محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803030034
شطرنج یا بوکس؟
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: شطرنج یا بوکس؟ اصلاح طلبان،کدام را انتخاب می کنند *عباس پازوكي ، رئیس شاخه جوانان حزب مردم سالاریسيد محمد خاتمي زماني كه نامزدي خود را براي دهمين دوره انتخابات رياست جمهوري اعلام كرد ، بسياري از ناظران و تحليلگران سياسي با اشاره به اعلام نامزدي در دفتر مجمع روحانيون مبارز چنين نتيجه گرفته اند كه خاتمي با اين اقدام خود يك پيام براي حاكميت و مردم ارسال كرده است .متن پيام از ديد اين تحليلگران چنين بود : پايگاه من مجمع روحانيون مبارز است و با همين پايگاه و انديشه و مرام وارد عرصه انتخابات مي شوم و از افراطيون اصلاح طلب دوري مي گزينم .ارسال اين پيام از سوي آقاي خاتمي با توجه به سخنراني هاي چند ماه گذشته اش در جمع هوادراني كه از شهرستانها به ديدن او مي آمدند كاملاً طبيعي بود . او بارها از برخي افراطي گري هاي دوران رياست جمهوري اش ابراز نگراني كرده بود و با اشاره به حساسيت حاكميت به آن گروه ها و آن رفتارها گفته بود كه اگر بيايد از تجربه گذشته استفاده مي كند و اجازه تكرار آن بازي را نمي دهد .اما تنها چند روز بعد از اعلام نامزدي آقاي خاتمي و در حاليكه همگان انتظار داشتند ، برنامه هاي انتخاباتي وي نيز در چارچوب دوري از افراطيون تنظيم شود ، رخداد عجيب ديگري اذهان تحليلگران را به خود مشغول كرد .ماجرا مربوط بود به انتصاب روساي كميته هاي ستاد انتخاباتي سيد محمد خاتمي . مروري بر اسامي نشان مي دهد كه رئيس و قائم مقام ستاد اعضاي سابق هيئت موسس و شوراي مركزي حزب مشاركت هستند و روساي كميته ها نيز از ميان اعضاي مشاركت و مجاهدين انقلاب انتخاب شده اند .حال اين پرسش پيش مي آيد كه اگر قرار بود اعضاي ستاد انتخاباتي آقاي خاتمي را اعضاي اين احزاب و گروه ها تشكيل دهند و نامي از ديگر چهره هاي اصلاح طلب موسوم به ميانه رو در ميان نباشد ، چرا اعلام نامزدي در محل دفتر حزب مشاركت صورت نگرفت و يا چرا در خيابان دانشگاه و در دفتر سازمان مجاهدين انقلاب، آقاي خاتمي اعلام نامزدي نكرد ؟همين پرسش است كه ترديدهايي را در ميان تحليلگران سياسي در باره برنامه هاي انتخاباتي سيد محمد خاتمي ايجاد مي كند و حتي درباره افراد تشكيل دهنده دولت احتمالي وي نيز سوالاتي جدي را به ذهن متبادر مي كند .اما شايد برخي كه چندان در وادي تحليل رفتار احزاب نيستند اين پرسش را مطرح كنند كه مگر مجمع روحانيون مبارز با جبهه مشاركت و سازمان مجاهدين انقلاب چه تفاوتي دارند ؟ اينها كه همگي دعوت كننده هاي آقاي خاتمي براي شركت در انتخابات بودند ؟ پس چه فرقي مي كند كه كدام گروه اعضاي ستادهاي انتخاباتي خاتمي را تشكيل دهند .در پاسخ به اين پرسش بايد تأكيد كرد كه مجمع روحانيون مبارز هر چند تشكلي است اصلاح طلب اما در طول ساليان اخير ، جريان اصلاح طلبي دچار تغيير و تحولاتي شده كه ديگر نمي توان ديدگاه هاي همه آنان را يكي دانست . مجمع روحانيون مبارز تشكلي است اصلاح طلب اما ميانه رو و در چارچوب نظام ، اما مشاركت و مجاهدين احزابي هستند راديكال كه با برخي اركان نظام مشكل جدي و غير قابل كتمان دارند , حتي اين مشكل خود را هم تكذيب نمي كنند و بر آن اصرار دارند و مايلند مردم نيز بدانند كه اين افراد با اين اركان مشكل دارند. نمونه هايي نيز از اين دست در رفتار چند هفته اخير آنان قابل مشاهده است .