تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833452641
روش هاي پيشگيري از خشونت عليه کودکان
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: روش هاي پيشگيري از خشونت عليه کودکان پيشگيري از جرم و جنايت رابطه نزديکي با پيشگيري از خشونت دارد. گروه هاي در خطر خشونت مثل کودکان و زنان اگر با راه ها و روش هاي پيشگيري آشنا باشند بهتر مي توانند از خود محافظت کنند. مقاله «پيشگيري از خشونت» نوشته «ريچارد ال آرمينگ» و ترجمه دکتر عفت ملک و صديقه رودباري در نخستين همايش ملي پيشگيري از وقوع جرم ارائه شده بود که در ذيل پاره يي از بخش هاي مربوط به کودکان و نوجوانان آن منتشر مي شود. دومين همايش ملي پيشگيري از جرم روزهاي 10 و 11 اسفندماه در تهران برگزار مي شود. بسياري از مردم اغلب گمان مي کنند خشونت مشکل کوچکي است که ديگران را تهديد مي کند و براي ايشان خطري محسوب نمي شود. اهميت اين مساله زماني روشن مي شود که بدانيم در ايالات متحده خشونت بيشتر از افرادي که در فعاليت هاي مجرمانه شرکت دارند، براي افراد بي گناه اتفاق مي افتد. خشونت خطري است که همگي ما را تهديد مي کند و همگان بايد در جلوگيري از آن بکوشند. خشونت بين سال هاي 1981 تا 1991 ، 47 درصد افزايش داشته است.( برآورد ملي وقوع جرم، 2004) تنها در سال 1990 حدود 7/1 ميليون فقره خشونت شديد رخ داده است و آمار قتل در سال 1991 به اوج ميزان خود يعني بيش از 24 هزار مورد رسيد. ضرورت اين نکته روشن شده است که براي جلوگيري از روند رو به رشد خشونت بايد کاري صورت بگيرد. مسلماً رشد آماري بروز خشونت باعث شکل گيري يک رشته اقدامات ضدخشونت شد که تاکنون ادامه يافته است. جرائم خشونت بار از سال 1994 به اين سو، به طور پيوسته در حال کاهش بوده و در سال 2002 به پايين ترين حد ممکن رسيده است.پيشگيري از خشونت جوانان و کودکانبه موضوع پيشگيري از خشونت توسط جوانان و پيشگيري از خشونت عليه جوانان بسيار پرداخته شده است و چنين نيز بايد باشد. جوانان نه تنها بيشتر در معرض خشونت قرار مي گيرند، بلکه افراد در 12 تا 24سالگي نسبت به ساير جمعيت تمايل بيشتري به خشونت دارند (تحقيق ملي جرم، سال 2002) مرکز ملي کنترل و پيشگيري از آسيب(2004) خودکشي را عامل اصلي مرگ آفريقايي - امريکايي هاي بين 10 تا 24 ساله معرفي کرده است. بيش از 750 هزار جوان در اين محدوده سني در سال 2004 به دليل صدمات ناشي از خشونت در اورژانس بيمارستان ها بستري شده اند. به دليل بروز چنين وقايع هشداردهنده يي طرح هاي ملي و محلي بسياري طي ساليان ايجاد شده اند. افرادي که به درستي روش کار اين برنامه ها را درک نکرده اند، ناعادلانه برخي از آنان را نقد مي کنند. اينکه برنامه يي موفق به تحقق يک يا چندين هدف اصلي خود نشده است، دليل عدم موفقيت آن نيست.از هر که برنامه جديدي به کمک بودجه دولتي طرح کرده است، بپرسيد احتمالاً به شما خواهد گفت اغلب برنامه هايي که براي هدف خاصي طرح ريزي مي شوند سهواً منجر به رسيدن به نتيجه يي کاملاً غيرمنتظره ولي همان قدر ارزشمند خواهند شد. اين درست همان اتفاقي است که در برنامه آموزشي مبارزه عليه مواد مخدر (DARE) رخ داد. محققان قادر نيستند موضوعي غيرواقعي را اثبات کنند - که از آن پيشگيري شده و هرگز اتفاق نيفتاده است - ولي هنگام ارزيابي اين برنامه ها بايد همه نتايج را بررسي کرد. به طور مثال از برنامه DARE مي توان چنين استنباط کرد که نتيجه پيش بيني شده يي که به دست آمد اين بود که احتمال تاثير پذيري و اعتماد دانش آموزان به ماموران پليس و افزايش