واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: وطن امروز: نوستالژی دولت وحدت ملی برخی اطرافیان هاشمی در حزب کارگزاران که بازوی اجرایی وی برای پیگیری طرح دولت وحدت ملی در جریان اصلاحات بودند نیز این عقیده را داشتند که خاتمی میتوانست نقش مهره تعیین سرنوشت آرایش انتخابات ریاست جمهوری آینده به سود هاشمی رفسنجانی را بازی کند. وطن امروز نوشت: انتشار مصاحبه حجتالاسلام و المسلمین هاشمی رفسنجانی با علی زادسر یکی از نمایندگان مجلس هفتم با واکنش رسانههای خبری و برخی از فعالان سیاسی کشور روبهرو شد. هاشمی رفسنجانی در این مصاحبه در پاسخ به این سوال که «نظر خود را به صورت واضح درباره انتخابات دهم ریاست جمهوری بیان کنید؟» اظهار داشت: درباره انتخابات دوره دهم، اعتقاد من همان است که در جلسه جامعه روحانیت بحث شد و آن این است که چنانچه همه کسانی که خود را به هر نوعی جزو اصولگرایان میدانند، یکی از چهار نفر مطرح شده یعنی؛ حجج اسلام ناطقنوری و روحانی و آقایان لاریجانی و ولایتی را نامزد کنند و متفرق نشوند، بنده نیز به سهم و توان خود از نامزدی آن نامزد واحد، حمایت خواهم کرد و با جریان اصلاحطلب هم موافقت بشود که سهم مناسبی را در کابینه و مدیریت اجرایی کشور داشته باشد که امید بر موفقیت چنین طرحی نیز فراوان است. البته این گفته رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام همان طرح «دولت وحدت ملی» بود که پس از برگزاری همایش 30سال قانونگذاری در رسانههای خبری بویژه برخی از رسانههای نزدیک به هاشمی رفسنجانی پیگیری شد. هرچند که هاشمی رفسنجانی در آن همایش که از سوی علی لاریجانی برگزار شده بود به شفافیت درباره این طرح سخن نگفت ولی صحبتهای وی مبنی بر ضرورت وحدت «پشت سر رهبری» و همچنین واکنش از سر عصبانیت وی به واکنش اصولگرایان مخالف، مبنی بر اینکه «طرح وحدت ملی ایده اصولگرایان است و اصلاحطلبان مخالف آنند»؛ دو واکنش «آشکار» هاشمیرفسنجانی به طرح دولت وحدتملی در همایش 30 سال قانونگذاری بود که نشان میداد هاشمی یکی از طراحان اصلی این ایده بوده است. هاشمی رفسنجانی با مطرح کردن این طرح خواهان آن بود تا اصولگرایان حول فرد دیگری به جز احمدینژاد اجماع کنند، تحرکات وی و بازیگران این طرح در آنزمان نیز موید همین موضوع است. به بیان دیگر او میخواست از برگی به عنوان خاتمی، هدف خود را یعنی کنار زدن احمدینژاد محقق کند.بدین شکل که اقبال اصولگرایان به دولت وحدت ملی، شرط هاشمی برای عدم کاندیداتوری خاتمی در انتخابات آتی ریاست جمهوری باشد. برخی اطرافیان هاشمی در حزب کارگزاران که بازوی اجرایی وی برای پیگیری طرح دولت وحدت ملی در جریان اصلاحات بودند نیز این عقیده را داشتند که خاتمی میتوانست نقش مهره تعیین سرنوشت آرایش انتخابات ریاست جمهوری آینده به سود هاشمی رفسنجانی را بازی کند. حمایت کارگزاران سازندگی از ایده دولت وحدت ملی در همان زمان نیز درهمین راستا تحلیل میشد. به عبارت بهتر میتوان گفت، هاشمی به دنبال تحقق هدف «نه احمدینژاد، نه خاتمی» بود و در مقابل نیز اگر وحدت اصولگرایان حول احمدینژاد قطعی شد به تحقق «هم احمدینژاد، هم خاتمی» میاندیشید که با عدم استقبال جریان اصولگرا این اتفاق افتاد.اصولگرایان پس از مطرح شدن دولت وحدت ملی این ایده را راهی برای ورود اصلاحطلبان به درون قوه مجریه عنوان کردند و تمامی تشکلهای سیاسی این جریان با چنین طرحی مخالفت کردند. «اسدالله بادامچیان» قائممقام حزب موتلفه اسلامی، اجرای طرح دولت وحدت ملی از سوی اصلاحطلبان را با توجه به آنچه «سابقه اصلاحطلبان در هشت سال تصدیگری آنها» خواند، غیرممکن دانست. جمعیت ایثارگران انقلاب اسلامی هم که پیش از این با ایده «علیاکبر ناطقنوری» در اینباره مخالفت کرده بود، با اعلام مخالفت مجدد با طرح دولت وحدت ملی، این پیشنهاد را محکوم کرد. حتی حسین فدایی، دبیر کل جمعیت ایثارگران، در گفتوگو با «وطن امروز»، اصولگرایان طرفدار طرح وحدت ملی را ناآگاه یا غرضورز و خارج از شمول عنوان اصولگرایی دانست. تاکید اصولگرایان بر ضرورت «اجماع» که پس از مطرح شدن طرح دولت وحدت ملی آشکار شد آنان را به این نتیجه رساند که براساس نظرسنجیهای صورت گرفته در کنار ویژگیهای دولت نهم، احمدینژاد تنها گزینه این جریان برای کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری پیشرو است؛ موضوعی که فعالان سیاسی اصولگرا این روزها بیش از گذشته در رسانههای خبری بر آن تاکید میکنند. پس از به بن بست رسیدن طرح وحدت ملی و عدم استقبال اصولگرایان از ایده عبور از احمدینژاد، هاشمی به زعم خویش، تهدیدش را عملی کرد و در نهایت خاتمی به عنوان یکی از کاندیداهای جریان اصلاحات وارد انتخابات شد. البته حضور خاتمی در عرصه انتخابات دیری نپایید و وی به بهانه حضور میرحسین موسوی در انتخابات بیانیه انصراف خود را در آخرین روزهای سال 87 منتشر کرد.پس از کناره گیری خاتمی از عرصه انتخابات، اصلاحطلبان که بنا به گفته برخی از فعالان سیاسی خود پیروزی را «دور از دسترس» میدیدند برای دو مرحلهای شدن انتخابات تلاش میکردند. به این ترتیب برخی از حامیان رئیس بنیاد باران از میرحسین موسوی و برخی دیگر از مهدی کروبی حمایت کردند.نمونه بارز رفتار انتخاباتی اصلاحطلبان را در مقیاس کوچکتر میتوان در حزب کارگزاران دید، دبیرکل و برخی از اعضای تاثیرگذار به همراه اقتصاددانان حامی این حزب به مهدی کروبی پیوستند ولی حزب کارگزاران پس از دیدار با هاشمی رفسنجانی از میرحسین موسوی حمایت کرد. البته در کنار این حمایت دو طرفه، ورود چهرههای دیگر اصلاحطلبان برای شرکت در انتخابات دیگر استراتژی طراحان استراتژی انتخاباتی این جریان برای دومرحلهای شدن انتخابات است که با اضافه شدن حسن روحانی به کاندیداهای اصلاحطلب، وارد مرحله جدیدی میشود. به هر حال اینک ایده دولت وحدت ملی – حال از آن ناطق باشد یا هاشمی – بدون هیچ دستاوردی به پایان رسید. حامیان این ایده شاید در آینده سیاستورزی خود از آن به نوستالژی دولت وحدت ملی یاد کنند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 109]