واضح آرشیو وب فارسی:ابتکار: 14ساعت مسافرت در بدن انسان؛ سفر يك فيلمساز به دنياي تاريك روده با قرص دوربيني!
يك فيلمساز انگليسي با خوردن قرص دوربيني در برابر تماشاچيان موزه علوم لندن، آنها را به يك سفر 14 ساعته به دنياي خصوصي تيره و تاريك درون رودههاي خود برد.
به گزارش ايسنا، مايكل موزلي براي بلعيدن اين قرص دوربيني به عنوان بخشي از برنامه «اسرار بدن انسان»، پاسخ مثبت داده و در برنامه موزه علوم انگليس در لندن شركت كرده بود. موزلي اين تجربه را با سايت ديلي ميل در ميان گذاشته و به توصيف لحظات اين نمايش در دنياي رازآميز درون بدن خود پرداخته است.اين مستندساز انگليسي اظهار كرد: دنياي درون رودههاي ما معمولا يك دنياي خصوصي تاريك تاريك است.درون آن جانداراني زندگي ميكنند كه هرگز نور روز را نديدهاند و تعداد آن به بيش از 50 تريليون ميرسد. آنها بر سلامت ما به شيوههايي تاثير ميگذارند كه به تازگي درك آنها را آغاز كردهايم.وي در ادامه گفت: به منظور آمادهسازي براي اين روز بزرگ از 24 ساعت قبل چهار ليتر مسهل بدمزه خوردم كه با وجود طعم بد آن براي يك پاكسازي كامل مورد نياز است تا دوربين تصاوير وضوح بالا را ثبت كند.موزلي براي نمايش با دكتر مارك مكآليندون متخصص گوارش و راهنماي وي كه يكي متخصصان قرص دوربيني در انگليس محسوب شده، در موزه علوم ديدار كرده بود. مكآليندون از اين دوربينها براي كمك به تشخيص اختلالات روده استفاده ميكند چرا كه اين قرصها قادر به جستجوي مكانهايي هستند كه دوربين آندوسكوپي از انععطاف لازم براي دستيابي به آنها برخوردار نيست.
موزلي بيان كرد: در طول آموزش پزشكي من به عنوان مجري مستندهاي علمي مانند مطالعات من در مورد مزاياي سه دقيقه ورزش در هفته در آزمايشات غيرعادي دردناك زيادي شركت كرده بودم اما هيچ كدام مانند اين آزمايش نبودند.دوربيني كه موزلي خورده بود كمي كوچكتر از يك سانتيمتر بوده كه به اندازه يك قرص ويتامين است. اين دوربين قادر به ثبت سه تصوير در يك ثانيه و انتقال آن به يك گيرنده يا در مورد موزلي به نمايشگرهاي بزرگ در موزه علوم با حسگرها در بدن وي بود.وي در مورد احساسات خود در زمان بلعيدن اين قرص گفت: اولين حس من پس از بلعيدن دوربين احساس راحتي بود. در حقيقت منتظر بلع سخت آن بودم اگرچه يك لحظه، عجيب بنظر رسيد و آن زماني بود كه قرص در انتهاي مري من گير كرد و من در ميان شگفتي حاضران بالا و پائين پريدم تا بتواند وارد معده من شود.
تصاويري كه دوربين در زمان ورود به شكم فرستاده شبيه يه يك منظره بيگانه غار مانند بوده كه در اثر حركت ميلرزيد. در زمان خالي بودن آن، مخاط كه شكم را تراز ميكند، در چينهايي فرو ميرود. موزلي آنها را يادآور سياره مريخ خوانده است.به گفته اين فيلمساز، ديوارههاي شكم مدام در حال حركت، انقباض و تا شدن در خود هستند. اگر دوربين قابل هضم بود احتمالا به اجزاي خود كوبيده و له شده و در شيره معده كه مانند باتري خودرو اسيدي بوده، غوطهور ميشد. در عوض به گفته موزلي،اين دوربين به سلامت از شكم رد شده و به روده كوچك رسيده بود.سطح روده كوچك با چينهايي با طرحهاي مو مانند ريز موسوم به پرز پوشيده شده كه براي به حداكثر رساندن محيط سطح در دسترس براي بلع طراحي شده و اندازه آن به يك زمين تنيس هم ميرسد.