ميزان اطلاعات ايشان نسبت به مضرات مواد مخدر از طريق پليس، بيشتر است. برنامه هاي پيشگيري از جرم جوانان داراي جنبه هاي مختلفي بوده و اغلب، اساس آنها آموزش است. در اين بخش تلاش مي کنيم چندين مرحله را که هنگام طرح ريزي برنامه هاي پيشگيري از جرم در نظر گرفته مي شود، به طور کلي بررسي کنيم. يکي از ابتدايي ترين مراحل هنگام طرح ريزي يک برنامه پيشگيري، شناسايي عوامل خطري است که جوانان با آن مواجه هستند. بايد بدانيم که جوانان به دلايل مختلفي خشونت بار رفتار کرده يا مورد خشونت قرار مي گيرند. برخي از اين دلايل نداشتن مهارت هاي اجتماعي، شيوه هاي تربيتي والدين، محيط خانواده، وضعيت اقتصادي خانواده يا استفاده از مواد مخدر است. جالب توجه است که هم گذشت زمان و هم بررسي محققان ثابت کرده است عوامل خطري که سبب بروز خشونت در جوانان مي شوند، همان عوامل خطري هستند که باعث مي شوند گروهي ديگر به صورت طولاني مدت قرباني خشونت شوند. در واقع بدون انجام تحليلي عميق از نظريه هاي پيرامون جرم و تخلف بايد بدانيم در حقيقت بين عوامل خطر و موارد خشونت رابطه يي وجود دارد و در نتيجه اين عوامل بخش کليدي هر برنامه پيشگيري از جرم هستند، به همين دليل مشارکت از اهميت ويژه يي در يک برنامه موفق برخوردار است. مکان هايي چون موسسه هاي جوانان در امريکا، مدارس محلي و برنامه هاي توسعه در جامعه، عوامل خطر مختلف را از راه هاي مختلفي هدف قرار مي دهند.راه هاي برخورد با خشونت بايد آموزش داده شده، سرمشق واقع شده و تقويت شوند، مطمئناً عوامل اجرايي قانون به تنهايي براي کنترل اين امر به اندازه کافي توانمند نيستند. ماموران پليس مي توانند به عنوان يک کاتاليزور عمل کنند ولي عوامل بسياري وجود دارند که مي توانند در موفقيت يک برنامه پيشگيري از خشونت جوانان موثر باشند. برخي از اين برنامه ها نقش هدايتي و الگوسازي از رفتارهاي مثبت دارند و برخي ديگر مهارت هاي حل اختلاف را آموزش مي دهند و بقيه مسوول ايجاد محيط امن و مثبتي هستند تا جوانان بتوانند خارج از خانه اوقات خود را بگذرانند. مشارکت تمامي اين قسمت ها لازم است. نقش مسوولان پليس پيشگيري از جرم هماهنگ سازي اين تلاش ها و تسهيل شرکت جوانان در سن خطر، در شرکت در چنين برنامه هايي از طريق ارتباط با دادگاه يا ساير روش ها است. مسوولان با فراهم ساختن اطلاعات ارزشمند براي جوانان و والدين و آموزش مهارت هاي حل اختلاف در جهت تغيير رفتارهايي که منجر به خشونت، قلدرمنشي، خشونت به صورت دسته هاي خرابکاران، اعتياد، جرائم اينترنتي و ساير موارد مربوط به خشونت مي شوند، در جنبه آموزشي شرکت دارند. نقش بسيار مهم ديگر مسوولان برقراري امنيت در محيط آموزشي و بازرسي هاي امنيتي است. چنين بازرسي هايي توسط افرادي انجام مي شود که در زمينه پيشگيري از جرم از طريق طراحي محيطي (CPTED) آموزش ديده اند تا موارد مکاني و محيطي که محيط آموزشي و اطراف آن را مستعد بروز خشونت مي کنند، شناسايي کنند. سپس مامور آموزش ديده پيشنهادهاي مناسبي را مطرح مي کند تا تغييراتي صورت بگيرد که عوامل مستعدکننده را کاهش مي دهد. هر ايالت و نظام آموزشي آن نيازمند تغييرات متفاوتي است، ممکن است متفاوت از يکديگر باشند.فهرستي از نکاتي را که مسوولان ممکن است در ارائه طرح ها يا توسعه برنامه هاي خود براي مولفان نياز داشته باشند، گردآوري کرده ام.- به کودکان اسم کامل، آدرس و شماره تلفن خود را بدهيد.- به کودکان آموزش بدهيد تا بتوانند شماره 110 را در صورت نياز شماره گيري کنند.