واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > ایوبی، حجت الله - بخش اقتصادی سازمان اکو در سال 1342 تأسیس شد. دو سال بعد هم سازمان فرهنگی اکو تأسیس شد و مقر آن در ایران بود. در آن زمان سه کشور ایران، ترکیه و پاکستان عضو سازمان فرهنگی اکو بودند. بعد از انقلاب مدتی سازمان فرهنگی اکو تعطیل شد، اما 18 سال قبل با تصمیم شورای انقلاب فرهنگی دوباره مؤسسه فرهنگی اکو فعالیتش را آغاز کرد. دبیرخانه و سازمان فرهنگی اکو شاید تنها نهادهای یک سازمان بینالمللی باشند که مقرشان در ایران است. همین خودش مسؤولیت سنگینی را برای ایران میآورد. تا دو سال قبل رویکرد و نگاه به اکو همان طور که از اسم آن هم پیداست، بیشتر فعالیتهای اقتصادی بود نه برنامههای فرهنگی. دورانی طولانی گذشت و فعالیتهای اقتصادی اکو دستاوردهایی داشت، موفقیتهایی، فراز و فرودهایی و شاید ناکامیهایی، ولی من بر این باورم، مزیت نسبی ما نسبت به سایر کشورهای جهان نه اقتصاد است، نه قدرت نظامی و نه سیاست؛ مزیت نسبی ما در مقایسه با جهان، فرهنگ ماست. نگاه ما به مؤسسه فرهنگی اکو به عنوان یک ظرفیت ناشناخته و خاموش این است که کشورهای عضو اکو یک خانواده بزرگ فرهنگی هستند. این ویژگی را حتی اتحادیه اروپا هم ندارد. ما تمدن به هم وابسته هستیم و باید مرزهای فرهنگی را برداریم. رویکرد کلی ما توجه دادن دولتمردان، مدیران، مسؤولان، مردم و روشنفکران منطقه به این هویت مشترک است. همه برنامههایی هم که تدارک میبینیم برای این است که این حس یکی بودن در این کشورها تقویت شود. جایگا ه سازمانی این مؤسسه از نظر موقعیت، اینجا سازمانی مستقل و زیرنظر شورای عالی است که شامل وزرای فرهنگ و رؤسای جمهور 10 کشور است. ما گزارش تمام فعالیتهایمان را باید به هیئت امنا که وزرای فرهنگ 10 کشور را شامل میشود و هر دو سال یکبار جلسهای تحت عنوان BOT تشکیل میدهند، ارائه کنیم. از نظر بودجه هم هر کدام از کشورهای عضو سهمی دارند که بر اساس آن سالانه بودجهای پرداخت میکنند. البته این بودجه بسیار ناچیز است چون اعضا هنوز برداشت و تلقی درستی از فعالیت فرهنگی ندارند و نگاه تاکنون این بوده که فقط این ساختمان و پرسنل آن اداره شوند. ما سعی میکنیم برای فعالیتهای مختلفمان از جاهای مختلف حامیانی پیدا کنیم. الان فعالیتها به صورت انتفاعی نیستند، اما میدانیم اگر میخواهیم کارهای فرهنگی بزرگ انجام دهیم، به تدریج باید به این فکر باشیم که این فعالیتها بخشی از هزینههایشان را خودشان تأمین کنند. البته کار فرهنگی و هنری معمولا درآمد ندارد و در تمام دنیا حتی کشورهایی که بسیار ثروتمند و سرمایهدار هستند، معمولا به بخش هنری و فرهنگی کمک میکنند. من تفاوتها و اختلافات موجود بین کشورها را در مسائلی غیر از مسائل فرهنگی میدانم. ما در ایران هم با تنوع فرهنگی مواجهیم ولی تکثری که عین وحدت است. تفاوتهای فرهنگی کشورهای عضو اکو هم در همین حد است. ما مجموعهای متحد و یگانه هستیم که در دلمان تنوع وجود دارد نه اختلاف و تفاوت و عوامل وحدت بسیاری داریم. من این تفاوتها را باعث غنی شدن فرهنگ میدانم نه باعث اختلاف. البته به نوع برخورد ما هم بسیار بستگی دارد. در خصوص حضور مؤسسه فرهنگی در ایران باید بگویم کشورهایی هستند که از نظر فرهنگی شاید تنه به تنه ما بزنند و خیلی دلشان میخواهد مؤسسه فرهنگی در کشور خودشان باشد. همین مسئله هشداری جدی است که اگر ما با قدرت عمل نکنیم، این مؤسسه میتواند مدعیان دیگری هم داشته باشد و این وظیفه ما را دو چندان میکند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 278]