زماني كه مشاركت و مجاهدين به دنبال دعوت از خاتمي براي نامزدي در انتخابات بودند ، خبري را منتشر كردند مبني بر اينكه قرار است خاتمي با رهبري ديدار داشته باشد و پس از اين ديدار تصميم نهايي خود را مي گيرد . اين در حالي بود كه مي دانستند آنزمان خاتمي تصميم دارد كه نيايد . لذا اين اقدام گروه هاي مذكور به اين حساب گذاشته شد كه مي خواهند هزينه نيامدن خاتمي را به رهبري تحميل كنند . اما اين سكه دو رو داشت . به هر حال اين تحليل هم مي توانست باشد كه اگر خاتمي آمد ، يعني رهبري حضور وي را تأييد كرده اند .اما وقتي خاتمي آمد كسي از اين گروه ها چنين نگفت و معلوم شد كه راهبردشان تنها تحميل هزينه است . سايت هاي اين گروه هاي سياسي نيز چنين ادبياتي را در قبال رهبري در پيش گرفته اند . مثلاً يكي از رسانه هاي اين جريان وقتي مي خواهد از مدير مسئول كيهان نقل قولي داشته باشد ، از وي به عنوان « نماينده ولي فقيه در كيهان » ياد مي كند ، اما وقتي مثلاً دعايي مدير مسئول اطلاعات حرفي مي زند يا روزنامه اي مطلبي منتشر مي كند چنين حرفي درباره اش زده نمي شود . يا درباره مسيح مهاجري مدير مسئول روزنامه جمهوري نيز چنين برخوردري وجود ندارد . بنابراين مشخص است كه اين گروه ها اصرار دارند كه به رهبري هزينه تحميل كنند و قطعاً اين اصرار با واكنش برخي ديگر از گروه ها و نهادها مواجه مي شود ؛ اين يعني دعوا .با توجه به موارد فوق به نظر مي رسد توجه به چند نكته خالي از لطف نباشد :1ـ تحقق اصلاحات در كشوري همچون كشور ما چگونه ممكن است ؟ با دعوا يا تعامل ؟ از نظر نگارنده بديهي است وقتي قرار است در كشوري دعوا راه بيفتد اساساً امكان تحقق اصلاحات وجود ندارد . چرا كه اصلاحات ناشي از توافق بخش هايي از حاكميت با بخش هايي از اصلاح طلبان بر سر تحقق برخي مطالبات است و به همين دليل هم گام به گام و تدريجي است . اما آيا مي توان دعوا كرد و انتظار داشت كه نتيجه يك دعواي جدي ، توافق باشد ؟ وقتي گروهي از اصلاح طلبان تلاش دارد چهره بخش هايي از حاكميت را در ميان افكار عمومي مخدوش كند ، طبيعي است همان بخش هاي حاكميتي نيز تلاشي مشابه مي كنند و نتيجه اين مي شود كه مثلاً سخنراني هاشم آقاجري در منزل عبد ا... نوري و در جمعي چند نفره و يا سخنراني مجتهد شبستري در دانشگاه صنعتي اصفهان تبديل به يك بلواي جدي مي شود كه نشان مي دهد طرف مقابل نيز قصد دارد از زاويه اي ديگر چهره حريف را مخدوش كند . نتيجه اين مخدوش كردن ها ، تند تر شدن ادبيات هر دو طرف و در نتيجه بالا گرفتن دعوا مي شود . كدام عقل سليم مي پذيرد كه در نتيجه بالا گرفتن دعوا ، توافقي مهم عايد مي شود ؟ مگر اينكه كساني واقعاً اعتقاد قلبي به اصلاحات نداشته باشند و در عمل رفتاري انقلابي را زير پوشش شعارهاي اصلاح طلبانه پيگيري كنند كه اين خود بحث ديگري است و به بحث اصلاح طلبي ما مربوط نمي شود . نگارنده اصلاً قصد قضاوت درباره اينكه چه كسي و تا چه ميزان درست مي گويد و حق با چه كسي هست و ... ندارد . فقط مي خواهم تأكيد كنم كه اصلاحات با دعوا محقق نمي شود و جريان اصلاح طلبي در ايران هيچ گزينه اي جز تعامل با حاكميت و حركت تدريجي ندارد.2ـ فضاي تنش آلود و دعوا در ميدان سياست شباهت بسياري دارد به رينگ بوكس . كساني مي توانند در رينگ بوكس پيروز ميدان شوند كه از تكنيك و قدرت بالاتري برخوردارند . تماشاگران نيز برنده را تشويق مي كنند و كمتر كسي است كه دلش به حال بازنده بسوزد و اگر هم بسوزد صداي افسوسش در ميان فريادهاي شادي گم مي شود . اصلاح طلبان بايد دقت كنند كه به دليل ماهيت اصلاح طلبي چاره اي جز كشاندن بازي به صفحه شطرنج راهي ندارند . اين عرصه خردورزي و انديشه است كه مي تواند هوادران بيشتري براي اصلاح طلبان جمع كند . در اين عرصه اصلاح طلبان مي توانند حرف بيشتري براي گفتن داشته باشند . لذا اگر هم حريف هايي سياسي وجود دارند كه مي خواهند اصلاح طلبان را از پاي صفحه شطرنج بلند كنند و به رينگ بوكس بكشانند ، اصلاح طلبان با عقلانيت و تدبير بايد جلوي اين حركت را بگيرند .3ـ وقتي آقاي خاتمي در مجمع روحانيون مبارز اعلام نامزدي مي كند و عمداً در اين جلسه دعوتي از اعضاي مشاركت و مجاهدين نمي شود اين يعني پيام براي حاكميت كه من براي دعوا نيامده ام. اما وقتي اعضاي ستاد انتخاباتي خود را از ميان اعضاي مشاركت بر مي گزيند و هيچ يك از اعضاي مجمع روحانيون در ستاد وي فعال نيستند اين پيام را مي دهد كه تصميم من عوض شده و من مي خواهم دعوا كنم !آقاي خاتمي بايد تكليف خود را روشن كند ؟ بالاخره مي خواهد دعوا كند يا نكند ؟ ايشان نمي تواند بگويد مجمع روحانيون با مشاركت يكي است . كما اينكه تا كنون برخي اعضاي مجمع روحانيون تفاوت ديدگاه هاي خود با مشاركت را اعلام كرده اند . بنابراين اگر ايشان مي خواهد دعوا كند بايد بگويد .4ـ نظر سنجي مراكز معتر نشان مي دهد كه بيش از 75 درصد مردم ايران دغدغه هاي اقتصادي دارند . آيا در فضاي دعوا و تنش سياسي مي توان دغدغه اكثريت مردم ايران را بر طرف كرد و بر مشكلات اقتصادي كشور فائق آمد ؟ اگر حتي آقاي خاتمي رئيس جمهور اين ممكلت هم شود مي تواند بدون همكاري و تعامل نهادهاي مختلف حاكميتي از مجلس و شوراي نگهبان گرفته تا ائمه جمعه و ... اقدام مناسبي براي حل مشكلات مردم انجام دهد ؟ طبيعي است پاسخ اين پرسش منفي است . اما سوال اين است كه چرا نبايد اجازه داد آدمهايي روي كار بيايند كه حساسيت كمتري روي آنها وجود دارد ، جناحي صرف نيستند ، وجهه مديريتي آنان بر وجهه سياسي شان مي چربد ، مورد اعتماد حاكميت از يك سو و نخبگان و مردم از سوي ديگر هستند و كارآمدي خود را نشان داده اند ، تا گره از كار مردم گشوده شود ؟اينجاست كه به نظر مي رسد برخي صرفاً دنبال كسب قدرت توسط خود هستند و چندان حل مشكلات مردم برايشان مهم نيست و تا چنين باشد ، كاري از پيش نخواهند برد . چرا كه با مردمي فقير و محتاج نان شب نمي توان گام هايي بيش از اين برداشت .
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 461]
-
گوناگون
پربازدیدترینها