود. بايد توجه داشت که در حدود 4 تا 7 الی 8 ساعت طول می کشد تا واکنش مربوطه که به دليل التهاب است بروز نمايد. اين التهاب در اثر مرور زمان بيشتر می گردد. به دليل وجود تاخير در واکنش گاهی تشخيص عامل ايجاد کننده آلرژی برای پزشکان معالج مشکل تر می گردد. عفونتهای ويروسی دستگاه تنفسی: در برخی از بيماران آسمی عفونتهای ويروسی ممکن است باعث وخيم شدن بيماری آسم گردد. عفونت ويروسی دستگاه تنفسی يکی از رايج ترين عوامل ايجاد کننده آسم در کودکان می باشد. در برخی از موارد واکسن آنفولانزا تجويز می گردد که می تواند از بيماری سيستم تنفسی که در اثر آنفلونزا ايجاد می گردد جلوگيری کند. اين واکسن به افرادی که نسبت به تخم مرغ آلرژی دارند تجويز نمی گردد. تشخيص آسم تشخيص صحيح آسم بسيار اهميت دارد، اگر آسم به خوبی تشخيص داده شود می تواند به نحو صحيح مورد درمان قرار گيرد.تشخيص آسم شامل کليه موارد زير است: 1 ـ تاريخچه مفصل بيمار که می تواند شامل: تاريخچه خانوادگی بيماری آسم، آلرژی، تب يونجه، اگزما (بالاخص در کودکان که آمادگی بيشتری برای ابتلا به بيماری فوق دارند) 2 ـ گوش دادن به صدای ريه توسط گوشی پزشکی، معاينه مجرای بينی و غيره 3 ـ عکسبرداری بوسيله اشعه X به منظور تشخيص مشکل تنفسی که ممکن است در اثر عامل ديگری غير از آسم ايجاد شده باشد. 4 ـ آزمايش خون و اخلاط سينه. 5 ـ آزمايش حساسيت پوستی PRIK- SKIN- TEST که با تزريق پوستی آلرژی های تزريقی می بايستی ارتباط مستقيم با تاريخچه و نشانه های بيماری داشته باشد. 6 ـ آزمايش های اسپيرومتری(SPIROMETRY) در اين آزمايش حجم هوائی که می تواند وارد مجرای تنفسی گردد اندازه گيری می شود. اگر مجرای تنفسی دچار التهاب گرديده باشد عبور هوا از مجرای تنفسی با اشکال مواجه خواهد بود، و اين اشکال به دستگاه اسپيرومتر منعکس می گردد. اين يک روش قابل اطمينان برای تشخيص بيماری است. هر گونه مشکل آسمی می بايستی به طور عينی به وسيله دستگاه اسپيرومتر تاييد گردد. 7 ـ تست های ورزشی و تست استنشاق METHACHOLINE روش هايی است که به طور روزمره در آزمايشگاه ها برای سنجش واکنش های مجرای تنفسی انجام می شود. 8 ـ تشخيص افتراقی در تشخيص صحيح بيماری آسم می بايستی ساير عوامل احتمالی که موجب نفس نفس زدن، خس و خس سينه، سرفه و تنگی سينه می گردند، نظير بيماريهای قلبی و ساير شرايط ريه مورد بررسی قرار گيرند تا از علت بيماری کاملا اطمينان حاصل شود. 9 ـ مصرف دارو اگر داروهای آسم با نظر پزشک مورد مصرف قرار گرفته، و بهبودی در علائم آسم مشاهده گردد، دليل بر وجود آسم است. به دليل آن که علائم بيماری آسم متغير و کم و زياد می شود، اغلب تشخيص سريع بيماری عملی نمی باشد. درمان پزشکان متخصص آسم متفقا عقيده دارند که فرد مبتلا به آسم، خود به طور فعال، بايد در درمان خود بکوشد. هدف از درمان موارد زير ميباشد: 1 ـ عادی کردن زندگی روزمره بيمار به نحوی که بتواند به طور همه جانبه در فعاليت های مورد علاقه اش شرکت کند. 2 ـ رهايی از علائم آسم به هنگام شب و صبح زود. خواب اين افراد نمی بايستی به وسيله علائم مختل گردد. 3 ـ بيمار در طول روز نيازی به مصرف داروهای گشاد کننده برنش نداشته باشد (به جز مواردی که ورزش سنگين انجام می دهد) 4 ـ عادی نمودن فعاليت ريه که بوسيله آزمايش مشخص می گردد. درمان طولانی آسم شامل موارد زير می باشد: ـ آموزش ـ کنترل محيطی ـ درمان به وسيله دارو آموزش بيمار آموزش بيمار يکی از عوامل موثر در