- به کودکان بياموزيد هنگامي که در يک فروشگاه يا مرکز خريد از والدين جدا مي شوند، نزد کارمند فروشگاه يا مامور امنيتي يا يک افسر پليس بروند.- به همه کودکان بياموزيد نبايد با افراد غريبه صحبت کنند يا از آنها هديه يي قبول کنند، حتي اگر رفتار خيلي خوبي با آنان داشته باشند.- به والدين آموزش دهيد کلمه رمزي براي کودکان خود داشته باشند که شخصي که دنبال کودکان مي رود آن کلمه را بداند. به کودکان بياموزيد اگر آن شخص کلمه رمز را نداند، نبايد به او نزديک شوند يا با او بروند، حتي اگر اسم او را بدانند، بعد از استفاده بايد کلمه رمز را تغيير داد.- به کودکان بياموزيد فاصله خود را با ماشين هايي که به آنها نزديک مي شوند، حفظ کنند. اگر برنامه سيستم فضاي امنيتي براي خانه داريد به کودکان بياموزيد براي کمک، با مرکز آن برنامه تماس بگيرند.- به کودکان بياموزيد بعد از ورود به يک خانه خالي به سرعت درها را قفل کرده و با والدين خود يا افرادي که والدين به آنها مسووليت داده اند، تماس بگيرند و بگويند در خانه هستند. والدين و کودکان بايد برنامه ريزي کنند در صورتي که کودک وارد خانه شد و در باز بود و چيزي مشکوک به نظر مي رسيد، بايد کجا برود.- به کودکان بياموزيد هرگز پشت تلفن، روي شبکه اينترنت يا پشت در خانه به کسي نگويند در خانه تنها هستند و در را به روي کسي که نمي شناسند، باز نکنند. روش هايي را تمرين کنيد که وانمود کند کودک در خانه تنها نيست، مثلاً پشت تلفن بگويد؛ «مادر در حمام است، گفت شما بعداً تماس بگيريد.»- با مدرسه هماهنگ کنيد آيا برنامه خارج از مدرسه دارد يا خير، تا چنين کودکاني بتوانند به جاي رفتن به خانه تا زماني که کسي به دنبال شان مي رود، در مدرسه بمانند. اين روش بسيار خوبي براي پرداختن به مسائل اجتماعي است که احتمالاً به تمايل به بروز خشونت و جرم در آينده مربوط مي شود.- هنگام بازي بيرون از خانه حتي در حياط خانه، کودکان نبايد قوانين امنيتي را ناديده بگيرند.- به کودکان بياموزيد به احساسات خود اعتماد کنند. اگر احساس مي کنند چيزي نادرست يا ناامن است بايد از آنجا دور شده و به يک مسوول اطلاع بدهند. به فرزندان خود بياموزيد اگر شخصي سعي در ربودن آنان کرد يا آنان را طوري لمس کرد که احساس ناامني کردند يا سعي کرد به زور آنها را وارد ماشين کند، مي توانند جيغ بکشند و فرار کنند.- اگر والدين براي انجام کار کوتاهي در فروشگاهي کودک را در ماشين مي گذارند، بايد درها را قفل کنند، کليد را خارج کرده و آن را با خود ببرند. به کودکان بگوييد نبايد در را براي هيچ کس به غير از والدين خود يا همراه والدين خود باز کنند.- به والدين اهميت بررسي معرفان پرستاران بچه، بررسي فعاليت هاي روزانه پرستار با بچه و آشنايي آنها با معلمان و قوانين مدرسه را آموزش دهيد.- والدين بايد هميشه جديدترين و به روزترين عکس هاي فرزندان خود را داشته باشند و مشخصه هاي کودک خود را از قبيل خال يا علائم مادرزادي، جاي زخم و گروه خوني آنها بدانند.- به کودکان بياموزيد حق دارند هنگام عوض کردن لباس يا استفاده از توالت تنها باشند.- به والدين تاکيد کنيد اگر به سوءاستفاده از فرزندشان مشکوک هستند، حتي اگر مطمئن نيستند «چيزي وجود دارد»، بايد به پليس، مدرسه يا به صورت بي نام به سرويس هاي حفاظتي کودکان اطلاع دهند.