واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: زانوی پای ساعی زیر تیغ جراحان مدالم متعلق به مردم ایران است نه جناح خاصی
هادی ساعی گفت: مدالی كه كسب كردم متعلق به همه مردم ایران است نه به گروه خاصی. وقتی لباس تیم ملی را برتن میكنم یعنی به نمایندگی از تمام مردم ایران در میادین حاضر میشوم. قهرمان المپیك 2008 پكن در مراسم تجلیل از مدال آوران المپیك با تشكر از خبرنگاران خطاب به آنها اظهار كرد: از همه خبرنگارانی كه پا به پای ورزشكاران حضور داشتند و با انتقادات سازنده و حمایتهایشان اخبار مربوط به المپیك را پوشش دادند و به اطلاع مردم رساندند، تشكر میكنم. از خبرنگاران میخواهم كه با تیترهایشان شیرینی این مدال را برای مردم تلخ نكنند. وی افزود: به خاطر زحمات مسئولان سازمان تربیت بدنی، كمیته ملی المپیك، فدراسیونها، مربیان و حتی كسانی كه دركنار ما بودند، از جمله حریفان تمرینی و كادر پزشكی تشكر میكنم. ساعی درباره عملكرد كاروان ایران در المپیك به خبرنگار ایسنا گفت: در این مسابقات من ورزشكار بودم و تنها در شرایطی میتوانم پاسخگوی عملكرد كاروان باشم كه در مقام مسئول كاروان را همراهی میكردم. وی با اشاره به اینكه حضور من در المپیك بحثی ملی است، تصریح كرد: من در مسابقات پكن پیراهن تیم ملی را بر تن كردم و برای همه مردم تلاش كردم. حضور من در المپیك و كسب مدال طلا هیچ ربطی به فعالیت سیاسیام ندارد. دل همه مردم ایران با من بود. در ورزش من وابستگی جناحی ندارم.
قهرمان المپیك 2008 پكن درباره برنامههای آتی خود خاطرنشان كرد: ابتدا باید مدتی استراحت كنم حدود 10 ماه است كه pcl پایم پاره شده است و من با این شرایط تمرین كردهام. پزشكان تشخیص دادهاند كه زانوی من باید عمل شود. ادامه حضورم در قهرمانی بستگی به شرایط فیزیكیام دارد، اگر حضور من موثر باشد و بتوانم موفق عمل كنم، بازی میكنم در غیر این صورت جای خود را به جوانان خواهم داد. وی ادامه داد: باید شرایط را تحلیل كنم اگر در تیم ملی نبودم همیشه با تكواندو خواهم ماند. باز هم اگر نشد در شهرری باشگاهی تاسیس میكنم و در آنجا به مشتاقان تكواندو تمرین میدهم. ساعی درباره مخالفت نمایندگان مجلس برای نامگذاری یكی از میادین شهرری به نام خودش گفت: یكی از نمایندگان صحبتی كرده كه اشتباه بوده است؛ البته این را نمیگویم كه نامم بر میدانی از میدانهای شهر گذاشته شود. به خاطر مردم باید بپذیرند و نه به خاطر خودم. بالاخره نامگذاری یك میدان به نام من در حكم قدردانی است كه امیدوارم حداقل پیش از مرگم این اتفاق بیفتد. در كشور ما معمولا پس از مرگ افراد برایشان مجسمه میسازیم و با گل آوردن بر سر مزارش از او تقدیر میكنیم، امیدوارم كه این بار اینگونه نشود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 253]