بهبودی بيماری است. بيماری آسم متداول و قابل کنترل است. آسم بيماری متغيری است، بدين معنی که در طول درمان ممکن است بدتر شود و يا بهبود يابد. به همين دليل اغلب لازم است مروری بر نحوه درمان وجود داشته باشد و تغييراتی در درمان داده شود. بيمار می بايستی با موارد زير کمک به پزشک معالج آشنايی داشته باشد. • ويژگی بيماری، تشخيص عوامل تحريک کننده • روش صحيح استفاده از وسائل • آشنايی با نوع دارو و اثرات جنبی آنها • اهداف درمان • تشخيص به موقع و جلوگيری از وخامت بيماری • داشتن برنامه عملی نوشته شده بيماران با داشتن چنين اطلاعاتی می توانند با پزشک خود ارتباط بهتری برای درمان داشته باشند. اهداف درمان می بايستی متقابلا به وسيله بيمار و پزشک معالج مورد موافقت قرار گيرد. کنترل محيطی کنترل محيطی می بايستی هميشه توام با مصرف داروهای مناسب شروع شود. اگر از عوامل ايجاد کننده آسم دوری شود، داروی کمتری مورد نياز خواهد بود هميشه نمی توان به راحتی عوامل تشديد کننده بيماری را تشخيص داد، لذا می بايستی با دقت تاريخچه علائم بيماری را مرور و ارزيابی نمود، و می بايستی عوامل داخل و خارج از محيط زيست را برای افرادی که آلرژی آنها مشخص گرديده کنترل نمود. موارد زير را می توان مثال زد: • ذرات گرد و خاک خانگی ذرات گرد و خاک انگل های ريزی هستند که از پوست جدا می شوند، برای کاهش اين ذرات می توان تشک تخت خواب را در داخل کيسه پلاستيک قرار داد و تمام ملافه های تخت را هفته ای يکبار با آب جوش شستشو داد. • حيوانات اگر نسبت به حيوانات دارای آلرژی هستيد، نبايد آنها را در خانه نگهداری کنيد (نظير سگ، گربه، و پرندگان). افرادی مشخصا نسبت به حيوانات آلرژی دارند نمی بايستی به حيوانات توجه داشته باشند. • دود سيگار از سيگار کشيدن در داخل منزل می بايستی اجتناب به عمل آورد • کپک هر گونه کپک را در هر کجا و هر زمان می بايستی با مواد پاک کننده از بين برد، و مرکز اصلی کپک را پيدا کرد. • رطوبت زياد رطوبت زياد می تواند باعث رشد کپک و ذرات غبار گردد. • گرده های گياهی ممکن است لازم باشد از فعاليت های خارج از منزل به هنگامی که گرده های گياهی فراوان هستند پرهيز نمود. گرده های گياهی در هوای گرم و خشک توام با باد معمولا بين 4 تا 8 صبح بيشتر هستند. درمان آسم درمان آسم مستلزم مصرف داروست(داروهای ضد التهاب و گشاد کننده برنش) اين داروها به وسيله دستگاه های استنشاق مخصوص مورد استفاده قرار می گيرند. اصول برنامه ريزی درمان موارد زير را در بر می گيرد: • تداوم پيگيری • افزايش و يا کاهش دارو با توجه به تغيير علائم فاکتورهايی که برای کنترل دارو در نظر گرفته می شوند عبارتند از: نشانه های بيماری سنجش های به عمل آمده شدت علائم را می توان به وسيله دستگاه اسپيرومتر سنجيد. انواع دارو 1 ـ داروهای ضد التهاب(بازدارنده) 2 ـ داروهای گشاد کننده برنش (برای از بين بردن انقباض برنش به کار برده می شود) موفقيت در درمان آسم، چه در بيمارستان، و چه در خارج از بيمارستان، بستگی به مصرف داروهای ضد التهاب و داروهای ضد انقباض که برای درمان سريع مقطعی تجويز می گردند، دارد. گاهی مشاهده گرديده که مصرف متمادی و متناوب داروهای گشاد کننده برنش ممکن است، آسم را وخيم تر کند. در اين حالت افزايش داروهای ضد التهاب(درحالتی که درمان به وسيله داروهای گشاد کننده برنش صورت ميگيرد) برای کنترل علائم بيماری ضروری است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 463]