متجاوزان جنسي روي شبکه اينترنتمتجاوزان جنسي ديگر در سايه هاي پارک ها و زمين هاي بازي کمين نمي کنند، امروزه والدين و بچه ها آنها را به خانه دعوت مي کنند. متجاوزان با ايجاد يک نقاب ديجيتالي آزادانه و بي نام ارتباط برقرار مي کنند. شخصي که ميل جنسي به کودکان دارد روي شبکه اينترنت به زور يا تهديد متوسل نمي شود. او به راحتي رابطه يي ايجاد کرده و با صرف مدتي زمان، کودکان را مي فريبد. برخي تحقيقات نشان داده است از هر پنج کودک، يک کودک روي اينترنت فعاليت نامناسب جنسي شده است. (فينکلهر، 2004) بدتر اينکه بسياري از اوقات والدين نسبت به چيزي که در حال وقوع است، بي توجه اند. اغلب کامپيوتر در اتاق کودکان است بدون اينکه والدين کنترلي روي آن داشته باشند و بدون اينکه از نرم افزارهاي فيلترينگ استفاده کنند، حتي اگر اين نرم افزارها به صورت رايگان در دسترس باشد. توصيه هايي که براي اين نوع جرائم فريبکارانه داده مي شود، در واقع همان هايي است که براي متجاوزان در زمين هاي بازي داده مي شود. برخي از نکاتي که براي استفاده مسوولان جهت جلوگيري از اينکه اينترنت دري باشد به اتاق يک کودک عبارتند از؛- به فرزندان خود اجازه ندهيد هنگام ورود به سايت هاي اينترنتي و چت روم ها (اتاق هاي گفت وگو) مشخصات شخصي پر کنند. افرادي که ميل جنسي به کودکان دارند، مي توانند با دسترسي به اين اطلاعات و شناسايي جنس، سن و علائق فرزندان تان مشخصاتي مشابه آن براي خود ايجاد کرده و از اين طريق به آنها نزديک شوند.- کامپيوتري را که به شبکه اينترنت متصل است، در اتاق نشيمن يا آشپزخانه يا مکاني بگذاريد که استفاده خصوصي از آن محدود باشد. ما به عنوان يک همراه بر فيلمي که فرزندان مان نگاه مي کنند يا موسيقي که گوش مي کنند، نظارت مي کنيم. همچنين بايد بر سايت ها و چت روم هايي که وارد مي شوند، نظارت داشته باشيم.- از امکان کنترل والدين که سرويس خدمات اينترنتي ارائه مي دهد، استفاده کنيد. اگر طرز کار آن را بلد نيستيد با خدمات اينترنت تماس گرفته و دستورالعمل را از آنها بپرسيد. اگر فرزند شما واقعاً براي انجام فعاليت هاي درسي خود نياز به دسترسي به سايتي دارد، کلمه عبور را برايش باز کرده و اجازه بدهيد تحقيق خود را در خانه و تحت نظارت شما انجام دهد.- نرم افزارهاي فيلترينگي خريداري کنيد که سايت ها و الفاظ خاصي را مسدود مي کند. والدين مي توانند روي شبکه اينترنت فهرستي از انواع مختلف نرم افزارهاي فيلترينگ و قيمت هاي مربوط به آنها را بيابند. برخي از اين نرم افزارها از طريق يک سرور ديگر فيلترينگ را انجام مي دهند و بقيه سايت ها را مسدود مي کنند. نرم افزارهاي «ضدجاسوسي» نيز به والدين اين امکان را مي دهند که سايت هايي را که فرزندشان وارد آنها مي شود، بدون اينکه خود او متوجه باشد کنترل کرده و ردپاي ديجيتالي او را تعقيب کنند.- يک ابزار عالي پيشگيري، آشنايي والدين با زبان مخفف ها است که بچه ها و کاربران اينترنت آن را به کار مي برند. به طور مثال اگر يکي از والدين از کنار فرزندش که در حال چت کردن است عبور کند، خوب است بداند کلمه «Pos» يعني پدر يا مادرم بالاي سرم ايستاده است. اينکه چيزي را مخفي مي کنند، ممکن است رفتار طبيعي يک نوجوان باشد ولي حداقل اين ايده را به شما مي دهد تا بعد موضوع را بررسي کنيد.- به فرزندان تان بياموزيد مردم چطور مي توانند روي اينترنت وانمود کنند فردي ديگر هستند و چيزها هميشه آن طور نيست که به نظر مي رسد.- به فرزندان تان بياموزيد هرگز نام، شماره تلفن، آدرس، نام مدرسه يا اطلاعات راجع به والدين خود را به کسي که رودررو با او صحبت نکرده اند، ندهند.- فرزندتان را از فرستادن عکس خود به دوستانش روي اينترنت منع کنيد، مگر اينکه والدين اجازه داده باشند. منبع: اعتماد
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 1693]
-
گوناگون
پربازدیدترینها