مايكل موزلي در ادامه تجربه خود گفت: هر چند ثانيه سطح با عبور يك موج عضلاني حركت كرده كه به تركيب و هم زدن بستههاي كوچك غذاي منتقل شده از معده به روده ميپردازد. هماهنگ بودن اين امواج بسيار حياتي بوده چرا كه در غير اين صورت يك انسداد جدي در قسمتهاي پايينتر بوجود خواهد آمد.وي افزود: خوشبختانه شما يك مغز دوم در روده خود داريد كه همه چيز را سازماندهي ميكند. دقيقا مانند مغز اصلي بدن، اين يكي از سلولهايي موسوم به نورون ساخته شده است.
بيش از 100 ميليون نورون در يك تركيب مناسب در تمام شكم وجود داشته و تنها توسط ميكروسوپ قابل مشاهده هستند.اين سفر پس از 9 ساعت مسافت پنج متر را گذرانده و دوربين در نهايت به روده بزرگ رسيده بود. جدار روده بزرگ بسيار مسطحتر و سفيدتر از روده كوچك بوده و در اين تصاوير رگهاي خوني ريز در جدارهاي آن قابل مشاهده بود.
به گفته موزلي در اين مكان بود كه اولين نشانههاي حيات بيگانه يعني ميكروبها ديده شد. ميكروبهاي ساكن اين مكان بيشتر باكتريها هستند اما همچنين برخي قارچها و جانداران ساده و ابتدايي موسوم به تك ياخته نيز در اين محيط وجود دارند. آنها دركنار هم اكوسيستم پيچيده خود را بوجود آورده و از غذايي تغذيه ميكنند كه بدن قادر به جذب آن نيست.وي اظهار كرد: اگرچه بيش از چندين تريليون از آنها وجود داشت اما نتوانستم از آنها نمونه بردارم. ما با قطعات كوچك تيره مواجه شديم كه دكتر مكآليندون آنها را ماده سابق(مدفوع) خواند. حداقل 35 درصد مدفوع از باكتريها تشكيل شده است.روده هر انسان خانه هزاران يا گونههاي متفاوتي از باكتري بوده، تركيبي كه در هر فرد متفاوت بوده و بيشتر آنرا از مادر خود ميگيريم.اگرچه تركيب باكتري درون روده تا حد زيادي ارثي بوده اما از آنچه ميخوريم هم تاثير ميگيرد.براي مثال محققان دانشگاه شيكاگو ميگويند كه يك رژيم غني از چربيهاي شير اشباع شده كه در بسياري از غذاهاي فرآوري شده وجود دارد، بر رشد گونهاي باكتري موسوم به Bilophila wadsworthia تاثير گذاشته و همچنين ممكن است منجر به افزايش تعداد افراد دچار به شرايط التهابي روده دچار هستند بشود.به گفته موزلي، سطوح بالاتر باكتري بد همچنين در روده كوكان يافت شده كه بعدها حساسيت پيدا ميكنند در حاليكه افراد چاق از تركيب باكترياي متفاوتي نسبت به دوستان لاغر خود برخوردارند.اين دانش جديد به گشودن راهي براي يافتن رويكردهاي تازه در مواجهه بااختلالات روده خواهد پرداخت. اگر بتوان تعادل ميكروبي در روده يك بيمار را تغيير داد شايد بتوان علائم آنرا هم تغيير داد.يكي از رويكردهاي آزمايش شده، تلاش براي رشد باكتري خوب بيشتر در روده يا با پرتاب گونههاي جديد(پروبيوتيكها) يا تشويق رشد باكتريهاي داخلي با تغذيه آنها با غذاهايي كه دوست دارند(پريبيوتيك) است.پس از اين سفر طولاني، دوربين در روده بزرگ باقي مانده، از اين رو اين آزمايش پس از 14 ساعت در موزه به پايان رسيد. البته اين دوربين بعدها از بدن موزلي بيرون آمده بود.
ارسال نظر
دوشنبه|ا|12|ا|تير|ا|1391
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ابتکار]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 89]